Hoi, moet me verhaal ff kwijt wil graag andermans mening Het is uit tussen mij en de vader van me kindje , ik dacht altijd dat k het er best makkelijk mee zou hebben aangezien het al niet zo super meer ging etc etc.. lang verhaal. Maar nu lijk ik wel ontroostbaar ik kan alleen maar huilen en alles doet me denken aan hem en dan mis ik hem zo erg. Dat ik er gewoon gek van word ik ben echt al dagen aan het huilen huilen huilen. pffff aan een kant denk ik ja gek he?! hij was me man en ik ben niet voor niks zwanger geworden van hem maar aan de andere kant zijn er genoeg punten/redenen waarom het niet zo moeiijk voor me moet zijn als dat het nu is ..zucht... Ben zoooo in de war , zou dit nou komen door me hormonen of is het echt gemis?? helup ik weet het niet meer
Meid waar het van komt durf ik niet te zeggen, ook ik ben sinds 3 dagen weer vrijgezel en zwanger, en natuurlijk voel je dingen dubbelop door die hormonen, maar het is ook gewoon niet nix wat je doormaakt. En een paar dagen huilen is niet erg, maar probeer te focussen op wat er voor prachtig mooi cadeautje er in je groeit. Misschien kan je jezelf afleiden door iets leuks voor je kindje te kopen, of lekker een stapel tijdschriften voor jezelf, of kijk gewoon eens bij de Xenos of andere winkel naar iets leuks, iets gezelligs voor in je huis, probeer jezelf hoe moeilijk dat ook is, op te vrolijken en wees lief voor jezelf!!! Heel veel sterkte gewenst!!
thanks meid jij ook ja ik geniet ook wel van me kindje hoor maar tegelijkertijd doet ze me alleen maar weer hrinneren aan meneer ... erg lastig heb je ook het idee dat het niet meer goedkomt?
Ik denk dat het heel normaal is dat je verdrietig bent, ondanks dat het niet meer helemaal lekker liep tussen jullie. Je hebt toch lief en leed met elkaar gedeeld en samen voor een kindje gekozen. Het is een rouwproces waar je doorheen gaat en wellicht dat de hormonen het wel wat erger maken. Meisje, het geeft helemaal niets als je moet huilen. Gooi het eruit!! Da's beter dan het allemaal op te kroppen. Je zult zien dat het straks vanzelf beter gaat. Sterkte ermee meid en geniet verder van je zwangerschap.
Ik weet het niet, ik heb nog wel hoop, maar hij zegt ook nog steeds tegen mij dat hij hoopt dat als hij alles op een rijtje heeft, (huis verbouwd, en nog wat andere dingen) dat hij hoopt dat we strax als gezin verder kunnen, maar ja als hij het ziet als veel meer dan vriendschap maar te weinig voor liefde dan verdwijnt mijn hoop als sneeuw voor de zon... Weet je, ik snap dat je kindje je aan hem doet denken, maar het kindje kan er niets aan doen, misschien helpt dat om al je moed bij elkaar te rapen en echt te gaan voor je kindje...heb jij nog een beetje hoop over? Of helemaal niets meer?
mermaid thanks .. ja je hebt gelijk het blijft .moeilijk nee ik heb al 3 weken niks meer gehoord geen telefoontje nikss dus me hoop zakt me in de schoenen
Ach , ik denk niet dat het de hormonen zijn, maar echt het verdriet... Ik weet niet zo goed wat ik kan zeggen, maar weet wel dat je niet de enige bent hier in deze situatie. Ik heb ook m'n ogen uit m'n kop gejankt, maar aan de andere was ik zó enorm boos. Dat verdriet gaat wel minder worden, maar de boosheid is bij mij gebleven. Ook ik heb niets meer van mijn ex gehoord, aan de ene kant vind ik dat wel enorm prettig, geen gezeik voor omgangsregelingen e.d. Maar als ik hem ooit tegenkom, ik hoop dat ik mezelf kan inhouden.. Maar kies alsjeblieft voor jezelf en je aanstaande kindje!! Je hebt niets aan een 'man' die voor zijn verantwoordelijkheden weg rent!
