En hoe zit het dan met mama's in grote gezinnen? Die hebben het thuis misschien nog wel drukker dan op het werk... Ik weet niet hoor. Het lijkt me allemaal zo persoons- en situatiegebonden. En dan zo'n grens van 32 uur aangeven. Ik denk echt dat dat per geval moet worden bekeken en dat het alleen al daarom niet echt haalbaar is.
Ik had het niet erg gevonden. Met 6 weken heb ik m'n leidinggevende al op de hoogte gebracht omdat ik het even niet meer trok, nog geen week later zat ik al in de ziektewet. Het is dat ik nog vakantie had waardoor ik met 13 weken weer volledig aan het werk kon, maar de eerste weken vond ik echt zwaar en hield het dus niet vol. 'k Werk in de kraamzorg dus dat is ook wel vrij pittig. Overigens, 'k vind het nu ook zwaar te worden om fulltime te werken. 'k Moet altijd 8 dagen achter elkaar en werk dan rond de 50 uur, soms meer.
@Merijn en Trees: ja precies, want wat is nou extreme stress en wat is nou een extreem stressvolle baan? Ik heb doorgaans een redelijk stressvolle baan, maar ik heb zelfs in het eerste trimester mijn baas gevraagd of ik méér mocht werken, want ik was thuis nog tien keer gestresster dan op mijn werk, op mijn werk was ik tenminste met mijn werk bezig en niet met: gaat het allemaal wel goed nu na 2 miskramen? ik heb heel lang gedacht dat mijn eerste miskraam door de stress kwam (thuis stress en erge stress op het werk) Maar deze zw.schap heb ik al 8 maanden stress, en paniek/angstaanvallen, net als in de andere twee zw.schappen waar ik wel een miskraam kreeg, en het kindje wat ik nu draag, lijkt zich er niet zoveel van aan te trekken. Het meerendeel van de miskramen komt nog altijd voort uit een aanleg fout, een fout in de cellen, en niet door stress van de moeder. Dit soort onderzoeken, en over het algemeen het feit dat iedereen altijd maar zegt dat stress niet goed is in de zw.schap, dáár krijg ik juist nóg meer stress van, want behalve de stress die je al ervaart, heb je ook nog eens de angst dat de stress enorm slecht is voor je kind. Mijn gyn. heeft mij keer op keer verzekerd, dat er gewoon geen overduidelijk aantoonbaar bewijs is, dat stress heel slecht zou zijn, en dan nog, er worden zoveel gezonde kinderen geboren, terwijl moeders in hun zwangerschap te maken kregen met bijv. kanker/hartaanvallen/overlijden enz. in de familie, dat doet toch ook heel wat met je qua stress! En zoals iemand anders hier ook noemt, hoe zit dat dan met de moeders met een druk gezin? Die hebben helemaal veel aan hun hoofd!
Vriendin/collega van me barste van de stress.. Ze wist net dat ze zwanger was toen haar man een ernstig ongeluk kreeg waarbij hij een tijd lang in kritieke toestand op de IC lag. Zelfs na 5 jaar revalidatie kan hij nu nog alleen maar 1 pols bewegen en zijn hoofd rechtop houden in zn rolstoel. Enige wat zij en haar zoon eraan hebben overgehouden is dat ze de laatste paar weken van de zwangerschap een wat hoge bloeddruk had en veel vocht vasthield, verder is haar zoon het voorbeeld van een kerngezonde jongen. Even weer terugkomen op het minder werken, ik vind werken juist fijn en soms zelfs een bron van ontspanning. Ik heb wel een vrij zware baan, hiervoor heb ik ook direct advies gevraag bij de verloskundige over wat wel en niet kan. Mij is het advies gegeven dat je in princiepe vrijwel alles mag doen, mits je goed let op tekenen van je lichaam. Ben daar niet zo heel goed in, maar als iets niet goed voelt dan zeg ik dat ook gewoon tegen mijn baas.. Enige wat ik niet meer doe is het zware tillen (kisten van 15 kilo, dat een hele ochtend lang), doe ik al vanaf het begin niet meer omdat dat dus niet goed voelde. En verder doe ik geen bukwerk meer sinds mijn buik bij bukken in de weg zit Thuis daarintegen heb ik toch sneller de neiging om alles nog te doen, in mijn geval zou het dus beter zijn om meer te werken
