Precies, het verscheeld per kindje heel erg. Het is heel goed luisteren wat je kindje doet, in de loop der tijd ga je het horen, en vooral merken waar je kindje het beste op reageerd.
Dat kan ook heel goed werken! Niet iedere moeder of kind is hetzelfde. Principe blijft hetzelfde. Dit is echt een klassiek voorbeeld van een vicieuze cirkel die echt doorbroken moet worden. Niet alleen voor mama, ook voor kind. Die weet nu ook niet meer zo goed waar hij aan toe is. Maar het vergt heel erg veel doorzettingsvermogen! (Vooral als je je kind als baby nooit hebt laten huilen, ik heb mijn baby nog nooit echt laten huilen en daardoor vond ik het besef dat het nu nodig was echt heel moeilijk...)
Ben benieuwd hoe t nu gaat...heb je de reacties al gelezen en wat vind je ervan?? Heftig verhaal hoor....zou ook doodmoe zijn van zulke nachten.
Ik heb al jullie lieve reacties gelezen, en ik ben weer druk bezig gegaan met hem elke 10 minuten terug in bed te leggen zonder iets te zeggen en zonder oogcontact. Gisteravond begon hij al heel vroeg weer met huilen nu was een vriendin van me hier en zij heeft het opgenomen. Hij is hier nog aan het opstarten dus nog niet op en top hysterisch zoals hij dat het snachts is. In het begin loop ik de trap op dan is hij stil want hij hoort dat ik er aan kom, zodra ik hem neer leg hoor je dat hij het er duidelijk niet mee eens is. Als ik op de gang sta met de deur dicht en het licht nog aan (hij kan dat zien onder de deur door) dan is hij nog rustig maar zodra ik het licht uit doe op de gang begint hij pas echt. Want dan weet hij dat ik niet meer terug naar binnen komen. zoals hij op het einde huilt zo huilt hij de hele nacht door. Hij is zo driftig bezig dat onder de plafond kraakt en serieus de lamp rammelt. het filmpje is iets donker en onduidelijk maar het gaat eigenlijk voornamelijk om het geluid. (het filmpje heet slapen van Bjorn) YouTube - Kanaal van kellykars Hij is gisteravond van 9.00 tot 03.00 door gegaan op die ton en toen kon ik er niet meer tegen en heb hem bij ons in bed gelegt. Het was duidelijk dat hij graag wilde slapen maar dat het hem niet lukt want hij ging wel telkens liggen. Na een uur draaien en vrolijk babbelen heeft mijn man hem weer in zijn eigen bedje gelegt en hij viel meteen in slaap. Ik heb zojuist een afspraak gemaakt met een kinderfluiteraar, eens kijken wat die me kunnen vertellen.
Lieve Kelly, Wat verschrikkelijk vervelend dat dit al een jaar zo gaat...wat moeten jullie op en moe zijn. Ergens herken ik het gedrag van jou zoontje wel,mijn dochter(zelfde leeftijd) heeft dit ook een periode gehad. Precies hoe jou zoontje luisterd als je de trap op loopt en vervolgens gaat huilen en dan schreeuwen,zo deed mij dochter ook. Ook het kokhalzen en overgeven. Ik heb een dikke week gedacht dat ze ziek was maar had toen door dat ze ons voor de gek hield.Bij het zien van haar bed begon ze al te schreeuwen en zich aan ons vast te houden.(overdag was er niks aan de hand) Ik heb haar laten huilen en ben elke 10 min gaan kijken en na een uur na 15 min en nu 3 uur na 20 min. De eerste 3 x vertelde ik haar dat het bed tijd was en ze samen met Pino(haar knuffel)lekker moest gaan slapen,daarna zei ik niks meer en legde ik haar neer zonder oogcontact. Na een dikke week was het over en konden we weer een beetje bij komen en onze ow zo gemiste slaap inhalen. Ik weet het is verschrikkelijk moeilijk en ze lijken ook echt zo overstuur dat het zielig lijkt. Ik bleef maar in mijn achter hoofd houden dat het ooit zou stoppen en ze zou snappen dat ze moest gaan slapen. Ik heb Megan nooit bij ons in bed genomen omdat ze dan toch haar zin zou krijgen.Zo zie ik het eigenlijk dat ze net zo lang krijsen en kokhalzen tot dat ze hun zin hebben........en dit gaat ten koste van jouw nacht rust. Er zijn veel goede tips gegeven in dit topic ,ik hoop dat je er iets aan zult hebben. Misschien een idee om familie vrienden te vragen voor hulp zodat jullie om ste beurt even kunnen bij tanken.
