hoi meiden Kar: o het begint spannend te worden. Veel succes in het weekend!! Tan: hoe is ie? Monique: Zoë mag 's avonds gemiddeld 30 minuten tv kijken, als ik ga koken, dus voordat we eten. Ze kijkt dat dvd: bob de bouwer, draakje, sesamstraat, hopla of bumba. Tegenwoordig is ze echter helemaal in to de avonturen van Bert en Ernie. Amle: o nog 9 wkn..... en nu ff je cyclus leren kennen en dan aan de slag.......succes meid. Dames: blazen dat me temp. morgen gaat stijgen, want dit beloofd niet veel positiefs!! twinny
@Marloes, wij hebben de Quinny nog steeds en een Mclaren voor Mirthe. Maar als ik met de meiden samen weg wil is het dus even schipperen. Mirthe kan wel los mee hoor maar even vlug en evt lekker stuk wandelen is er dan niet bij Vandaar dat we morgenavond gaan kijken naar een duowagen die we op marktplaats tegen kwamen Lijkt me toch wel heel handig! @Noni, hier kan Mirthe ook lekker even met die centjes bezig zijn, is dus ook niet erg aangezien ik niet zo'n ochtendmens ben, hi hi Mama even rustig wakker worden en Mirthe centjes tellen En Elise al meteen 3 morgens naar PSZ, so he Hier is het een ochtend en middag Elise was toch ook best vlug met lopen??? @Twinny, ik ga je eerst wat warmte zenden! Grappig dat jullie zo met tv kijken om gaan. Hoe laat gaat ze naar bed dan, zitten jullie dan zonder tv aan??
Hallo iedereen! Sorry dat ik nu pas weer online ben *schaam*. Ik heb vluchtig bijgelezen. Iedereen bedankt voor de felicitaties per post, sms, krabbel of kaartjes! Super, doet me goed! Onze lieve Mika is er eindelijk! Ik zal het verhaal hier neerzetten. Toen we zondagochtend aankwamen in het zh eerst aan het CTG en daarna toucheren. Ik had nog steeds 2 cm ontsluiting, maar de gyn die die dag dienst had (en andere dan zaterdag) wilde dit keer wel de vliezen breken en infuus. Dus met heel veel pijn en moeite zijn de vliezen gebroken (omdat Mika niet vast lag met zijn hoofdje en steeds naar boven schoot bij iedere aanraking was het heel moeilijk om ze te breken. Marc moest zelfs bovenin mijn buik drukken om die kleine beneden te houden)). Er zat een klein gaatje in de vliezen, dus ik verloor bijna geen vruchtwater. Er wordt besloten om heel even af te wachten wat de weeën gaan doen. Ze komen iets sneller achter elkaar nu, maar toch krijg ik rond 11 uur een infuus met weeënopwekkers. Tot al die tijd heb ik aan het &^%&(*%$%-CTG gelegen. Infuus wordt elke 20 minuten verhoogd qua dosis. Weeën komen snel, heftig, pijnlijk en trekken door naar mijn rug. Omdat ik nog steeds aan het CTG lig heb ik niet veel bewegingsvrijheid. Rond 12 uur werd ik weer getoucheerd (nog steeds 3 cm) en tijdens dat toucheren zijn de vliezen compleet gebroken en had ik een Big Splash down there. Ondertussen word nog steeds elke 20 minuten het infuus verhoogd. Ik mag godzijdank even van de CTG af en probeer staand mijn weeën op te vangen. Maar het vrichtwater loopt er steeds in straaltjes uit, evenals mijn urine die ik gewoon niet meer op kan houden. Ben ook nog eens supermisselijk en zit net tegen het punt van overgeven aan. Zo rond half 3 heb ik nog steeds 3 cm, zelfs de vk was teleurgesteld. Ik raak overstuur, kan alleen maar huilen. Puffen kan ik ook niet goed meer (soort van paniek) waardoor ik elke keer bijna flauwval. Ikkan de weeën niet meer aan, ze zijn te pijnlijk en ze volgen elkaar te snel op. De vk gaat overleggen over pijnstilling. Van de gyn mag ik een pethidine. Voordat ik die krijg wordt er eerst een elektrode op het hoofdje van Mika geplaatst. Ook dat kost