Ik kan me soms zo druk maken om mijn man... hij kan soms zo lomp zijn in zijn taalgebruik. Dat kon ik ook wel voor de geboorte van ons zoontje, maar nu denk ik wel 2 keer na voordat ik iets zeg! Nog zo iets: hij lust bijna geen groenten en eet dit dus ook niet. Hij wil het zelfs niet eens proberen! Ook niet met sausje. we hadden hier laatst een hele discussie over. Nu beseft ons zoontje het allemaal nog niet, maar straks als hij ziet dat zn vader de groenten weigert en dat mamma dat goed vindt..... ik kan al raden wat er dan gebeurt! Ik vind dus dat hij het goede voorbeeld moet geven, maar zelf lacht hij er om en denkt dat t allemaal wel los loopt. Wat vinden jullie hiervan? En vanaf wanneer gaan kindjes dit soort dingen echt opvallen en nemen ze het over? Naar mijn idee kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen?!
Hier doe ik slechte gewoontes van m'n man naar de stiefkids (zijn kids dus) altijd af met: Ach ja... domme papa. Die doet ongezond suiker in z'n karnemelk, ach ach... Helpt hier vooralsnog om de kids zonder mopperen hun karnemelk zonder suiker te laten drinken (Ze zijn 7 en 9, maarja... wonen hier natuurlijk niet fulltime). Ik ben er hier ook op aan het hameren hoor, dat alles wat we Thirza willen leren, we zelf ook consequent zullen moeten doen. Ook hier vindt dat vooralsnog niet echt vaste grond Wat ik iig zou doen is papa de problemen op laten lossen als zoonlief straks geen groente wil: hem echt met de consequenties van z'n eigen gedrag laten dealen
Tjemig, wat kinderachtig zeg dat hij geen groente wil eten. Ik snap dat ook eigenlijk niet. Heerlijk toch? Kan je het niet gewoon over de boeg gooien dat het voor hem zelf heel erg ongezond is? Zo mist hij essentiele vitamines, waardoor hij meer kans heeft op ziektes, etc. En dat wil hij zijn kind toch niet aandoen? Zo is mijn vriend namelijk wel gestopt met roken. En zo krijg ik hem misschien ook nog aan het sporten...
Haha, leuk die reacties! Hier kan ik wel wat mee Mn man eet wel wat groentes, maar alleen 2 soorten ofzo. Ik weiger apart te koken voor hem, hij moet eten wat de pot schaft, of hij moet zelf willen koken . Als hij niet wil eten: prima, dan eet ie toch niet? Maar ja, bij mn zoontje ligt dat toch anders. En het is nu zo'n lekkerbekkie, lust alles en ik zou het zo zonde vinden als hij straks eten weigert "omdat pappa dat ook doet"! Goed idee om het hem zelf op te laten lossen! (ik zou alleen niet weten hoe, zou mn zoontje het pikken als pappa met vies gezicht zegt dat groenten zo lekker is? Mn man vindt groenten namelijk echt vies en is een drama queen wat dat betreft...) Hem domme pappa noemen dat is wel een goeie!Je geeft aan dat ongezond eten of groffe taal dom is en niet gewenst, zonder meteen te ruzieen.
Overigens: nu is het voor je vriend ws nog erg abstract, maar als je zoontje straks 2 is en ineens van die gore taal uit z'n mond laat rollen, dringt het vaak wel door tot die lekkere mannen... (En meestal hoeft dat maar 1 keer te gebeuren en lukt het dan ook nog wel om het je kind af te leren). Evenzo met groente eten... als je vriend doorkrijgt dat zoonlief geen groenten blieft vanwege hem, is ie misschien wel bereid om zelf ook groenten weer eens te proberen, (zul je zien dat ie het dan nog lekker vindt ook ).
Ik denk dat dat het vooral is: het leeft nu nog niet bij de mannen, terwijl wij, vrouwen, hier al helemaal mee bezig zijn... is wel vaker zo ook met andere dingen: het moet voor zn neus staan anders vat ie het niet Durf te wedden dat wanneer mn zoontje vloekt of iets vies zegt dat mn man er nog om moet lachen ook en dat mn zoontje dus "beloond" wordt voor zn gedrag... Maar ja, begrijp dat dat pas met ca 2 jaar gebeurt?? Dan heb ik nog even om hem mentaal voor te bereiden!!
