Crècheleidster plakt mondjes af BRISBANE - Ouders zullen zich twee keer bedenken voor ze hun kind naar een crèche in Brisbane brengen. De kinderleidster bleek de mondjes van huilend kroost af te plakken. Ook beet ze een zeven maanden oude baby in zijn wang. De Australische medewerkster (39) van kinderopvang ABC Learning is onmiddellijk ontslagen en moet binnenkort voor de rechter verschijnen. Bron : Crècheleidster bijt baby - Buitenland - Telegraaf.nl [24 uur actueel, ook mobiel] [buitenland]
Dit bericht bracht bij mij naast de 'normale' gevoelens ook herinneringen naar boven. Het is gewoon vreselijk wat dit mens deze baby's heeft aangedaan. Ze zullen dit de rest van hun leven met zich meedragen. Op die leeftijd zijn kinderen bezig om zich te hechten etc. Deze vrouw (of zal ik haar maar monster noemen in dit geval) zorgt ervoor dat veel van deze kindjes onveilig gehecht raken en wellicht nooit meer echt vertrouwen in andere mensen zullen krijgen. Wat hun is aangedaan, is mij aangedaan toen ik een jaar of 4 was. Op de kleuterschool had ik een kleuterjuf die mij en andere klasgenootjes vastbond aan de verwarming en onze mondjes afplakten met plakband. En Waarom? Alleen omdat we vrolijk waren, lachten, zongen en babbelden. Dat mocht allemaal niet. Ik ben nu 37 jaar oud en ondervind nog de gevolgen van deze mishandeling. Mijn moeder heeft destijds gemerkt dat ik veranderde van een vrolijk, open en goedgehumeurd kind in een stil, verlegen, teruggetrokken kind. Ik hoop dat deze vrouw heel zwaar gestraft wordt (maar dat zal wel niet). Groetjes, Marianne
Wat een walgelijk wezen zeg. Ik hoop echt dat ze bij de straf rekening houden met wat ze die kindjes voor hun hele leven aan heeft gedaan.
Tss! Wat een idioot om monden dicht te plakken. Baby`s huilen nu eenmaal weleens... Hoe is het afgelopen met die juf Marianne?
Pff zou haast zeggen doe die eens van het zelfde laken n pak! En dan voor een fijne lange tijd. Maar dan zink ik tot dat zelfde niveau en dat doe ik liever niet. Dan schrik ik straks te erg als ik in de spiegel kijk. Arme ukkies en arme ouders. Met zo'n ervaring durf je je kinderen toch nergens meer uit handen geven. Hopelijk komt het nog goed met ze... En Avalon1972, heeft de juf een straf gekregen? En als ik vragen mag, heb je met het verwerken hulp gekregen of iets in die geest? Hopelijk wel want om zoiets zo jong al te moeten ervaren als de wereld nog gewoon helemaal veilig zou moeten zijn. Dat is gewoon zo verschrikkelijk. Als ik aan die kinderen en aan jou denk tijdens zoiets... Daar kan ik echt van huilen.
Dankjewel voor jullie lieve reakties. De kleuterjuf is er mee weggekomen. Toendertijd waren er wel vermoedens dat er dingen gebeurden die niet konden, maar bewijzen zijn er nooit geweest. Ze heeft het goed weten te verbergen (of het is in de doofpot gestopt). Toen ik veranderde van een vrolijk, open, vertrouwend kind in een teruggetrokken, verlegen kind die niet meer zong overdags, niet meer lachtte, heeft mijn moeder aan de noodbel getrokken en probeerde ze me van de kleuterschool te halen. De hoofdmeester heeft dat toen tegengehouden. Hij zei dat ik nog maar een paar maanden op de kleuterschool zat en dat ik daarna naar een andere klas zou gaan met een andere juf. De tijden waren vroeger anders. Er gebeurden dingen die in deze tijd echt niet geaccepteerd zouden worden. Raar eigenlijk he? Dat er vroeger heel anders mee omgegaan werd. Maar ja, mijn moeder stond echt in dubio. Haar moederinstinct zei haar dat er iets heel erg fout was en wilde me helpen, maar ze kon niets bewijzen en tja, met alleen "het gevoel hebben dat er iets mis is", kan je weinig. Ik trok me zo terug in mijzelf, dat ik er ook nooit iets over verteld heb. Ik ben nu 37 jaar en zo'n 2 jaar geleden kreeg ik opeens herinneringen terug van mijzelf en andere kindjes aan de verwarming vast met plakband over onze monden. Toen ik dat aan mijn moeder vertelde, zei ze dat ze dat verhaal al eens eerder had gehoord van de moeder van een ander jochie die in dezelfde klas had gezeten. Het is triest. En mijn hart gaat zo uit naar die baby's. Ik hoop dat de 'schade' die ze in hun hartjes heeft aangericht niet te groot is en dat ze dit niet hun hele leven mee hoeven te dragen. Arme kindjes. Wat mij aangaat. Ik vecht nog dagelijks met de gevolgen. Ik ben er sinds kort ook achter dat ik vermoedelijk BPS heb (Bordeline Persoonlijkheids Stoornis), dus ik heb nog een lange weg te gaan. Maar ik ben bezig om aan mijzelf te werken. Niet alleen voor mijzelf, maar ook vooral voor mijn 2 kindjes (4 maanden en 2 jaar). Mijn kindjes verdienen een moeder die niet constant depri is. Knuffel, Marianne
Wat knap van je Avalon dat je er zo hard aan werkt. En niet te vergeten jijzelf verdient het ook om je niet constant depri te voelen!