meid ik voel me hetzelfde als jou hoor! ik weet hoe ellendig je je voelt/kan voelen hier hetzelfde, al ben ik super trots op mezelf dat ik er een punt achter heb gezegt en voor mn kindje heb gekozen toch mis ik hem super erg! het liefst wil je gewoon een gezinnetje vormen en allemaal leuke dingen doen met zn drietjes maar dat zit er gewoon niet in, nja het is beter van niet laten we het zo zeggen het is super moeilijk ik weet het, ik spreek mijn ex af en toe nog omdat we normaal met elkaar om willen blijven gaan voor die kleine, maar het is zo moeilijk ineens! vorige keren was het een stuk makkelijker en nu is alles zo dubbel helemaal omdat ik weet dat hij toch wel binnenkort een nieuwe relatie zal hebben, daar kan ik zo boos en verdrietig om worden! mijn kleine mannetje hoeft niet opgevoed te worden door pappie en zn nieuwe vriendin! heb hem dat ook heel duidelijk gezegt dus hoop dat het ook niet gebeurd hahaha kop op meis, probeer positief te denken, ook al is het moeilijk denk aan je kleine in je buik, zo onschuldig en klein daar doe je het voor en daar ga je voor vechten alles gebeurd met een reden, dus ook deze situatie denk ik dan altijd maar xxxx
lachica thanks for the support het is toch ook wel heel fijn om te weten dat ik niet de enige ben met die probleem... iedereen die dit dus meemaakt en evt heeft gereageerd voel me vandaag gelukkig ook een stuk beter kan nu veel meer genieten van me zwangerschap en voel de kleine ook steeds vaker denk dat dat toch ook wel helpt
Heb het zelf niet meegemaakt, veel respect voor jullie, en de positieve benadering die jullie proberen te kiezen. Het lijkt me idd heel verdrietig en een periode van rouw, om afscheid te nemen van het "hele plaatje" waarin je je kindje natuurlijk het liefst zag opgroeien. Ik denk dat dat ook nog wel af en toe weer de kop zal blijven opsteken, op momenten. Het klinkt misschien raar, maar in tijden van ernstig liefdesverdriet (maar dan zonder kindje/zwangerschap) heb ik wel geprobeerd om extra de liefde van anderen op te zoeken (familie, dierbare vriendinnen) en te voelen dat er wel degelijk andere mensen waren die veel van me hielden. Dat hielp ook wel, die man is niet de enige waar je steun en interesse en liefde van kunt verwachten. Misschien hebben jullie daar nog iets aan... Allemaal veel succes en liefde met jullie kleintjes gewenst! Liefs, Veronika
thanks veronica nieuwsflash: de vader heeft gebelt jawel hij heeft gebelt.. verder was het een rustig gesprek maar waar het op gaat uitlopen ??? heb wel duidelijk gemaakt dat ik het waardeloos vind dat hij al 5 weken niks heeft laten horen ..... we will see
nou ik ben benieuwd idd! hier heeft 'papa' zich van de week ook weer is gemeld, maar hoe het uiteindelijk bij mij ook gaat lopen dat is nog de vraag ben je wel al een beetje bijgekomen? xxxx
ja ik ben eigelijk al een week of anderhalf heel rustig van binnen .. heb het huilen echt een beetje afgesloten .. maar heb het wel weer moeilijk nu hij heeft gebelt beetje dat gevoel van .... hij snapt me nog steeds niet en ik weet niet zo goed wat ik nu moet.. was net gewend geraakt aan het idee alleen te zijn .. en jij ?? hoe voel jij je eronder?? want dat is toch ook al een tijdje geleden dat hij contact had gezocht ?? sterkte
Fijn dat je je kindje meer voelt, dat is altijd een soort van troost, van zie je wel mamma je bent niet alleen, ik ben er ook nog! Goed van je dat je weer iets positiever bent hoor!! Hou vol!
Hee! Ik denk dat de hormonen ons gevoel heel erg versterken, en ons ons nog rotter laten voelen, dan we ons al voelen! Vandaag is het ook precies 4 weken uit tussen mij en mijn ex, de 'papa' van mijn kindje dus. en ik heb het er soms best nog wel moeilijk mee, vooral 's weekends, als ik dan thuis zit en heel erg benieuwd ben wat hij allemaal doet en uitspookt zeg maar. Eigenlijk wil ik het helemaal niet weten, maar toch vraag ik me het steeds af... Ook angst dat hij al een andere meid zou hebben. Heb vooral de eerste week heel veel verdriet van gehad, dacht hoe ga ik hier ooit overheen komen?! Tot ik hem toen 5 dagen erna sprak, en hij zei dat hij er mee om wist te gaan, dat hij ook wel moest, dat het leven verder ging, en dat hij er niet wakker van lag. Toen werd ik zooo boos! Net alsof hij nooit van me gehouden heeft. En nu spreek ik hem ook niet meer hoor, heb 'm nog 3x gezien. en kom hem af en toe tegen maar dan is het alleen 'hoi' of de hand naar elkaar op steken. Spreek hem wel eens op msn, maar daar houdt het ook mee op. vindt het super jammer zoals het allemaal gaat. Sterkte!
@ maddie gatver meid dat is wel heel mhhh hard eigelijk als je het mij vraagt .. je komt elkaar tegen je bent hoogzwanger en je krijgt een zwaai heel veel sterkte meid ik denk inderdaad dat de hormonen ons nog ongelukkkiger maken ielgg Zelf ben ik vandaag bij de vader van me kindje geweest heb ff met hem gesproken en was wel ff fijn.. hij mist mij en de kleine en hij heeft echt 60 min met zijn hand op me buik gezeten ..maar nu ben ik weer thuis en we zien verder wel hij zou me volgende week bellen ..
ja het gaat beetje bij beetje wat beter gelukkig jaa hij zoekt nog steeds contact, hij heeft het beeld van gezinnetje nog steeds in zn hoofd hij heeft sinds een paar dagen ook hyves aangemaakt, die natuurlijk vol staat met 'vriendinnetjes' ben hier aan de ene kant zo kwaad over, ik vertrouwde hem al voor geen meter en nu met al die meisjes nog minder! maar aan de andere kant moet ik me er niet druk om maken maar het is zo moeilijk af en toe :x