wij geloven dus ook en wij zijn er eigenlijk al vroeg mee begonnen zowiezo voor het slapen het zelfde liedje *Ik ga slapen ik ben moe sluit mijn beide oogjes toe Heere houd ook deze nacht over mij getrouw de wacht* toen ze vast voedsel kreeg deden we afentoe bidden voor het eten nu is het standaard voor elke maaltijd (behalve sochtends haar papfles) en als wij gaan bidden dan doet ze haar handjes al samen (ze is net 13 maanden ) ze is dan ook helemaal trots als ze dat doet
Met alle respect maar ik vind het wel een beetje raar om te gaan danken als je niet geloofd. Net wat andere meiden hier zeggen dat zou ik ze normen en waarden bij brengen. Zoals iemand hier al zei hoe kun je je kindje laten danken als je zelf ook niet geloofd. Er is niks mee om je kindje bewust te maken van bepaalde dingen. Wij zijn thuis ook niet gelovig. Maar als ze straks ook op de leeftijd zijn dat ze dinger beter begrijpen dan wil ik ze uiteraard ook bij brengen dat ze dankbaar moeten zijn voor dingen, en beleefd etc. Maar dat heeft mijn ogen niet perse iets met geloof te maken. En je dochter is net 1 jaar geworden (gefeliciteerd nog, mijn zoons zijn de 29e 1 geworden ). En ik denk dat ze dit nog niet begrijpt.
het spijt me maar ik vind het een beetje vreemd dat je met je kindje wil gaan bidden voor het eten zodat het dankbaar leert te zijn terwijl je niet in god gelooft. Denk niet dat bidden dankbaarheid aanleert. Maar ik snap je insteek wel. Ik woon ook in een gelovige stad maar heb niet het idee dat gelovige kindjes dankbaarder zijn of meer respect tonen (tenminste niet als papa en mama er niet bij zijn). Wat ik wel zie is dat ze ook door kerkgenoten op hun 'misstappen' gewezen worden (ons kent ons). Kylian's oma is ook gelovig en daar bid hij gewoon mee aan tafel en laatst heeft hij een peuterbijbel gekregen en daar lezen we elke avond netjes een stukje uit. Groetjes Antia
Even reageren op een paar dingen. Iemand vroeg waarom ik met kerst wel naar de kerk ging. Mijn familie is wel gelovig, de een wat strenger dan de ander, de een gaat trouw naar de kerk en de ander bid niet eens voor het eten en toch geloven ze wel allemaal. Mijn moeder als enige niet en daar heb ik dat van gekregen denkik. Niet geloven in iets wat je niet ziet en toen ik op school de geschiedenis boeken las en zag dat we uit apen kwamen ipv adam en eva snapte ik er niets meer van en ben k gestopt haha. Zodoende. Wel vind ik dat je respect moet tonen aan je medemensen en ik vind kerst zoiets warms dat ik het heel erg fijn vind om in de kerk te zitten, je ziet het hele dorp daar, iedereen is blij en dankbaar het is zo'n fijn gevoel! Ik zit daar ook neit voor god, ik zit daar gewoon voor de sfeer en het warme gevoel wat je er krijgt. Ik vind dat gewoon fijn de kerk. Je bent (toevallig bij deze kerk, ik weet niet hoe dat met verschillende kerken zit) Helemaal vrij in je doen en laten, opstaan hoeft niet als je dat niet wilt of niet kan, meezingen mag maar hoeft niet. Niemand die je daar ook naar op aankijkt als je het niet of wel doet. Ik doe wel overal in mee behalve het ritueel waarbij je een koekje in wijn doopt en dit de huid (als ik het goed heb?) en het bloed van jezus zou moeten voorstellen. Gewoon omdat ik daar niet in geloof. En niemand kijkt mij vreemd aan, iedereen respecteert dat. Daarom vind ik dat erg fijn. sorry hoop dat ik het zo goed uitgelegd hebt, kan het niet helemaal verwoorden namelijk. Maar ik ga niet naar de kerk toe voor god. Zou ik dit wel doen, dan zou ik elke zondag gaan namelijk. En verder, tsja ik weet gewoon niet wat ik wil, ik vind die opmerking van "de aarde en de dieren bedanken" wel een hele goede. Misschien moet ik dat dan doen. Want de aarde en de dieren schenken je idd wel het eten op je bord. En daarna degene