Hoe was jullie eerste kraamdag?

Mijn jongens zijn om 2 uur s'middags geboren via een keizersnee. Ik heb mijn jongens helemaal niet gezien omdat ze 12 weken te vroeg waren en direct mee moesten met de arts. Mijn man en moeder zijn wel even mee geweest met de artsen. Mijn man wist alleen niet zo goed wat hij moest omdat ik ook nog gehecht moest worden en hij wou mij liever niet alleen laten. Ik heb pas tegen half 6 de jongens voor het eerst gezien, heel raar is dat. Had wel 2 foto's gekregen. Heb ze toen om half 6 ook maar heel even gezien. Sávonds toen nog wel even. Alles is eigenlijk wat langs me heen gegaan die dag. Er lagen 2 kleine ieniminí baby's van nog geen 1.5 kilo te vechten voor hun leventje. De dag erna werd ik opgehaald door 2 vrouwen om smorgens de mannetjes te bezoeken. Die dag zijn mijn schoonouders geweest. En rond etenstijd stond onverwachts mijn tante aan mijn bed met mijn nichtje. Uiteraard super lief maar ik had wel wat anders aan mijn hoofd. En de derde dag zijn mijn ouders, broer en schoonzus geweest. En die 4e dag mijn andere schoonouders ( man zijn ouders zijn gescheiden). Daarna even een aantal dagen niks. Er kwam teveel op ons af door de vroeg geboorte. Verder wouden wij niet teveel bezoek hebben in het ziekenhuis, alleen de ouders en broers en zussen. Geen tante's etc. Ook omdat het niet goed is dat er teveel mensen op de neonatologie zijn.

Toen ze werden overgeplaatst naar het ziekenhuis in onze woonplaats hebben we ook weinig bezoek gehad. Weer alleen familie en zeer goede vrienden. Aan meer mensen hadden we op dat moment ook geen behoefte.

 

mn eerste kraamdag..

de hele dag in een ziekenhuisbed gelegen.. aan t infuus en blij met een morfinepompje..
Blij dat de verpleging me Gijs even gaf als die huilde en ze hielpen zo goed/kwaad t ging met BV.
M'n ouders en broer op visite gehad en later nog schoonouders, met zwager en diens vriendin en mn man samen..
Dat was daarna te veel van t goede en ik was er hondsberoerd van.. Gelukkig kreeg ik, nadat ik had gebeld naar de VP, iets in t infuus waardoor de misselijkheid snel weg was.. 't Avondeten is onaangetast terug gegaan..

Maar de blik op t bedje met mn kanjer erin.. VAN GOUD!! onbetaalbaar....

 

Om 0.05 ben ik bevallen dmv een ks, dus wanneer je eenmaal op de kraamafdeling bent ben je een paar uur verder.
Rond 02.00uur kwam ik op de kraamafdeling, we hadden een 1persoonskamer en Britt mocht lekker constant bij mij op de kamer blijven liggen.
Samen hebben we op de kamer nog even genoten van onze dochter en na een uur kwam de zuster om pijnmedicatie te geven enzo en toen is mijn man ook naar huis gegaan.
Door de medicatie en een heel rustig kindje super geslapen.
Ik weet nog wel dat ik 's morgens hele erge buikpijn had en ik heel erg bleef vloeien en ze mijn baarmoeder niet meer konden voelen.
Hierdoor kreeg ik medicijnen door het infuus om het erge vloeien wat af te laten nemen en bleef de catheter ook nog er in. Dus zat nog een hele dag en nacht aan draden en bed vast, dat was wel jammer, want je bent zo echt niet mobiel.
Britt had vruchtwater ingeslikt, was zo misselijk als wat en probeerde soms te spugen, maar doordat het soms zo taai was werd ze heel blauw, dat is echt heel erg eng. Maar dan belde ik en ze waren er dan gelijk.
Mijn man kwam 's morgens weer optijd langs en ging later op de ochtend aangifte doen en andere dingen even regelen.
Mijn man mocht Britt verzorgen, vond het wel jammer dat ik daar niet bij kon zijn doordat ik aan bed gekluisterd was.
Na het middageten was het tijd om verplicht te gaan rusten en na het rusten zijn de opa's en oma's de kleine komen bewonderen.
En tussendoor was het worstelen met de voedingen, omdat Britt niet echt goed wilde drinken doordat ze zo misselijk was.
En 's avonds kwamen de ooms en tantes op bezoek.
Maar ik vond het echt super dat we samen zo lang hebben kunnen genieten van de kleine zonder er gelijk jan en alleman van bezoek er om heen staat.
Ik heb het toch als prettig ervaren die eerste kraamdag.
Ik heb heel mijn kraamtijd hele goede zorg gehad en mijn man was ook echt super behulpzaam en bezorgd.

