Ja, dat is ook zo. Maar ik denk dat je je bevalling beter kunt hebben als je heel graag een kindje wilt en er dus ook erg naar uitkijkt. Ik was superjong, het was ongepland, dus ik was niet eens van plán om daadwerkelijk te gaan bevallen. Het was nooit bij me opgekomen, dat ik dat ook nog echt moest gaan doen. Ontzettend naief, maar ik had zoiets van; 'okay, ik ben zwanger en dan straks heb ik een baby'. Meer niet! Oh oh, wat een fout... Mijn bevalling duurde 20 uur. 's Nachts begonnen rond half 4, 's avonds om kwart voor 12 werd mijn zoontje pas geboren. De vk kwam voor het eerst om kwart voor 12 's ochtends, toen kon ze mijn bmm nog niet eens goed bereiken. Toen was ik dus al 8 uur bezig. Echt vaag... Om 4 uur 's middags 2 cm. Om 7 uur 's avonds 5 cm. Om 10 uur had ik volledige ontsluiting. Baarkruk geprobeerd, werkte niet. Op het bed moest ik steeds overgeven en ontlasten. (Had jij dat ook??) Om kwart over 11 naar het ziekenhuis en toen was hij er binnen een half uurtje. Met behulp van een knip en vacuumpomp. Beetje kort beschreven, met behulp van wat papieren waar de aantekeningen van mijn bevalling op staan. Maar het was geen pretje, die dag. Zo'n bevalling wil ik nooit meer. Ik vocht ook echt tégen de pijn, zeg maar. Dat is denk ik, ook wel een reden geweest waardoor mijn bevalling zo lang duurde. En nu jij!!
Ja, ik ben er nog! Was even een moeilijke dag aan het beschrijven. Oh, fijn dat zijn tand nu door is. Dat is er alweer één minder.
Ohw hihi, je was bezig.. Klinkt ook heftig hoor! En ik kan me echt heel erg goed voorstellen dat het je echt overvalt als jezelf er niet op had ingesteld... Bij ons was het dan ook niet gepland, maar ik had al jaren een kinderwens dus dan is het toch wel anders. Ik had er ook echt naar toe geleefd, met allerlei cursussen en gym enzo. Desondanks viel het me vies tegen... Bij mij duurde het in totaal 28 uur (god knows why...). En nadat de eerste 24 uur om waren moest ik ook nog eens aan de weeenopwekkers. Daar zit je op zo'n moment echt op te wachten, de mededeling dat ze je weeen nog wat heftiger maken... Ik kreeg toen wel ook een infuusje met remifentanil, maar volgens mij helpt dat spul niet veel meer dan een aspirientje... Maargoed, uiteindelijk kwam ik in de persfase, maar na 27 uur weeen en 38 uur wakker zijn was ik echt doodop. Het deed echt vreselijk zeer... Ik hoor wel eens dat vrouwen de persfase een opluchting vinden, nou ik behoor in elk geval niet tot die groep... Ik was zo moe dat ik bij sommige weeen stiekem niet mee perste had nog liever pijn dan dat ik me weer meost inspannen. Gelukkig is Vince toch na drie kwartier persen geboren. (het schijnt ook dat je lichaam het meeste werk vanzelf doet, dus zonder dat je actief meewerkt) Wassie eindelijk geboren, werd het prille geluk weer verstoord.. Bleek ik een subtotaal ruptuur te hebben... Hebben ze toen nog anderhalf uur ofzo (uiterst pijnlijk) kunnen hechten... Gelukkig mocht ik Vince in die tijd bij me houden. Overigens bleek, toen ik 3 maanden na de bevalling nog steeds niet kon plassen zonder vreselijke pijn, dat de boel van binnen nog open lag... Dat is toen wel snel verholpen.
Oh ja, dan is het inderdaad wel anders. Maar vond je het niet vervelend/eng om zo'n cursus te doen terwijl je zo jong was? Dat heeft mij toendertijd namelijk echt tegengehouden om naar een pufclubje te gaan. Jemig...een subtotaal ruptuur. Ai, dat lijkt me zo ontzettend pijnlijk. Alhoewel, mijn knip werd op het hoogtepunt van een wee gezet, zonder verdoving, en dat heb ik dus echt helemaal niet gevoeld. Dat voorbeeld gebruik ik ook altijd om aan te geven hoe zeer weeen doen, aan mensen die nog nooit gebaard hebben. Ooh, ik vond het persen juist wel fijn, op het einde. Vooral in de ambulance naar het ziekenhuis. Lekker laten gaan...hahaha! Alsof je hele lijf naar onderen wordt getrekt. Maar je hebt later dus nog een hersteloperatie gehad of iets dergelijks? Heb je er nu nog last van? Ik heb echt jaren een incontinentie-achtig gevoel gehad. Tot vorig jaar nog, als ik moest lachen/hoesten, direct het gevoel dat er een scheutje urine uitkwam. En oh ja! Heb jij ook het gevoel dat je superwijd bent aan de onderkant? Ik ben er echt wel eens onzeker over, of mijn vriend wel wat voelt, zeg maar... Sorry, heel verhaal, maar ik ben heel benieuwd!
