Hey dames, Ik zou zeggen gooi het er maar uit, ik zie veel liever dat je hier loopt te schelden en te tieren met vreselijk grove berichten dan dat je 3 secondes met je kindje zou rammelen omdat je het gewoon iet meer weet. Misschien ook nog een paar tips die kunnen helpen: is je kleintje echt helemaal apart leggen waar het dus lekker stil is. Toen Sven uit het ziekhuis kwam begon hij meteen met huilen en was ontroostbaar we hadden geen flauw id wat er aan de hand kon zijn. Na een paar dagen was wel erg duidelijk dat hij snacht wel lekker rustig slaapt. Nu blijkt dus dat hij het te druk onder vind, hij ligt veel liever boven rustig in zijn bedje. (en in het ziekenhuis was het altijd lekker rustig) MAARRRR hij trapt daar niet zomaar in ....ik moet hem op zijn buikje leggen en zijn hoofdje vasthouden dus echt ZACHTJES tegen het matras drukken zodat hij zijn hoofdje niet optilt...dan de speen erbij en zo doezelt hij in slaap (na 10 minutjes volhouden in die houding). Dan dek ik hem lekker warm toe want als hij het ook maar iets te koud heeft slaapt hij ook niet en beebjes die het lekker warm hebben slapen beter zeker met het knusse gevoel van een dekentje. Heb ik hem nou onder in de box dan brult hij de hele dag door pak ik hem op dan krijg ik een big smile van oor tot oor, hij lijkt dus ook echt niet moe maar is dat wel degelijk beebjes moeten genoeg slapen. Op de buik liggen is heel vermoeiend voor die kleintjes en zeker in combinatie met brullen. Als Sven blijft brullen hoef ik vaak na 10 minutjes maar tegen zijn hoofdje te duwen en hij valt zo in slaap. Het klinkt heel grof hoe ik dit nu uitleg maar ik doe het met beleid hoor heel zachtjes. En zijn het krampjes of een sprongetje troost je dan met de gedachte dat het overgaat. Ik hoop dat je kleintje snel gaat slapen voor jou en voor je kleine. Sucses meid!
Sommige moeders menen van wel, wetenschappers menen van niet Mentale sprongen bestaan overigens wel, maar niet volgens een bepaald schema. En feit is gewoon dat veel kindjes bepaalde fases hebben waar ze even nergens zin in hebben. Dat kan verschillende redenen hebben.
Nou grof of niet ik snap je helemaal Ik heb ook wel eens staan janken midden in de nacht omdat ze niet wilde gaan slapen en de hele dag alleen maar bij me wilde zijn op mijn arm. En dan vloek ik ook wel eens hoor als ik weer naar boven moet. Nee we slaan en schudden niet maar soms ben je er echt heel erg klaar mee.
Ik vloek trouwens in gedachten ook wel eens als zoonlief na een half uur slapen alweer klaarwakker is.
Hihi... DAN AL?!? Sjonge.... Nee, maar alle gekheid op een stokje: hier een moeder van een huilbaby en ik snap het gevoel echt HELEMAAL! Ik schold alleen niet op Thirza, maar heb God de huid volo gescholden (en nog regelmatig... vannacht wilde ze maar niet weer slapen na een voeding, door krampjes, maar ik zit er helemaal doorheen met een ontstoken schouder, die van slaaptekort bepaald niet beter word... Nou, echt waar... wat er dan allemaal door je heen gaat is idd allemaal niet zo mooi. Als ik dat allemaal zou verwoorden naar andere mensen, zou ik waarschijnlijk ook voor gek en ontaarde moeder versleten worden. Het is misschien even goed om te bedenken dat het kindje van TS echt heeeel veel huilt? Nou, wat dat met je doet... daar word je echt gillend gek van. Je voelt je zoooo machteloos dan, je ziet aan je kind dat er wat is, maar het kan jou niet vertellen wat er is en jij met nog geen moeder-ervaring wordt dan geacht daar wat van te maken. Wat dan dus niet lukt, of -als je je kleintje wel stil krijgt- heel erg veel energie kost, fysiek en emotioneel. Af en toe lijkt je kleintje wat op te knappen, en dan na eventjes zakt het weer terug in opnieuw veel huilen, pijn/last hebben van van alles, niet slapen, alleen bij jou willen zijn.... Tel daarbij op dat tijd voor jezelf echt helemaal verdwenen is, zelfs je nachten worden van je afgenomen, 3 uur doorslapen aan 1 stuk komt niet meer voor, (laat staan een hele nacht). Elke keer als jij overdag tijd hebt om wat bij te slapen, slaapt je kleine niet. Dat soort acties. En dat is dus wel even wat anders als het doorsnee "de eerste maanden zijn intensief".... Dit is hemeltergend zwaar en je gaat er helemaal aan kapot, denk je elke keer. Maar dan blijk je de volgende ochtend toch nog overeind te staan en te lopen en ga je maar weer door, enz, enz. @TS: even ter bemoediging: hier knapt Thirza na een paar weekjes dieet echt behoorlijk op. Ze heeft nu nog behoorlijk last van krampjes en daarvoor gaan we morgen even naar de osteopaat. Die kan haar darmen goed tot rust brengen. Misschien voor jullie ook een idee? En hadden jullie al een allergietest laten doen?
