timon: gatsie wat vervelend ik herken het bij ons was het precies het zelfde.. gewone onderzoeken 3 en 6 miljoen en bij de iui en de test er naar 0,4.. dus weet wat je mee maakt sterkte leiverd.. trotse moeder: helaas welkom hier.. maar leuk dat je er bent.. we zijn hier nog met een klein klupje wat niet heel actief meer is.. dus wie weet gaat dat nog weer komen.. yippie
@LizaM, wat lief dat je daaraan denkt. Ik had al een heel antwoord getypt en nu is het weg Tweede poging: mijn man heeft nog niet zo heel veel baat gehad bij de therapie die hij krijgt, maar de huisarts heeft hem wel duidelijk gemaakt dat hij dan zelf degene is die de therapeut moet vertellen dat hij een andere therapie nodig heeft, dat niemand zijn probleem voor hem gaat oplossen. Hetzelfde zei zijn werkgever die dag tegen hem. Dat was wel confronterend, maar inmiddels beseft hij dat het inderdaad niet anders is. Samen hebben wij het gehad over hoe hij positief om kan gaan met de dingen die hij moeilijk vind en het lijkt erop dat dat toch wel wat uitmaakt. Ondertussen was er een half jaar verstreken en ik werd zelf steeds verdrietiger van het feit dat meiden om mij heen zwanger werden en kindjes krijgen, en ik niet. Het houdt niet op: is de één net bevallen, is de volgende (weer) zwanger en iedere zwangerschap is een dreun in m'n gezicht. Ik incasseer het wel, maar het gaat steeds meer pijn doen. Zoals het ging kon het voor mij dus niet doorgaan. Toen we dus gingen praten over: hoe nu verder, kwamen we erachter dat mijn man eigenlijk eerst perfect wil zijn alvorens hij het vaderschap aandurft. En dat kan niet, dat hoeft ook niet. Dan kunnen we wachten tot we een ons wegen, maar dan gaat het er nooit van komen. Er waren ook nog wat andere dingetjes die hem deden twijfelen, maar waar wij zelf de verandering in aan kunnen brengen. Ik heb toen gezegd dat niemand een perfecte vader verwacht en dat ik redenen die we zelf om zeep kunnen helpen geen goede redenen vind om een zwangerschap tegen te gaan als we een grote kinderwens hebben. (Klinkt misschien raar, maar is een lang verhaal om dat uit te leggen...) Dus hebben wij daar afspraken over gemaakt. Ook beseft mijn man dat hij in het vaderschap mag groeien, ipv dat hij perfect moet zijn. Al die dingen bij elkaar geeft ons het vertrouwen dat we het samen wel zullen bolwerken en dus hebben we besloten er weer voor te gaan. Gaat het beter? Nee, niet echt. Maar wat veranderd is, is de instelling en houding van mijn man tegenover zijn probleem en tegenover het vaderschap: over de hele linie veel positiever en met veel meer vertrouwen. En dat is voor ons voldoende om het aan te durven.
Hey dames, Voor mij is het ook alweer 23maanden geleden, dat ik gestopt ben met mijn reumamedicijnen. Helaas heeft er ook bij ons nog geen wondertje voorgedaan. Sterkte en dikke knuffel voor iedereen!!
FreeWilly; Goed dat je er zo over hebt kunnen praten met hem. Niemand is perfect als dat je streven is kun je inderdaad heeeeeel lang wachten. Fijn hij nu anders tegen dingen aan kijkt. Wat is nu het lastige voor jou? Ik bedoel als het niet goed met hem gaat heb jij daar zeker gevolgen van. Als je het niet wil vertellen respecteer ik dat natuurlijk! Happybest en trotse moeder; welkom hier, inderdaad helaas dat jullie je hier aan moeten sluiten. Zelf ben ik ondertussen na lang wachten en behandelingen zwanger. Zijn jullie in de MMM bezig? Timon; wat een rot situatie zeg! Goed dat je weer een afspraak hebt gemaakt, hopelijk krijgen jullie dan antwoorden want er zullen genoeg vragen zijn! Sterkte meid! En ik hoop gewoon dat je voorgevoel niet klopt (ik had die maand ook echt het gevoel dat het nooit gelukt zou kunnen zijn en ik had het ook helemaal mis!) Yippie; hoe is het nu met je?? Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Hoi LizaM Allereerst van harte gefeliciteerd! Heb je lang moeten wachten? Ik ben inmiddels voor second opinion naar een ander ziekenhuis omdat ze in het eerste zh zeiden dat ik niet zwanger kon worden vanwege progesteron tekort. Hij had 1 ronde clomid50 gedaan en 1 ronde puregon/pregnyl en dat in een 6mnd tijd. Daar waren we het niet mee eens en zijn nu naar een ander zh. Daar heb ik 3 rondes clomid25 en nu een ronde clomid50 en progesteron was eerste ronde direct goed en nu twijfelachtig (waarschijnlijk te laat geprikt). Maar het valt niet mee zonder medicijnen, erg veel pijn, maar we weten waar we het voor doen. Hopelijk wint de aanhouder! Liefs
Happy Best, Tja, sommige ziekenhuizen gaan soms wel erg kort door de bocht, ook wij zijn in het traject overgestapt omdat we niet tevreden waren. Achteraf gezien ben ik daar zoooo blij om op het tijdstip dat ik een vervolg afspraak had in het eerste ziekenuis om te bespreken hoe nu verder was ik al zwanger (al wist ik het nog niet) middels de tweede IUI! Wij hebben er meer dan 2 jaar op moeten wachten omdat bij ons beide niets gevonden is waarom het maar niet zou lukken. Dan mag je pas na 2 jaar starten met IUI. Vervelend dat je zoveel pijn hebt nu, ik neem aan dat dat komt door de reuma? In welke mate heb jij hier last van, ik bedoel heb je nu ook kans op vergroeiingen? Sterkte meid en ik hoop dat het ziekenhuis snel voor een wonder kan zorgen!