jaimy ligt lekker op bedje Dankjewel voor jullie knuffs en beterschapwensen We gaan gewoon beter worden ZO , als ik jullie bevallingen lees kan ik beter me mond houd.. Die van mij was helemaal niks ( oke het was wel auw ) ! Doe hem zo weer over...
Nou, ik herken het gevoel wel hoor, ik had ook wel even het gevoel dat de rest dacht van wat doet zij hier nou... Vooral omdat de gemiddelde leeftijd van ons groepje bij 32 lag... Maar ondertussen was ik juist hartstikke trots en blij dat ik zwanger was, dus wilde ik er ook alles uit halen wat erin zat. Nou van het scheuren zelf heb ik dus ook totaal helemaal niets gevoeld. Ik wist van niets, totdat ze het tegen me zeiden. Alleen het hechten was pijnlijk, omdat de scheur behoorlijk diep was, door spierlagen heen enzo. Maar verder heb ik er weinig last van gehad, ook de dagen erna. Ik omschrijf weeen trouwens altijd als zo'n kramp, die wel een sin je kuit schiet. Zo'n vieze pijn waar je helemaal niets tegen kunt doen. Alleen dan niet in je kuit, maar van je knieen tot je nek. Hihi, in de ambulance. Nee ik moest met de auto, en vervolgens door het hele ziekenhuis LOPEN met 5cm ontsluiting... Dat was echt een ramp... Nee, ze hebben alles meteen gehecht en het is vanzelf netjes geheeld. Er is overigens wel nog een verschil tussen een subtotaal en een totaal ruptuur he, totaal is ook door de kringspier heen, maar dat had ik dus niet. Anders heb je nog een probleem meer... Maar dat gevoel wat jij omschrijft had ik juist helemaal niet. Ik had juist voor de bevalling altijd een geïrriteerd gevoel (chronische blaasontsteking), wat erna volledig verdwenen is. Nu echt nergens meer last van. Nee dat niet, alleen wat ik toenstraks zei dat het nu niet meer pijnlijk is of schuurt als we lang vrijen. Maar het is totaal niet minder lekker ofzo, en voor zover ik weet voor mijn vriend ook niet. Zo, poehpoeh
Hahaha! Gelukkig maar, anders had ik heeeel graag willen weten waar jij bent bevallen, dan doe ik het de volgende keer ook daar! Cossy, ik vind het echt heel interessant om te lezen. Echt superverschillende bevallingen hebben we gehad. En ook de gevoelens daarna. Ik denk trouwens dat dat 'wijd' gevoel met name tussen m'n oren zit en niet tussen mijn benen. Mijn vriend hoor ik niet klagen gelukkig, zal wel onzekerheid zijn. Oeh, ik vind die kuitkramp ook wel goed omschreven! Ik zat jouw stuk echt met de benen over elkaar te lezen. Jaiks, ik voel het bijna weer. En jij ook nog eens met de auto. En lopen????? Hadden ze geen rolstoelen ofzo??? En ik maar klagen dat ik hier de trap af moest met persweeen. Goh, jij bent een bikkel! 8) Jeetje, wat een lekker onderwerp hebben we ineens te pakken zeg. Echt zoiets, waar je als moeder laaaaaang over kan praten.
Hahaha, ja echt he, en lekker andere moeders(-to-be) bang maken... Achja, elke bevalling is toch anders, of je je er nou van tevoren druk over gaat maken, het veranderd er toch niets aan... Zou inderdaad goed kunnen dat dat wijd gevoel tussen je oren zit ja. Heb je eigenlijk je bekkenbodem spieren getraind erna? Want dat kan de klachten ook verminderen. In het ziekenhuis hadden ze inderdaad geen rolstoelen, althans niet bij die ingang. Dus het was of twintig minuten wachten, of zelf lopen... Ik moest trouwens ook 6 trappen of, hahha. We woonden in een flat zonder ligt. Al lijken persweeen me nog veel erger om mee rond te moeten lopen... Ik had trouwens eigenlijk de volgende keer wel graag thuis willen bevallen, het ziekenhuis is me erg tegen gevallen. Maarja, het zit er dik in dat het de volgende keer hetzelfde gaat lopen en dat ik weer opwekkers moet, dus ik neem het risico maar niet. Gelukkig hebben we hier inmiddels wel een nieuw ziekenhuis, en die schijnen erg mooie verloskamers te hebben.