die kookt. Dat is vaak ook de oppas of mijn vriend of een van mijn ouders. En ik vind het helemaal niet erg hoor dat ze mij bedankt als ik gekookt heb. Ik vind dat normaal. Zodra ze oud genoeg is en ze helpt mij een keer met koken, zullen we ook haar gaan bedanken dan, zo voelt ze dat het fijn is om iets voor andere te doen en mee te helpen. Ik vind het wel hele goede opmerkingen van jullie! hier kan ik zeker wel wat mee. En het gaat me niet zozeer om het bidden terwijl ik niet geloof, het gaat me om de opvoeding zelf. En ik zoek een weg tussen, WEL die opvoeding willen geven, maar zelf niet gelovig zijn. Snap je? En dan vind ik even stil staan voor degene waar je je eten aan te danken hebt een hele goede. Want dat is in dit geval voor ons geen god, maar de aarde, de dieren en degene die gekookt heeft. Misschien ook wel de slager en de groenteboer hahahaha. En over die handjes samenvouwen, dat probeert ze dan wel haha maar als het haar niet lukt begint ze met een grote glimlach in haar handjes te klappen en AAAAAAHHH te zeggen (amen) hahahaha. Heel erg cute. Ik zou haar in iedergeval nooit dwingen om dit te doen, altijd zelf laten kiezen of ze het wil doen. Maar neem aan dat als ik dit standaart doe, ze het vanzelf over gaat nemen als ze er klaar voor is. zeker als ze nu al een klein beetje mee probeert te doen tijdens het oppassen.
Wij zijn zelf totaal niet gelovig, en gaan dus ook niet naar de kerk of bidden. Maar toch probeer ik ons zoontje van klein af aan te leren dat niets vanzelfsprekend is. Ik ben overigens wel in een katholieke familie opgegroeid (wel niet streng maargoed), en toch vond ik het als klein kind al vreselijk in de kerk. Van het warme gevoel wat sommigen beschrijven herken ik echt niets. Voor mij was het altijd een dik uur blijven zitten en luisteren naar een man die naar mijn idee alleen cliché teksten voorlas. Ik was altijd ontzettend blij als het er weer op zat.
Als ik dit zo lees moet ik opeens aan mijn neefje denken toen hij nog een jochie was (inmiddels is hij een jongeman van 19). Hij was wezen spelen bij een Chistelijk jongetje en maakte toen mee dat deze familie ging bidden voor het eten. Natuurlijk hartstikke interessant, dus hij wilde de volgende avond thuis ook een gebedje doen: 'Ik wil mama bedanken voor het lekkere eten, en natuurlijk ook de Albert Heijn omdat mama daar altijd haar boodschappen doet, Amen!'
Op de middelbare school waar ik zat werd altijd gezegd dat de "plattelandskinderen" die met de fiets naar school kwamen in de klas zo te herkennen waren. Waren altijd wakker, ook het eerste uur, en in ieder geval tijdens de eerste schooljaren beleefd en respectvol naar docenten en medeleerlingen. Ik denk dat dankbaar zijn en respectvol naar anderen iets is dat je vanuit huis moet meekrijgen. Bidden kan daar een onderdeel van zijn maar ik denk niet dat kinderen die niet bidden niet beleefd kunnen zijn, of dat kinderen die wel bidden vaker beleefd zijn. Denk dat het belangrijker is hoe vader/moeder met elkaar omgaan, hoe het taalgebruik thuis is en ook hoe het er op school of op straat aan toegaat. Verder zijn er nou eenmaal kinderen die etters zijn en waarvoor geen verklaring te vinden is, die lieve, leuke, liefhebbende ouders hebben en die misschien ook wel bidden of naar de moskee gaan. (Mocht je wel een verklaring voor die groep hebben moet je Rouvoet mailen, is zijn probleem ook weer opgelost.)
Mischien kun je ipv echt bidden/danken met oogjes dicht en handjes gevouwen gewoon vragen waar ze voor die dag dankbaar voor is (als ze gaan praten natuurlijk). Dat ze leuk gespeeld heeft of iets dergelijks, gewoon de kleine dingetjes. Echt danken en bidden zoals ik het zie is tot God, en vind dat toch wel wat lastig als je verder helemaal niet gelooft.
