Ik weet niet of dit onderwerp onder het juiste kopje komt maar dan hoor ik het wel. Ik heb vandaag een gigantische off-day! We hebben gisteren een familiedag gehad en daar was ik echt heel erg moe van. Zo moe dat ik niet in slaap kon komen gisteravond. Ik ben uiteindelijk onder de douche beland om mijn benen weer wat rustiger te krijgen. Ik dacht vanochtend dat ik wel weer klaar was voor een nieuwe dag, maar ik heb me toch een huilbui gehad vandaag! Het ging ook nog nergens over (ik wilde vandaag de babykleding wassen maar mijn vriend zette de wasmachine met andere was aan) maar toen de sluizen eenmaal openstonden... poehee! Het heeft wel een uur geduurd en mijn vriend wist niet wat ie met mij aan moest! Het is trouwens de eerste keer tijdens mijn zwangerschap dat ik mij, zonder een geldige reden, zo laat gaan. Het luchtte wel op moet ik zeggen maar het is ook wel vermoeiend! Meer van die huilebalken hier?? Ik ga vanavond vroeg naar bed, dan ben ik er morgen wel weer! pfff, nog vier weken tot de uitgerekende datum!
Ah meid toch.. Hier (nog) geen last van huilbuien maar begrijp het wel hoor! Zou ook wel wat voor mij zijn om dan in huilen uit te barsten. Je bent gewoon moe, doordat je slecht hebt geslapen en dan kan je minder hebben.. inderdaad lekker op tijd je bedje in vanavond, dan komt het allemaal wel weer goed.
hey friezinne hier ook zn huilebalk op het moment vind vooral het verveelend dat ik mezelf helemaal niet terug ken. maar gewoon lekker laten gaan hoor en hier je frustaties een beetje weg typen !! succes met de laatste loodjes
Hier nog 1! Ben zo moe, zo moe, zo moeeeee. Na een loopje naar de winkel kan ik de hele dag niks meer en zit maar een beetje achter de computer... Begin ik ergens aan, stop er maar weer mee, want het lukt niet. En vandaag was ook de uitgerekende datum van m'n eerste kindje, en niemand denkt er aan, en het doet me meer dan ik dacht. En tot overmaat van ramp morgen weer werken, zie zo tegen de werkweek op! En m'n huis ziet er niet uit. SNIK. Jij ook sterkte...
Ik lees tussen de regels door dat het met je eerste zwangerschap niet goed is afgelopen? Tuurlijk is dat heel erg! Ook als je een miskraam hebt gehad (stel dat). Daar sta je toch bij stil (en rot als je dat alleen moet doen). Ik ben maar kort zwanger maar jank om alles, dus ik ken het helemaal. Lekker laten gaan! Veel succes en sterkte iedereen!
Hoi Ladyrabbit. Ja het is begin dit jaar mis gelopen, je kunt m'n verhaal lezen onder onderzoeken en echo's (weer een verdikte nekplooi), als je dat zou willen. Maar het zijn inderdaad voornamelijk hormonen hoor, en ijzertekort En alleen... m'n vriend is nu weer thuis, en ik kan iedereen bellen als ik wil, maar dat wil ik dan ook weer niet. Neem mensen ook niet kwalijk dat ze niet in hun agenda hebben gezet wanneer mijn uitgerekende datum zou zijn . Je ziet, ik relativeer alweer een beetje. Heb net op het topic van Maartje op zwanger worden (-Graag iedereen lezen, begrip gevraagd ...) zitten lezen, en ik voel me een koe dat ik vandaag zo'n medelijden met mezelf had, terwijl ik m'n babytje ondertussen voel schoppen (is druk vandaag, voor het eerst voel ik zo veel leven!). Waarmee ik ook weer niet bedoel dat je nooit mag huilen of verdrietig mag zijn, zwanger zijn vraagt soms veel van je... Hoe gaat het ondertussen met jullie? Ik hoop ook weer een beetje beter?
