Hellp pre eclampsie eclampsie en Prius onderzoek

Oh nee, puur en alleen voor mij! Hij vindt het allemaal erg rot voor mij, niet voor zichzelf, hij klaagt nooit, kan goed incasseren! Hij doet het ook met liefde. Als ik weer eens zeg: "wat moet je toch met zo'n vrouw", dan zegt ie: "Kom hier, malle meid, ik hou toch van je" en dan krijg ik een dikke knuffel... Ja, ik heb het getroffen met zo'n vent!

Ik durf nog niet te kijken bij HELLP-Hyves, stichtingen of bijeenkomsten.
Vind het nog een beetje eng eigenlijk... Ben zo bang dat het blijvend is, of met een tweede zwangeschap nog erger wordt of dat ik vroeg dement wordt ofzo...

 

Hoi meiden,

Mamalbf, nadat ik mijn bericht geplaatst had dacht ik inderdaad al zoiets, dat is natuurlijk een van de leuke bijkomstigheden van de vruchtwaterpunctie.

Bij mij was dat hetzelfde, na 6 weken de standaard nacontrole die volgens mij iedere in het ziekenhuis bevallen vrouw heeft... Op dat moment ging het best goed, want ja ik had me al weken zo slecht gevoeld en ik had een beetje mijn draai gevonden met Mischa die ik toen net 3 weekjes thuis had. Pas na een paar maanden kwamen er steeds meer vragen bij me op. Ik ben niet een keer bij de huisarts geweest! Tijdens mijn zwangerschap heb ik zo het gevoel gehad dat ik niet door hem serieus genomen werd, dat ik alles deed om maar niet naar de huisarts te hoeven. Dingen op internet zoeken, aan de kinderartsen vragen enz. Eigenlijk is het wel gek, maar de afgelopen 9 maanden ben ik 1 keer bij de huisarts in opleiding geweest omdat ik na een half jaar nog steeds last had van carpaal tunnel syndroom, en dat zou volgens haar vanzelf wel overgaan en dat is ook gebeurd. (jammer genoeg is het sinds een paar weken weer terug)

Waar had jij na een tijd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis? Gewoon weer bij je gynaecoloog? Ik vind het zo lastig, heb echt geen idee wat nu wel en niet mag en bij wie je allemaal terecht kunt, heb echt al die tijd het gevoel gehad dat ik nergens terecht kon.

Ik ben ook erg blij met de verloskundige. Alleen een ding vind ik wel vreemd. Mijn laatste afspraak was 2 weken geleden en wat haar betreft kon ik wel pas weer na de 20-weken echo komen, als ik dat ook ok vond. Ik heb die afspraak nog niet gemaakt en twijfel nu, want dan komen er 6 weken tussen de twee afspraken te zitten. Is dat niet erg lang? Aan de andere kant, voor de 20 weken komt zw. vergiftiging niet voor toch...

Een bloeddruk van 150-100 bij 6 weken, wow! Dat is de hoogste waarde die ik uberhaupt gehad heb! Wat een spannende tijd moet dat geweest zijn! Bij mij was het vervelend dat ze al die tijd allemaal ontkenden dat er iets aan de hand was, maar aan de andere kant, toen eenmaal duidelijk werd dat ik pre-eclampsie had was ik al aan het bevallen en we hebben niet eens de tijd gehad om er van te schrikken eigenlijk. Ik denk dat het daardoor voor mij (ons) ook geen traumatische ervaring was. Plus dat ik een (in mijn ervaring) vrij makkelijke bevalling heb gehad zonder complicaties. Ze gaven me allemaal pillen om de weeen tegen te houden, maar ik had steeds een heel rustig gevoel dat het niet zou helpen omdat ik gewoon nu "moest" bevallen. En dat gebeurde dus ook. Een heel "gewone" bevalling van 13 uur, maar dan met catheter en magnesiumsulfaat infuus e.d.

Zogelukkig, gek is dat he, dat je met heel andere dingen bezig bent dan de rest. Fijn dat het gelukt is om volledig borstvoeding te geven! Ik heb bijna 3 maanden full time gekolfd, alleen in het ziekenhuis heeft Mischa veel bij mij gedronken, maar thuis lukte dat niet meer. Later kreeg ik enorm last van vaatkramp en ben ik er uiteindelijk mee gestopt. Ik heb van het begin af aan te weinig rust in mijn hoofd gehad om 's middags te gaan slapen. Dan word ik heel gaar wakker, en meestal (als ik het eens probeerde) tegen de tijd dat ik EINDELIJK sliep, was Mischa alweer wakker.