 

Ik ben om 22:22u bevallen in het ziekenhuis, nadat ik daar een paar dagen daarvoor onverwachts was opgenomen toen ik er voor een routine controle kwam.
Hele zware pre-eclampsie gehad, voor en tijdens de bevalling werd er ernstig voor mijn en het leven van mijn dochter gevreesd. Ingeknipt (vacuum extractie) en inwendig flink ingescheurd, lever die niet mee werkte, ademhalingsproblemen door mijn astma + ruggeprik en een bloeddruk die ook na de bevalling niet omlaag wilde. Ik heb een week in het ziekenhuis moeten liggen, leuke kraamtijd Gelukkig wel met mijn dochter Kyra bij me, en achteraf is dat een hele goede tijd geweest met de beste zorg die ik me maar kon wensen.
Goed, om 22:22u bevallen, daarna naar een andere kamer, geen kraamafdeling, ik had teveel zorg nodig, man mocht absoluut niet blijven en moest naar huis. De nacht alleen met mijn dochter doorgebracht, ik kersverse moeder die nog nooit eerder een baby had vastgehad. Doodeng.
Ik zat aan 4 infusen en een katheter vast, tot overmaat van ramp blokkeerde de katheter 's nachts, waardoor mijn blaas overvol raakte. Uiteindelijk maar gebeld (durfde ik eigenlijk niet), en later raakte het katheter slangetje los, hele bed nat (en werd niet verschoond tot de ochtend!). Verdoving was uitgewerkt, pijn van de knip en het scheuren en de zeer heftige weeënstorm door de inleiding...
Hele zware eenzame nacht vond ik.
In de loop van de volgende dag werd ik overgeplaatst naar de kraamafdeling, maar de persoon die de overdracht deed heeft dat niet goed gedaan, en daardoor liep er veel mis. Er werd niks uitgelegd, was geen kraamverband, geen uitleg over wat ik met de baby moest doen etc. Mijn man en ik waren behoorlijk ten einde raad en hadden echt iets: we gaan naar huis, ook al ben ik doodziek.
Uiteindelijk maar iemand van de kraamafdeling aangeschoten en om hulp gevraagd. Vanaf toen liep alles weer op rolletjes, kregen we alle hulp die we nodig hadden. Ik kon nog niks, mocht en kon alleen op bed liggen. Bezoekuur was van half 4 tot half 8, toen kwamen de ouders en schoonouders. Dat was veel te zwaar voor mij en uiteindelijk heeft een verpleegster de ouders met zachte hand de deur uit gewerkt omdat het echt niet goed ging. Zus en schoonzus zouden de volgende dag komen, hebben we afgebeld en iedereen gemeld dat wij wel zouden aangeven wanneer we bezoek zouden kunnen ontvangen.
Ik heb de eerste kraamdagen dus met mijn dochter in het ziekenhuis doorgebracht, iedere dag hopend dat ik naar huis zou mogen, en steeds het nieuws krijgend dat ik achteruit ging ipv beter werd. Het was vervelend voor mij, maar slopend voor mijn man.
Toen ik uiteindelijk het nieuws kreeg dat ik naar huis mocht heeft mijn man me meteen opgehaald uit het ziekenhuis, wilde geen seconde wachten om mensen te bedanken etc., uit angst dat ze me toch nog langer wilden laten blijven.
Kraamzorg is die dag twee uurtjes langsgeweest, heerlijke vrouw.
Eerste feitelijke nacht thuis met z'n drietjes was heel bijzonder en heel zwaar. Ik had het al vele nachten "alleen" gedaan en was er een beetje aangewend, een klein beestje dat huilt en waarvan je niet weet wat het nou wil, en het gebrek aan slaap. Mijn man nog niet. We waren gesloopt de volgende ochtend!
De eerste echte kraamdag volgde daar op, thuis met kind en kraamhulp, man moest werken. Heel bijzonder. Toen merkte ik dat ik in het ziekenhuis heel veel geleerd had, verzorgen van de baby etc. dus dat was fijn.
Als je zo'n heftige bevalling hebt gehad, zo onverwachts een week van huis bent, met zo'n enorme verandering in je leven en je bent dan weer thuis... dat is heel raar, ik heb die eerste dag thuis de hele tijd een onwerkelijk gevoel gehad, alsof het allemaal een droom was, alsof ik niet echt thuis was. Alles was anders, mijn ouders hadden toen ik ging bevallen het huis schoongemaakt en opgeruimd, en versierd. De de bloemen waren wat verlept en de balonnen half leeg en de slingers gaan hangen. De katten zagen er anders uit dan ik me herinnerde, ik ging weg met zomer en kwam terug in een koude herfst... heel raar.

