Beste dames, ik weet dat ik maar 4 weken en 3 dagen zwanger was, en dat een miskraam op dat moment niet meer lijkt dan een verlaatte ongesteldheid. En ik besef dat het oh zo veel moeilijker wordt naarmate de zwangerschap vordert en de band dieper wordt. Maar gedurende die korte periode na de zwangerschapstest voelde ik me echt eindelijk oh zo volledig en compleet gelukkig. Ik hou van mijn man, maar op dat moment voelde ik me NOG meer verbonden, alsof ons geluk op dat moment bezegeld werd. Ik wil er zo snel mogelijk weer tegenaan gaan en daarom wil ik van dit depressieve gevoel vanaf. Want als ik me niet lekker voel, kan ik niet sexen en dan kan ik niet werken aan mijn toekomstig kindje. De IVF is gepland voor volgende cyclus maar diep vanbinnen hoop ik toch om natuurlijk zwanger te worden. Wat hebben jullie gedaan, om weer terug vrolijk te worden, en om dit ongelukkig hoofdstukje zo snel mogelijk af te sluiten? Alle tips zijn welkom!!
bij mij lukt het ook niet, ik was ook wat depri. Het is toch de tijd geweest. Half juli curettage gehad, sinds deze maand eindelijk weer een beetje normaal.Niet meer zo huilerig enzo. Ben ook weer druk aan de slag met ovutesten enhet scheelt datik weer ongesteld ben. Ik had namelijk verklevingen ook nog overgehouden aan de curettage.
Bij mij heeft het na de miskraam 2 jaar geduurd voor ik weer echt durfde. Maar dat kwam ook omdat ik mn verloving toen had verbroken vanwege vreemdgaan van mn toendertijd verloofde. Door de stress daarvan heb ik een miskraam gekregen na 16 weken zwangerschap. Er 100% over heen zijn ben je nooit. Er blijft altijd wel een angst 'wat als..' Als je er met je partner over kunt praten dan scheelt het ook al veel, ook dat helpt in het eroverheen stappen. Bij de ene duurt het kort bij de andere lang. Dat is verschillend per persoon. Ik hoop dat je gauw over het 'nare' gevoel bent want dat breekt je op. Blijf in ieder geval vooruit kijken. Liefs, Corina
Bij hielp het om er veel over te praten en schrijven. En het belangrijkste is dat je je je verdriet niet wegduwt omdat het 'maar eens klaar moet zijn' Als je je verdriet toelaat dan kun je daarna weer verder. En wat ook goed hielp is inderdaad, net als jij doet, weer aan de slag en kijken naar de toekomst. Je weet nu hoe mooi en geweldig het is als je zwanger bent en dat smaakt zo erg naar meer! Ik denk dat alleen een nieuwe zwangerschap je echt kan troosten. Ik hoop dat het jullie gegeven is! Heel veel succes.
Hoi Yasmine, Ik was ook 'maar' 4 wk en 3 dagen toen ik een vmk kreeg, maar mij heeft het heel erg geholpen om er veel over te praten, ook hier op het forum, flink te janken enzo, heb voor mezelf een vlindertje gekocht van swarovski, om het een plaatsje te geven. Sommigen kunnen dat wat overdreven vinden omdat het nog maar zo vroeg was, maar die posi testen waren wel iets waar wij al een jaar voor bezig waren. En ik heb het geluk dat ik nu een paar weken vrij ben van werk, waardoor ik even mezelf helemaal kan terug trekken. En we hebben de afgelopen week veel leuke dingen gedaan om mezelf op te vrolijken. Moet wel zeggen dat ik echt veel steun heb gehad aan dit forum, heb ook vaak genoeg hier gezegd dat ik me zo'n zeur begon te voelen en een domper voelde, maar er zijn hier genoeg meiden die het ook hebben meegemaakt en je begrijpen en een hart onder je riem steken. Dikke knuf.