wat moeite, en ik heb zelf steeds op het kontje gedrukt. Nadat de elektrode gezet is, verhuis ik naar de stoel naast het bed. Ik blijf daar vervolgens 2 uur doodstil in liggen. Elke beweging die ik maar veroorzaakt een hele heftige wee. Zolang ik maar doodstil blijf liggen, mij concentreer op 5x puffen tijdens 1 wee kan ik het net aan. Pethidine zorgt er bij mij alleen voor dat ik heel erg duf wordt, qua pijnstilling helpt het geen bal. Om 17 uur wordt ik weer getoucheerd en blijk ik nog steeds 3 cm te hebben. Ik knak helemaal. Zoveel pijn en al zo lang bezig en maar 1 cm erbij, ik trek dit niet meer. Ook blijkt dat Mika zijn hartslag steeds moeilijker uit een wee komt. Gyn besluit toestemming te geven voor een ruggeprik. Dus is het wachten totdat zij en de anestesist komen, wat 3 kwartier duurt. Ondertussen wordt het infuus met weeën opwekkend middel nog een paar keer hoger gezet, zit nu ver over de hoogste dosis heen. Vlak voor de ruggeprik gezet wordt blijk ik ineens 5 a 6 cm ontsluiting te hebben. Rond half 8 wordt de ruggeprik gezet. Rechts werkt hij 100% en links 60% (dat is raar joh, maar een halve wee voelen ), maar ik kan de pijn nu aan. Infuus wordt tijdelijk even stopgezet, maar krijg er wel een kathether voor terug hihi. Ik krijg zowaar weer trek, eet een beschuitje en bel een paar mensen. Rond 21 uur gaat het infuus weer aan, en ik begin dat te merken. Weeën worden weer heftiger, ga ze steeds beter door de prik heen voelen, maar door die tijdelijke rust kan ik ze weer aan. Net op het moment dat ik em af ga vragen hoe ik persweeën moet voelen door de prik heen (ze zeiden dat je die gewoon voelt) krijg ik een pijnlijke wee. Ik twijfel of dat een perswee was. Na 2 weeën weet ik het zeker, heb persweeën! Na 5 persweeën weet ik het helemaal zeker ik moet NU persen! Het was half 11 op dat moment. Ik kan de persdrang niet meer tegenhouden. Omdat de vk bezig is met een andere bevalling moet ik wachten totdat ze daarmee klaar is. Ze moet me toucheren namelijk om te kijken of ik volledige ontsluiting heb. Na 10 minuten is ze er nog niet en ik kan ze niet meer tegenhouden. Een verpleegkundige stelt dan voor om maar gewoon naar de verloskamers te gaan en mee te gaan persen en dan te zien wat er gebeurt. Op dat moment komt de vk net binnen en toucheert snel, ik heb volledige ontsluiting! Mika besluit op dat moment om nog even in het vruchtwater te poepen, hij vindt het kennelijk niet meer zo heel erg leuk en wil er snel uit. Vk gaat gauw weer terug naar die andere bevalling. Een vk die net aan haar avonddienst begint wordt uit het overleg gerukt en bij mij in de verloskamer geplant. De ruggeprik wordt uitgezet. Ik mag al mee gaan persen, maar helemaal volledig kan ik dat nog niet vanwege die ruggeprik. Diir die ruggeprik slaapt mijn rechterbeen, ik heb daar geen controle over. Omdat die steeds maar heen en weer zwabbert en zelfs een keer van het bed afschoot wordt die in de beugel gelegd. Om 23.10 gaan we voor het echt persen. Na 5 minuten moet ik op mijn zij gaan liggen, omdat de hartslag van Mika steeds slechter herstelt van een wee. Ik raak een beetje in paniek en ben bang dat het hier op dit punt alsnog mis gaat. Gelukkig weten vk en Marc me te kalmeren. Ik heb een kwartier op mijn zij liggen persen, daarna mocht ik weer op mijn rug. En om 23.39, na 29 minuten persen, is onze mooie zoon Mika geboren! Het eerste wat ik zei was "wat ben jij klein!". Hij is echt een stuk kleiner en dunner dan Ruben! Hij heeft haartjes met krulletjes, niet zoveel als