Ik ben wel blij dat ik het gelezen heb. Ik denk niet persee dat mijn oudste hoogbegaafd is. Maar hij leert wel graag.. en door dit ben ik toch iets meer aangespoord om een goede school voor hem te zoeken. dus wel bedankt! Ik was zelf te lui om te leren. en vond school op een bepaald moment geen zak meer aan door bepaalde leraren. en kreeg met de cito een vbo advies. moest naar de mavo van mijn ouders. omdat het vbo hier niet denderend was.. heb de mavo op slofjes gedaan. later nog een hbo opleiding ook niet veel voor hoeven te doen.. Dus.. dom ben ik ook niet. en bij de cito kwam een slechte uitslag uit.. testen zeggen ook niet alles. Ik leer wel makkelijk..
testen zeggen idd zo weinig. Ik was vroeger hoogbegaafd met een iq van 150 nog wat.. (getest door een kinderpsycholoog) maar niet in alles hoor, bepaalde dingen was ik extreem goed in en andere dingen heel slecht zoals taal, ik heb altijd al meer gevoel gehad met engels als met Nederlands, zo bleek ook dat ik dyslexie had haal vaak letters voor elkaar maar zoiezo doet de nederlandse taal me helemaal niets, heb er geen gevoel bij.. ik ben bv wel heel snel met andere dingen zoals puzzels, logisch denken zeg maar. Vroeget was ik altijd ziek ging maar heel weinig naar school maar toch mocht een klas overslaan maar mijn moeder en de leraar dacht dat ik er sociaal onder zou lijden (omdat ik dan te jong was vergeleken bij de andere) hierdoor heb ik heel mijn leven me op school verveeld, ik kon me ook dood irriteren aan mensen die er de normale tijd over deden om het te snappen, ik zat altijd achteraan in de klas aan de extra lesstoffen.. ik heb het gevoel omdat ik altijd zo op mijn sloffen kon doen dat ik hierdoor niet alles eruit heb gehaald wat ik eigenlijk had kunnen doen als ze me meer uitgedaagd hadden en daar hebben mijn ouders spijt van, kijk als ik iets leuk vind vraag ik gewoon een spoedcursus aan en kan het 3 keer zo snel leren en mijn diploma halen als "normale" mensen ik leer nog steeds redelijk makkelijk. Ik moet trouwens zeggen dat na mijn auto ongeluk met redelijk hoofdletsel dat het voor een groot deel weg is (zelfs mijn logisch denken is langzaam geworden) En ja na twee zwangerschappen is het helemaal niet zo begaafd meer (mag blij zijn als ik nu 100-110 haal qua iq testen haha IQ is iets wat je wel moet uitdagen en onderhouden daarvoor zal ik wel naar mijn kinderen kijken en kijken wat ze nodig hebben en hierop proberen in te spelen en hun uit te dagen...
Bij mijn cito toets had ik trouwens een keer havo / vwo en toen ben ik in dezelfde tijd naar een ander school toe gegaan en daar had ik maar vbo / mavo (en dat in 3 maanden tijd ofzo) dus vind zoiezo raar zo'n cito toets..
ja maar ze hebben me wel naar een lagere onderwijs gestuurd waardoor ik erg grote problemen heb gekregen doordat ik me dood verveelde...
Ja, dat is een hele grote valkuil inderdaad. Sommige scholen hangen een erg groot waarde oordeel aan een CITO toets. Dat mag eigenlijk niet. Je zou je dag maar niet hebben tijdens het maken van de toets. In onderwijsland moet je eerst bewijzen wat je kunt, voordat ze misschien willen kijken of je wat meer aan kan. Dat is zo stom. Het is een vicieuze cirkel. Doordat je werk moet doen wat je al lang beheerst, raak je zwaar gedemotiveerd. Met als gevolg dat je werkhouding slecht wordt, fouten gaat maken door slordigheid en probleem gedrag gaat vertonen. Dit is voor een leerkracht weer reden genoeg om te zeggen: "Zie je wel, hij/zij kan het niet, slechte werkhouding" En vervolgens krijg je nog meer van hetzelfde. Ik strijd er voor omdat beeld weg te krijgen uit het hoofd van de leerkrachten. Maar over het algemeen loop je tegen zo'n gigantische muur op. Ouders, blijf daarom ook betrokken bij de school! Stel eisen! Je bent echt geen zeurouder!!
Hallo ! Ik heb als juf wel ervaring met kinderen laten versnellen op de basisschool. Ze zijn er cognitief (qua intelligentie) vaak wel aan toe, maar emotioneel nog helemaal niet zo ver als kinderen die een jaar ouder zijn. Dit kan een heleboel problemen met zich mee brengen, tot zware depressies aan toe. Maar het is een moeilijke overweging, je wilt wel dat je kind uitdaging blijft houden op school en zich niet de hele dag zit te vervelen of zelfs gaat onderpresteren. Het is een hele lastige problematiek, hoogbegaafdheid. Het is bepaald geen luxe als je kind hoogbegaafd is. In Limburg hebben ze nu zgn. Leonardo-scholen opgestart, voor basisonderwijs en voortgezetonderwijs, speciaal voor hoogbegaafden. Ik weet niet of dat in jullie regio ook is. Heel veel sterkte ermee ! Groetjes, Nikki F
Ik ben ook juf en op de school waar ik werk hebben we een plusklas voor bovengemiddeld intelligente en hoogbegaafde kinderen. De kinderen zitten daar 1 dagdeel per week in en krijgen dan werk en opdrachten mee waar ze in hun eigen klas mee verder kunnen. Dit lijkt me voor het kind en de ouders prettiger dan een klas overslaan.