Mensen snappen het inderdaad niet. Ik heb niet het idee dat mensen je echt een zeur vinden, maar ik heb mij toch bijvoorbeeld bij het UWV beter gemeld omdat ik het zelf gewoon zo zat ben om "ziek" te heten! Mensen begrijpen niet wat het probleem dan is. Toen ik bijvoorbeeld aan een familielid vertelde dat ik naar Maastricht ging voor de screening (Prius) zei ze dat ze daar pas nog was geweest en dat we dan meteen ECHT even de stad in moesten gaan om te shoppen want het was zo'n leuke stad............. Toen we na die dag (het was sowieso 2 uur heen, 2 uur terug, en dan een halve dag ziekenhuis, avond van te voren moesten we al in een hotel slapen) weer thuis waren kon ik helemaal niks meer en ben 's middags nog mijn bed in gegaan. Hoezo lekker shoppen...

Met mijn zwangerschap gaat het goed, 4 maanden zelfs al bijna voorbij! Het gaat echt heel erg snel, voor mijn gevoel veel sneller dan de vorige keer. Ik zit steeds te rekenen dat ik de vorige keer al bij 24 weken ziek thuis zat met vage klachten en dat ik nu al 16 weken ben. Niet dat ik bang ben dat het weer gebeurt, maar ik merk dat ik wel constant aan het vergelijken ben. Gelukkig voel ik me sinds een paar weken iedere week beter, ik kan me niet meer heugen wanneer ik me voor het laatst zo goed voelde! Alleen mijn knieen, daar heb ik enorm last van, ik kan bijna niet door mijn knieen zakken. Maar dat zal wel komen door het dragen van Mischa, die ook alweer 9 kilo weegt.

Hoewel het stukken beter gaat met mijn concentratie moet bij mij ook de tv niet aan staan hoor, dan kan ik geen woord meer opnemen. Maar eigenlijk heb ik dat altijd al wel een beetje gehad.

Die staat nu ook aan, dus ik ga er maar weer eens mee stoppen.

Groetjes allemaal!

 

Hallo Zogelukkig, het is inderdaad echt fijn dat je zoveel begrip krijgt van je man. Maar weet je wat het is: hij kent jou natuurlijk al lang. Dus hij weet heel goed dat je echt heel moe bent en niet voor niets dingen aan hem overlaat.
Wat de borstvoeding betreft, als jij en je zoontje het fijn vinden moet je het inderdaad doen. Ik snap het wel: je zwangerschap is moeilijk geweest maar dit heb je wel. Ik weet nog dat ik dat had als ik met mijn dochtertje ging wandelen aan zee toen ze 3 maanden oud was. Het was heerlijk zacht weer en we genoten allebei. De honden waren er ook bij. Het was heel stil in de duinen want het was 's-morgens heel vroeg, de honden moesten uit.
Ik heb het eerste jaar na de geboorte van mijn dochtertje niet eens gegoogeled wat betreft HELLP-trefwoorden en forums.
Ik ga volgende maand voor het eerst naar de bijeenkomst van de HELLP-stichting en mijn dochtertje is al bijna 2 en 1/2. Ik ben eraan toe nu.
Ik ben ook altijd bang geweest dat het blijvend zou zijn, maar ik bleef kijken naar hoeveel het verbeterde. En het gaat nog steeds beter na meer dan 2 jaar en dat hoorde ik ook van een vrijwilligster van de HELLP-stichting.
Als je die angst blijft houden zou ik een afspraak maken met een gynaecoloog van het ziekenhuis waar je bevallen bent. Misschien weten zij een aardige internist / neuroloog die je informatie kan geven en waarschijnlijk gerust kan stellen.

MamavanMischa, ik had precies hetzelfde als jij: na 6 weken stond ik ook niet zo stil bij alles. Ik vulde mijn dagen met het verzorgen van mijn dochtertje, bezoek ontvangen, de honden aandacht geven enzovoort.
Ik snap ook niet dat ze niet automatisch een extra afspraak geven voor na 3 een maanden na de bevalling. Ik heb nog een tijdje contact gehad met iemand die naast me had gelegen en die had wel zo'n afspraak gekregen. Ze vertelden mij later dat ze bij mij ook te weinig hadden gevolgd, ze hadden ook geen labonderzoek gedaan.
Ik ben 4 maanden na de geboorte van mijn dochtertje naar de internist gegaan omdat mijn bloeddruk te hoog was. De huisarts gaf na protest een verwijsbrief. Daar hebben ze toen een ECG gemaakt en labonderzoek gedaan ik heb goede bloeddrukmedicijnen gekregen. Gelukkig heb ik niet meer de prutsmedicijnen die de huisarts me gaf.
Voor de 20 weken komt zwangerschapsvergiftiging inderdaad zelden voor. Maar als jij het te lang vindt kun je toch wel even langsgaan om je bloeddruk te meten? Vaak kan de verpleegkundige dat doen.
Gelukkig dat je je zo goed voelt. Ze zeggen vaak dat het bij PE / HELLP in het prilste begin al fout gaat. Ik hoop dat het feit dat je je zo goed voelt, voorspelt dat alles goed blijft gaan.