 

ik was snachts om 3.10 bevallen en mocht sochtends om 11 uur naar huis..
vlak voordat we naar huis mochten familie gebeld..
om 11.30 was de kraamverzorgster aanwezig..smiddags samen ons zoontje in bad gedaan..en schoonfam is langsgeweest
daarna lekker rust samen met me vriend gepraat over de bevalling en liggen kijken naar ons mooie ventje
daarna de dagen vol kraambezoek

vond het geweldig alles gaat ook zo in een roes voorbij die eerste kraamweek lijkt maar een dag te duren voor mijn gevoel

 

Ik vond het hier super verlopen!
Ben om 7.28 thuis bevallen en de kraamhulp (die we de rest van de week ook hebben gehad) was al bij de bevalling zelf aanwezig.
Toen heb ik met Milan nog op mijn buik snel mijn ouders gebeld en mijn vriend zijn ouders.

Daarna ben ik op de salontafel gehecht waarbij de vk een mijnwerkerslamp op haar hoofd had....we hebben echt wel lol gehad haha.

Daarna ben ik gaan douchen en heeft mijn vriend samen met de kraamhulp Milan een beetje opgepoetst en aangekleed.

En toen ik ook weer een beetje toonbaar was (wat kan douchen toch heeerlijk zijn) stonden mijn ouders om beurten binnen...beide vanaf hun werk weg gepiept

De kraamhulp is die dag tot 17.00 gebleven.
Daarna hebben wij gekookt en gegeten en hebben wat versiering opgehangen en `s avonds zijn mijn ouders met mijn zusje nog even langs gekomen.

Hoe ik de nacht geslapen heb weet ik eigenlijk niet eens meer haha...zal vast moe zijn geweest want had de nacht daarvoor niet geslapen vanwege de weeen.

 

het is bijna jaar geleden maar merk dat ik nu dochter bijna 1 word er toch steeds vaker an terugdenk.
14.37 is ze gehaald met keizersnee en na 5 minuten werd ze samen met mijn man naar boven gebracht.
ik kon alleen maar huilen van geluk(en was zo bang voor keizersnee dat ik blij was dat ze eruit was)
toen ging het niet goed met mijn waardes en moest ik op de uitslaapruimte blijven.(daar hielden ze me goed in de gaten)
zonder dat ze mijn man even wat vertelde(ik zou na half uur weer bij mijn meisje en man zijn was wat hij hoorde)
uiteindelijk werd ik om half 6 smiddags pas naar boven gebracht en zat hij daar maar met onze dochter te wachten en niemand die even iets vertelde.
tot 10 uur savonds is mijn man gebleven en alleen mijn beste vriendin en vader (mijn moeder is overleden)zijn om half 8 eventjes op bezoek geweest)
toen om half 11 ging ik mijn benen weer beetje voelen en keek ik onder de dekens en toen ben ik zo geschrokken en riep een zuster erbij.zei vond ook het bloedverlies wel wat veel en riep de dienstdoende gynecoloog erbij.
nou die dokter heeft dus eventjes in mijn buik geduwd omdat er bloedstolsels waren blijven hangen en toen heb ik het letterlijk uitgegild van de pijn.
ze zei ja meissie dit moet anders kun je weer mee naar de O.K.
toen kreeg ik zakken zoutwater oplosingen aan mijn infuus om het bloed of zo aan te vullen.
achteraf hadden ze mischien beter een zakkie bloed kunnen geven wand ik ben 2 weken raar geweest van een veel te laag ijzergehalte in mijn bloed.normaal had ik 9,7 ijzer en dat schijnt erg oog te zijn.
bij ontslag ziekenhuis was ie 5,1 erg laag dus.
thuis heb ik de kraamtijd dus als erg angstig ervaren omdat ik steeds duizelig,licht in mijn hoofd,zweterig, eng was.
ik durfde niet met mijn meisje alleen de trap op of af.
wel was ik heeeeeeeeeel erg gelukkig met mijn gezinnetje hoor!
toen de hoofd verloskundige bij me thuis kwam vor gesprek was die dan ook erg verbaast dat ik geen ijzertabletten had.
die heb ik darna snel via haar gekregen en toen sterkte mijn lichaam gelukkig weer wat aan.
soms ben ik nog best verdrietig hierover.
maar aan de andere kant heb je een gezond meisje dus wat zou je nu zeuren(is wat andere zeggen)

