De titel zegt het al. Wij willen graag meerdere kinderen, dat stond vooraf al vast. Nou ben ik nog maar net bevallen (8 weken) en was ik eens benieuwd hoe snel jullie weer zwanger zijn geworden. Je lijf moet nl. nog lang ontzwangeren en ik ben benieuwd of een snelle zwangerschap erachteraan dan wel goed gaat? Nou moet ik nog ff niet denken aan dezelfde ronde nog een keer maar heel veel tijd willen we er niet tussenlaten (voorzover je dat natuurlijk voor het zeggen hebt). Dus wanneer waren jullie weer zwanger en was het te doen ondanks dat het zo snel na een vorige was?
hoi hoi, ik ben nu 8 weekjes zwanger en ben 4 mnd geleden bevallen hoe het is met 2 kindjes kort op elkaar kan ik nu natuurlijk nog niet zeggen.....maar op zich valt de zwangerschap me niet extra zwaar voel me zelfs beter qua misselijkheid en overgeven dan de vorige zwangerschap groetjes
Ik was 10 maanden na de bevalling weer zwanger (onverwachts). Ik vond de zwangerschap een stuk zwaarder (hoewel ik het echt niet slecht heb gehad, maar mijn lichaam was er nog niet 100% klaar voor) en nu na de bevalling vind ik het ook zwaarder. Als het aan mij had gelegen had er meer tijd tussen nr 1 en nr 2 gezeten. Maar ja... ik kon het niet meer terugdraaien .
Ik was na 9,5 maanden weer zwanger. Het is me zo meegevallen (tot heden dan). In het begin wel erg moe, maar gelukkig meest 's avonds. Deze zwangerschap ervaar ik tot heden ook (nog) makkelijker dan de vorige. Was de laatste tijd nogal snel moe maar dat blijkt gewoon aan een erg laag Hb te liggen, dus niet dat zwanger + al een kindje zwaarder is. Maar volgens 'iedereen' ga ik het straks retedruk krijgen, dus ik geniet nog maar van mijn 'rust'
Ik was na 1 jaar weer zwanger. ik heb zelf bewust gekozen om volledig te ontzwangeren (9maand op 9 maand af haha) mijn oude lijf weer terug kwa gewicht. jelle was 10 maand toen zat hij in de kinderstoel en ik zei tegen mijn man van "jelle wil wel graag een broertje of zusje" mijn man wou wel graag direct een tweede maar ik wou graag weer helemaal mij zelf zijn dus vanaf toen zijn we voor een tweede gegaan. Toen jelle net 1 jaar was was ik zwanger ze verschillen straks ongeveer 1 jaar en 9 maand
Ik was na 9 maanden weer zwanger. Mijn zwangerschappen kan ik niet met elkaar vergelijken, ten eerste omdat de ene een tweeling zwangerschap was en de andere een eenling zwangerschap, en ten tweede, bij de tweede zwangerschap was ik ziek en pas vlak voor/net na de bevalling meer op gaan knappen. Dus ik zeg de tweede zwangerschap was te doen, maar zonder hulp van vriend, ouders, schoonouders en super lieve therapeut, hadden we het niet gered denk ik. (Maar, al was het 2 jaar na de eerste bevalling, dan was dat gewoon hetzelfde geweest als ik dan ziek geworden was en als ik dan dus zwanger geworden was). Was ik niet ziek geweest, dan was het naar wat ik in kan schatten prima om te doen geweest. De bevalling is me die tweede keer wel erg mee gevallen ten opzichte van de eerste keer.
Ik moet er de komende jaaaaaren niet aan denken!!!! Ben superblij met mijn kindje en zou haar niet willen missen. Wel mis ik mijn vrijheid. De bewegingsvrijheid, lekker uitslapen en niet om de zoveel uur opstaan.. Ik kan straks weer lekker werken want ben door mijn zwangerschap mijn baan kwijtgeraakt. Mijn eigen leventje weer oppakken.. gewoon weer ikke zijn i.p.v. alleen mama. Dus hier een dikke vette NEE Ik moet er niet aan denken dat ik weer van voor af aan begin terwijl mijn dochtertje straks eindelijk een beetje zelfstandiger wordt..
Met kaye en yahro was ik na 13 maanden weer zwanger en nu na 7 maanden al en vind het nu best zwaar! Me bekken heb ik nog nooit gevoelt met de 2 kids en nu 24 uur per dag heb ik last met lopen enzo enzo ben blij als het erop zit! Ookal baal ik super want dit is echt me laaste zwangerschap en zou er extra van gaan genieten maar op deze manier baal ik eigelijk wel een beetje. Maar jah niks aan te doen!
Ik was na Lianna na 3,5 maand weer zwanger van Yosyp. Die zwangerschap vond ik heel zwaar, met name omdat ik erge last van m'n bekken had. Na Yosyp was ik na 2,5 maand weer zwanger van Jorja en had ik eigenlijk helemaal geen last van m'n bekken. Dat was een hele normale zwangerschap, net als bij Lianna.
Wowww, dat is alledrie erg snel na elkaar Is het niet ontzettend zwaar? Ik vind 1 kindje al echt heel veel tijd in beslag nemen Hoe reageerde de omgeving er trouwens op?
Het is idd heel erg druk. Ik ben ook blij dat de kinderopvang 4 dagen per week gewoon door loopt. Natuurlijk hou ik ze ook wel eens een dagje daar van thuis, maar ik vind het wel lekker om het eens wat rustiger aan te kunnen doen. Lianna en Yosyp kunnen gelukkig wel heerlijk alleen of samen spelen. Ik heb vanuit de omgeving eigenlijk helemaal geen negatieve reacties gehad.