@Merijn: ja, klopt. Erg handig in situaties als deze. Weet ik tenminste zeker dat er boven Iemand luistert naar mijn scheldkanonades, hahaha. Gelukkig heeft God een grote portie geduld en een enorm incasseringsvermogen
Misschien wel goed voor TS om te weten dat krampen bij een kind van 10 maanden echt zeer zeldzaam zijn. Dus hou moed! (dit als aanvulling op het verhaal van Rozemarijke)
Ik heb nog niet alle reacties gelezen.. Vanavond op de "zwangerschaps-cursus" ook even mn hart gelucht. Gelukkig werd de frustratie daar herkend en heb ik ook van onze leidster een aantal tips gekregen.. dingen als de kleine, al is het voor een uurtje, even naar een oppas brengen/ oppas in huis en zelf er even tussen uit. Ik weet ook dat de kleine niet voor jan L** huilt.. en dat ik met mijn gevoel dat van hem alleen maar versterk.. Ook was er iemand die zei, nadat ik hier de eerste reacties al had gelezen, " Joh.. als ze zeggen er van te schrikken of iets in die geest, weten ze waarschijnlijk precies wat je bedoelt.. Ik herken t gevoel ook.. Ik kan me niet voorstellen dat er moeders zijn die niet eens dat gefrustreerde gevoel hebben en eens ff willen schreeuwen dat de kleine nu eindelijk wel eens mag kappen met krijsen".. Tja.. ik denk dat daar ook wel iets van waarheid inzit Ik durf t hier te zeggen.. maar schaam me er ergens ook nog voor.. aan andere kant.. heb ik dat gevoel dan omdat ik dat zo leuk vind.. Reageer ik me af omdat ik er lol aan beleef..... nee .. ik voel me er gewoon knudde over.. Maar ga nu ff naar boven rennen.. Er is iemand die me nodig heeft zo te horen!! Eens ff checken wat t euvel kan zijn.. Trusten allen.. tot morgen
Dat klopt, maar kindje van TS heeft toch mogelijk een KMA? Hier ook een kleintje met KMA, en die vergaat van de krampjes... (vooral 's nachts helaas ). Bij KMA is het dus wel 'normaal', die krampjes.
Nou, ik zit hier ook weer met een baby die weeeerrrrr opgepakt wilt worden. En ik weet dat als ik dat doe ze niet meer wilt liggen. Ze huilt nu al langer dan een uur, volgens mij (niet krijsen, wel hard huilen, met soms een pauze). Ik zag zelfs een traantje langs haar wang lopen dus weet niet of ik haar nog moeten laten liggen? Ik heb trouwens vandaag een echte OFF DAY! Heb echt even lak aan dat gehuil... Klinkt hard, I know, maar ik zit vandaag echt niet lekker in mijn vel!!! Bah..