Maar dat is toch irrelevant voor dit onderzoek? Daar heeft hij tenslotte niet naar gekeken. Hij heeft specifiek gekeken naar stressvolle banen. Overigens heeft hij wat betreft werkomstandigheden de vragenlijst Job Demands Scale gebruikt die zaken mat als work pace (oa time pressure), mental workload en physical workload. Hij heeft dus niet gekeken in hoeverre stress werd ervaren, maar puur naar de omstandigheden van de baan. Dat is op zich niet verkeerd. Blijkbaar, volgens zijn conclusie, zijn de baby's van de mensen met een hogere mental en physical workload lichter met de geboorte dan mensen die een lagere mental en physical workload hebben. Maar goed, zoals ik al zei, vind ik het effect niet zo sterk Daarmee vind ik trouwens niet dat zijn onderzoek waardeloos is. Dit onderzoek leidt waarschijnlijk weer tot ander onderzoek en uiteindelijk levert het wel een boel wijsheden op. Overigens Lynn77, vind ik het moeilijk om met je in discussie te gaan over de invloed van stress, maar ik geloof we degelijk dat het een invloed kan hebben. Het zal alleen, net zoals in dit onderzoek, maar voor een gering aantal vrouwen en baby's gelden. En dan nog is het de vraag of dat effect nou zo enorm is. Een lager geboortegewicht, oke kan, maar is dat nou ook echt zo erg? Ik denk dat de daadwerkelijke effecten heel klein zijn. Een kind zal daardoor bijvoorbeeld echt niet puur door stress een grote mentale achterstand hebben (ik noem maar wat). De effecten zijn vooral merkbaar als je grote groepen neemt en deze dus test. Niet zozeer als je het per individu bekijkt. Neemt niet weg dat het voor zwangere vrouwen verstandig is om het tijdens de zwangerschap niet te gek te maken.
Ik ervaar trouwens ook meer mentale stress als ik thuis zit. Maar lichamelijk misschien toch meer als ik aan het werk ben.
Ik kom juist meer tot rust op me werk, bij ons is het echt gewoon lekker werken op je eigen tempo en nu ik zwanger ben doe ik het helemaal gewoon op mijn gemak. Wat vandaag niet af komt is er morgen ook nog wel gevoel En als er iets wel af moet, dan werk ik gewoon een uurtje langer door (dat uurtje vrij kan ik dan na mijn verlof wel weer ergens invullen )
nee maar dat is dan eigenlijk niet eerlijk want al die moeders met een groot gezin die zwanger zijn, kunnen niet zomaar effe hun gezin 'aan de kant zetten' omdat er geadviseerd wordt om ook eerste trimester rustig aan te doen...in mijn ogen is een druk gezin onderhouden namelijk óók werk. wat betreft het invloed hebben van stress, ik geloof ook wel dat het invloed kan hebben op je kind, dat is alleen al één van de redenen waar ik me (naast alle stress) erg druk om heb gemaakt de eerste 5-6 maanden...maar keer op keer op de echo kreeg ik toch bevestigd dat het kindje netjes groeit, vruchtwater is goed, mijn bloeddruk is goed, ctg is steeds helemaal goed,enz. Dus nu probeer ik het los te laten. Ja ik heb veel stress, en nee ik weet nog niet of mijn kindje ook daadwerkelijk gezond is, maar ik doe mijn best en dat ik helaas de stress niet kan vermijden, vind ik zelf al erg zat, en heb me er heel lang schuldig over gevoeld, maar probeer dat nu maar niet meer te doen, want daar heb ik alleen maar mezelf mee... Ik probeer me maar vast te houden aan een goede vriendin van me, toen ze pril zwanger was kreeg haar jongere broertje een hartstilstand, kort daarop haar vader een beroerte, en ze had zelf ook erge last van de hormonen (depressief), 3 weken voor de bevalling nog verhuisd, de hele zw.schap in een huis gewoond waar dag en nacht giga geluidsoverlast was door de buren, en toch heeft ze een heel mooi gezond meisje ter wereld gebracht...