Tuurlijk zou je het liefst zelf het goede voorbeeld moeten geven, maar er blijft genoeg over dat je als volwassene wel doet en de kleintjes niet mogen. Dus het feit dat papa suiker doet in zijn karnemelk of zijn groente niet op eet, is geen vrijbrief voor junior om hetzelfde te kunnen/mogen/laten.
Ja wij komen uit den bosch en het Kwoord viel regelmatig... Wij zijn er beide op gaan letten want ons apie is nu 16 maanden en kopieert elk woord wat je zegt. Hij zegt ook pilepilau, daar bedoelt ie zn piemel mee... ik bedoel maar... Ik zelf lust ook (bijna) geen groent en nu Justin met de pot meeet en het wel belangrijk vind dat hij gezond eet, maak ik regelmatig een avonschotel. Zo is de groente een beetje verborgen maar krijgen we deze toch binnen. En meningsverschillen in opvoeden is heel normaal, probeer er gewoon over te praten en te laten zien waarom het belangrijk is dat hij verandert. door andere dingen die je kindje wel al kopieert bv??? Succes! (ps mannen ook he! hahaha!)
Ja, inderdaad! Daar zeg je me wat! Natuurlijk moet hij gewoon doen wat er wordt gevraagd. Eigenlijk als je het zo stelt hoeft er helemaal geen probleem te zijn. Maar ik zie meteen beren op de weg door die dingen die je hoort over peuterpuberteit enzo. Misschien kan ik de situatie niet ombuigen (krijg mn man echt niet aan de vitamientjes, inderdaad hooguit verstopt in een saus of schotel), maar kan misschien nog zeggen dat pappa een beetje dom is of dat pappa niet meer hoeft te groeien en ons zoontje wel
Het lijkt mij het belangrijkste dat jullie wel één lijn trekken naar je kind, dus bijvoorbeeld allebei zeggen dat hij een x hoeveelheid groente moet eten (ongeacht wat papa zelf eet; maar dat papa óók zegt dat de kleine z'n groente moet eten). Overigens denk ik dat dat pas later aan de orde is; ik ga er nu nog van uit dat ik de goede dingen op zijn bordje leg en dat hij bepaalt wat hij er van op eet. Er zijn inderdaad meer dan genoeg dingen die wij wel doen maar die kleine man niet mag. Hete thee vasthouden, koffie drinken en (vriendlief dan) alcohol drinken. Tot nu toe accepteert hij behoorlijk goed dat sommige dingen wel voor papa of mama zijn maar niet voor hem. Met snoeperij pas ik wel op - ik ga niet voor zijn neus lekkere dingen eten waarvan ik niet wil dat hij ze eet. Met vloeken / schelden / grove taal is het wat lastiger. ik merk dat onze jongen alles napraat en ik zou het écht geen gehoor vinden uit zo'n klein mondje...
Ik besefte niet zo dat er inderdaad veel meer dingen zijn die je kind niet mag en jij wel... en dat ze dat vaak wel accepteren. Het wordt denk ik pas een probleem als je kind iets graag wil of juist niet en het toch niet mag of moet... Napraten schijnt wel heel makkelijk te zijn. Ik hoop dan maar dat we het toch kunnen beperken als het eenmaal zo is dat hij het kopieert!!
Ik heb een paar keer piemeltje gezegd en hij maakt er pilepilau van... Een vogel is een toto en oma is gaga. Staan is ta en slapen is slala. Helemaal goed napraten doet ie nog niet maar korte woordjes zoals bal kan ie wel. Tja en k*t is wel errug makkelijk om na te zeggen he.... Dus niet meer zeggen! hahaa!
Familie van mijn man zijn ook echte Bosschenaren, en die gebruiken het K-woord ook te pas en onpas, vooral 2 tantes van hem. Die letten er dus ook totaal niet op of er kinderen bij zijn, dus dat wordt nog wat hier... Maar ik dwaal af. Mijn man lust ook bijna geen groenten, maar wat ie wél lust maak ik dan ook regelmatig klaar. Vóórdat Kenji er was, kookte ik ook bijna geen aardappels en groenten. Maar nu heeft mijn man zelf het initiatief genomen om aardappels en groenten te eten, omdat ie ook wel vindt dat ie het goede voorbeeld moet geven. En dan maak ik voor hem bijv. rode bieten klaar, wat ik zelf niet lust, en maak ik voor mezelf worteltjes. Wel uit een potje, maar dat maakt voor ons niet uit. Misschien ook een idee voor jullie?