Ik hoop dat het je gerust stelt als ik je zeg dat mijn zoontje nog veel harder kan gillen! Het is echt normaal, het probleem ligt hem denk ik in het patroon die er nu ontstaan is. Ik denk dat je de fout ingegaan bent met flesjes en hem uit bed halen (en dat is een zeer klassieke fout!). Ik denk ook dat je, door op een gegeven moment op te geven hem de langste adem geeft. Ook al is het drie uur: hij weet dat hij wint (en hij heeft gelijk!!). Hij heeft op die manier een soort macht waar hij waarschijnlijk zelf niet eens mee om kan gaan. Ik zou echt een stapje verder gaan: trek er een paar nachten zonder slaap voor uit (afwisselend met je vriend of iemand die je zoontje vertrouwd) en geef gewoon niet op. Als ik je zo hoor kan dit echt wel een paar nachten duren maar ik denk dat jouw zoontje moet leren dat hij moet gaan slapen. Als dat betekent dat je tot zeven uur om de tien minuten (maak er desnoods 20 van!) terug moet: doen! Want dit kan zo niet langer en eigenlijk heeft hij inmiddels geleerd dat hij er uiteindelijk, hoe dan ook, uit mag. Hoe is jullie relatie verder? Zijn er dingen die hem kunnen frustreren? Zijn er spanningen? Zo niet: trek er een paar weken voor uit. Veel slechter dan dit kan het niet worden. Maar blijf consequent: spreek met jezelf af dat je hem onder geen beding zijn bedje uit haalt. Zie dat als een optie die gewoon niet bestaat. Tenzij hij gespuugd heeft natuurlijk.
Ben je al naar de huisarts geweest? Misschien heeft hij ergens last van, dat hij ziek is dat jullie niet weten.
Pff meid en dan dacht ik dat ik het moeilijk het met mijn zoontje die in z,n hele 17,5 maand nog maar amper heeft doorgeslapen. Hij kon altijd goed inslapen maar doorslapen kende hij niet. Maar dit..jemig zeg. Momenteel zien de taferelen hier thuis er ook zo bij het naar bed gaan.gelukkig heeft hij vanacht wel geslapen maar de rest van de week was het ook een helse strijd om hem in bed te krijgen...met het nodige gekrijs. Ons zoontje ontwikkelt hoogstwaarschijnlijk geestelijk te snel, en krijgt dus teveel info en indrukken die hij nog niet kan verwerken. We hebben hem compleet na laten kijken maar er mankeert hem lichamelijk gelukkig niks. Heb een boekje van de HA gekregen over slaapproblemen bij kinderen. Mijn zoontje staat daar precies in beschreven. Hij krijgt nachtmerries van alle indrukken overdag en heeft inmiddels geleerd dat nachtmerries komen als je slaapt...conclusie voor hem is dus makkelijk: gewoon niet meer slapen. Maar we zetten door! We hebben op homeopatische basis korreltjes voor hem, die speciaal zijn bij extreme onrust. We laten hem steeds eventjes huilen idd, 5,10,15,20 min. Hij mag niet meer bij ons in bed 'savonds/'snachts. alleen sochtends na 6 uur. We merken wel dat het begint te werken... Wel hou ik aan dat hij pas naar bed gaat als hij aangeeft moe te zijn. Smiddags is dat tegen half 3 en savonds ongeveer rond half 9. Dit vermindert de strijd ook heel erg! Ik kan je eigelijk maar een paar adviezen geven. -Laat je kindje door de HA nakijken...om lichamelijke problemen uit te sluiten. -Ga naar het cb en zeg dat het nu mooi is geweest, er moet nu iets gedaan worden want jullie gaan er aan onderdoor!Voet bij stuk houden en je niet weg laten sturen. -Ga als er niks lichamelijk is, richting de homeopathie. -Wees consequent en duidelijk, kinderen hebben daar behoefte aan.
