Hoi Nancy, Mijn moeder is 3 okt al 3 jaar overleden, maar het blijft moeilijk. In mijn zwangerschap mistte ik haar heel erg en dat kwam ook vooral door de hormonen, maar het feit is gewoon je wilt wat vragen en het kan niet meer. Ik wilde vanalles weten over een zwangerschap en hoe dat mijn moeder die beleefd had en of dij ook net dat ene kwaaltje had. Mijn vader wist nog wel wat, maar ook niet alles. Niet zoals een moeder dat nog weet. Ik wilde veel weten over de zwangerschap en kocht vanallerlei boeken. Ik kreeg dan van anderen vaak het commentaar dat ik niet zoveel moest lezen. Het loopt zoals het loopt, maar zij snapten dan niet dat dat mijn vraagbaak was. Immers kon ik het niet meer aan mijn moeder vragen. Dat deed mij toen veel pijn. Nu denk ik daar luchtiger over, maar met hormonen niet. Dan kun je al weinig hebben. In mijn zwangerschap was ik er heel erg mee bezig dat als ik bevallen zou zijn dat mijn vader er dan alleen zou aankomen en mijn schoonouders samen. Daarom hebben wij er bewust voor gekozen om eerst mijn vader te bellen en als die er zou zijn pas mijn schoonouders. Ik wilde die confrontatie niet aan. En achteraf: Ik was helemaal hieper de pieper van de bevalling dat ik daar totaal niet over nadacht. Nu Bas geboren is merk ik dat het weer anders is. Ik kan het totaal niet hebben als mijn schoonmoeder zich ergens mee bemoeit en dat heeft ook met mijn moeder te maken. Ik kan het eigenlijk niet eens aanzien dat mijn schoonmoeder achter de wandelwagen loopt, want dan denk ik weer dat heeft mijn moeder nooit kunnen doen. Maar goed ik laat haar er af en toe toch maar achter lopen, want zo kan ik natuurlijk niet eeuwig denken en het is nu eenmaal zo en je moet gewoon verder. Hoe hard dat soms ook is. Maar niet te min het verdriet zal er niet minder om worden. ik zit dit verhaal nu ook huilend te schrijven. Alles komt op zo'n moment weer boven, maar soms is dat ook goed. Ik ben namelijk iemand die alles opkropt en dan ineens komt het er in alle hevigheid uit Ik hoop dat je snel zwanger wordt, want hoe dan ook het is gewoon heel bijzonder. xxx Linda
Nee dat heb ik niet gehad... Dat vind ik nog weleens jammer Beschouw het als iets heel moois, want ze schijnen vaak in je dromen terug te komen.. Ja moeilijk is dat he.. Bij die kennissen hadden ze het ook over een sterretje en hij was eigenlijk jarig vorige week en toen kwam de oudste van 5 ineens met een tekening thuis. Nou dan breekt je hart hoor.. Ik was 8 toen mijn eerste opa overleed maar weet het nog als de dag van gisteren. Ze krijgen het wel mee denk ik.. Jij zal ook wel verscheurd worden als die kleine elke keer ernaar vraagt.. Maarja dat hou je niet tegen he Bij mij kom je niet wazig over hoor, integendeel. En al zou het zo zijn, dan is dat niet meer dan logisch..
Gisteren?? Pfff ook al zo kort geleden, gecondoleerd! Afleiding is belangrijk maar ook de tijd nemen om het te verwerken hoor. (hoor mij nou; mevrouw kop in het zand :x) Heeeel veel sterkte
Ach jeetje, nog een triest verhaal bah Dat van dat advies vragen is inderdaad ook waar... En waarom nou weer zeggen dat je niet zoveel moet lezen?? Sommige mensen moeten echt eens lekker hun mond houden :x (sorry ligt nogal gevoelig) Jouw verhaal heeft me wel aan het denken gezet want ik kan namelijk ook best zo reageren, ken mezelf.. Moet wel een moeilijke tijd zijn geweest voor je zeg.. (en nog steeds!) Hoop dat je het hier een beetje van je af hebt kunnen schrijven? Het lijkt me prachtig, zou nu ook niets liever willen (behalve misschien... ja maar dat gaat niet helaas )