Ruben. Hij huilde amper, keek meteen om zich heen met grote mooie ogen. Ik was terplekke verliefd..... We hebben hem meteen aangelegd omdat de placenta niet wilde komen, en meneer dronk meteen! Tot ieders verbazing woog Mika 3190 gram en was 51 cm lang! Na wat herstelwerkzaamheden (6 hechtinkjes, 2 scheurtjes, dus valt enorm mee) en een wasbeurt van Mika ben ik op een 1 persoonskamer gelegd. Om 4 uur 's nachts ben ik alsnog op zaal gelegd. Dit was een kortere bevalling dan van Ruben, maar wel 10000x zo heftiger! Maar het eindresultaat mag er zijn! We weten nu ook de reden dat hij kleiner is (want ondanks zijn 3190 gram is hij best wel klein). De vk liet de placenta zien. Deze woog 650 gram, maar de navelstreng, die in het midden aangehecht hoort te zitten, zat helemaal aan de rand van de placenta, bijna op de vliezen. Ook was de navelstreng erg dun. De placenta had allemaal lobjes. Was verder niet verkalkt en zag er goed uit. Het was dus echt puur een aanlegfout! Dinsdag mochten Mika en ik naar huis. Mika had wat opstartproblmen met drinken maar drinkt nu goed. Hij ziet gelig en heeft last van uraten (afvalstoffen) in zijn urine, maar dat laatste (wat door het slechte drinken kwam de 1e 2 dagen) is aan het bijtrekken. Ik ben emotioneel gezien best een wrak. Maandag kwamen de kraamtranen al en zijn helaas nog niet pleite. Ik heb geen last van de hechtingen, maar wel van de enorme bloeduitstorting die ik down there schijn te hebben en mijn aambeien. Ook heb ik nu een vorm van bekkeninstabiliteit door de bevalling. Ik moet een week rusten en mag eigenlijk geen trap lopen. Dan langzaamaan fysio opstarten. Ik heb veel last van mijn schaambeen en bekken. Kan mijn benen bijna niet bewegen alsik lig, als ik opsta kan ik mijn ene been niet voor mijn andere zetten en bijvoorbeeld zelf mijn sokken uitdoen kan ik ook wel vergeten. Doordat ik dit nu heb ben ik emotioneel gezien ook wat minder. Had zo gehoopt dat alle pijn en kwaaltjes weg zouden zijn en dat ik snel lichamelijk weer op orde zou zijn, maar helaas. Ook moet ik nog in het nieuwe ritme zien te komen, het ritme van 2 kindjes. Maar dat komt allemaal wel goed. Ruben is superlief voor Mika, geeft hem allemaal kusjes, wil hem steeds vasthouden, dekt hem steeds toe en brengt nu al speelgoed naar hem. Daar smelt echt je moederhart van! Ik zie dat dit toch nog best een lang verhaal geworden is, OEPS! Ik kom snel weer dagelijks meeschrijven, zolang ik wat langer achtereen kan zitten. Maar ben jullie niet vergeten! Dikke knuffel voor jullie allemaal!
Tan wat een heftige bevalling zeg, pffffffff Wat ontzettend balen ook dat je er nu zo bent uitgekomen, had ook zo gehoopt dat je alle ellende gehad had. Hoop dat je heel vlug gaat herstellen en dat je lekker kan gaan genieten van je mannen!!
Aaaahhh daar is Tanya weer even! Meid ik heb weer tranen in mijn ogen na het lezen.. terwijl ik het verhaal al kende! Ik hoop ook zo ontzettend dat je je snel lichamelijk weer beter voelt, en eindelijk van de pijn en kwaaltjes af bent. En van je nieuwe gezin kunt gaan genieten. Fijn om te horen/lezen dat Ruben zo lief is voor Mika, kan me voorstellen dat dat ontzettend aandoenlijk is. Doe het rustig aan, we hebben je gemist maar ik weet dat je vanzelf weer terugkomt..!
Ja, ik dus ook. Vandaar de tranen.. Weet ook nog zo goed hoe dat bij Sverre was. Ze kijken ook meteen naar je met zo'n blik van 'Hee, jij bent mijn mama!'. Sverre draaide ook zo mooi zijn koppie naar Alex toen die iets zei.. Die eerste momenten zijn ECHT magisch!
