Dag Meiden, Gisteren heb ik een curretage ondergaan. Mijn man en ik waren enkele weken zwanger te zijn van ons eerste kindje, dit na 9 maanden proberen. De dokter zegt dat we één cyclus moeten overslaan en dat we dan perfect terug aan kindjes mogen beginnen. Toen hij dat zei lag ik met een groot maandverband en aan de baxter in het ziekenhuisbed. Ik moet zeggen dat ik alleen maar kon zuchten bij zen informatie. Zwanger worden lijkt me zo ver weg nu, ik heb er even helemaal geen zin meer in al wil ik doodgraag een kind. ben zo bang terug door dezelfde hel te moeten eerst al die angsten door bruin/bloedverlies in zwangerschap, dan angsten doordat het vruchtzakje er tegen alle verwachtingen niet afkwam en ik maar bleef bloeden, dan angst voor de curretage. Heeft iemand dit meegemaakt en vanaf wanneer kun je je angst terug opzij zetten? Enkel positieve verhalen aub.
Ik had afgelopen woensdag een curettage..... Ook wij willen dolgraag een tweede! Ik ga er waarschijnlijk gewoon voor hoe eng ik het ook vind, denk dat dat altijd wel een beetje blijft! Om deze kindjes die ik verloren heb niet te "vergeten" laat ik twee hartjes in mijn trouwring graveren. En je moet beginnen wanneer je er aan toe bent, dat is het belangrijkste. Als ik op dat moment niet durf of me toch niet goed genoeg voel wachten we gewoon nog even! Ben trouwens al wel weer gestart met foliumzuur! Sterkte met het verwerken.....
hoihoi! ik heb 13 september een miskraam gehad en ook ik ben bang om weer zwanger te worden, maar daar ent egegn wil ik het ook weer heel graag. dus eht gevoel is heel dubbel. bij mij werd gezegd dat ik weer meteen zwanger kon worden, helaas de eerste cyclus niet raak en als ik nu zwanger raak heb ik dezelfde uitgerekende datum als van mijn zoon, ( is wel 11 dagen te laat geboren ). dus ja, wat moet je dan. neem je tijd en als je er aan toe bent dan merk je dat van zelf wel. heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies en neem er de tijd voor. groetjes Linda
Allereerst heel veel sterkte met het verlies van jullie kleintje. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dacht op een roze wolk te zitten nadat ik zwanger zou worden na Sterre...Ik heb ook een miskraam gehad (13 weken) en dat heeft de angst er goed ingezet...maar naar een tijdje gingen we toch weer proberen en nu 2,5 jaar later ben ik weer zwanger. Heb al twee echo's gehad en alles is goed maar de angst zit er nog wel. Ik denk persoonlijk dat ik minder bang wordt als ik de 13 weken veilig voorbij ben. Het is normaal dat je bang bent zeker als je een mk hebt gehad. Van de curretage heb ik zelf geen last gehad qua lichamelijke pijn. Ik zou je willen adviseren om dit een plekje te geven en positief te blijven denken al is dat soms moeilijk. Ik wens je alle geluk maar vooral voor nu nog heel veel sterkte ook voor jou Tamar.
Ik heb zelf ook veel angsten op het moment dat ik zwanger ben, maar de wens is gewoon groter dan de angst en dat idee helpt me verder. Daarnaast probeer ik de angst ook gewoon te accepteren. Het is er nu eenmaal en kan helemaal niks met de cliche's zoals je moet er wel van genieten en dat soort blabladiebla. Het is normaal om angstig te zijn als het één of meerdere keren is misgegaan en heb zelf het idee dat het alleen maar averechts werkt als je de angst constant probeer te onderdrukken. Accepeteer het en daarnaast ben ik altijd van overtuigd dat het uiteindelijk ale angsten en verdriet waard zal zijn. Ik weet waarvoor ik het doe en waarvoor ik vecht! Dit soort gedachtes maken mij heel erg rustig en verder doe ik op de echte paniekmomenten aan ontspanningsoefeningen om een paniekaanval te voorkomen. Sinds ik op deze manier denk ben ik al een stuk relaxer geworden, hoe tegenstrijdig het ook kan klinken. Veel sterkte met je verdriet! Vergeet ook niet dat het ook vaak een kwestie van tijd is. De scherpe kantjes slijten ook langzaam.