LizaM, Jeetje, dus jullie moesten ook al twee jaar wachten. Mag je na 2 jaar totaal pas IUI of na 2 jaar mmm pas. Ik hoop ook dat ze met ons snel verder willen. Ik ben idd gestopt met reumamedicijnen. De gewrichtsontstekingen zijn nog redelijk binnen de perken, maar ik kan mijn rechter duim en pols al niet meer heel goed bewegen. De kans op vergroeiingen is wel aanwezig. Hopelijk wordt dat later wel weer wat beter. Maar vooral veel pijn. Maar dat maakt ze niet uit in het zh, helaas. Maar als je wens zo groot is kan je veel hebben! Liefs
Hi, ik lees dat je te weinig progesteron aanmaakt. Krijg je dan geen Progestan of Utrogestan? Dit zijn capsules die je vaginaal moet inbrengen, na je eisprong.
Zeehondje, bedankt voor de tip! Ze twijfelen in dit zh of het wel zo is. Moet volgende week weer bloedprikken, dus dan weet ik meer. Jullie zijn ook al erg lang bezig zie ik! Moeilijk volhouden hè! Waarom mochten jullie IUI doen? Qua tijd of moet je daar een speciale reden voor hebben?
Wij mochten idd de overstap naar iui maken omdat we al zo lang bezig waren. Na een jaar naar de huisarts, daarna naar de gyn en hebben we alle onderzoeken gehad. Toen een half jaar zelf proberen en de kijkoperatie. Toen daar allemaal niks uitkwam mocht ik aan de hormonen (dat was na bijna 2 jaar stoppen met de pil) en dan nu dus iui. Er is dus geen speciale reden voor, alleen de tijd.
Wij zijn in april voor het eerst bij de gyn geweest. Onderzoeken gehad en in juli de 1e IUI en dinsdag de 2e IUI gehad. Bij ons was het dus een kwestie van te weinig zaadcellen waardoor we er hulp bij kregen. Helaas beide keren veel te weinig zaadcellen (0,3 miljoen) waardoor we begin oktober een afspraak met een fa hebben om te kijken wat iov de IUI zal gaan komen. Ik wil eerst horen wat de fa te melden heeft en dan overdenken wat wij willen. Maar nu eerst 2 weken wachtbankje.
Als er iets gevonden is wat ze kunnen 'opheffen' met IUI dan beginnen ze vaak meteen of na nog wat aanvullende onderzoeken. Vinden ze helemaal niets dan moet je in totaal minimaal 2 jaar wachten voordat je met IUI kunt starten. Ze gaan er dan vanuit dat je op de natuurlijke manier meer kans maakt. Dan is het nog verschillend per ziekenhuis hoe ze precies starten. Ik heb geen hormonen gebruikt als alleen het hormoon dat de eisprong opwerkt (Pregnyl). Sommige krijgen juist alleen hormonen om de eitjes te laten groeien, en anderen krijgen het weer beide. Erg wisselend dus. Wanneer krijg je dan weer de uitslag van je bloedonderzoek?
timon.. bij ons is er geen reden bekend waarom het nu slechter is.. ik reageer nog op je pb.. liza.. het gaat hier nog niet echt lekker woensdag beetje te veel gedaan pluk er nu nog de vruchten van.. dus dat zegt genoeg..
Bedankt meiden alle info is fijn. LizaM ik moet dinsdag bloedprikken en dan een week later bellen. Ongeveer rond de tijd dat ik het moet worden (liever niet natuurlijk). Ik houd jullie op de hoogte! Fijn weekend allemaal! Liefs