Tan wat heftig te lezen (succes aan alle (bijna) zwangeren haha). Maar fijn dat je manneke er nu gezond en wel is. En super dat ruben zo lief reageert!
hoi meiden Monique: Zoë gaat rond 7/715u naar bed en tot die tijd staat de televisie inderdaad uit. Als ze er maar voor GTST in ligt, hihi! Tan: heerlijk om ff van je te horen. Tjee meis, dat was allemaal geen pretje. Hopelijk herstel je voorspoedig en kan het echte genieten en ook het pijnloze snel voor je beginnen. Onwijs leuk kaartje trouwens! Hier steeds meer kwaaltjes, dus begint toch wel spannend te worden!! twinny
Twinny, spannend hoor! ik duim met je mee!! Tanya, ik had de tranen in mijn ogen staan (op mijn werk, hihihi). Ik hoop echt dat je snel hersteld bent!
Oeehhhh Twinny! Toch kwaaltjes.. Ik duim ook heel hard met je mee! Wie weet, bij mij maandag de baby's eruit en bij jou er eentje (of twee) er in! Stom is dat - waar kun je je druk om maken -stel nou dat ze de 21e geboren worden, wat is hun sterrebeeld dan? Maagd of weegschaal??
Mijn zus is van 21 juli en die associeert zichzelf meer met een kreeft dan een leeuw geloof ik, maar voorlopig hoef je je daar nog geen zorgen om te maken toch?? Kar, alles nog binnenboord dus... Je houdt het echt lang vol hoor, voor met een tweeling! Twinny, spannnnuuuuund... Wanneer kan/ga je testen?
Jemig Tan, wat een verhaal! En dus nog steeds beneden op je bed. Hoop echt dat je snel opknapt zeg. Je hebt je portie nu echt dubbel en dwars gehad! En bij Kar alles ook nog BIB? Volhouder! Vind je een bikkel hoor. Zo lang met een tweeling rondzeulen en dan ook nog een dreumes over de vloer. Twinny, laat die thermometer eens voor wat het is? Is dat een optie? Kan me voorstellen dat je hier extra peuneveu van wordt. Hier houd ik mijn vingers voor je gekruist. Ook jij moet met een buikje de winter in gaan.
hoi meiden En kar, ben je al aan het puffen? Mamamarin: wou dat ik het kon, die temp. weglaten!! Maar als de temp. drastisch zakt, weet ik wel zeker dat ik ongi ga worde en is dat niet zo''n verrassing. Hoe is het met jou en de bib? Ik ga morgen vroeg een testje wagen. Maandag moet ik bloedprikken en wil ik niet testen omdat San al vroeg moet gaan werken...... twinny
Daar heb je ook wel weer gelijk in Twin, maar toch vind ik dat je er voor jezelf wel heel veel slopende momenten in hebt zitten tijdens zo'n behandeling. Elke keer weer die thermometer. Er is dan werkelijk geen enkel moment meer dat het heel eventjes opd e achtergrond raakt. Voor mijn gevoel dan he. Als jij er veel steun in vindt, moet je vooral blijven tempen. Uiteindelijk is de bloedtest van maandag wel heel doorslaggevend. zeker omdat een urinetest toch ook niet 100% betrouwbaar is. Ik hoop gewoon dat je maandag rond de 100 zit ofzo. Dan zit uk ook meteen goed vast. Met BIB gaat het goed. Hij is erg beweeglijk een hing gisteravond de hooligan uit door telkens richting uitgang te schoppen. verder voel ik me over het algemeen erg goed. Ben er wel verbaasd over dat ik me zo lang goed blijf voelen aangezien Marin hier nu ook rond loopt. 's Ochtends kraakt en piept het lijf aan alle kanten en kreupel ik richting badkamer, maar op de terugweg is dat al weer helemaal soepeltjes. Het zal nu wel iets zwaarder gaan worden aangezien ik richting laatste trimester ga, maar dat zien we dan wel weer. Verder is mijn gewichtstoename nog erg netjes. Met Marin was ik 25 kilo aangekomen. Dit was vooral vocht en kind + toebehoren. Nu zit ik pas op +6. ben benieuwd of het wat binnen de perken blijft deze keer. Hoef je het ook niet mee te zeulen he.