Herkenbaar hoor, ook de toon van je bericht. Ik heb al regelmatig bij de voordeur mijn man staan opwachten om hem vervolgens Vigo in zijn armen te duwen met de mededeling dat ik er helemaal klaar mee was . Mijn man heeft toen maar een dagje vrij genomen zodat ik het huis uit kon, hij was serieus bang dat ik door zou draaien. Je voelt je gewoon enorm machteloos als die sirene weeeeeeeeeeer begint te loeien en je alle opties om 'm stil te krijgen al geprobeerd hebt. Wel frustrerend is dat mijn man dan gelijk met allerlei "oplossingen" aankwam. zoals dat ik dan maar met hem moest gaan wandelen (dat helpt nl. wel), maar ik heb verdorie helemaal GEEN ZIN om de hele dag te wandelen ! Maar goed, de laatste tijd week gaat het beter, Vigo blijkt reflux te hebben en huilt een stuk minder sinds hij medicijnen krijgt. Wat betreft de beruchte sprongetjes; of het nu waar is of niet, ik ben altijd weer blij als ik op moeilijke dagen het boek er bij kan pakken en lees wat hij zou moeten kunnen na de bewuste sprong. Dat geeft mij het gevoel dat dat gehuil dus ergens goed voor is, en kan ik het net effe wat langer verdragen. Voor de rest is een kind opvoeden heel leuk hoor !
lieve meid... ik vind het een verademing dat je het zo opschrijft! liever even zo je hart luchten dan op een andere manier, moet hier kunnen! Die van mij is af en toe zo druk dat de fles geven een soort kermisatractie wordt en ik heb ook wel eens pissed die fles naar binnen lopen drukken. en gisteren was ze in een baalbui, kon haar wel wurgen, nou ja, niet echt hoor, maar ik baal dan zo dat ik niet snap wat er nou precies aan de hand is.. zit ik daar "wat wil je nou van me? zeg het me nou?" haha... die van ons huilt gelukkig amper, maar kan me goed voorstellen dat je gefrustreerd raakt en vooral moe. je kunt een draagzak proberen, maar die van ons vond het totaal niets (heb hem in de aanbieding ik wens je veel geduld toe en anders scheld je er maar weer lekker op los, lucht op! dikke kus
eendraagzak hier doet wonderen en de fietskar ook, en stofzuiger lawaai wrkt hier ook, misschien een idee?
Tja.. ook dat is nog een optie.. In t ziekenhuis kreeg gijs van dat hypo-allergene nutrilon.. dat hebben we hier thuis toen ook gehad.. Ik zal zo ff gaan neuzen naar info er over.. Kan altijd weer overstappen op die melk..
Ts: Wat ontzettend rot voor je! En ik denk dat vele moeders je best wel begrijpen hoor, ik ben ook wel eens wanhopig geweest (om vervolgens tot tien te tellen en rustig de kleine op te pakken). We raken allemaal wel eens gevloerd door slaapgebrek en als het overdag ook niet lekker loopt kan dat heel frustrerend zijn! Ik denk dat je gewoon in een lastige leeftijd zit. Hier hebben de kramjes en alle andere ongemakken ruim drie maanden geduurd en wat me opvalt bij veel mensen (incuis mijzelf) is dat iedereen van alles in zijn hoofd haalt: Kma, reflux etc. etc. Ik heb een zoontje met reflux gehad en dat was toch heel anders. Bij mijn dochtertje heb ik ook regelmatig gedacht: Heeft ze toch niet reflux? Heeft ze misschien een kma? Enz. enz. En ook bij haar blijkt: ze had gewoon kramp/net op de wereld etc. etc. Nu is ze 3,5 maanden en lacht ze alleen maar, en slaapt ze na het lachen alleen maar. En dat steeds tot de volgende voeding. Heerlijk. Wat ik je dus mee wil geven: Als je kleintje niet voldoet aan de richtlijnen voor huilbaby, probeer je dan toch een beetje neer te leggen bij het feit dat het erbij hoort. Geloof me: Het komt echt helemaal goed!
Oh en overstappen op hypo allergeen heeft geen zin meer. Als je kleintje al standaard voeding gehad heeft, al is het maar één flesje, dan kun je geen eventuele allergieen meer voorkomen.