Ik sluit me aan bij meerderen. De baby moet een eigen kamer. De rest is puur materialisme, dat weegt niet zo zwaar als de rust van je kindje! Je wil toch verhuizen in de toekomst, dan maar later tevoorschijn toveren. ( de andere meubels) Iedereen heeft recht op een eigen plekje tenzij het echt niet anders kan (geen kamers meer over) Ik heb vroeger samen met mijn zusje op één kamer geslapen. Vond dit altijd super irritant maar was toen ouder. Mijn andere vriendinnen hadden een eigen kamertje. Ik zou niet eens naar de spullen kijken en de kamer gewoon in orde maken voor jou en je man of voor de baby!
Ik zou de baby op mijn slaapkamer laten slapen. Jullie gaan toch verhuizen, een eigen kamer is dan vroeg genoeg lijkt mij? Onze baby slaapt sowieso op onze slaapkamer, ondanks dat wij ruimte genoeg hebben.
Ik zeg ook eigen slaapkamer.. nou ben ik helemaal geen fan van kinderen in je eigen slaapkamer (vind het onze prive plek en niet voor de baby) maar dat is persoonlijk.. maar zeker voor de rust van je jullie, je andere kindje en zeker de baby lijkt eigen kamer het verstandigst. Spullen zou je knnen opslaan want als je verhuist moet je het sowieso opnieuw doen toch.. succes
MOET? Van wie moet dat? Ik ben zwanger van de zesde. Alle 5 de kids hebben op mijn slaapkamer geslapen. Ze waren heerlijk uitgerust en zeer makkelijk als baby. Leg mij eens uit wat een baby met een eigen slaapkamer MOET? Spelen? Zich terug trekken? T.V. kijken? Privacy om te kletsen met vrienden/vriendinnen? Als ze wat ouder zijn, dan snap ik dat. Hier hebben ze ook eigen kamers inmiddels Respect voor ieders keuze en afwegingen hoor, maar niets MOET.
precies. volgens mij komt de behoefte aan een eigen plek (en dat kan een eigen kamer zijn, maar misschien kun je een andere oplossing zoeken) meestal pas als een kind in de buurt van de puberteit komt. voor babies, peuters en kleuters is er geen enkele noodzaak voor een eigen kamer, lijkt mij.
De baby slaapt hier ook nog bij ons op de kamer hoor. Over een paar maandjes gaat hij pas naar zijn eigen kamertje.
Moeten was misschien wat verkeerd, maar zo bedoelde ik dat niet. Het is mijn mening, ik zou nooit vertellen wat iemand MOET doen. Maar goed, dat is ook ieders keus. Ik ben er niet voor om je kindje op je kamer te laten slapen. Bij ruimtegebrek is zeg ik ja! dan is het niet anders.. maar als je de keus hebt tussen een kamer met een paar meubels of een kamertje voor je kind.. tja, dan is de keus bij mij snel gemaakt. NOGMAALS niets moet, alles mag.. maar als de optie er is om een kamertje aan te bieden... Hier hebben we nu nog één kamer over, ik was opnieuw zwanger van nummer drie. Helaas is dat niet goed gegaan. Op deze kamer werkt mijn man, maar dat gaat gewoon weg (haha, gelukkig mag dat van hem ook!) als er nog een derde komt.
Nou, ik heb een kleuter en een peuter, maar ben erg blij dat ze eigen kamers hebben. Ze vliegen elkaar nog weleens in de haren en mijn zoon van bijna 5 is dan blij dat hij zich even terug kan trekken in zijn eigen kamertje, zodat hij rustig met zijn eigen spulletjes kan spelen zonder dat zijn zusje overal overheen walst Komt nog bij dat het nog best regelmatig gebeurt dat òf Milan 's nachts wakker wordt òf Misha. Dit gaat vaak gepaart met geroep of huilen. Lijkt me voor de ander toch niet echt fijn om zo uit je slaap te worden gehaald. Maargoed, het is natuurlijk voor iedereen persoonlijk waar je je het prettigst bij voelt...
howwwwlaaa! rustig maar... Waarom ik dat vind? RUST. Klopt ook ik denk misschien wat verder maar ik was er fel op tegen om mijn baby op mijn kamer te leggen. Zowel voor haar en voor onszelf. Daarmee respecteer ik jou mening ook.. ons kindje is NIET makkelijk. De jongste is een meisje wat je echt moet aaien over de rug om haar stil te krijgen. Nu heeft oma het zo gedaan door haar op de kamer (voor logee) te laten slapen. BIJ HAAR. Ik kan er niks meer mee beginnen!!!!
Ach tweemeisjes, iedereen doet wat haar het beste lijkt en wat bij haar gezin past natuurlijk. Dat respecteer ik hoor . Ik struikelde over het woordje MOET , verder niets hoor.
Ja, ik schrok er al van! Ik zeg altijd moet. moet... moet.. maar bedoel er niemand mee... Ik heb mijn eerste stukje ff aangepast.
