Damien heeft gisteren de P ontdekt.. Ik vind het natuurlijk geweldig dat ie zich ontwikkelt, maar nu is het dus de hele dag 'PAPAPAPAPA'.. Ik weet dat ie dat natuurlijk niet bewust doet, ik had ook echt niet verwacht dat ik het er zo moeilijk mee zou hebben, maar dat is dus wél zo
haha ja mooi he denk dat alle kids dat wel doen hoor Jayla doet het ook al geruime tijd en mama zeggen ho maar!
ze vind het eigenlijk niet zo mooi dat het papapapa is of begrijp ik het nu verkeerd ?? veel kindjes beginnen eerst met de P het schijnt dat de M moeilijker is .... de mijne is wel begonnen met M.... denk er maar gewoon aan dat jou kindje zich goed aan het ontwikkelen probeer er langs heen te kijken... probeer er van te genieten,
nee, klopt denk ik, want 'ie is er niet.. maar inderdaad niet fijn nee, maar wel een goed teken dat ie zn spraak aan het ontwikkelen is!
Nee hoor, jij begrijpt 't perfect! Ik ben er ook heel blij mee hoor, en we maken er gewoon een spelletje van, maar toen ie het de eerste keer door de kamer schreeuwde had ik toch zoiets van; OUCH! Op zulke momenten realiseer je je echt weer (ik tenminste) hoe het had kúnnen zijn..
je begrijpt het goed en ik kan er de humor wel van inzien enne je moet niet kijken naar hoe het had kunnen zijn je moet kijken naar hoe het IS en het IS gewoon zo dat onze kids "geen" of "weinig" contact met hun vader hebben dus tja het is nu eenmaal niet anders en eerlijk gezegd toen mijn dochtertje het deed heb ik er niet eens bij nagedacht dat ze het deed en dat omdat mijn ex mij totaal niets meer doet en ik hem ook totaal niet als de vader van mijn dochter zie!
denk dat het bij de meesten hier nog wel wat gevoeliger ligt hoor afijn de mijne begon met mama en al snel later ook papapapapap ja goed teken als het gaat om de ontwikkeling maar ook ik had even zoiets van ai, ja die had er kunnen zijn. en tuurlijk kijk ook ik en de anderen w.s. ook verder en vooruit hoor, maar het moment doet je weer even anders realiseren. hoe meer tijd eroverheen gaat hoe makkelijker het wordt. en vergeet niet.... ontzwangeren duurt zeggen ze ook 9 maanden he... zit je daar nog in is ook alles gewoon emotioneel gezien nog wat heftiger dan als je weer wat maanden verder bent. zo ervaar ik dat tenminste nu inmiddels kan ik er ook wel om lachen als die ween begint met papa. dan kan ik gewoon zoiets zeggen van zolang ik geen piemel heb ben ik nog altijd mama niet dat die dat begrijpt maar relativeert wel voor mezelf en omgeving hoor hahah
Nou ik ben ook alleenstaand en mijn zoontje roept ook heel vaak "PAAAAAAAPAAAAAAAA" en dan zeg ik "neeeee schatje MAMA" en dan schreeuwt die "MAAAAAAAAAAMAAAAAA" hahahaha Zou mezelf er niet zo druk om maken eerlijk gezegd hoor... als je jezelf hier nu al rot over voelt, hoe ga je er dan mee om als die gericht om zn vader gaat vragen?!
Oh mijn dochter roept ook de hele dag papapapapapapapapa! Vind het niet erg hoor, ze doet het niet bewust en is bezig met het experimenteren met klanken... Ik doe met haar mee: mamamamamaamama...
Ik ben toen sara papa begon te zeggen , heel hard gaan oefenen om mama te zeggen .. had er ook niet zo´n moeite mee het is tenslotte maar een woordje dat ze nog niet eens begrijpen .. nu op deze leeftijd nu ze dingen echt beginnen te snappen is het een stuk moeilijker , geloof me maar ...
Ik had van de meesten hier toch wel een stuk begripvollere reacties verwacht.. Maar goed, ik zal me niet meer zo waanzinnig aanstellen en ook niet meer op begrip rekenen van mensen die in dezelfde situatie zitten
ik zit niet in hetzelfde schuitje... maar ik begrijp het wel hoor, Jij gaat snachts uit bed, als hij huilt biedt jij troost jij zorgt voor eten, jij geeft de liefde en aandacht, jij zorgt voor onderdak, (of dat nou is door bij je ouders te wonen of niet) en dan snap ik wel dat het fijn is als hij mamamama zegt, ookal snapt het kindje niet wat hij zegt, want waar is papa ?? en als hij papapapa zegt dan besef je je wel dat papa er bij had KUNNEN wezen. maar het is wel goed van hem dat hij zegt, dat betekent dat zijn spraak aan het ontwikkelen is.... probeer hem gewoon de M te leren
Precies, dankjewel! We maken er ook inderdaad gewoon een spelletje van, dan roep ik 'Mamamamama'. Of, ik vind Papa Roach een geweldige band, dus als Damien 'Papapapapa' roept, roep ik 'Roach Roach Roach Roach'. Het punt was alleen dat het voor mij toch eventjes slikken was. Ik wist natuurlijk dat het ging komen, maar het kwam toch eventjes hard aan. Ik had van de meiden hier toch wel herkenning verwacht, geen berichtjes over dat het allemaal nog veel erger wordt e.d.