Ben zelf gelovig opgevoed, maar mijn man niet. Ikzelf ga niet naar de kerk, maar geloof wel sterk in God. Wij zijn daarom al vroeg begonnen met het liedje voor het slapen gaan en sinds ze 2 is bidden en danken we ook voor elke maaltijd Ik wil wel dat ze de waarden en normen van het christelijk geloof meekrijgt en zodoende gaat mijn dochter straks ook naar een christelijke basisschool, daar zullen ze zowiezo te maken mrijgen met deze rituelen en daar kies je dus ook voor.
Ik ben het met een hoop anderen eens dat het misschien moeilijk is om te danken voor het eten, want wie moet je daar voor danken als je niet gelooft in God?!? Wel is het, naar mijn idee, belangrijk dat kinderen weten waar eten vandaan komt. Dat er heel wat voor gedaan moet worden om eten op je bord te krijgen. Een aardappel komt niet uit een fabriek! Ga bijvoorbeeld, als ze later wat groter is, naar een boerderijwinkel. Daar kan je soms zelf appels plukken. Bak samen en brood en zie hoe het brood rijst. Kweek samen tuinkers en wacht, wacht en wacht tot het hoog genoeg is tot je het kunt eten. Als je zo met eten om gaat dan waardeer je het ook meer. Helemaal met vlees. Een dier heeft niet geleefd om vervolgens, als je genoeg hebt gegeten, in de vuilnisbak te belanden. Het is niet zo dat ik een wereldverbetraar ben om vegetarisch, maar ik vind het wel belangrijk dat kinderen (en volwassenen) op die manier eten waarderen. De rest van rspect leer je kinderen door beleefd te zijn en dank je wel te zeggen. En eventueel ze later bewust te maken dat er in andere landen ook arme kindjes wonen die het niet breed hebben. Geef oud speelgoed aan die kinderen. Laat haar het zelf uit zoeken wat weg kan en wat niet. Maar dit alles kan pas later als ze iets ouder is.
Tja, ik sluit me aan bij wat hier al vaker gezegd is. Bidden en danken word denk ik lastig als je niet in een God gelooft en dus ook niet hem dankt voor het eten. Ik vond het idee van de appels plukken, het zelf brood bakken en tuinkers kweken wel een goed idee. Wij hadden vroeger op de (openbare) basisschool schooltuintjes die we dus allemaal zelf moesten onderhouden. Uit ervaring kan ik trouwens melden dat echt niet alle christelijk opgevoedde kinderen zo netjes zijn hoor. Ik kom zelf uit een zwarte kousen-dorp (ben niet gelovig opgevoed) en de christelijk kinderen daar doen misschien netjes en braaf binnen het zicht van hun ouders en de kerkgemeenschap, maar zodra ze in de vlakbij gelegen stad komen om met de trein naar school te gaan, vloeken ze als geen ander, roken ze en proppen ze zich gewoon als eerste in de trein zonder te wachten tot andere mensen zijn uitgestapt of mensen die voor hun staan zijn ingestapt.
dan heb je het over de zwarte kousjes ja, die hebben we ook. Die stiekem op zondag in hun gangkast tv kijken zodat papa het niet ziet. Nee ik heb het over de vrije opvoeding. En ik wil niet perse bidden ik vroeg een goede oplossing. Ik wil WEL die opvoeding geven, maar ik ben niet gelovig. Hoe moet ik dat aanpakken. En ik kan zoals er net al gezegt is volgens mij best de aarde en de dieren bedanken, daar heb je geen god voor nodig. Degene die kookt bedanken. Das ook iemand die gewoon bestaat en hard gewerkt heeft om het (vaak) ten eerste te betalen en ten twede klaar te maken. Snap je? Ik zoek gewoon een tussenweg tussen wel de opvoeding willen geven maar niet gelovig zijn. Ik wil niet perse bidden. En ik las net iemand die schreef over dat ze zelf mag kiezen wat ze wil bedanken als ze wat ouder is, dat vind ik ook een heel erg goed idee! Zo leert ze zelf stil te staan bij de dingen die niet vanzelf sprekend zijn.