Ik ben 10 maanden na mijn zoontje in verwachting geraakt. Onverwachts want ik wilde eigenlijk nog even wachten na de keizersnedes... Maar tot nog toe valt de zwangerschap heel erg mee! Vond de eerste zwangerschap het zwaarste!
Sluit me hier een beetje bij aan. Mis het nu echt om even tijd voor mezelf te hebben. Milan vraagt heel veel aandacht, wil constant vast gehouden worden. Maar weet van de andere kant wel zeker dat ik ooit een tweede wil!
toen mijn dochter 4 maanden was kwam ik erachter dat ik zwanger was wel gepland alleen wat eerder dan verwacht! ik vond de zwangerschap opzich best wel zwaar, maar dan vooral het laatst, maar mijn lichaam was er ook eigenlijk nog helemaal niet klaar voor was met de bevalling van me dochter bijna 1.5 liter bloed verloren en was nog best zwak. nu mijn zoontje is geboren is 3 weken geleden vind ik het wel zwaar! hij heeft nogal een nare start heftige reflux en een maag en darm infectie hij viel alleen af en hij blijft maar huilen de hele dag, dus ze gaan verder zoeken wat hij nog mankeerd, nu ook nog zware spruw erbij en als je dan ook nog een dreumes van 13 maanden heb lopen vind ik het zeker zwaar maarja dit is iets wat je van te voren niet weet. misschien als hij niets had gemankeerd enz dat ik het dan wel makkelijk had gevonden
ik was na 3,5 maand weer zwanger van de 2e (bewust, wel de 1e ronde raak) en de zwangerschap is me alles meegevallen. Ik vond het juist wel fijn dat Daimy nog zo klein was , ze sliep nog veel overdag en ik dus ook ben wel misselijk geweest maar dat was alleen de 1e weken en hoort er natuurlijk bij. verder een prima zwangerschap en bevalling gehad, ik kon niet merken dat ik nog niet 'ontzwangerd' was. pas na de bevalling begon het zware gedeelte Jenna heeft reflux en huilde 18 uur per dag, kon niet plat liggen(stikte in haar eigen spuug) en moest constant worden gedragen. (wat ben ik blij met mijn draagdoeken!) dat in combinatie met een(niet lopende) dreumes van 13 maanden die veel aandacht en verzorging nodig heeft, 2 a 3 uur slaap per nacht, en zelf nog moeten herstellen maakte het de 1e maanden geen feest het was echt overleven! Gelukkig kwamen we bij de kinderarts, kreeg Jenna medicijnen, ging ze doorslapen en huilde ze opeens niet meer. En nu is het een feestje vind ik De oudste is enorm gek op haar zusje en andersom ook. Heerlijk om ze samen te zien, ik voel me zo ontzettend rijk. Tuurlijk zijn er wel eens zware dagen dat het even minder goed loopt en dat ze allebei hun dag niet hebben, maar de goede dagen overheersen, gelukkig! ze slapen smiddags altijd tegelijk dus dan heb ik even heerlijk tijd voor mezelf. Het is heel zwaar geweest dus, maar dat was vooral door de reflux, hoe het was geweest als Jenna dat niet had, weet ik natuurlijk niet. druk is het sowieso, en wennen. Maar ik zou het echt niet anders willen Je moet je kleintje ook weer helemaal leren kennen, geen kindje is hetzelfde. En je oudste ken je al zo goed, maar bij de kleine moet je dat nog allemaal ontdekken. nu na 4 maanden loopt het gewoon lekker, ik weet wat ze wel en niet fijn vind, hoe ik haar kan troosten, hoe ze het beste in slaap valt enz enz. dat maakt het allemaal een stuk makkelijker @ikkelies: ik herken zo wat je schrijft! achteraf denk je nu, het was maar 2/3 maanden, maar als je er middenin zit lijkt er nooit een einde aan het gehuil te komen! Dat is zooo zwaar, ik had ook een enorm schuldgevoel naar de oudste, omdat ik opeens bijna geen tijd meer voor haar had. oh wat heb ik me rot gevoeld! Fijn dat ze je zoontje verder gaan onderzoeken, ik hoop dat het snel beter met hem gaat! En geloof het of niet (ik geloofde het nooit als ze het tegen mij zeiden) het word echt beter! Hopelijk krijgt hij de juiste medicijnen, gaat hij over een aantal weken doorslapen, krijg je een beetje ritme met die 2, en dan voel je je zoveel beter! Je hebt er nu niets aan , dat weet ik, je moet er doorheen en het is echt loodzwaar. sterkte en een dikke knuffel!
ik denk dat ik misschien idd over 2-3 maanden zeg ach het was maar zo kort maar nu duurt het eeuwen! ne is me man nog thuis maar die gaat maandag ook weer werken en dan word het helemaal zwaar. en idd ik heb al wat huilbuien gehad omdat ik denk dat ik de oudste te kort doe en misschien een beetje raar maar toch ook wel een beetje de oudste mis dus hoe alles ging enz hihi ik geloof idd dat het vast een keer beter zal gaan, medicijnen heeft hij al hij heeft zantac maar of het echt werkt weet ik nog niet! het is alleen zo rot dat je niet weet wat je kindje nu precies heeft, bedankt voor je knuffel!
heey heeey Lorenzo is nu bijna 11maanden en ik ben nu ongeveer 7weekjes zwanger vind het op zich geen probleem scheelt dan gelukig nie veel tussen lorenzo en zijn broertje of zusje