Dag Trees Mag ik je even iets persoonlijks vragen? Ben je bij al je miskramen gecurreteerd? Als ik me nu bedenk hoe intens en heavy de curretage voor mij was (vooral angst hoor geen pijn)..om dat nog een keer mee te maken.. dikke knuff
ik ben 11september gecurreteerd. het curreteren zelf vond ik meevallen, heb het na mijn bevalling ook gehad (7weken later) dus wist al een beetje wat me te wachten stond. die leegte daarna is heel moeilijk. (werd huilend wakker uit de narcose, iedereen dacht dat ik pijn had, maar lichamelijk had ik geen pijn) ik heb nu wel weer zin om zwanger te zijn, om te geloven dat het goed zal gaan. (het scheelt dat het bij mij al eens goed gegaan is) en wat trees zegt, die angst blijft. en die moet je accepteren. ookal is dat moeilijk. ik zou heel graag vlug weer zwanger worden, maar dat is bij mij persoonlijk omdat mijn vriend dan de eerste tijd thuis is. mocht het dan niet goed gaan is hij thuis. en dan kan hij gewoon mee naar de echo's. en kan ik die eerste 3maanden met hem delen. het lijkt nu inderdaad nog ver weg. heel veel succes en sterkte.
Ik ben vier gecurreteerd en hoe raar het ook klinkt de ingreep went wel. De eerste keer was veruit het hefstigste. Nu weet ik wat het inhoud en wat er gaat gebeuren. De laatste keren kreeg ik ook wat meer begeleiding en mijn partner mag nu ook standaard op de uitslaapkamer zijn als ik bijkom uit narcose. Dat maakt het allemaal iets draaglijker vind ik zelf.
@trees, dat vond ik ook. de eerste keer was ik zo zenuwachtig en bang (was niet van een mk, er zat nog een stuk vlies in mijn bm) maar nu wist ik al wat er zou gebeuren, dus dat vond ik niet eng meer. was de eerste keer ook heel bang voor de narcose. ben ooit onder narcose geweest (was ik nog geen 4jaar) en daar kwam ik hysterisch uit dus was bang dat ik er veel last van zou hebben, maar dat had ik helemaal niet. (had alleen maar honger) het is wel fijn dat je vriend daar al op je mag wachten, maar het is zo jammer dat het al zo gewoon wordt bij je. (heb al vaak aan je gedacht nadat ik eens op je weblog gekeken had)
Hey Wat ik vooral eng vond aan de curretage was het baxter steken. My god ben ik nu de enige op heel de wereld die vindt dat dit gigantisch pijn doet???hellup Dan zijn ze daar met 5 bezig om je "klaar" te maken en voor een controlefreak als mij is die overgave heel rot.. Ook nadien bleek ik nogal hard te bloeden en dan zie je de verpleegster kijken van "oei" ik dacht hier gaaaaan we weer. Kreeg ik een extra spuitje bij voor de baarmoedermond terug te sluiten. Bij mij weegt het erg denk ik omdat ik al 3 weken wist dat ik een mk had maar dat de gyn zei dat een vruchtzakje van die grootte(4 wkn) er zker vanzelf ging afkomen. Dan al dat gedoe en de angst van het blijven bloeden en dan vooralsnog een curretage. Ik ben gewoon echt geen held met ziekenhuizen, spuiten,... Maar als ik overal zo lees lijk ik zowat de enige te zijn die het me zo aantrekt... XXX
Je bent echt niet de enige. Mijn eerste curretage vond ik ook vreselijk en het wachten op de miskraam een hel! En ja die baxter is pijnlijk. Ik heb rollende aderen, dus dat betekent eerst tien keer mis prikken om vervolgens bont en blauw ergens in mijn arm te eindigen 'auch!'. Van mij mogen ze dat gedeelte ook overslaan hoor Het is heel normaal en herkenbaar dat het je aantrekt! Het is ook heel heftig en het is ook een groot verschil dat ik niet meer hoef te wachten tot het vanzelf komt. Als ik 's ochtends een slechte echo heb gehad, mag ik dezelfde dag nog gecurreteerd worden als ik dat wil. Ik krijg voorrang i.v.m. voorgeschiedenis en dat maakt de hele ingreep ook een stuk makkelijker. Ga het voor jezelf niet bagetaliseren en voel je niet alleen hierin. Ik denk dat we hier met name ook probeerde om je angst voor een eventuele tweede keer wat weg te nemen door je te laten weten dat de eerste keer het moeilijkst is. Nu ga ik gewoon heel hard voor je duimen dat je dit ook nooit een tweede keer hoeft mee te maken! Liefs Trees
nee, die infuzen mogen ze van mij ook weglaten. dat is het enige waar ik heel bang voor ben. na mijn bevalling ook een grote bloeding gehad en toen moest ik ook nog een infuus (ben zonder verdoving bevallen) daar baalde ik heel erg van. ik vind het heel eng. vanmiddag hadden we het op mijn werk over inenten tegen de mexicaanse griep (werk in de zorg) en als ik er al aan denk die naalden bbrr liever niet. dus ik snap het heel goed dat dat heel eng is. ik heb na mijn curretage (van mijn ma) bloed bij gekregen, het infuus zat in mijn hand en dat deed heel veel zeer. de verdoving deed ook zeer.