Mijn pauze is voorbij, ga weer wat doen.

 

Volgens mij zou ik zelfs wel even bij de assistente van de huisarts langs kunnen gaan. Heb een nieuwe huisarts en ben daar nog nooit geweest. Maar ik heb hier ook een metertje liggen, van mijn vader geleend. Die is niet zo secuur, maar kan ik bij twijfel af en toe wel even gebruiken.

Dat het inderdaad al in het begin fout gaat wist ik wel, maar of je dat ook zou kunnen merken weet ik niet... Bij mijn vorige zwangerschap voelde ik me nog beter dan bij deze, tot week 24. We zullen wel zien, ik ga sowieso van het beste uit en geniet er van zo lang ik me zo goed voel! Gisteren heb ik met Mischa en mijn schoonzusje uren door Delft geslenterd, vandaag naar mijn ouders heen en weer gelopen (dan is 3 kwartier heen en weer 3 terug), en morgen gaan we naar het bos om te wandelen. Ik zie dus grote vooruitgang, en dat ondanks mijn zwangerschap. Dat is toch wel erg bemoedigend!

 

Fijn zeg, dat het zo goed gaat, dat geeft de burger moed!
Houden zo, geniet er mar lekker van!

Wat kwam er trouwens uit het Prius onderzoek?

 

Uit het onderzoek bleek dat ik waarschijnlijk een afwijkende stolling heb, maar om dat vast te stellen moet ik opnieuw bloed laten prikken en omdat het bij een zwangerschap sowieso afwijkt heeft dat nu geen zin. Wel moeten we het met oog op evt trombosekans in de gaten houden. Daarom ben ik blij dat ik nu zo veel kan wandelen, want een tijd terug lag ik maar op de bank en dat leek me niet gezond. Sowieso niet, maar helemaal niet als je misschien een grotere kans op trombose hebt. Ook week mijn hartfilmpje af, heel erg zelfs. Maar op de hart-echo was niks bijzonders te zien en bovendien heb ik helemaal nergens last van, dus de cardioloog aldaar adviseerde om gewoon aan te zien, en ook dit na mijn zwangerschap opnieuw te bekijken.

Wat ik wel erg apart vond is dat ze concludeerde dat de pre-eclampsie wel eens door de bevalling kon hebben doorgezet... Ditomdat Mischa bij de geboorte 2 kilo woog, een heel normaal gewicht voor de bijna 32 weken dat hij was.

Wat ik dan wel raar vind is, waarom voelde ik me dan al die tijd zo slecht en waar kwam die pijn in mijn bovenbuik vandaan die ik wekenlang gehad heb! Ik had ergens op internet gelezen dat bij zwangerschapsvergiftiging een paar organen slecht doorbloed raken, waarvan de placenta er een is. Misschien hebben we geluk gehad en heeft mijn eigen lijf er meer last van gehad dan Mischa... Ik weet het niet. Eigenlijk heeft de uitslag achteraf weer nieuwe vragen gebracht.

Maar het allerbelangrijkste is dat de kans op herhaling van pre-eclampsie zelfs niet eens in percentages werd aangeduid maar als "zeer klein" en de kans op weer een vroeggeboorte (>5 wk te vroeg) 10 tot 15 %. Dat valt dus erg mee vind ik.

 

mamavanMischa, je kunt inderdaad bij je huisarts langsgaan. Dan weet je meteen hoe hij of zij is. En je weet dan ook een beetje wat je kunt verwachten als je een keer met Mischa komt. Dat vind ik altijd heel belangrijk, hoe ze je kind behandelen.
Ik zou alleen een geteste meter gebruiken. De internist heeft mij gewaarschuwd dat ze heel onbetrouwbaar kunnen zijn. Ik heb er een via het ziekenhuis gekocht.
Maar naar de poli verloskunde gaan lijkt me op zich ook goed. Zij weten wat er de vorige keer gebeurd is en dienen dus begrip te hebben voor een extra meting. Dan is die meteen ook bekend daar.
Echt fijn dat je je zo goed voelt. Ik was in het begin van mijn zwangerschap alleen maar heel moe, maar wel heel gelukkig met mijn zwangerschap. Vanaf 6 weken had ik echter hoge bloeddruk, dus ik wist al snel dat het wel eens een moeilijke zwangerschap kon worden. Dat had de gynaecoloog eerlijk verteld, wat ik ook het beste vind.
Buiten wandelen heb ik ook mijn hele zwangerschap fijn gevonden. En voor hoge bloeddruk is dat goed.
Had je een aardige cardioloog bij het Prius-onderzoek? Mag je in Nijmegen terugkomen na je zwangerschap? Of ga je naar een cardioloog dichterbij waar je woont?
Je zegt dat je niet weet waar de bovenbuikpijn vandaan komt. Heb je dat nooit in het ziekenhuis gevraagd of wisten zij het niet?
Een prettig weekend met je man en Mischa. Wij gaan zondag naar de dierentuin.

