Na de huil/krijsbuien van de afgelopen dagen/weken wil ik evenv ermelden dat ik gister een heel fijne dag heb gehad met gijs.. Hij heeft wel een paar keer, vlak na de fles gehuild, maar als ik hem dan meteen pakte en om gekeerd op mn onderarm lag en met hem door de kamer liep afgewisseld met mn arm op de stoelleuing laten rusten en wiegen werd ie stil en viel hij zelf sin slaap.. Dat geeft de burger moed en zelfvertrouwend.. en put ik weer energie uit om verder te gaan.. Ik hoop dat de andere voeding nu begint te werken.. Ik zag gister een heel andere Gijs dan wanneer hij steeds zo huilende en dat dat mij zo frustreerde.. We hebben gespeeld en "geouwehoerd" gister HEERLIJK!!!
He, lekker Als het dus zulke heftige krampjes zijn, zou je een paar dingen verder nog kunnen doen... (even een rijtje van wat hier geholpen heeft): * Bij niet kunnen boeren: infacol geven voor de voeding aan en halverwege even verschonen en boeren * Overdag in de draagdoek, Thirza sliep hier echt uren in dat ding, en ik kon ondertussen tenminste nog wat doen. Niet alles, maar was opvouwen, kleine opruim/schoonmaakklusjes en boodschappen of zelfs even de stad in, dat ging allemaal met de draagdoek, (ik ging dan lekker met de stadsbus de stad in). Of lekker op de bank hangen met ene boek, terwijl zij in de draagdoek op mijn buik lag... * Warm badje * Fietsen met de beentjes: maakt de lucht los Nou, succes ermee
precies ik zie liever dit bericht als in de krant dat een moeder haar baby heeft geschud ofzo, dit is ook een manier van uiten en kan heel effectief zijn om even van je af te schrijven en ja daar hoort dan even deze toon bij, vind ik helemaal niet gek hoor.. Ik zie hier genoeg adviezen waar je mee aan de slag kunt, maareh blijf vooral jezelf uiten das belangrijk!
....aldus de alwetende goeroe..... Knap hoor dat jij wel weet waar de baby van TS last van heeft. Ik kan mij de gevoelens van Annemarie en Assi heel goed voorstellen al heb ik altijd een makkelijk kind gehad. Maar als hij weleens een off day had en de hele dag niet te genieten was, dan was ik er ook even compleet klaar mee. Laat staan dat ik de situatie van deze dames had gezeten. Waarom is dat zo'n taboe? Ik begrijp het niet hoor. Knap dat er dames zijn die wel een engelengeduld hebben en nooit eens een keer zin hebben om hun baby achter het behang te plakken, alleen ik geloof er geen moer van. Er niet over praten of niet toegeven vind ik een grotere zwakte dan toegeven dat je het even niet ziet zitten.
Meiden, hou vol, het wordt echt beter als ze wat ouder zijn. Nu lijkt dat nog een eeuwigheid te duren, maar het wordt echt leuker!
Nou, ik weet niet of het ooit beter wordt, zie dit bericht op nu.nl: Driekwart soms hopeloos over gedrag kinderen | nu.nl/algemeen | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl (ik heb het nu heerlijk met een makkelijk kindje, maar dat zegt natuurlijk niets over de toekomst )
@ rozemarijke nou troost je mijn dochtertje is 22 maanden en ik heb nog steeds gebroken nachten ben dr inmiddels aangewend, als ie niet gebroken is dan is het heeeel vreemd
Maar ik geniet overdag enorm van haar, ze is zooooo vrolijk, dat ze mijn humeur altijd weer goed weet te krijgen!! En als ze 10 is zal het toch wel een keer overgaan
Wat een flauwe reactie... de volgende keer zal ze jou meteen een pb sturen, aangezien jij wél de "alwetende goeroe" bent?! Ook ik vind een baby van 2 maanden een uur laten huilen best lang hoor ze zijn nog zó klein en hebben nog zoveel genegenheid nodig! Plus dat een kind van 2 maanden écht nog niet het besef van 'uitproberen' heeft!
Volgens mij kan jij je ook prima aansluiten bij het clubje "alwetende goeres" aangezien jij altijd precies weet wat goed is voor elk kind hier op het forum. Wat ben jij sneu.
okee ninien, ontopic: Annemarie, ik kan je gevoel helemaal begrijpen. Heb een tijdje geleden ook een topic geopend erover "boos op baby" heette het. Manlief en ik hebben een codewoord, aangezien ik als ik zo gefrustreerd ben niet kan zeggen "schat ik trek het niet meer". Hij weet dan hoe laat het is en vangt het op, of andersom. Gelukkig haast niet meer nodig maar in het begin voelde ik me sneller depri. Inderdaad vooral blijven uiten, dan hoeft de bom niet te barsten. Groetjes.
Ten eerste zeg ik niet dat ik weet wat een kind mankeert maar als een kind van 2 maanden 1 uur aan 1 stuk huilt weet ik wel dat hij/zij IETS mankeert! en dat weet elke moeder en dan moet je verder gaan zoeken naar wat er aan de hand is en niet alleen maar denken "nou ik heb zin om dat kind uit de raam te pleuren" en ten tweede zie ik hier maar 1 sneu persoon Kiwi.. wat ik probeer te zeggen is dat je verder moet gaan kijken als je dat soort gedachte over je eigen kind krijgt dat is niet gezond als je zin krijgt om een kind van 2 maanden wat aan te doen.