Ik ben het ermee eens. Twee vriendinnen van mij en een collega van mij zijn zwanger een vriendin is nu 5 maanden zwanger en bekkeninstabiliteit omdat ze in de KDV waar ze werkt teveel met kinderen heeft lopen sjouwen. een andere vriendin is 13 weken zwanger en kan niets meer, behalve zich naar haar werk slepen. Heeft een huishoudster in dienst genomen en kan alleen maar kotsen. En die collega is om het hutje mutje ziek omdat ze kotsmisselijk is. Dit kan toch nooit goed zijn voor de baby wanneer moeder zich zo ellendig voelt en haar laatste energie in haar werk steekt? In een volgende zwangerschap is er bij mij opnieuw een kans op een vroeggeboorte en ik zou het wel prettig vinden dat ik dan wat rustig aan zou kunnen doen. Ik heb me in de vorige zwangerschap erg druk gemaakt door mijn vorige baan, en eventueel kan de vroeggeboorte daardoor ontstaan zijn.
@ ons kleintje: dat kan ik me wel voorstellen... Is er geen mogelijkheid voor je om van een gynaecoloog het dringende advies te krijgen deels in de ziektewet te gaan bij een volgende zwangerschap? Ik heb geen idee of dat wel eens gebeurt... (wat betekent trouwens dat plusje achter jouw naam bij de 'actieve gebruikers'? die zie ik alleen bij jou volgens mij!)
@Merijn: ik hoop het ook! @onskleintje, voor mensen die echt lichamelijk klachten hebben vind ik het ook reuze logisch als ze wat minder zouden werken! Maar ik denk dat zolang je je goed voelt, of in ieder geval niet echt slecht, dat je gewoon je werk kan doen. Wat jouw situatie betreft kan je dat denk ik best via vk/arts regelen met je werk hoor, dat je halve dagen ofzo gaat werken.
Pfff.. als ik fulltime werk had, zou ik het niet eens kunnen de eerste drie maanden was ik zo ziek, en zwak, ik kon niks binnen houden enzo, laat staan werken! Ik wou alleen maar liggen .. Gelukkig ben ik een maar huismoedertje met een thuisbaantje (freelance).
Ik werk in de praktijk 50-60 uur per week. De eerste drie maanden van mijn zwangerschap dwong de misselijkheid, vermoeidheid en algehele misere me om heel erg gas terug te nemen. Ik zat wel op mijn werk, maar ik doe denkwerk en er is heel weinig uit mijn handen (eh, hoofd) gekomen, die maanden. Ik heb me op een gegeven moment ziek gemeld om dat ik echt niks meer kon zonder dat mijn maag omhoog kwam. Ik heb toen wel eens geroepen dat je eigenlijk je eerste trimester iets van deeltijd als optie moet kunnen nemen (met 1dag per week verlof bij voltijd ofzo). Ik werk aan mijn proefschrift en heb dus maanden achterstand opgelopen. Maar ja. Nu werk ik weer volop en hoop ik dat ik dat volhoud tot ik dicht bij de bevalling zit. Gewoon goed naar het lichaam luisteren, ik zou zelf gek worden thuis denk ik. Maar werkgevers zouden er wel meer van bewust moeten zijn hoe rot de eerste maanden kunnen zijn. Ik krijg die tijd nooit meer terug, natuurlijk (tijdelijk dienstverband, dat tijdens mijn verlof afloopt, niet echt ideaal maar ja).
geen idee??? misschien zit ik er te vaak achter deze site haha! ik moet er nog aan toevoegen dat ik op het moment echt een superleuke baan heb(allerleukste ooit en precies iets voor mij), en parttime werk. Dus ik ga ervan uit dat ik een volgende zwangerschap zowiezo minder stress ga hebben als in mijn vorige. ipv 50-60 uur wat ik eerst deed. maar toch zou het wel mooi zijn voor veel mensen als deze regel bestond. Ik ga gewoon de instructies van de gynaecoloog opvolgen als ik weer zwanger raak. liefs
Even offtopic @ Merijn, een plusje achter de naam zie je volgens mij alleen bij degene met wie je 'vrienden' bent geworden.