ik hoop dat je een mooie tijd zal krijgen en lekker mag en kan genietten van je kindje.

 

Mijn dochtertje is op een vrijdag om 21.47 uur met een keizersnee geboren. Meteen allerlei controles, omdat ze in het vructwater gepoept had, maar alles bleek goed te zijn! Mijn man heeft alle controles gezien en gefilmd, ik heb er helaas niet veel van meegekregen, omdat ik werd gehecht. Om 22.30 uur was ik terug op de kamer en hebben we eerst even met z'n drietjes gezeten en toen de ouders gebeld, die binnen het half uur op de stoep stonden! Om 23.30 uur werd iedereen naar huis gestuurd en de kleine moest een nacht op de kidnerafdeling blijven. Ik heb enorm goed geslapen!
Volgende dag was mijn man om 10 uur weer in het ZH en gingen we naar de kinderafdeling. Toen pas werd mijn dochtertje voor het eerst aangelegd.....ze had al meerdere keren flesvoeding op in de nacht/ochtend......ik heb er nooit bij stilgestaan dat ik dat eerder had moeten vragen, was behoorlijk van de wereld door de morfine e.d.!
Met baby en al naar een 4p.kamer en daar het weekend gelegen. Mijn zusje (woont in Engeland) kwam de volgende dag meteen, evenals schoonzusje en zwager. In het ZH heeft niemand ons dochtertje vastgehouden, behalve wij zelf...omdat ze erge hoofdpijn had vanwege het vastzitten in mijn bekken.
Maandagochtend ontslagen uiet het ZH en op weg naar huis. Thuis kwam 's middags de kraamhulp.....hardwerkende vrouw, maar op persoonlijk vlak klinkte het niet zo. Desalniettemin is ze nog een hele week geweest, terwijl ik eigenlijk nog maar recht had op 4 dagen vanwege het ZH.

 

De eerste kraamdag, even denken hoor. Je vergeet het zo snel weer.

Op maandag 6 juli om 7 uur braken de vliezen. Ik moest om medische reden in het ziekenhuis bevallen. Maar mijn man werkte thuis omdat onze auto naar de garage moest. Dus hij heeft eerst de auto weggebracht (ik wist op dat moment niet zeker of het de vliezen waren, het gebeurde op de wc). Toen hij terug kwam wist ik het nog niet zeker maar vond het wel nodig dat hij het ziekenhuis zou bellen. We mochten gelijk komen.