Jenna85 Ik ben thuis bevallen Echt heerlijk ! Mijn bevalling duurde vanaf de eerste wee 10 uur en 8 minuten tot aan haar geboorte. En ik had maar 3 hechtingen Ben wel een stolsel verloren ter grootte van een tennisbal...
Ooh lijkt me heerlijk, lekker thuis bevallen, en dan helemaal nergens meer heen te hoeven erna, gewoon lekker blijven liggen met je baby... Ik was bij de bevalling overigens maar heel weinig bloed verloren, de gyn schatte in totaal 0,4 liter. Nee, dan tijdens de miskraam... Dat was het ene stolsel na het andere, en allemaal tennisbal formaat...
Ja, dat heb ik daarna wel gedaan. Jij? Was zelfs een advies van mijn kraamverzorgster. Ik doe dat nu trouwens nog steeds. Soms ook tijdens de sex....even aanspannen! Zegt m'n vriend, 'wat doe je??'. Ik moet dan lachen. 8) Met die persweeen een trap al wat k*t, ja. Die ambulancebroeder zei tegen mij op de trap (er liep er één voor me en één achter), 'als je moet persen, dan stoppen we wel'. En ik tegen hem schreeuwen dat ie toch zeker niet dacht dat ik van plan was om dat kind op de trap te krijgen! Hahaha!! Gelukkig kan ik er nu om lachen. Ik zou de volgende keer ook wel thuis willen bevallen. Lijkt me heerlijk, precies zoals Cossy dat beschrijft. Lekker blijven liggen, geen 20 mensen om je heen. Miracle, het klinkt echt als een fantastische bevalling! En kort! Mijn vk gaf aan dat ik wel aan 12 tot 20 uur moest denken, omdat het de eerste was. Maar jij piept het even in 10 uurtjes. Chapeau! Ik zie op het papier dat ik maar 200 ml bloed ben verloren. Ook heel weinig. En 5 hechtingen! Valt reuze mee, als ik even aan de subtotaal ruptuur van Cossy denk...brr! Zijn bij jullie de vliezen vanzelf gebroken, of heeft de vk/gyn dat gedaan?
Jenna85 Nou die 10 uurtjes waren wel omdat ze mijn vliezen heeft moeten breken... Anders had het nog langer kunnen duren , vooral gezien het feit dat bij ons in de familie bekend is dat de vliezen niet spontaan breken. Met persweeen een trap op... OEf..... Ik heb met volle bak weeen 2 trappen op moeten lopen dat was al zwaar ! Het thuis bevallen was echt heerlijk ! In mijn eigen omgeving bouwde de weeen zich op , ben zelfs tussendoor met me moeder mijn 2 broertjes op gaan halen van school ! Alleen mijn ontsluiting schoot niet op.. Met 4cm zijn mijn vliezen uiteindelijk ook gebroken , dat ook omdat ze dus niet gingen breken ( waren veel te sterk ). Ik kan , als jullie dat leuk/goed vinden , wel een copietje van mijn bevallingsverhaal hier neer zetten
Ik heb de duphaston nog niet genomen want ik vondt het raar dat spotting ineens gedaan was.het is nu al 2 dagen voorbij de spotting en ik heb superveel ogniekrampjes/steekjes niet dat ik pijn heb en pijnstillers nodig heb (wat meestal het geval is) maar het valt wel op,ik heb constant krampjes enzo en het voelt raar daar het is precies of de baarmoeder aan het rekken is...maar ik beeld het me wss in morgen gaat een vriendin ook testen dus ik zal het ook maar doen dan xxx
Bekijk bijlage 24555 Woehoe Cossy!! Die is inderdaad ein-de-lijk positief!! Goed aan de klus, jullie! Je sleept die vent van je maar gewoon aan z'n haren het bed in. Vandaag of morgen je ei én je NOD bekend! Joepie! Ik ben blij voor je! Anais, testen vandaag??? Oeeeehhh, spannend! Laat je het snel weten?? Ik ben benieuwd!