Pfoe, herkenbaar... Hier ook een dame van ruim 20 maanden en zij slaapt sinds de verhuizing (nu 4 weken ofzo) errug slecht. M.a.w. ze heeft 's nachts niet meer alleen op haar kamer geslapen. Ze slaapt bij ons in bed, wij bij haar of naast ons in haar campingbedje. Tja, inmiddels zal het wel gewenning zijn, maar in het begin was ze echt overstuur: klapte ze in haar handen en riep ze "hallo"? Maar dan echt op een manier van "hallo, is daar iemand, voel me zo alleen". Dat brak mijn hart en ja, toen is het erin geslopen. In het begin hadden we hier geen problemen mee, dan sliepen we met z'n drietjes verder, maar mevrouw eist steeds meer. Ik kan haar alleen niet laten huilen, vind het zo erg. Ben ook bang dat ze zichzelf zo uit haar bedje laat kukelen in blinde woede/verdriet etc. Veel heb je hier niet aan, ik lees absoluut wel mee totdat ik iets voorbij zie komen wat bij ons past. Dat is denk ik heel belangrijk: je moet zelf absoluut achter die methode staan, anders zal het niet werken. Ben erg benieuwd naar je ervaring met die specialist. Succes!
ik heb ook de 5/10/15 minuten manier geprobeerd en dit voelde absoluut niet goed. vervolgens ben ik bij een osteopaat terecht gekomen, die mijn zoon goed behandeld heeft. Ik was echter al " te laat" om een juiste diagnose te kunnen stellen, ik had eerder moeten komen. Maar het heeft in ieder geval wel iets geholpen. Vervolgens ben ik bij een homeopaat terecht gekomen. Die heeft op basis van mijn verhaal druppels voorgeschreven. Na 2 nachten sliep mijn zoon de hele nacht door. Dit wil niet zeggen dat het bij jullie ook zo gaat werken, maar staar je niet blind op het laten huilen, want misschien heeft zijn gedrag wel een oorzaak die jij (nog) niet weet. Heel veel sterkte.
Oh my... ik was langs het CB gegaan en gezegd dat dit echt niet meer ging en daarbij ook het filmpje laten zien. Ik schrik er gewoon van, zo ontzettend overstuur hij is. Jeetje...
jeetje wat heftig zeg. leef met je mee.. lijkt me erg moeilijk. ik heb goede advies langs zien komen.. idd lijkt het mij niet goed dat hij die flessen blijf krijgen snachts.. toch overstappen op water/thee? heb je ook geprobeerd uit te leggen aan je zoontje elk avond voor na bed gaan wat van hem verwacht word? ook al is ie anderhalf.. het likt mij ook gewenning en zou moeilijk worden om het patroon te breken maar er zit helaas niks anders op.. ik snap dat jullie moe zijn en dat je het liefst het huilen en overstuur overgeven niet wil hebben, maar het is even doorbijten en doorzetten eventjes. Het is ook zo makkelijk dan om hem in bed te nemen (doe ik nu al en mijn dochter is pas 4 maanden..dus ik ben wel een om te preken..maar.. mijn tijd komt ook nog dat het echt niet meer kan haha en ik dus voor hetzelfde sta als jij waarschijnlijk) sterkte en succes!
Ik heb er totaal geen ervaring mee...maar ik dacht net als Pixie dat je misschien wel thee/water kan geven... Nou los je daar natuurlijk nog helemaal niets mee op..maar nu is zijn buikje gewend aan eten...en als dat afgebouwd is misschien niet meer... En misschien krijgt hij wel meer energie door een flesje en slaapt hij daardoor niet... ik zeg maar wat hoor! Heel veel succes bij de kinderfluisteraar meid!