@ Loe: Ik hoop dat je er snel bovenop geraakt. Ik weet natuurlijk de hele achtergrond van je verhaal niet. Wat betekent dat verklevingen? Mijn dokter heeft me er niets over verteld. Laten we samen proberen naar de toekomst kijken. Ik hoop dat het bloeden snel stopt zodat ik weer kan beginnen sexen met mijn man. Wanneer ovuleer jij meestal en hoe is je cyclus? Bij mij is het vrij vroeg, dag 9 of dag 10 al. Mijn hcg is nu 2,9 dus ik hoop op een eisprong. @ Corina: Ik vind het ontzettend hard wat je is overkomen. Wat een klootzak. Hopelijk heb je nu iemand gevonden die het wel waard is om een levenslange band mee te scheppen. Mijn man is ontzettend lief, maar niet heel spraakzaam, en hij wil ook niet dat ik er met andere mensen over spreek, en daarom zit ik al 2 dagen met mijn laptop in bed te surfen op het forum. Heb mezelf voorgenomen dat ik morgen het huis uitga en naar de sportschool ga.
Ja inderdaad, dat probeer ik te doen, de dag dat ik begon te bloeden zat ik ongecontroleerd te huilen, was alsof ik het zelf niet was. Leek zelfs niet meer op huilen, net een beest dat in het nauw werd gedreven. Dat heeft zo een paar uurtjes geduurd, denk dat ik nog nooit zo verdrietig ben geweest. En dan dat kleine sprankeltje hoop dat het misschien toch nog goed komt, terwijl je diep vanbinnen heel goed weet dat dat niet kan. Heel vreemd gevoel. De dag erna bij de dokter, was ik al volledig voorbereid, alle traantjes waren eruit, en had alles weer onder controle. Morgen ga ik (hopelijk)naar de sportschool, dan sport ik het van me af.
Yasmine hoe kort je ook zwanger ben geweest het zou toch jullie kindje worden en als dat dan ineens verkeerd ga dan vallen alle dromen die je op dat moment had in het water wat heel verdrietig is. Hoe een ander denkt daar moet je , jezelf niks van aantrekken wel proberen er veel over te praten schrijven en als je het fijn vind kan je ook een soort van afscheid nemen. Dit heb ik gedaan na het verlies van onze tweeling. Zelf reken ik de vmk's niet meer want dan zou ik schrikken van het aantal. Hierbij wil ik je wel veel sterkte wensen en geef toe aan je verdriet daar door zul je ook merken dat het steeds een stukje beter met je zal gaan.
Dat vlindertje van Swarovski vind ik zo een prachtig idee. Ik had al tegen mijn man gezegd dat hier op het forum de term vlinder wordt gebruikt en dat vond hij ook mooi. Ik ga ook eens kijken of ik een mooi vlinderhangertje kan vinden.. thanks, nu heb ik nog een reden om het huis uit te gaan.
ik heb deze gekocht maar ze hebben ook andere kleuren beeldjes Figurines - Butterfly, Crystal Aurora Boreale
Heel mooi, ik ga morgen eens kijken of ik er eentje kan vinden hier in Dubai, hopelijk hebben we dezelfde collectie
Hey Yasmine HIer nog eentje. Toen ik 6.5 weken zwanger was kreeg ik bloedverlies en kwam de gyn erachter dat het vruchtzakje gestopt is met groeien op 4 wken. Het is heel moeilijk je raad te geven hoe ermee om te gaan. Ik heb nooit de behoefte gehad het een vlindertje te noemen of er een brief aan te schrijven of zo. Dit zijn dingen die anderen echter wel heel hard helpen, ik merk dat jij hier meer sterkte uit kan putten. Wat mij geholopen heeft : -een week ziekteverlof waarin ik kon huilen(herken wat je bedoelt met dat oerhuilen..ik had het nodig maar het maakte me wel wat bang van mezelf), roepen,slapen,forum surfen, bellen met vriendinnen, sporten,.. Stilletjesaan heb ik de voorbije 2 weken men leventje terug hernomen, terug gaan sporten, terug gaan werken,.. Ik heb het ook best tegen wat vrienden en collegas verteld en ik krijg alleen maar steunende en lieve reacties. Je moet het wat tijd geven en de ene zal meer tijd nodig hebben dan anderen. Ik heb voor mezelf het meest aan de nuchtere aanpak, dat de natuur heeft ingegrepen en dat we zwanger kunnen worden. dikke knuffel