Hier ook een man die echt op zijn taalgebruik moet letten. Ik spreek hem er regelmatig op aan. Hij vindt het wel meevallen en pas als Thijs gaat praten dat je er dan op moet letten. Je moet er juist van te voren mee beginnen... Mijn neefjes eerste woordje was k**. Dat wil je toch niet?!? Wat eten betreft. Gewoon eten wat de pot schaft. Zo eet hij weleens wat hij niet lekker vindt en ik ook wat ik niet lekker vindt. Ja zo gaat dat in een relatie/gezin! Dan schep je maar iets meer aardappels/rijst op, maar groenten worden gewoon gegeten.
Zo denk ik er dus ook over! Gewoon nu al beginnen met het letten op je taalgebruik; voor je het weet snappen ze het en nemen ze het over! Hier wordt er nauwelijks hollandse pot gegeten maar meer rijst en pasta. Als er aardappels op het menu staan is het gebakken We vinden het beiden gekookte aardappels niet lekker. Maar voor mn zoontje maak ik het dus wel elke dag en wil , als hij straks "met de pot mee mag eten" eigenlijk wel vaker aardappels koken omdat het toch wel gezonder is, evenals gekookte groenten. Hoe we daar vorm aan gaan geven en of we het lang volhouden weet ik niet...
Ik eet momenteel helemaal geen groente, wel boerenkool en pastasaus, maar als er gewoon zo groente op het menu staat eet ik het niet, ik moet er niet aan denken... Komt omdat ik zwanger ben, maar dat snapt Eva nog niet. Maar ze eet gewoon haar groenten hoor, als wij zeggen dat ze er wat van moet eten. Ongeacht wat wij eten. Ik zie er dus niet zo'n probleem in. Van tevoren was ik wel bang dat het lastig zou gaan worden met het eten van Eva, maar dat is dus niet zo. Met wat we zeggen moeten we al een tijdje uitkijken. Laatst praatte ze ook mijn vriend na, gelukkig was het het woord 'pinnen'! (Mijn vriend zei onderweg van: hier kunnen we in ieder geval pinnen mocht het nodig zijn. Een paar minuten later zat Eva de hele tijd: pinnen, pinnen, pinnen! )
het napraten word hier ook nog een ramp, de familie van mijn vriend zegt nogal vaak gvd. dat vind ik verschrikkelijk. ik roep het ook wel eens als ik mezelf zeerdoe of als ik heeeeeel boos ben, maar niet bij alles wat ik doe. zoals: gvd wat een rotweer. gvd wat is het warm. van die domme zinnen die nergens op slaan. dus ik denk dat leah nog wel eens dat woord zal zeggen. als we tegen opa zeggen dat hij dat niet mag zeggen gaat hij het haar denk ik juist leren (is nogal dwars en toen altijd wat je vraagt niet te doen) mijn vriend doet het ook soms, maar dat is al veel minder geworden. (over groente zeg ik niks, ik eet het zelf ook niet)
Haha, blijkbaar is je vriend zelf nog een klein kind als het om groente eten gaat. Ik hou ook niet van groente, vind de meeste soorten echt niet lekker, maar ik eet het wel. Mijn dochtertje was een snelle prater, dus dat napraten begon ook al heel snel. Mijn taalgebruik was alles behalve netjes, maar dat heb ik nu behoorlijk aangepast, want inderdaad, ze kletste alles na. Ik vloek niet, daarvoor ook al zelden tot nooit, maar helaas onze families wel veel en dat doet ze ook nog wel eens dus. Dan zet ik haar wel gelijk op het krukje op de gang, want dat wil ik echt niet horen. Maar laatst zaten we in de auto op een rotonde, gaat opeens iemand in een auto voor ons mensen voorrang geven die geen voorrang hadden, dus we klapten er zowat op. Mijn man roept 'kijk uit je doppen stom wijf' en gelijk horen we van achteren met een lief stemmetje 'stom wijf! Over het algemeen is het wel heel erg verbeterd, maar in onverwachte situaties of als ik me pijn doe, flapt er nog wel eens wat uit.
ik zou anderhalf aanhouden voor leeftijd waarop ze beginnen te imiteren. Hier was het rond die tijd al nl. En wt groentes eten betreft. Ik was al gewend om 2 verschillende groentes te koken regelmatig, dus tja dat doe ik nu nog en dan geef ik onze kleine een beetje van beide zodat we kunnen zien welke zij lekker vindt.