Hier zijn we sinds Nick ca. anderhalf is hem echt veel actief gaan betrekken bij het voor het eten danken. Hij vouwt zijn handjes en we hebben inmiddels een vrij vast zelfbedacht 'gebedje'. In eerste instantie vouwde hij zijn handjes, soms met hulp van ons. Inmiddels vraag hij zelf voorafgaand aan het eten om handjes vouwen en zegt hij de zinnetjes mee en maakt hij na afloop een kruis, waarbij hij overigens meestal zegt: hoofdje, buikje schoudertje schoudertje (klinkt zoooo lief). Ook onze jongste van nu 15 maanden begint al steeds vaker zijn handjes samen te 'slaan' als we zeggen dat we handjes gaan vouwen. Dit is vaak nog meer klappen, maar hij houdt ze al wel een tijdje bij elkaar.
Ff helemaal offtopic! Kinderachtig om het over een "zwartekousen kerk" te hebben. Sowieso bestaat dat niet eens & daar lopen ze echt niet in zwarte kousen hoor. Kdenk dat niet christelijke mensen meer in zwarte kousen lopen! En BTW als je in de "zwartekousen kerk" zit (zoals jullie dat noemen) dan heb je al he-le-maal geen tv dus kan je ook niet stiekem in de gang kast tc kijken zodat pappa het niet ziet!! Pappa schaft deze dan ook niet aan, lijk mij!
Mijn mening is dat je met het hele gezin gaat danken en bidden. Gewoon omdat jij en je man het altijd al zo gedaan hebben, dus kindje komt gewoon zogauw het vaste voeding krijgt aan tafel zitten om te eten en voor er begonnen word, word er eerst nog wat verteld/gezegd/gedaan en dan word er begonnen met de maaltijd, na afloop van de maaltijd precies zo. Ik geloof niet dat dit iets is wat je ineens gaat doen omdat je een kindje hebt, dit is iets wat je altijd al gedaan hebt. Normen, waarden en dankbaarheid kan je ook op een andere manier duidelijk maken aan je kindjes, maar danken en bidden vind ik al een mooie manier, als je het altijd al gedaan hebt tenminste, omdat je vind dat het zo hoort en niet omdat je vind dat je het ineens zo moet gaan doen. Maar das dus mijn mening ! Zwarte kousen kerk gangers hebben mi idd ook geen tv ! Hoewel er bij ons in het dorp dan wel aantal zijn die een computer hebben en daar dan uitzending gemist kijken, dat volg ik even niet. Maar verder, jammer dat er negatief over word gedaan, het zijn ook maar mensen hoor die net als jij en ik denken dat ze het goed doen en gewoon zijn zoals ze zijn. Overigens vind ik de benaming zwarte kousen kerk niet zo negatief, maar gewoon een aanduiding, omdat dit bij ons altijd al zo genoemd werd, kortom hier niet speciaal iets kwa 'scheldnaam' ofzo, maar gewoon om aan te duiden van welke kerk ze waren. Zo hebben wij ook de 'hoedjes kerk' das weer een andere namelijk dan de kousenkerk !
Goede uitleg Hanneke! Ik ben ook zeer sterk van mening dat je niet je kind moet bidden & danken moet aanleren als je het nooit zelf doet want dan begrijp een kind het niet, maar hij wordt er niet verkeerd van Tja tegenwoordig wordt alles op programmagemist gekeken door idd die geen tv hebben. Dat komt op hetzelfde neer.
Poeh, gelukkig ! Haha! Vond het nog best lastig om mijn idee erover op te schrijven. Moet er ook bij zeggen dat wij zelf dus niet gelovig zijn en ik in mn hele leven een keer of 5 in een kerk geweest ben . En dat uitzending gemist snap ik niet idd omdat het gewoon tv kijken is in mijn ogen. Maar ik moet bekennen dat ik de rede van het niet hebben van een tv niet weet .
Vroeger was alles veel en vele male strenger! Een tv mag je niet in huis hebben omdat er veel troep op kom! Je leert er slechtte dingen van Niet alles wat op tv komt is slecht hoor, maar als je eenmaal dat ding aan heb staan dan blijf je overal naar kijken en dan is de verleiding te groot om andere dingen ook te gaan kijken! Je ziet/leert er dingen wat christelijk mensen (eigenlijk) niet mogen , maar ja niemand is beter dan een ander, dus ook hun niet. Maar goed als je geen televisie heb en wel programma gemist kijkt is precies hetzelfde! Dus het principe is er niet meer!