Dus in de leenauto gestapt. We hebben normaal een Ford Focus C-Max (hoge instap) en hadden nu een Fordje Fiësta (lage instap), balen... In het ziekenhuis aangekomen bleken idd mijn vliezen te zijn gebroken. Daar kwam de grote golf en had ik binnen 5 minuten de wc/badkamer ondergesmeerd. Ik stond zelf nog met die papieren doekjes de boel bij elkaar te vegen. Vond het zo vervelend, gek hè? Toen kwamen de w-en heel snel achter elkaar. Ik kon tussentijds niet bijkomen. Dus kreeg ik rond het middaguur een infuus met een pompje. Dan kon ik als ik een wee voelde aankomen op het knopje drukken en dan kreeg ik pijnstilling. Geweldig was dat, ik kon toen ook een beetje op adem komen. En nog wat fruit van de lunch van mijn man mee eten. De ontsluiting ging netjes 1cm per uur. En aan het eind van de middag mocht ik gaan persen. Na een uur persen was er nog geen vooruitgang. Dus de gynaecoloog werd erbij gehaald (ik werd geholpen door een arts-assistent). Die heeft nog een poging met de tang gedaan. Verdoving erin en dat mega-apparaat erin. Hij trok me bijna van het bed af, maar er was geen beweging in te krijgen. Dus toen werd er gelukkig besloten tot een keizersnede. Ik kreeg (op mijn verzoek) volledige narcose. Mijn man mocht daar dan niet bij zijn (wist ik niet) en keek toe vanachter een raampje. Toen ging het snel en voordat ik het wist lag ik op de vercoever en had ik mijn mannen weer bij me. 's Avonds kwamen mijn ouders, schoonouders, schoonzuster met haar vriend kijken. Toen ging mijn man naar huis en de volgende dag stond hij er gelukkig heel vroeg weer. Ik kon niet zonder hem die dagen

Na 3 nachten in het ziekenhuis mocht ik naar huis, eindelijk. Thuisgekomen kregen we 2 kraamhulpen (een in opleiding) die allebei heel lief en praktisch waren. De eerste nacht was vooral voor mijn man heel zwaar. Ik had in het ziekenhuis Lars de hele dag en nacht naast me. Nu moest hij ineens voor ons 2-en zorgen. Ik kon nog niets door bekkenklachten. Dat was wel pittig, maar ook bijzonder. Die dag daarna heeft hij dan ook "mijn" kraamtranen gehad

Als ik zo terug kijk was het een heel bijzondere tijd, iedereen was heel lief en behulpzaam. Ze wilden alles voor me doen en als ik vragen had dan was daar tijd voor. Ook toen mijn man weer aan het werk was, was ik geen dag alleen. Tot ik mezelf weer kon redden. Dat was na 6 weken, toen was ik ook wel weer blij dat ik een dagje alleen was.

Maar het is (zoals iemand voor mij ook schreef) heel raar. Je gaat naar het ziekenhuis en moet onverwacht langer blijven en als je dan thuiskomt is alles anders. Zelfs ons huis leek anders, heel maf.

Ik hoop dat je een goede bevalling zult hebben en kan genieten van je kraamtijd. Wij hadden een geweldige kraamhulp en lieve zusters in het ziekenhuis, dat scheelt heel veel.

P.S. sorry voor het lange verhaal, maar mijn bevalling weer even vluchtig opschrijven deed mij ook wel goed

 

Ryan is om 16.36uur geboren. Toen werd ik gehecht terwijl Ryan lekker bij mij op de buik lag. Daarna werd hij gewonen, gemeten en alle andere nodige dingen die moeten gebeuren.
Ik kreeg toen eten en heb me daarna gedoucht. Toen ik daarmee klaar was ben ik naar de kamer gereden en kwam het bezoek er al aan. Ik moest een nachtje blijven omdat Ryan in het vruchtwater had gepoept. Vond het trouwens heerlijk hoor even een nachtje blijven in het ziekenhuis (klinkt raar he?).
Heb amper een oog dichtgedaan hoor, maar ik vond het wel speciaal zo. De volgende ochtend mocht ik naar huis en toen ik thuis kwam stond de hele familie ons op te wachten. Ze hadden de hele tuin en binnen in huis al versierd. De kraamverzorgster was er al en na een kwartiertje heeft ze de mensen 'weggestuurd', zodat ik even kon slapen. Ik dacht natuurlijk dat ik de hele wereld aankon en wilde al van alles doen haha. Zei geloof ik nog dat de mensen niet weg hoefden te gaan want vond het wel gezellig zo. Nou heb ik ook een hele snelle en makkelijke bevalling gehad, dus ik voelde me zo fit als een hoentje. Al met al heb ik mijn 1e kraamdag als heel bijzonder ervaren, net zoals de hele kraamperiode. Hoop dat het een volgende keer weer net zo mag gaan.