Ik was/ben ook zo'n monster. Het wisselt alleen heel erg. De ene keer ben ik echt niet te genieten. Bij het agressieve af. Dan moet ik gewoon kwaad worden, komt van binnenuit. Gaat helemaal nergens om. In het begin vond ik het ook helemaal niet leuk om zwanger te zijn. Die huilbuien zijn echt heerlijk. En hoewel ik het soms belachelijk vond, ben ik blij dat ik ze gehad heb, want het lucht zo ontzettend op. Met al dat gejammer gaat er heel wat spanning mee naar buiten waardoor je er weer gewoon een poosje tegenaan kunt. Ik heb wel eens huilend mijn moeder opgebeld. Die dacht meteen dat er wat ernstigs aan de hand was. Maar ik moest gewoon even met iemand praten, er was helemaal niks aan de hand. En tussen al die hormoonschommelingen door heb ik best een leuke zwangerschap. Als ik andere verhalen lees hier op het forum...
oh hier ook een hormonale huiler hoor! Ik ben super gelukkig en dan ineens... bam... is het mis. Chagerijnig, me rot voelen zonder reden en eigenlijk moeten huilen. Dan word ik stil en ga heel stil m'n gang (wil de sfeer niet verpesten ) totdat m'n man voor me gaat staan, zijn armen om me heen slaat en zegt: 'en nu ga je die huilen, ze moeten er toch uit die tranen...' En dan is het weer over for the time being Irritant vind ik het wel...
Hihi! Laatst was hier ook een ander topic over ("kan niet stoppen met huilen", geloof ik) waar ik toch ook wel een paar keer even mijn ei in kwijt kon! Het hoort er gewoon bij. Zeker als je moe bent of je niet lekker voelt; dan is het helemaal zo gebeurd. Hier gisteren weer. Op zich wel met aanleiding, maar ik wilde me zo graag groot houden - totdat manlief me vastpakte omdat ie ook wel zag dat ik gewoon ff moest huilen. En dan gaat het weer goed... tot de volgende huilbui, hahaha! Ach ja, ik heb me er maar bij neergelegd. Je doet er toch niets tegen. Gewoon lekker laten gaan, dames, des te eerder ben je er weer (even) vanaf!
Hier ook een jankerd. Word er niet goed van soms. De laatste paar weken valt het gelukkig wel mee. Het enige lastige is dat ik zo raar doe. Zo aanhankelijk en jaloers ben!. Ik word er zelf niet goed van laat staan mijn vriend. Ik wil maar dat ie zegt dat ie me nog wel leuk vind. Als ie ook maar zijn hoofd beweegt in de auto begin ik alweer te knetteren dat hij toch alleen maar naar andere vrouwen kijkt. Ik verander in een godzilla!!!!
oh jaaaa, jaloers ben ik ook! Dit weekend vertelde mijn vriend dat er in zijn team 3 mannen zitten en 7 vrouwen (hebben een herstructurering gehad, dat je niet denkt dat ik niet weet waar mijn vent werkt ). Ik was meteen in alle staten, hihi. Later moet ik dan ook om mijzelf lachen en mijn vriend heeft dan de grootste lol, "ben je jaloers?? op zo'n nenenenene toontje. Maar goed vannacht weer lekker geslapen $ pas om 11 uur mijn bed uit vanochtend!!) en ik ben er weer. Ik zal er vanaf nu gewoon rekening mee moeten houden dat ik minder kan voordat ik moe ben en ik zal ook even tegen mijn mannetje zeggen dat hij nog wel meer huilbuien kan verwachten! Ik ben benieuwd!! Bedankt voor alle reacties!
@kussentje Dat is inderdaad erg vervelend, als je zelf nog met iets bezig bent terwijl de wereld gewoon doordraait! jasses! Neem de tijd en dat huis is volgende week ook nog wel vies hoor! Ik bedoel het hoeft niet allemaal vandaag!
Lief dat je het nog ff zegt Friezinne. Ach, het was alleen gisteren even, toch een emotioneel dagje. Moet er ook uit. Ben er nu wel blij om, ben het kindje tenminste niet vergeten! Hoe gaat het met jou inmiddels? En verder zijn we niet de enige, hahaha. Wat een lieve mannen hebben jullie allemaal! Gelukkig hier ook zo 1 in huis! Wat willen we nog meer, een kindje op komst, een supervent, en we mogen shoppen en af en toe ff lekker janken omdat we een excuus hebben.....