Zogelukkig, jij ook een prettig weekend. Ik denk dat het met jou ook steeds beter zal gaan, net als bij mij. Je hoort dat van bijna alle vrouwen die HELLP hebben gehad.
Geeft je man jullie zoontje ook ooit afgekolfde melk in het weekend of voed je altijd zelf?

 

Hoi Mamalbf,

Wat zonde dat je je zo vroeg in je zwangerschap al zo slecht voelde zeg! Dat heb ik gelukkig niet gehad. ja, beide keren wel erg moe (vooral deze keer), maar na een paar weken was dat over. Daarna kwam een hele goede periode, en daar zit ik nu ook in.

De cardioloog heb ik zelf niet gesproken (ben trouwens in Maastricht geweest), maar dat was wat die tegen de gynaecoloog gezegd had. Deze heb ik ook niet zelf gesproken, maar een nurse praktioner, die belde me met de resultaten. Mocht het nodig zijn zal ik gewoon hier in de buurt (Gouda) naar de cardioloog gaan, maar voorlopig ga ik er vanuit dat dat niet hoeft.

Die bovenbuikpijn (uitstralend naar mijn rug) hoort volgens mij gewoon bij pre-eclampsie en daarom vind ik het dus gek dat ze nu denken dat die misschien pas tijdens de bevalling doorzette. En nog gekker dat de arts-assistent er toen geen aandacht aan schonk en zei dat hij me niet ziek vond overkomen. Dat gaat er dus moeilijk in bij mij omdat ik al weken die bovenbuikpijn had. Volgens mij is dat je lever. Ik zou het eens kunnen vragen inderdaad, weet ook niet waarom ik dat nog niet gedaan heb. Ik denk dat ik op een bepaald moment zo veel verschillende dingen van verschillende mensen te horen kreeg dat ik mijn eigen verhaal heb gereconstrueerd en geen behoefte had aan nog meer versies...

Jij ook een heel fijn weekend. Leuk, naar de dierentuin! Wij gaan op familie bezoek, naar de opa en oma van mijn vriend, die al over de 90 zijn. Ze wonen in Groningen (is ruim 2 uur rijden), dus we komen er bijna nooit en het is natuurlijk erg leuk als ze Mischa een keer zien voor ze er niet meer zijn.

Groetjes!

 

Jij ook! Wij gaan morgen als het ook maar een beetje mooi weer is met de honden naar het strand, lekker uitwaaien! Van de week was ik een paar keer erg moe en dan loop ik meteen weer te stamelen, zo stom! Vannacht 7 uur slaap gehad, was er al vroeg ingegaan. Gelukkig maar, want mijn zoontje kwam 2x voor een voeding.
Ik kolf niet, heb echt een kolftrauma... Ze hebben me in het ziekenhuis de eerste dag na de bevalling aan een dubbele kolf laten zitten en ik kon 1 dag na de keizersnee niet bij de aan/uit knop of de bel met als gevolg dat mijn rechtertepel echt bijna was afgescheurd. Mijn zoontje dronk pas aan de borst op dag 7 dus ik heb al die dagen met helse pijn gekolfd! Nee, een kolf komt er niet meer in!
Mijn man had na een paar weken wel een beetje borstnijd, maar nu heeft hij zijn eigen momenten met ons zoontje. Hij baddert hem iedere ochtend, dat is mij te zwaar (voor rug en bekken).
Vaak zit hij wel lekker dicht naast me op de bank of op bed, hij vind het een mooi schouwspel. Hij vindt het geweldig dat ik bv geef en steunt me echt daarin. Ik vroeg laatst of hij het miste om een fles te geven, maar dat was niet zo. Hij zei dat het wel handig voor mij zou zijn als ik eens wat langer zonder baby weg kon, maar dat hoeft voor mij niet. We hebben hier een prima weg in gevonden!