 

Finn is om 16.38uur geboren. Meteen na de geboorte is hij op mijn buik gelegd, en totdat ik gehecht en iedereen gebeld had, is ie blijven liggen. Daarna is hij gewogen, gemeten enz...
Het duurde ongeveer anderhalf uur voordat ik me kon douchen. Om 19.30 lag ik op de zaal. Opa's, oma's tante en vriendin stonden al paraat om de kleine man te aanschouwen! We moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven, omdat hij met de vacuum is gehaald, en omdat we beide nog koorts/verhoging hadden.
De volgende dag werden we om 11uur ontslagen uit het ziekenhuis.
Eenmaal thuis was de kraamzorg ook gearriveerd, fijne meid was dat!
Ze deed echt alles voor je, niks was haar te gek. Bovendien was ze erg kundig, met haar 20 jaar! Ik was wel erg zwak. Had namelijk 1 nacht en dag niet geslapen vanwege de weeen en de nacht in het ziekenhuis nauwelijk, omdat elk zuchtje van de kleine mijn ogen deden openen!

 

Vreselijk! Naja...dat is overdreven...hahaha!

Het is allemal heel goed verlopen...en we hebben een fijn dag gehad...maar er was 1 heeeeeeeeeeeeeeel groot nadeel.

Het was zo "druk" bij de kraamzorg dat er hier pas iemand om 16.30 voor de deur stond terwijl ik om 10.30 thuis was...

Had nog nooit een luier verschoont...de BV ging al niet goed en is na dat weekend volledig mislukt...alles was nog een troep omdat ik met spoed naar het ziekenhuis moest de avond daar voor...ik wilde namelijk eigenlijk thuis bevallen.

Ons bed was dus nog erg vies....overal lagen handdoeken van het douchen wat ik 20x heb gedaan
En het wiegje was niet opgemaakt...bij de intake hadden ze namelijk gezegd dat zij dat wel zouden doen.

Ik vraag me nog steeds af wat nou als ik toch thuis had kunnen blijven...hadden ze dan ook niemand gehad?

 

Het ging wel. Ik was elf weken te vroeg bevallen in het ziekenhuis,
wat ik fijn vond was dat mijn familie er snel was, en ik was heel blij (trots!/in de 7e hemel) met mijn kindje. Dat het wonderbaarlijk goed deed.
Wat ik minder fijn vond was dat ik geen bezoek mocht ontvangen vanwege bezoekuren! ik was zo boos want ik was helemaal hyper en had zo veel zin om met ze te praten over hoe de bevalling was geweest en te vertellen hoe het ging met mijn zoontje. Ondertussen moest ik ook leren kolven en ondertussen op bezoek (bezoektijden) bij mijn zoontje in de couveuse (wat ik natuurlijk helemaal niet als erg ervaarde) , en er was zo`n vervelende moeder op de afdeling die me allemaal dingen ging vertellen terwijl mijn hoofd er niet naar stond, maar ik durfde niet af te kappen.Terwijl ik niet met mijn familie praten mocht.....(en ik eigenlijk moest slapen van de zuster..).:x En de knip was onhandig, ik kon niet zomaar even van afdeling naar afdeling lopen.
Ik baalde dat ik niet kon doen wat ik eigenlijk had gewild: Met mijn familie en met mijn zoontje zijn(en bv geven), en met ze praten over hoe de bevalling was geweest en lekker in bed liggen om bij te komen van mijn bevalling+ knip.

 

ik ben om 1800 bevallen en mocht om 2100 uur naar huis.
toen we net boven waren kwam de kraamhulp ook net aan. en we hadden meteen een goeie klik. een uurtje later stonden de ouders en so aan ons bed te neuzen, die zijn een uurtje gebleven. daarna is iedereen weggegaan en zijn we heerlijk in slaap gevallen. totdat ik om half 8 wakker schrok en dacht huh waar is mijn dikke buik .. en toen ben ik gelijk onze zoon gaan halen en bij mjn vriend neergelegd en die "schrok "wakker en kreeg meteen een smile van hier tot gundert op zijn gezicht werkelijkwaar zo'n mooi beeld om nooit te vergeten. en om 8 uur stond de kraamhulp bij ons op de kamer, wij hadden haar de sleutel gegeven. en die dag was echt super.. we hebben een heel makkelijk kind gehad in de kraamweek ..
ze legde allemaal uit wat ze ging doen, dat we eerst gingen ontbijten en daarna kreeg de kleine de borst en daarna mocht ik gaan doesje, kon zij het bed verschonen en kamer poetsen en ik moest vooral genieten.