Twinny, ik ben heel benieuwd.. Wat Femke ook al zei, als ik het lees vind ik het echt slopend. Zoveel spannende/cruciale momenten. Echt petje af hoor, dat je er nog (redelijk ) positief onder blijft! Laat je morgen iets weten?? Femke, netjes, 6 kilo erbij! Je bent al over de helft dus dat klinkt goed. Haha, dat kraken op weg naar de wc herken ik. En idd vaak is het op de terugweg al beter.. Hoop voor je dat je je goed blijft voelen. Is dit kindje drukker in de buik dan Marin? Of geen verschil? Hier nog BIB - en ik ben vandaag niet te genieten dus het is maar goed dat Alex en Sverre weg zijn. Ben echt aan het aftellen naar maandag dus ik hoop zoooo dat ik dan inleidbaar ben. Nog maar 2 nachtjes.. overmorgen.. Heb vandaag het jongetje nog niet of heel miniem gevoeld. Meisje is superdruk. Maak me wel een beetje zorgen moet ik zeggen. Dus ik hou het even goed in de gaten.
Sorry, weer even ego. Maar het zit me geloof ik niet erg mee... Heb het effe gekopieerd van mijn hyves, scheelt mij weer typwerk Gisteren rond 4 uur kreeg ik heftige buikpijn rechts in mijn buik. Ik zei nog tegen de kraamhulp "als ik zwanger zou zijn zou ik zeggen dat het bandenpijn was". Later trok de pijn ietsjes weg. Tijdens het avondeten kwam de heftige pijn weer opzetten, nu onderin mijn buik. Heb nog geprobeerd om te poepen , maar zo heel veel kwam er niet. Pijn bleef aanhouden en werd steeds heftiger. Pijn zat nu van rechtsboven tot linksonder, in een L-vorm. Op een gegeven moment kon ik niet meer lopen en bewegen van de pijn in mijn buik. Pijn was continu aanwezig, met felle steken als uitschieters. Rond 20 uur de verloskundige gebeld (daar sta ik nu onder controle tijdens de kraamperiode) en die is snel gekomen. Zij heeft een beetje gevoeld maar omdat de pijn buiten haar werk gebied viel (bovenin de buik) adviseerde zij om de huisartsenpost te bellen. Die stonden hier rond half 10. De huisarts heeft een compleet buikonderzoek gedaan en ook urinecontrole. Maar dat laatste ging moeilijk omdat ik natuurlijk nog steeds vloei. De huisarts vreesde voor een blindedarmontsteking ! We moesten naar de EHBO van het ziekenhuis voor verder onderzoek. Terwijl de HA wat telefoontjes pleegde met het ziekenhuis heeft Marc de babyfoon bij de overbuuf gebracht en Mika ingepakt en in de maxi-cosi gedaan. Die is dus gewoon mee gegaan vanwege de voedingen. Rond 22.30 waren we in het zh. De weg ernaar toe was hels, ieder bobbeltje en bochtje in de weg voelde ik, hoe voorzichtig Marc ook reed. Bij aankomst meteen bloeddrukcontrole enzo (allemaal goed), en temp was 37,6 (bij de HA was hij nog 37,2). Er werd geprobeerd bloed te prikken. Maar de verpleger deed volgens mij een recordpoging "hoe vaak kan je met 1x prikken door 1 ader heen prikken" waardoor ik nu 2 enorme grote bloeduitstortingen en bulten op beide armen heb. Het is hem uiteindelijk gelukt om bloed af te nemen. Maar na een uur moest dat weer opnieuw omdat er stolseltjes in de buisjes zaten :x. Ondertussen was er ook een arts-assistent chirurgie gekomen ,maar die richtte zich meer op mijn baarmoeder en negeerde de pijn die ik rechts. Hij dacht dat het iets gynaecologisch was, dus werd de gyn erbij geroepen. Helaas voor mij was dat de gyn die vorige week zaterdag zo moeilijk deed om mijn vliezen te breken. Ik heb de gyn zelf niet gezien, zij heeft telefonisch contact gehad met de arts-assistent. Zij concludeerde dat het heftige naweeën moesten zijn (toch knap zo door de telefoon op afstand ). In mijn bloed waren