 

Hallo iedereen,

MamavanMischa, ik had die bovenbuikspijn ook. Het was bij mij het symptoom dat ik het eerste had. In het ziekenhuis noemden ze dat pijn in je maagkuiltje. Ik had toen nog niet eens eiwit in mijn urine maar "alleen maar" een bloeddruk van 190-100. Toen heb ik 4 dagen in het ziekenhuis gelegen om ingesteld te worden op bloeddrukmedicijnen. 9 dagen later werd ik 's-nachts wakker en had ik pijn in mijn rug (bij mijn nieren) en rechts in mijn buik (bij mijn lever). Toen was het HELLP.
Dat die arts-assistent je niet ziek vond vind ik ook vreemd. Je hoort zo vaak dat je niet serieus wordt genomen in het ziekenhuis als er iets ergs aan de hand is. Ik snap niet dat ze niet beter kijken en aardiger zijn.
Ik hoop dat je het leuk hebt (gehad) in Groningen. Ze zullen Mischa wel leuk vinden, hij is een schatje op de foto.

Zogelukkig, wij hebben gisteren met de honden gewandeld. Wel 2 uur lang. Vanmorgen zijn we naar de kinderboerderij geweest, dat wordt voor jullie over ruim een jaar ook leuk.
Ik kon ook niet goed uit mijn woorden komen als ik moe was. Van iedere jonge ouder hoor je dat je concentratie minder is als je moe bent, maar bij mensen die PE/HELLP gehad hebben hoor je ook dat ze vaak niet goed op woorden kunnen komen. Ik heb het ook gehad, maar heb gelukkig nooit echt een moeilijke situatie gehad wat dat betreft.
Dat kolven is inderdaad niet fijn in het ziekenhuis. Ik moest 2 dagen na de keizersnee 20 meter ongeveer lopen om het kolfapparaat te halen. Maar omdat het toch al niet goed ging ben ik later gestopt.
Dat je zoiets meemaakt met je tepel is echt erg. Ik snap niet dat ze je niet wat beter hielpen.
Dat mannen de baby graag badderen hoor je vaak. Omdat de moeder nog moe is, is dat ook een dankbaar klusje. Vooral als je net als jij je rug en bekken voelt.
Ik snap dat hij bv een mooi schouwspel vindt: zijn vrouw geeft zijn baby melk en hij zit er lekker tegenaan.

Groetjes,

mamalbf

 

@MamavanMischa; die bovenbuikpijn heb ik ook gehad. Niemand dacht toen al aan ZV. Mijn bloeddruk was ook nog niet hoog. Het was alsof iemand een band om onder mijn borsten aantrok. Ik voelde zowel steken voor als achter, heel vreemd. De vk dacht dat het mijn maag was die in de verdrukking zat, omdat ik een heel forse buik had, maar dat voelde toch echt anders.

Het blijft moeilijk om uit te zien vissen bij wie je het beste terecht kan voor een onderzoek, want je zal toch een verwijzing moeten hebben voor recht op vergoeding. Zo werkt ons zorgstelsel nu eenmaal. Mijn huisarts is antroposofisch en heeft hier geen kaas van gegeten. (Dat ligt misschien niet zozeer aan het feit dat ze antroposofisch is overigens). De gyn die de bevalling heeft gedaan, ja, wat kan die nu voor me doen?
Aan de ene kant zal ik best willen weten in welke conditie mijn hart en vaten zich bevinden en waardoor ik nog steeds zo'n druk in mijn hoofd ervaar met het bijkomende niet uit en op woorden kunnen komen.
Maar aan de andere kant wil ik het niet weten, bang dat het gevolgen zal hebben voor een eventuele volgende zwangerschap en de tijd daarna, want dat het een aanslag op je lichaam is dat is mij nu wel duidelijk. Jammer dat de medische wetenschap er nog niet zoveel aandacht aan besteed, aan vervolgonderzoeken e.d. Eigenlijk zou de gyn je bij je terugkomafspraak je een verwijzing voor een internist dan wel PRIUS-onderzoek mee moeten geven.

 

Hoi Hoi,

Intresant om jullie verhalen te lezen! Even een stukje herkenning! Das erg fijn!

Ik heb zelf het hellp syndroom gehad en pre emclasie. Mijn dochtertje is met 32 weken gehaald met een keizersnee.
Ze hebben het gelukkig goed weten te rekken, Met 28 weken was ik opgenomen dus heb ik ruim 4 weken voor de bevalling in het ziekenhuis gelegen en daarna nog 1 week.
Gelukkig deed ons dochtertje het meteen erg goed en heeft ze niet eens aan de beademing hoeven te liggen!
na 5 weken mocht ze al mee naar huis! Helemaal geweldig dus.
Ze is nu al weer 5 maanden oud!