Dat ga je ook nog wel meemaken, wacht maar op de 17 maandensprong Ik heb tot 14 maanden geroepen dat ik mijn kind altijd uit zijn bedje zou halen etc. etc. en ik ben daar op terug gekomen. Zo rond die leeftijd ontstaat het daadwerkelijke oorzaak en gevolg onderscheiden waarbij ze ook de patronen herkennen (dus ook die van mama komt toch wel!). Zo sluipt er vaak (en dus ook bij de ts) een patroon in waarbij 's nachts weer flesjes gegeven worden etc. etc. Om dat weer af te leren bij een dreumes die al zo'n eigen willetje heeft zul je heeeeeeeel consequent moeten zijn en 's nachts eigenlijk al niet moeten beginnen aan weer flesjes. Ik heb nu in die fase gezeten en het was vreselijk. Het goede nieuws is dat mijn zoontje nu alweer twee dagen gewoon doorslaapt en weer vrolijk opstaat. En ook wij zijn in het in bed nemen getrapt en ook wij zaten dan met een blij mannetje die het zogezegd helemaal voor elkaar had (midden in de nacht!). Ik had snel door dat mensen die riepen: ik spreek jou nog wel! achteraf gewoon gelijk hadden en ben vanaf toen heel consequent gaan handelen. De manier heb ik hierboven beschreven ergens. Vergeet niet dat je kleintje op zo'n moment ook aan het zwemmen is, omdat ie niet meer weet waar ie aan toe is. Zo'n patroon zul je echt moeten doorbreken en dat gaat echt niet lukken als je tussendoor weer toegeeft. Dat heeft hij inmiddels wel geleerd: Mama komt toch wel als ik volhou, en misschien, heel misschien neemt ze wel weer een lekker flesje mee.
Ik vind hem echt veel te overstuur om te laten huilen en zou dit dan ook absoluut niet doen! Zoals ik hier ook al gelezen heb, heeft het misschien wel een (evt. lichamelijke oorzak) waardoor hij zo overstuur is.. dan vergeef je jezelf toch nooit alsj e hem zo hebt laten huilen?? En een campingbed op jullie kamer??
Lovelydk: Heb je zelf een kind die deze leeftijd al gehad heeft? Want met een kind van 10 maanden zou ik dat ook geroepen hebben...
Nee dat niet... en het is natuurlijk ook onwijs makkelijk om zoiets te roepen! Maar mijn kind slaapt ook al ruim 7 maanden zo bar slecht en ik zou hem zo nu ook nooit laten krijsen
Ik denk dat het helemaal niet zo raar is wat Lovelydk zegt. Ik laat mijn dochter ook niet zo lang huilen, ongeacht haar leeftijd! Ik denk dat de eerste stap bij jullie als ouders ligt, hoe vervelend ook om te horen.. Ik vind die spiegel ook niet altijd even leuk, maar als ik heel eerlijk tegen mezelf ben, dan kan ik 9 v/d 10 keer de aanleiding van het gedrag terug vinden bij ons. En soms is het omdat we moe zijn en wat sneller kort af zijn of omdat we haast hebben, of niet op een lijn zitten niet consequent, en ga zo maar door... Dus mijn eerste vraag zou zijn: wat doen jullie niet goed volgens jullie zelf? En welke factoren kunnen beinvloeden hebben op zijn gedrag? ( bv een nieuw gezinslid, verhuizing, noem maar op..) Mijn tweede is: Praten jullie hierover met jullie zoon en wat vind hij hiervan? Ik hoop dat jullie eruit komen en dat jullie goed zullen worden geholpen. Neem ( mits het mogelijk is uiteraard) een paar dagen rust. Oppas regelen, even er tussen uit, even bijkomen. En wat hier boven staat beschreven zegt niet dat jullie trouwens minder goede ouders zijn, maar het zegt alleen dat jullie mensen zijn, net als iedereen.. Succes!