wel ontstekingscellen gevonden, maar de arts-assistent zei dat dat vaker voorkwam bij pas bevallen vrouwen. Rond 1 uur waren we weer thuis, temp was vlak voor vertrek nog gemeten op 38,2 graden. Ik moest maar 4x daags een paracetamol innemen en als de klachten erger werden maar terug komen. Het is dus geen blindedarmontsteking, maar wat het nu wel is? Kraamhulp denkt niet aan heftige naweeën, zij heeft dit nog nooit eerder gezien. Vannacht wel redelijk geslapen, voor zover dat kan met een baby van 5 dagen oud . Temp bleef vandaag redelijk stabiel op iets boven de 37. Pijn is wel minder dan gisteren (kan weer lopen) maar nog wel aanwezig. Ik vertrouw het voor geen meter. Verstopt ben ik niet, ik had al een paar dagen een goede stoelgang. Baarmoeder is ook goed gekrompen, bloedverlies is normaal, maar verlies nog wel grote(re) stolsels af en toe. Ik heb ook nog eens enorme last van barstende hoofdpijn. Ook ben ik erg emotioneel. Ik baal er zo van dat ik Mika nog niet eens een schone luier heb kunnen geven, of in bad heb kunnen doen. Of lekker met hem naar buiten kan. Ik had zo gehoopt dat ik een hele fijne onbezorgde kraamtijd zou hebben, maar tot nu toe is dat nog niet zo. Ik heb een schat van een kraamhulp, dus daar ligt het niet aan. Morgen komt de vk weer, en de kraamhulp gaat verlenging aanvragen van de kraamperiode. Ik zou dan nog 2 extra dagen kunnen krijgen met maximaal 10 uur zorg. Met Mika gaat het goed! Hijis al 2 dagen aan het aankomen en is op 2 dagen tijd al 210 gram aangekomen ! Nog 40 gram en hij zit op zijn geboortegewicht! Mijn borstvoeding is na wat opstartprobleempjes nu helemaal goed op gang (stuwing!!!). Mika heeft vandaag waarschijnlijk een regeldagje, dus komt exra vaak nu. Vinden mijn (.)(.) alleen maar fijn, haalt de druk er tenminste af. Hij heeft geen uraten meer in zijn urine en zijn gelige kleur begint ook te verdwijnen. Gisteren en vandaag is hij lekker mee naar buiten in de tuin geweest. Morgen gaat Marc waarschijnlijk met hem wandelen. Nou moet ik me nog lichamelijk en geestelijk wat beter gaan voelen. Maar ook dat komt wel, het duurt alleen wat langer. Ik hoop dat die buikpijn gauw verdwijnt, en dat het niks ernstigs is/was. Zodat ook ik nu eens eindelijk kan gaan genieten!
Nou Tan, dat hoop ik ook!! Je hebt het wel verdiend zo ondertussen! Mika is een kanjertje! Goed joh dat hij aan het eind van de eerste week alweer op zijn geboortegewicht zit, die bv van jou is dus prima spul. (Hoop niet dat je het erg vindt dat ik je verhaal van de laatste dagen niet gepost heb hier, ik wilde even definitief afwachten wat er nou aan de hand was.. Maar dat is dus nog steeds onduidelijk.)
Oh het jongetje is trouwens wat actiever. Ben weer een beetje gerust gesteld. En we hebben weer (bijna) een dag overleefd...
Kwam ff spieken of Kar al... maar helaas nog steeds niet. Alvast heel veel succes maandag! Mammamarin alweer 25 weken, wat gaat het toch rap Tan meis wat een heftige bevalling en nasleep. Hoop dat je je snel beter voelt. Een hele dikke beterschapsknuffel. Geweldig he hoe de kleintjes op de baby's reageren. Nu Matice loopt wilt Raven steeds vaker zijn handje vast houden maar Matice vind het niet fijn omdat ze hem dan hard bij zijn pols pakt. Als hij begint te huilen dan geeft ze hem snel een kus en een knuffel Zo lief. Soms ook spontaan en vooral als mensen zeggen dat ze een lief broertje heeft. Zijn nu al echt broer en zus, kunnen ook heel goed zo met elkaar om iets vechten. Twinny veel succes!