Alleen wat ik erg jammer vind is dat ik na het ontslag uit het ziekenhuis een beetje aan mijn lot overgelaten ben.
Je leest steeds meer over de gevolgen van hellp enz. Zoals meer kans op hart en vaat ziekten en dergelijke.
Ik heb maar 1 x terug hoeven te komen in het ziekenhuis en er werd zelfs gezegd dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap heel weinig kans heb op herhaling. een tweede keer komt niet zo vaak voor zeggen ze in het ziekenhuis.
Terwijl ik heel wat anders lees als ik zo google en verhalen lees van anderen.

we willen graag een tweede kindje, maar moet sowiso een jaar wachten. Om mijn lichaam de rust te geven.
Het prius onderzoek lijkt me erg intresant, maar we willen sowiso een 2de dus heb ook geen zin om in spanneingen te zitten.
we zien wel wat er komt en hopen op het goede.

Sinds vorige week ben ik weer aan het werk. Ik ben erg benieuwd hoe het gaat lopen. Toen ik nog niet werkte voelde ik me een hele stoere meid. Nu maar even aankijken hoe het gaat als ik werk. Kijken of ik het aankan en hoe lang ik het volhou!

Ik hou dit forum in de gaten en ben benieuwd naar nog meer verhalen. Nu eventjes wat terug lezen want er staan al heel wat berichtjes hier

groetjes Marleen

 

Hallo dames,

ook ik reageer hier even
Mijn zoontje is met 32+3 gehaald met een keizersnee
Ik werd op een avond ineens helemaal niet lekker hoofdpijn, misselijk, duizelig en helemaal niet mezelf kon niet eens meer lopen of iets doen.
Paracetemol genomen en ben gaan liggen,dacht dat het micraine was aangezien ik hiermee bekend ben, toen ik wakker werd was er niet veel veranderd en werd het erger.
Toen toch maar met me partner de VK gebeld en moesten direct komen.
Nou toen begon mijn 'nachtmerrie'
Mijn bloeddruk werd gemeten die was 165 / 115..
Toen naar een speciale kamer en aan de CTG en om de zoveel minuten werd mijn bloeddruk opgemeten en er werd bloed afgenomen.
Mijn ouders gebeld en die kwamen ook en toen zei de arts dat ik opgenomen moest worden
De bloeddruk baarde hun zorgen, mijn bloed onderzoek was niets op te zien.
Ik was toen 27 , 28 week , die nacht heb ik nog zwart overgegeven en nauwelijks geslapen door de toestand.
De volgende dag kwam er een gyn om te praten wat dingen te noteren en een echo te laten maken, ik werd ook meteen aan een infuus met medicatie gelegd.
Dit hielp soms en op den duur werd ik er gewoon immuun voor
Ook kreeg ik longrijpingsprikken en werd er om de zoveel dagen een echo en bloed afgenomen
Het kon worden gerekt tot 32+3 week en sochtend op 13 februari werd mij verteld dat ik smiddag rond 16,00 uur naar de OK zou worden gebracht voor een keizersnede omdat het te riskant werd (vruchtwater werd minder en kreeg soms al weeen)
Ons zoontje is gelukkig gezond ter wereld gekomen, echter maar 1540gram en wel moest hij snachts nog overgeplaats worden naar het UMCG omdat ze hem moesten beademen en in het martini hadden ze daar niet voldoende middelen voor.
Ook heeft hij daar nog een klaplongetje opgelopen.
Hij heeft 5 dagen aan de beademing gelegen en nog 2 week voor controle op de neonatalogie, hierna is hij weer overgeplaats naar het martini en daar moest hij aankomen , toen is het eigenlijk toch wel vrij vlot gegaan al leek dat toen niet zo!Daar heeft hij nog ongeveer 2 a 3 maand gelegen.
Ik vond/vind de herstelperiode van een keizersnee echt tegenvallen!
Ik heb al met al 2 week echt plat gelegen in het ziekenhuis kon niet bewegen niks omdat dit echt enorm pijn deed aan mijn buik!
Pas na 2 week kon ik met pijn en moeite zitten op mijn bed en langzaam aan kleine stapjes zetten.
Ook heb ik er enorme ligplekken aan overgehouden mijn vel liet letterlijk los en het leken wel 'brandwonden'
Ik heb ook maar 1 keer een controle gehad in het ziekenhuis voor mijn 'wond' en daarna nog 1 keer door de HA en door de verloskundige.
ik heb nu nog vaak last van mijn buik en zoals meerdere vrouwen hier, last van moeheid en concentratie/geheugen.
Ook heb ik na mijn zwangerschap nog medicijnen moeten gebruiken voor mijn bloeddruk deze is tot op heden nooit meer echt gezakt naar een goed niveau.
Ik ben nog steeds erg veel kwijt van de bevalling en alles erom heen.
Maar ons zoontje is nu een grote gezonde jongen die het echt super goed doet!
En nu toch na bijna 3 jaar besloten voor een zwangerschap ben nu 10week en gebruik wel medicijnen voor mijn bloeddruk labethalol 2x 200mg per dag mijn bloeddruk is tot nu toe de keren dat die gemeten is netjes 135/80
en hoop dat ik toch (en andere vrouwen) een normale bevalling kan krijgen.
Ik heb geen test of iets gehad wel had mijn verloskundige gezegt in een gesprek die wij hadden aangevraagt voor we weer voor een zwangerschap gingen, dat de kans ongeveer 25% zou zijn.
Ik heb er nog wel een tijdje over na gedacht maar zijn er toch wel voor gegaan.