Voor een hoogbegaafde leerling heeft een klas overslaan ook totaal geen zin. De eerste paar maanden is er wel uitdaging maar daarna is het kind alweer door de stof heen. En wat doe je dan? Nog een groep overslaan? En dan hebben we het nog niet eens over het sociale- emotionele vlak.
Hier dezelfde vraag... Ik ben maar aan het snuffelen bij de peuters en kleuters omdat ons verhaal geheel niet meer in het dreumes-zijn past.Mijn meisje is pas 18 maanden,en die doet alsof ze bijna 3 is. Loopt met alles zeker een half tot een jaar voor. Ik heb niet echt vergelijkingsmateriaal want het is onze eerste, maar de leidsters op het kinderdagverblijf zijn elke week weer een keer hoogstverbaasd omdat ze dingen doet die de veel oudere kindjes nog niet doen. Noemen haar letterlijk 'hoogbegaafd op alle gebieden'. Nou lekker, ik vind 'erg intelligent' wel een compliment, maar 'hoogbegaafd' een etiket wat zaken wel een beetje gecompliceerd maakt.. Enorm ondernemend is ze, wilt zo veel! Het begon toen ze net 1 was en NEE zei, 'Ik ben één en ik zeg NEE'..? Dat was toch pas als ze twee zijn? Ze spreekt nu al in zinnen van 4-6 woorden, met werkwoorden. 'Papa die spin pakken daar'. Eet een Danoontje (uit haar bakje en zonder de smaak te weten of een plaatje te zien), proeft even en zegt 'Hmmm lekker, Aardbei'. Ik wist niet eens dat ze wist hoe een aardbei eruit ziet, laat staan hoe die smaakt.. Toen ze nog niet eens 1,5 was, zei ze 'papa ik ga jou bijten nu'. Ok, bedankt..grappig, maar ze meende het echt, want ze zei het namelijk NADAT ze papa ging bijten gelukkig is het soms ook om te lachen! De buurman ging vanavond weg, zegt ze 'Kees gaat met de fiets, dag Kees'. We weten echt elke keer niet wat we horen.. Ze zit nou ook even in een enorme sprong, omdat ze ff de weg niet meer weet met wat ze zelf allemaal kan. En vanavond kwam ze helemaal tegen me aanhangen, 'ikke wil beebie zijn'. Mijn lieve kleine meisje is al helemaal baby af, en ziet dat zelf ook blijkbaar. Heb maar uitgelegd dat ze altijd mijn lieve kleine baby'tje blijft, en dat ze nog lang niet groot hoeft te zijn, maar dat ze wel al heel knappe grote meiden dingen kan. Tsja, hoe leg je dit soort dingen nou uit aan een puppie van net 1,5 geweest? Het gaat me allemaal te snel opeens. Dat was al toen ze nog geen 11 maanden was, en opeens opstond en wegwandelde.. Aan dat idee moest ik helemaal wennen; want het was echt nog een baby'tje dat opeens liep. Ik denk soms dat ik liever heb dat ze nog wat langer klein blijft.. Op het dagverblijf, als ze weer trots vertellen wat ze heeft gedaan (op het potje plassen is nu helemaal actueel; net 1,5 geweest..), dan denk ik van, tsja, hoe moet ik hier nu mee omgaan? Aan de ene kant ben ik natuurlijk trots dat ze al die dingen doet en kan, aan de andere kant wil ik ze niet vergelijken met andere kindjes, heb eerder schroom om op te noemen wat ze allemaal al wel niet kan en doet omdat ze juist zo ver is. En daar voel ik me dan eerder ongemakkelijk bij in plaats van trots..gek he? Ik hoef niet op te scheppen over wat ze allemaal kan, want ik kan het zelf niet eens bijhouden. Denk dat ik morgen maar eens het CB bel. Hopelijk hebben die tips, hoe moet ik er mee omgaan. Hoe kan ik haar sturen, en omgaan met die enorme ontdekkingsdrang en ondernemingslust? Stimuleren en uitdaging geven, zonder te pushen? Hoop echt dat ze me daar misschien wat verder op weg kunnen helpen, want de volgende afspraak daar is pas over 4 maanden, als ze 2 wordt; en zo lang kan ik denk ik niet wachten; ik wil echt graag weten hoe ik hiermee om moet gaan.. Dus, ook hier, alle tips welkom Liefs Ma2Be
mijn verhaal is helemaal hetzelfde als dat van Ma2B, Lijkt wel alsof het over mijn dochter gaat. Kent ook zo verschrikkelijk veel woorden en praak ook in zinnetjes. En madam kan tellen tot 4 en ze kent kleuren! Maar ik vind het eerlijk gezegd helemaal niet zo leuk. Ik krijg idd ook wel scheve gezichten en mensen denken dat ik haar push. Nou dat doen we dus totaal niet. Behalve dat ik haar corrigeer in dingen die niet mogen, heeft ze alles zelf geleerd. Elke dag kent ze wel weer 5 nieuwe woorden, ze praat iedereen gewoon na! En ook Ymke ging met 11 maand lopen. Ze komt me halen, om naar de wc te gaan. Nou hier dus nog geen potje hoor, want IK ben er nog niet aan toe! Ze poept maar lekker in haar luier. Ik werk zelf ook in het onderwijs en ik hoop dus stiekum dat dit weer overgaat en dat ze gewoon een beetje snel is in haar ontwikkeling. Ik heb het er soms echt moeilijk mee, want ik praat dus nooit heel trots over mijn kind, omdat je overal op weerstand stuit als jouw kind sneller is dan "de maat". Soms maakt het me wel verdrietig... Ben wel trots natuurlijk, want ze doet het goed en ze is gezond. Maar zorgen zullen er altijd wel zijn...