nu hoop ik dat ik haar weer krijg aangezien wij goede vriendinnen zijn geworden. 9 maanden later is zij bevallen van een gezonde dochter dus toen zij bij ons kraamde was ze gewoon ook zwanger

 

Heb naar mijn gevoel pas na ruim een week de kraamtijd gehad.
Wilde graag thuis bevallen maar werd uiteindelijk toch het ziekenhuis omdat ik al 48 uur bezig was en al ruim 56 uur met gebroken vliezen liep.
Bevalling was een hel maar toen me kleine man er eindelijk was, was ik intens gelukkig.
De kleine heeft zeker een uur op mijn buik gelegen en werd uiteindelijk weg gehaalt omdat hij gelijk op me buik poepte dus hij kon gelijk in bad..
Toen werd ik gehecht en mocht ik met hulp van verpleegster gaan douchen(de lekkerste douche in me hele leven)
Daarna kreeg ik wat te eten.
Mijn moeder is bij de bevalling geweest en mijn vader en ex schoonouders zaten op de gang te wachten.
Zijn na een uurtje weer weg gegaan en toen hadden we even tijd voor onszelf.
Heb die nacht geen oog dicht gedaan omdat alles van de bevalling en dat wondertje door me gedachte spookten.
Uiteindelijk ging het niet zo goed met me zoon en werd hij bij me weg gehaalt en op de neo opgenomen en aan de sondevoeding en alles gelegt.
Wat een domper en heb wat afgehuilt.
Uiteindelijk hebben we samen dik een week in het ziekenhuis gelegen en heb dar absoluut niet als kraamtijd ervaren.Terwijl ik het op zich ook wel heerlijk vond in het zh(klinkt erg raar natuurlijk)
Toen we thuis kwamen hebben we alsnog een week kraamzorg gehad omdat de kleine en ik nog niet de oude waren en toen kon ik pas echt gaan genieten

 

56uur met geborken vliezen? Toen ik 24u gebroken vliezen had moest ik perse naar het zkh om wee opwekkers te krijgen.
Hier zeiden ze dat het standaard is dat als je vliezen 24uur geboken zijn je naar het zkh moet en zsm moet bevallen.

Wat een verschil in beleid in zkh zeg...

 

Onze dochter weas om 17:20 poliklinisch in het ziekenhuis ter wereld gekomen. Wat een prachtige ervaring... Het personeel op de kraamafdeling was zo lief en hartelijk; echt heel leuk! Ze stelden voor dat ik de nacht daar zou blijven met onze dochter en papa moest naar huis. In eerste instantie wilde ik direct naar huis, echter op aandringen van mijn ouders en man ben ik toch maar gebleven. Achteraf een goede keuze, ik kan zo lekker in bed blijven liggen en toch een nachtje slapen (ahum.. heb de halve nacht naar onze prinses liggen kijken.. wat is dat wonderlijk zeg!). 's Ochtends om half 8 was mijn man al weer aan mijn zijde en rond half 9 zijn we vanuit het ziekenhuis naar huis gegaan. Dat was wel even wennen. De kraamverzorgster kwam ook al vrij snel. Mijn moeder was ook snel gekomen en toen hebben we eens even rustig nagepraat over de bevalling en lekker beschuit met muisjes gegeten. Eigenlijk een heel gemoedelijke dag. Mijn opa en oma, schoonouders en een stel vrienden kwamen in de loop van de dag even langs.
Eigenlijk had ik nergens oog voor die dag, behalve voor onze prachtige dochter...

Kortom; het was super!

 

Dat wisten ze toen in eerste instantie nog niet eens dat ik al zo lang met gebroken vliezen liep.
Toen ik water verloor heb ik verloskundige gebelt maar toen die kwam kijken verklaarde ze me voor gek:x
Waarschijnlijk door die foute inschatting heeft mijn zoontje zo'n slechte start gehad..

 

Jeetje wat slecht hee. Ook raar van die vlk. Dat zie je toch als het idd vruchtwater is!?

Jammer dat het zo gelopen is. Hoop dat met je zoontjke nu alles goed gaat?!!