Het was niet bedoeling om bot over te komen hoor ( Blijkbaar gebeurt dat soms hier onbewust! ) Ik heb misschien een vrij uitgesproken mening net als jij, en dan komt dat onbedoeld zo over!
ik ook, kan soms heel lomp uit de hoek komen zonder dat ik daar iemand mee wil kwetsen. haha, het is en blijft een forum. Je moet je mening inderdaad uitspreken, anders word het maar saai... BTW je zesde kindje, meid... ik zeg respect. Word soms al doodmoe van twee meisjes! (en van mezelf) haha
Forums zijn gewoon moeilijk om echte gevoelens over te geven. OT: ik zou het kindje de eerste maandjes gewoon bij de ouders op de kamer doen. veronderstel dat je wel ineens een huis krijgt toegewezen. mocht dat niet het geval zijn, kun je alsnog de marokaanse stijl eruit halen en daar een kamer van maken.
Ik zou het kindje in eerste instantie bij jullie leggen en dan als het wat ouder is (en jullie hebben nog geen andere woning) bij zijn broer. Dat is toch geen probleem tot jullie een andere woning hebben. Doe wat je gevoel je zegt. Het is helemaal niet erg om 2 kinderen op 1 kamer te hebben, dat was vroeg heel normaal (en in veel huishoudens nu nog).
Hier slapen de 2 jongste ook gewoon samen op een kamer. Er is niets mis mee hoor,ik heb zelf altijd vroeger mijn kamer gedeeld met mijn zusje. Eerst sliepen de 2 oudsten samen maar aangezien onze oudste nogal een hele vroege vogel is en de middelste niet hebben we een aantal maanden geleden besloten om dan maar de 2 jongste samen te laten slapen. Mijn oudste is nu inmiddels alweer 8 jr en wil toch ehct liever zijn eigen ding doen. Gelukkig huilde de jongste nooit dus ideaal. En als je je kindje op jou kamer wilt laten slapen zou ik zeggen waarom niet? Gewoon je gevoel volgen hoor.
Ik zou de nieuwe beeb gewoon de eerste tijd bij jullie op de kamer laten slapen. Ik was ook altijd heer erg tegen, en mijn eerste dochter heeft vanaf dag 1 in haar eigen kamer gelegen. Maar ik vind het echt makkelijk de baby zo dichtbij te hebben, ik ben een hele lichte slaper en dacht nooit aan die geluidjes te wennen maar 2 nachten en ik sliep als een roos. Daarna zou ik zodra de baby doorslaapt, gewoon samen op een kamer leggen met de grote broer. (Mits hij dus s´nachts niet meer wakker wordt, weet ook niet hoe oud hij is) Dus de grote kledingkast eruit op je zoontjes zijn kamer eventueel bij jullie op de kamer. Een baby heeft echt nog geen eigen slaapkamer nodig vind ik dan. Als ze ouder zijn is dat natuurlijk een ander verhaal. Ik kan begrijpen dat je de ´Arabische´ kamer wilt behouden, omdat ik denk dat jullie hier samen komen met feesten en familie, en dan normaal gesproken twee ruimtes hebben? Een voor de mannen en een voor de vrouwen??
op dit moment zitten we met hetzelfde probleem, we zitten op een flatje met 2 slaapkamers. dus zolang we hier nog wonen slaapt de kleine dan bij ons op de kamer, martijn heeft 2 maanden bij ons geslapen. maar we zijn hard op zoek naar een grotere woning dus hopelijk gaat dat voor die tijd lukken. maar voor nu blijf ik hier meelezen.
bij ons kan het niet anders dan dat mijn 2 kleintjes bij elkaar op de kamer komen te liggen. de eerste maanden (zolang ze niet doorslaapt en snachts voor voedingen komt) gaat ze of in de hal (grote hal die grenst aan de slaapkamers) of in de woonkamer (appartement) klinkt mss stom, maar ik wil het kindje niet de gewoonte aanleren dat het bij ons komt te liggen (ieder zijn eigen mening natuurlijk! maar ben erg bang dat ik, als ik het wel bij mij op de kamer neem, veel problemen krijg als het naar zijn eigen kamertje moet) "later" als we ooit verhuizen, wil ik wel een huis met 3 of 4 slaapkamers zodat ieders zijn kamer heeft. wat betreft dat terug trekken: gingen wij pas doen toen we een jaar of 15 - 16 waren. wij mochten van mijn ouders ook nooit met vriendinnen of vriendjes naar boven... wat we daar deden, kon beneden ook. en eigenlijk hebben ze wel gelijk vind ik.
Ik vind het een beetje overdreven om te stellen dat een baby perse een eigen kamer nodig heeft. Kijk als kinderen iets groter worden is het wel fijn als ze een eigen kamer hebben, maar nog steeds niet noodzakelijk. Ik heb tot ik 7 was samen op een kamer geslapen met mijn 2 jaar jongere zusje, al vanaf dat zij geboren is. Toen ze nog nachtvoedingen kreeg sliep ze 's nachts bij mijn ouders, daarna gewoon bij mij op de kamer.