Ik heb toch even wat advies nodig. Onze peuter is de laatste dagen erg aan het uitproberen. Ze is eigenlijk nooit vervelend geweest, nooit straf of iets. Maar nu luistert ze niet zo goed meer. En ook eten is een strijd nou besteden wedaar niet zo veel aandacht aan. Maar ze wil bijvoorbeeld graaaag een tomaatje, en dan tijdens het eten niet meer en is het huilen. Ook praat ze iedere keer met een heel zielig stemmetje, alsof ze ieder moment in huilen kan uitbarsten. En als ze dan in huilen uitbarst dan wrijft ze haar kwijl, snot en tranen zo over raar gezicht en gaat ze heel erg in haar ogen wrijven, echt HEEL dramatisch, eerst schrok ik er van en dacht, OH ze is ziek, of niet lekker daarom doet ze zo. Maar als er dan iets leuks gaat gebeuren staat ze lachend vooraan. En wil ze lekker mee naar buiten en is er nix aan de hand en weet ik ook dat ze niet ziek is of wat dan ook. Maar als er iets moet gebeuren of iets niet mag wat zij wel wil dan doet ze zo dramatisch!! Nu hebben we wel ingevoerd dat als ze niet luistert of iets doet wat niet mag en waar we al 2 x voor gewaarschuwd hebben dat ze dan 1 minuut in de hoek moet staan. Dit helpt goed. Maar dat dramatische gehuil met het wrijven in dr gezicht en gekwijl poeh... aan de ene kant vind ik het zielig maar volgens mij test ons gewoon uit. En dat zielige praten... vaak zeg ik, je kan het oo kgewoon vragen, blij vragen. Dan doet ze dat ook wel maar het lijkt dan net alsof er ik weet niet wat metdr aa nde hand is. En dat komt denk ik ook door dat ze nooit dramatisch deed, altijd lief was en luisterde. Maar nu toch gaat uitproberen. Wat denken jullie?
Mijns inziens typische peuterpuberteit-trekjes. Even afkloppen... het gaat hier de laatste paar maanden heel goed, maar begin zomer... drama! En inderdaad hetzelfde soort gedrag, deed ik ook maar iets wat meneertje niet beviel, dan meteen al piepen en janken (ja janken, want het was echt geen gemeend huilen meer), doodvermoeiend. Ik heb hem steeds uitgelegd waarom ik deed wat ik deed en wat ik van hem verwachtte en verder het gedrag wat ik vervelend vond (want negatief gedrag kun je het niet noemen, aangezien sommige kinderen deze periode zo hard nodig hebben om zich los te maken) zoveel mogelijk genegeerd. Er waren wel een paar 'overlevingsdagen' tussen, hoor. Je geeft zelf al aan dat ze jullie 'volgens jou gewoon uittest' en dan denk ik: zie je, je voelt het eigenlijk zelf al aan hoe de vork in de steel zit. Ik denk dus dat je gelijk hebt. Mijn advies: gewoon uitleggen en verder negeren. Onze zoon was (en IS) ook altijd heel lief en gemakkelijk geweest, behalve tijdens deze kuren,hihi. Dan kon ik hem wel achter het behang plakken, hoor!!
Hier precies hetzelfde verhaal met mijn dochter. Snot wordt niet alleen over haar gezicht gesmeerd, maar ook nog aan mama's broek afgeveegd Is typisch voor de peuterpubertijd, dramatiek ten top. Gewoon doorgaan met hoe je nu bezig bent. Straffen na 1 of 2x waarschuwen doormiddel van een afkoelplek, heeeeeel consequent zijn, zielige stemmetjes negeren en lekker afleiden door leuke dingen te doen... Misha kan de dingen ook zo dramatisch vragen. Zitten we aan tafel en wil ze melk, dan gaat het echt zo jankerig van; maaammmmaaaaa, meeeelllluuuukkkk....Ik reageer daar niet op. Pas na 3x zeg ik haar, "je weet wat je moet doen als je melk wil". Dan denkt ze even na, zet haar allerliefste gezichtje op en vraagt netjes, "mama, Mies melk??". Ik heb het netjes vragen om dingen natuurlijk wel eerst aangeleerd Soms wordt ze ook kwaad hoor, vertikt ze het vragen gewoon. Jammer dan, geen melk dus in dat geval
ahhh altijd fijn om even de zelfde verhalen te lezen, dat lucht op. Nou dan gaan we gewoon lekker zo door! Haha vandaag ging heterg goed gelukkig, geen drama
Yep hier ook zo´n dramaqueen .. af en toe zou ik dr gewoon even buiten willen zetten voor af te koelen :x ook als ze dr zin niet krijgt heel luid gehuil ( en duidelijk nephuilen inclusief tong naar buiten en heel hard schreeuwen ) en aanstellerig gedrag ... och ik negeer het meestal of leid haar af met iets anders ...
