Hey meiden, Ik ben helemaal niet zo thuis in de sprongen. Heb me er nooit mee beziggehouden. Maar de laaste keer was rond 11 maanden toen was het drama, niets willen, niet alleen zijn enz. Maar bij papa en mama was het wel oke. Toen begon ik ook wel een beetje in sprongen te geloven, maar nu....Zou het er een zijn? Hij is nu 14 maanden en sinds een kleine week echt niet te harden. Klinkt misschien wat cru maar men-o-men wat een drama... Dreinen,drammen,krijsen. Niets is goed ook niet bij papa/mama. De hele dag zeuren zeuren zeuren. Om gek van te worden. Alleeen dingen pakken die niet mogen en als ik ze afpak owee dan is het huis te klein, gillen. Kortom momenteel een ware ellende eventjes hier. Maar ik word er helemaal gek van. Alleen maar dat gedrein en gehuil. Soms word ik dan ook gewoon boos op hem (inwendig) en net was even de druppel, hij was hartstikke moe, dus hup tijd om naar bed te gaan (na een hele dag gezannik) een flesje geven (vind hij normaal heerlijk) alleen maar prostesteren en alles onderkliederen. Dus hup kind vast fles erin en dreinen en huilen en na een week gezeur was ik het zo verschriikkelijk zat dat ik echt hard schreeuwde WAT WIL JE NOU...erg he hij gelijk huilen natuurlijk ik weer schuldig. Na een halve fles op te hebben heb ik hem naar bed gebracht. En weer huilen en weer staan de hele tijd grrrrrr dus ik hop in ze bed (niet HARD maar wel iets harder dan normaal, ook weer erg van mij) weer krijsen. Ik kook van binnen en vraag me in hemelsnaam af WAT er nu eigenlijk leuk is aan kinderen en hoe ik heb kunnen bedenken een tweede te zouden willen. Dus weer even gesust. Weer in bed gelegd. Ben weg gelopen. Zoek het even uit. Nu ligt hij 15 min in bed hoor af en toe een jammer maar die gaat zo wel slapen. Maar enorm he wat een drama momenteel.Voel me nu schuldig vanwege me schreeuw en me wat hardhandige in bed leggen. Kind kan er ook niets aan doen, maar het kan je soms even gek maken. Morgen weer een verse dag 14/15 maanden sprong? Is er dan een sprong? Herkenning? Tips? pfffffff kleintjes..... (me verhaal komt wat hard over misschien maar tik het precies na zo een giga-bui )
Of het een sprong is weet ik niet, maar ik vind het wel heel herkenbaar wat je schrijft! Alyna heeft ook zo van die dagen (weken) dat ik denk; GRRRRRRRR hou nou is op! (en dat zeg ik soms ook nog) Over je geschreeuw en 'hardhandig' in bed leggen; niet te schuldig voelen meid! Natuurlijk is het niet meteen een oplossing, maar we zijn allemaal maar mensen die soms hun geduld verliezen! Perfect normaal!('t zou pas erg zijn als je je er niet schuldig over voelt. )
Had hier een maandje of wat geleden ook een kleine draak hoor. De ene dag was ze zo lief, de andere dag was er niets goed, alles uitproberen, overal om janken, niet willen slapen maar wel moe zijn, amper eten (alleen een beetje d'r mee klieren)... Wandelen was na vijf minuten niet meer leuk, zelf lopen ook niet, aan tafel zitten niet, speelgoed moest gesloopt worden... En het is ook weer over gegaan Maar ik moet bekennen dat ik haar ook een aantal keren in d'r bed heb 'gegooid', zo van: ga jij maar even in je eigen sop gaarkoken! En d'r gewoon lekker laten mekkeren, maar wel even zelf tot rust proberen te komen. En inderdaad, ik heb me ook wel een paar keer goed afgevraagd waar in hemelsnaam die wens voor een tweede vandaan was gekomen Sterkte meid, het gaat echt weer over! En verder wat Lucia zegt, iedereen kan even uit zijn slof schieten, is menselijk hoor!
met 15 mnd is idd wel een sprong, dus zou zo maar kunnen Met 17 mnd is de laatste en dan mag je je verheugen op de peuterpuberteit
Heel herkenbaar, volgens mij heeft die van mij nu ook zo'n sprong. Mijn hemel, nu bijvoorbeeld. Hij heeft de hele dag nog niet geslapen. Hij schreeuwt de hele boel bij elkaar. En hij valt om van de slaap hoor. Hij wilt alleen maar dingen doen die niet mag. En maar uitdagen. Naar me kijken en als ik zeg nee, toch beide handjes in de waterbak van de hond doen. Of alle boekjes van de tafel pakken. Zijn hoektandjes komen er ook aan maar breken maar niet door. Zie ze al een week of 5 zitten. Elke keer denk ik, ahh daar zijn ze.. maar nee hoor nog niet door. Ik hoop dat de "sprong" weer snel voorbij is, want we worden er allemaal niet vrolijker van.
He gatver. De eerste officiele pubertijd. Hier hebben we dus net die 15maanden sprong gehad. (En er bleek ook een oorontsteking bij te zitten. LEUK! not dus he? Maar ik begrijp je compleet Draak86 en ik ben dus zwanger van de tweede en op dat moment heb ik me dus ook even afgevraagd of ik mischien niet beter de knieen bij elkaar had kunnen houden. Maar als ze dit gehad hebben zijn ze weer zo lief en kun je gewoon zien wat ze weer hebben bij geleerd. En dat zijn de dingen waar je het voor doet. En we hebben allemaal wel eens van die momenten dat je denkt van AAAhhhh wat wil je nou! Dus je bent geen slechte mamma. Je bent ook maar een mens word er hier dan wel eens geroepen. Sucses meid Liefs Janna
Daar zit mijn manneke nu in.... word er ramgek van! Sinds afgelopen vrijdag is het weer BINGO. Meneer snapt er allemaal niks meer van. -Huilt om werkelijk alles -Schrikt van alles wattie niet aan ziet komen -Is ontzettend hangerig -Kan zich moeilijk in zn eentje vermaken -Eist ontzettend veel tijd en aandacht op, opnegatieve manieren. -Is gigantisch driftig en als hij zn zin niet krijgt gaat hij zichzelf pijn doen(Met zn hoofd op de grond beuken enzo) -Slaapt verschrikkelijk slecht -Schreeuwt snachts werkelijk de hele buurt bij elkaar. Ook ik verlies mn geduld wel eens hoor... Vanacht kon ik niet meer(ben al vanaf zaterdag ziek en doodmoe door alle gebroken nachten) Heb ik tegen mannetje gezegd nou los jij het maar eens op. Uiteindlijk irriteerde ik me zo aan zijn gesus dat geen zin had dat ik Tygho een fles heb gegeven en we zijn weer naar bed gegaan. Hij heeft amper een slok gehad, zn hele bed zat onder de pap maargoed...Hij sliep.