 

Hallo,
Ik lees bij veel van jullie over pijn rechtsboven in je buik. Ik weet niet of jullie er wat aan hebben, maar ik heb zelf ruim 2 jaar geleden Hellp gehad. Tijdens een spoedkeizersnede bleek ik een leverbloeding te hebben, wat volgens iedereen in het ziekenhuis de pijn in mijn buik verklaarde.
Groetjes, Lin

 

Hallo iedereen,

Zogelukkig, dus zelfs de verloskundige had op het begin niet door wat die bovenbuikpijn betekende? Ik had al een bloeddruk van 150-100 toen ik 6 weken zwanger was en vanaf ik denk ongeveer 32 weken had ik die bovenbuikspijn. Ik heb toen ook voor het eerst in het ziekenhuis gelegen. Mij waarschuwden ze bij controles altijd te bellen als ik bovenbuikspijn zou krijgen.
Maagpijn voelt inderdaad heel anders, ik heb maar een paar keer in mijn leven maagpijn gehad maar dat is echt een verschil inderdaad. Dat brandt meer.
De bovenbuikspijn die ik tijdens mijn zwangerschap had was erg knellend, weet ik nog.
Je zegt: "De gyn die de bevalling heeft gedaan, ja, wat kan die nu voor me doen?".
Ik vind eerlijk gezegd dat de gynaecologen veel meer zouden kunnen doen. Ik heb een aantal maanden na de geboorte van mijn dochtertje nog een afspraak bij de gynaecoloog gemaakt omdat ik nog een aantal dingen wilde weten.
Ik heb toen ook gezegd dat de nazorg beter had gekund. Toen ik eenmaal bij de internist kwam werd ik goed geholpen. Die begreep dat ik graag wilde weten hoe het met mijn hart en nieren ging. De huisartsassistente meette alleen mijn bloeddruk, en de huisarts deed verder ook niets. Op een gegeven moment is mijn vader meegegaan (belachelijk toch, dat zo iets nodig is na zo ziek te zijn geweest) en die heeft aangedrongen op een verwijsbrief en die kreeg ik toen. Ik ben in het dorp van mijn ouders bij de huisarts, vandaar.
Je hebt zo'n lieve man, misschien kun je samen met hem naar de gynaecoloog / huisarts gaan en bespreken dat je graag eens naar de internist wil.

Marleen, ik heb ook meer dan een maand in het ziekenhuis gelegen. Net als jij. Maar bij mij hebben ze tot 36 weken gerekt, en ik heb er net iets korter gelegen dan jij maar wel 2 keer.
Ik heb ook een keizersnee gehad.
Gelukkig gaat het goed met je dochtertje.
Je bent niet de enige die aan haar lot overgelaten is. Je leest het op dit forum en als je belt met de vrijwilligers van de HELLP-stichting hoor je hetzelfde.
Bij mij vertelden ze in het ziekenhuis dat ze redelijk goed kunnen voorspellen hoe groot de kans is op een tweede keer HELLP.
Als je toch een tweede wil moet je het inderdaad misschien maar niet weten.
Bij mij is mijn werk altijd best goed gegaan. Ik vond zelf dat ik vergeetachtig was (is nu veel beter) en dat ik concentratiestoornissen had. Maar ze waren erg tevreden met mijn functioneringsgesprek. Ik praat er verder niet veel over, heb ook meer zin in normale gesprekken. Mijn bazen hadden ook altijd veel begrip gelukkig. Maar ik was wel doodmoe de eerste maanden. Veel succes met je werk.