Hier ook een drama Queen Quinn, om een scheet kan hij al huilen bijwijze van lekker laten gaan, Als hij zo bui krijgt gaat hij op de grond liggen en huilen, ik ga door met de dingen waar ik mee bezig was, en ineens staat hij dan weer naast me gezellig te doen.
Absoluut peuterpuberteit! Mijn dochter had het al voor haar 2e verjaardag, dus je mag nog van geluk spreken dat het bij jullie "pas zo laat is". Ieder kind komt in de fase dat ze je gaan uitproberen en helaas duurt het wel even voor ze daar overheen zijn! De enige tip die ik voor je heb is niet toegeven aan die buien. Gewoon laten gaan of eventueel op een strafplek zetten. Anouk krijgt nu sinds deze week een sticker voor elke keer dat ze lief is of luisterd. Werkt als een tierelier, maar af en toe moet ik echt "optreden" en dan weet ze ook binnen een paar minuten dat het niet goed is. succes! Liefs, Duveldraakje
Oh wat herkenbaar dat zielige stemmetje! Pff zo overdreven Ik zeg dan ook vaak dat hij dingen wel "gewoon" kan vragen (en dus niet zo huilerig). Ik las hier ook "blij vragen", dat is natuurlijk een stuk duidelijker voor hem wat ik bedoel. Dat ga ik morgen proberen
Wil je niet ongerust maken, maar die peuterpubertijd loopt bijna feilloos over in de kleuterpubertijd
hallo meiden, kan dit ook al eerder beginnen??? dominique is momenteel mega hangerig aan mamma, ze wil niks voor haar zelf doen, alles moet met mamma, tv. kijken, spelen, wandelen, als mamma kookt MOET ze op de arm,pfff erg vermoeiend hoor. ik dacht dat die fase al eerder was geweest maar het komt nu in alle hevigheid terug. Ook als ik ga werken is het een drama, vindt het wel moeilijk om zo afscheid te moeten nemen, soms moet ik gewoon wegsluipen en dat vindt ik eigenlijk ook niet eerlijk, maar als ik dat niet doe brult ze alles bij elkaar, ben de inrit nog niet uit en ze is me al vergeten hoor maar het afscheid zelf is erg moeilijk Dan het uittesten, gisteren steeds proberen op de knopjes te drukken van de dvd speler, ik waarschuw 2x en dan pak ik haar er bij weg, hup er weer naartoe, hetzelfde ritueel, ze geeft niet op!!! erg vermoeiend hoor! oh ja ze is nu 19 maanden. jette
Ons meisje deed al zo nog ruim voordat ze 2 werd. Wij riepen altijd, ik ben nog geen 2 maar zeg toch al nee. Erg vermoeiend idd. En ook ons erg uitproberen, niet luisteren, ja...pas als wij opstaan om naar haar toe te gaan. Wat ze ook doet (en dan is het moeilijk om je lach in te houden...)tot 3 willen tellen. Doet ze iets stouts, wij zeggen er wat van, ze gaat toch door, ik zeg: ik tel tot 3 en dan sta ik op.....dan begint madam (2j en 1 maand) al....1 vingertje omhoog...ÉÉN.... (tis dat 2 en 3 nog niet uit kan spreken, maar anders...)