Jemig Avalon....wat erg!! Heb het zelf in mindere mate ook meegemaakt hoor. Toen zat ik in groep 6 en had een lerares die zich ook niet wist in te houden. Als je niet netjes in de rij stond werd je dmv een trap er weer in gezet. Knijpen en mentaal vernederen waren haar ook niet vreemd. Dus helaas gebeurd het vaker dan je zou denken.
Jeetje wat verschrikkelijk Marianne... veel sterkte met de verwerking. Dikke knuffel! @ts; ik dacht dat dit berichtje al oud was.. volgens mij stond het al een paar maanden geleden op het forum, althans ik hoop dat het dezelfde was en niet nog zo'n monster
Wat een achterlijk wijf! En Marianne, vreselijk zeg, zo'n juf. En dat ze er zo mee weg is gekomen...sterkte hoor! Maar ja, je hebt wel gelijk, de tijden zijn veranderd. Niet dat het toen wel oke was, maar dat soort dingen gebeurden zonder dat ze er op aan werden gesproken. Ik had een beetje idiote zwemleraar. Als je niet direct het water in sprong (in het koude bad), gaf hij je een aardige trap onder je kont. Dat heeft hij bij mij ook gedaan, toen sprong ik er inderdaad zelf wel snel in daarna. Maar ja, mijn zus had diezelfde vent en zij had een meisje in haar groepje met lange vlechten. Hij had dat kind zo aan haar vlechten opgetild en in het water gegooid. En op school had een leraar een kind compleet in elkaar gemept, omdat hij door zijn stoel was gezakt. Alsof dat kind expres er doorheen zakt...echt idioot. Schiet me nog wat te binnen. Op de middelbare school had ik een leraar die een hekel aan mijn zus had en blijkbaar automatisch ook aan mij. Hij liep dan bijv. tijdens een repetitie dicht langs mijn tafel, pakte met zijn vingers mijn pennenblik en schoof dat zo van mijn tafeltje af en zei dat 'oh, pardon, wat heb ik nou gedaan' en liet mij dat allemaal weer oprapen. Zielige zak.
Wat heb je toch walgelijke mensen! Bah, wordt altijd naar van dat soort berichten en je hoopt maar dat je eigen kinderen nooit met zulke idioten te maken zullen krijgen.... Avalon, bizar he, hoe een mensen lichaam en psyche zulke herinneringen zo lang kan wegdrukken, totdat je er 'klaar' vor bent om er mee aan de slag te gaan! En gelukkig voor jou heb jij een aantal hele goede redenen om dit een plek te geven, je twee kids en je lieve zelf, vergeet dat niet!!! Veel sterkte hiermee! Groet Snoozie
Ja vroeger waren de tijden anders. Aan de eene kant verschrikkelijk dat het toen liever een doofpot ingeschoven werd. Maar aan de andere kant beter dat het nu doorgaans anders gaat. Mijn vader is verschrikkelijke dingen aan gedaan. En door dat hij zulke dingen heeft mee gemaakt heeft hij mij weer verkeerd behandelt. Dat is het vervelende van dit soort dingen. Je krijgt het mee en soms is het te erg of zit het te diep ingesleten dat je niet anders kan als zelf ook verkeerd handelen....ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen. Maar dat is dan ook meteen mijn probleem met mn vader. Ik heb meteen gezegd dit eindigt bij mij. Mijn kinderen mogen niet de dupe worden van wat mn vader en later mij is aangedaan. Maar hoe werkt dat dan de andere kant op? ben jaren enorm boos geweest op mn vader om wat hij gedaan heeft. Maar hij handelde door wat hem is aangedaan (en geloof me dat was nogal wat). In hoevere kan ik hem dan verantwoordelijk stellen voor wat hij mij aan deed? Daar kan ik soms uren over debateren met mezelf...om gek van te worden! Maar goed, wat ik dus eigenlijk wilde zeggen. Zij doet dit deze kindjes aan...ik hoop maar dat het dan bij deze kindjes blijft. Dat zij de kracht en de wijsheid vinden om dit niet weer verder te laten gaan. Net zoals Avalon nu weer de kracht en wil (om niet te zeggen moed) gevonden heeft om het niet verder te laten gaan. Want dat is de grootste ellende met mishandeling etc. Het is niet alleen wat je de dader aan doet. Je doet het diegene die van de dader houden ook aan. Of ze nou al geboren zijn of niet. Pff wat n rand weer zeg... Sorry maar moest ik even kwijt