Hé Guppie, die twee zijn echt onder hetzelfde sterrenbeeld geboren, lijkt wel... Goed om te horen dat ik niet de enige ben die het zo voelt soms.. Vanochtend de thuiszorg gebeld voor wat meer informatie en een beetje begrip. Was op zich wel een prettig en nuttig gesprek. Ze spreken nog niet van 'hoogbegaafd', gelukkig, maar hebben wel gericht advies en begeleiding voor kindertjes die snel zijn in hun ontwikkeling, dus wat dat betreft een goede zet! Ik kreeg het advies om in te schrijven voor de (gratis) cursus Peuter in Zicht, die geeft handvatten voor de opvoeding en het steunen, stimuleren en sturen van een ontwikkelende peuter.. Dat kunnen we wel gebruiken, want het is ook nog eens een ontzettend ondernemende tante, waaraan we onze handen soms vol hebben en waarvan we nu al weten dat ze duidelijke regels nodig heeft.. Ze probeert echt alles uit, wat natuurlijk ook gewoon peutergedrag is, kindjes willen leren en ontdekken - en die van ons graag heel veel Denk wel dat dat me kan helpen. Daarnaast voor onze situatie specifiek krijgen we een afspraak met een opvoedingsdeskundige, om te bekijken waar ze staat in haar ontwikkeling en dat kan dan eventueel meerdere keren ter opvolging. Dan krijgen we bijvoorbeeld inzichtelijk wat nou echt past aan activiteiten en spelletjes etc die aansluiten op onze situatie en hoe ver ze is, 'spelend leren'. Ze noemen dat positief pedagogisch programma. Ook gaven ze aan om dingen te ondernemen om haar te prikkelen en bezig te houden. Zelf had ik inderdaad al bedacht om misschien met Anne op Peutermuziek te gaan, dansen en zingen vindt ze geweldig en dat is denk ik ook iets waarmee ze wordt uitgedaagd op een speelse manier.Dat gaan we dus ook doen! Denk dat we hier wel even mee vooruit kunnen, ben wel blij dat ik de stap heb genomen om te bellen, nou voelt het al veel meer leuk en positief, dan een 'zorg'. Misschien heb jij er ook wat aan? Groetjes Ma2Be
Hoi, ik kon ook al lezen in groep 1, de juf vond dat niet leuk, vooral omdat ik van alle verhaaltjes het einde al van wist Maar ik wilde het zelf graag leren en mijn oudere zus heeft mij toen een beetje geholpen.Met rekenen ook zo. Ik heb er geen last van gehad dat ik zo goed was op school, heb ook geen klas overgeslagen. Ik zag laatst baby te huur waar een meisje hoogbegaafd was, maar ik herken mijzelf daar niet in. Ze zeggen dat de baby de intelligentie van de moeder meekrijgt ik ben benieuwd
Wij zitten al op muziek op schoot en dat is inderdaad een schot in de roos! Ik vind het qua speelgoed ook lastig hoor. Veel dingen is ze zo op uitgekeken en moeilijkere dingen heeft ze de motoriek net niet voor. Ze is wel erg van de fantasiespellen, dus dat stimuleer ik dan ook wel. En veeeeeel puzzelen. Dat vind ze fantastisch. Ik zit niet meteen te springen om hulp hoor. Ik zit niet met de handen in met mijn omtrent de situatie, maar meer naar de buitenwereld. Ik werk in het onderwijs, heb een master titel special educational needs, dus op zich heb ik al wel wat voorkennis. Maar wel goed om in mn achterhoofd te houden, voor als er een moment komt dat ik wel hulp kan gebruiken! Maar als je nog tips qua speelgoed hebt hoor ik dat graag! Hier is alles 5 minuten leuk en daarna niet meer de moeite waard...