Kelly, ten eerste proficiat met je zwangerschap!
Jij had echt een hoge onderdruk: 115. Ik had een bloeddruk van 190-110 en ik had erge hoofdpijn toen.
Jouw zoontje was echt klein, mijn dochtertje was ook nog net geen 1800 gram maar dat is toch nog groter dan jouw zoontje. Bij mij hebben ze wel tot 36 weken gerekt maar ze was erg dun en had een groot hoofd. Dat kwam doordat ik mijn gehele zwangerschap hoge bloeddruk heb gehad en daardoor kreeg ze te weinig voedingsstoffen. Maar haar CTG's waren altijd goed gelukkig, alleen op laatste dag voor haar geboorte niet.
Jij hebt geloof ik heel lang in het ziekenhuis gelegen? Ik mocht na 5 dagen naar huis omdat ik dat graag wilde maar het viel wel tegen en ik moest een paar dagen daarna zelfs teruggaan omdat ik me niet OK voelde. Gelukkig hielpen veel mensen uit mijn omgeving me met alles.

Lin, dat je zelfs een leverbloeding gehad hebt! Is je lever wel weer goed hersteld?
En is alles verder goed met je en met je kindje?
Ik hoop het.

Mamalbf

 

Poeh Cat, wat ontzettend vervelend zeg! Het topic leeft nog best wel, maar ik zat me laatst inderdaad al af te vragen waar jij was gebleven. Ik weet niet wanneer je dit nog leest, maar heel veel sterkte gewenst komende tijd, ik hoop dat jullie je huis snel kwijt zijn en kunnen verhuizen. Groetjes en een knuffel terug!

 

Hallo iedereen, ik ben op vakantie geweest. Vandaar dat ik nu pas weer post. Het was erg leuk, we waren in Zeeland. Mijn dochtertje noemde het strand "zandbak" en de zee "badje". Afmetingen ziet ze dus nog niet zo, het verschil tussen de maat van de zandbak in de tuin en het strand en haar badje en de zee is nog niet helemaal duidelijk. De honden hebben het ook fijn gehad. We zijn ook lekker uit eten geweest, al gaat dat nog niet zo ontspannen met een peuter.

Catwomen1985, wat erg dat er ingebroken is. En nog wel terwijl jullie thuis waren. Ze nemen inderdaad vaak laptops mee.
Ik zal ook blij voor jullie zijn als het huis verkocht is en jullie terug kunnen komen.
Jij bent oprichtster van dit forum, bedankt hiervoor. Het is inderdaad fijn als je steun en begrip bij elkaar kunnen vinden. Gelukkig kun jij ook genieten van het leven, ik heb er ook altijd voor gezorgd dat de HELLP niet alles verpestte. Ik ga 7 november naar de HELLP-dag, als er veel mensen zijn die erg negatief zijn zal ik ook geen tweede keer meer gaan.

MamavanMischa, ik hoop dat het goed met je gaat en dat je babietje het doet zoals het hoort. Het gaat zeker best snel, he? Dat weet ik me nog te herinneren van mezelf.
Je geniet zeker wel van de ontwikkeling van Mischa? Ik vond het zo leuk om te zien dat mijn dochtertje zich ontwikkelde van baby naar dreumes. Ze genoot altijd zo van haar speelkleed met bogen en leuke dingen eraan.

Groetjes,

mamalbf

 

Hai Mamalbf, wat lekker, op vakantie, lekker in de zandbak liggen en zwemmen in het badje, hahaha! Geweldig! Heb je een beetje uit kunnen rusten of was het vooral druk met honden en peuter?

Ik ben heel benieuwd hoe de hellp-dag zal zijn. Ik merk dat nu ik het drukker heb met Mischa, en mijn buik begint te groeien, de p.e. totaal naar de achtergrond is verdwenen, erg fijn. Ik voel me de afgelopen weken ook veel beter dan ik de afgelopen 10 (?) maanden gedaan heb en geniet volop. Ook van Mischa inderdaad, hoewel het speelkleed en bogen met leuke dingen eraan een al lang gepasseerd station zijn... Meneertje maakt nu de hele kamer (en als ik de deur open laat staan het hele huis) onveilig en zit lekker overal aan waar hij maar aan kan komen. We kunnen niets meer op de salontafel laten staan want hijkan overal bij en wandelt met tafel en al door de kamer. De tafel weegt niet zo veel, vandaar.

Groetjes!

 

Zeker fijn!

Hier gaat het opeens erg goed; ik heb bergen energie en kom opeens veel beter uit mijn woorden. Mijn man zei: ik heb je echt gemist, vond het zo erg, dacht echt dat je niet beter meer zou worden, maar durfde dat niet te zeggen...
Toen schoot ik wel even vol ja!