Joehoe !! Eindelijk een positest Cossy ! Aan de knutsel nu he Jenna85 Oke komt ie aan Woensdag 17 september heeft mijn VK me gestript , na 3 valse starten was ik het zat en lichamelijk helemaal op , ze mocht nu wel gaan komen.. Donderdag 18 september werd ik wakker met lichte ongikrampen die snachts waren begonnen , ik trok me er niet veel van aan want dit had ik al 3x gehad... Me moeder moest smiddags eigenlijk weg maar ze besloot toch maar thuis te blijven , ze had het gevoel dat het vandaag kon gaan gebeuren. Uit eindelijk begon er tegen de middag een langzaam vast ritme in te komen en kwamen ze geregeld rond 7-8 min , ik besloot er nog steeds niet teveel op in te gaan en wilde het nog even aankijken. Ik lachte nml nog steeds tussen de weeen door en me vk had gezegd dat de weeen pas serieus waren als ik niet meer kon lachen. Om 17.00 besloot ik de VK te bellen , de weeen kwamen nu om de 5-6 min en de krampen werden langzaam gevoeliger ( kon wel nog steeds lachen). Ze besloot om 21.00 langs te komen , als het erger werd of me vliezen braken moest ik meteen bellen. Om 21.00 precies was ze er en mocht ik op de bank gaan liggen zodat ze inwendig kon gaan voelen. En jaaa... Me baarmoedermond was verweekt en we hadden 2-3cm ontsluiting. Ze besloot om weer te gaan en ik moest terug bellen zodra de weeen erger werden en/of me vliezen zouden breken.Anders moest ik haar om 0.00 terug bellen. De weeen werden niet erger en ook mijn vliezen braken niet , ook maakte ik nog volop grapjes tussen de weeen door.. Om 23.30 besloten we de VK weer te bellen en weer besloot ze om langs te komen.. Om 23.45 was ze er en weer werd er inwendig gevoeld en naar het hartje geluisterd. Hartje klonk perfect , en we hadden nu 4cm ontsluiting niet echt veel opgeschoten voor mijn gevoel. Op dat moment kregen we de keus , wat doen we nu ? Gaan we naar bed en proberen te slapen en dan hopen dat het vanacht evt doorzet , of breekt ze me vliezen? Die keus was snel gemaakt , breek ze maar ze mag nu echt komen. Tijdens een wee zijn mijn vliezen gebroken ( 0.00 precies) en de 1ste wee daarna lachte ik nog vrolijk , maar dat was snel over.. De weeen werden steeds heftiger en om 02.00 kreeg ik ze met moeite weggepuft. Met moeite ben ik naar boven gelopen en op bed gaan liggen , op dat moment kreeg ik in een klap een lichte weeenstorm met weeen op mijn buik , rug en benen. ( "MAMA ! ! ME BENEN STAAN IN DE FIK ! !'' ) Weer werd er inwendig gevoeld en ik had op dat moment 7cm ontsluiting , al snel daarna kreeg ik persdrang. Ze voelde van binnen maar vanwege een randje van de vliezen mocht ik niet mee persen en masseerde ze eerst even het randje weg ( '' AUWW ! ! '') Toen dat weg was mocht ik eindelijk mee persen. Toen het begon te branden vanonder vanwege het hoofdje hield ik me persdrang in en perste ik maar 2x mee per wee. De VK is heel de avond lief voor me geweest maar op dat moment werd ze wel even boos en als ik niet snel voluit mee perste moest ik naar het ZH ( was 1 uur bezig met persen) Nog geen 8min. daarna ( 3.58u ) werd ze eindelijk geboren , met haar handje naast haar hoofdje ! ( was op de echo's ook altijd zo) Ik moest toen haar hoofdje geboren was wel even stoppen met persen ivm de navelstreng die om haar nekje zat. ( Eindelijk daar is ze dan ! ! ) Om 4.11 kwam de placenta er uit. Ik had een kleine scheur vanwege haar handje en moest daarom gehecht worden ( '' Moet het verdooft worden met een Spuit ? Waarom dan , dat groeit vanzelf toch weer dicht ? '' ) maar daar heb ik gelukkig niks van mee gekregen Ze woog bij geboorte 2980gr en was ong 49cm. Ik heb verschillende dingen geroepen tijdens de bevalling ( '' ZE MOET ERUIT ! ! en MAMA , IK KAN NIET MEER ! ! ) heb zelfs op 1 moment bijna me benen dicht geslagen en zoiets gehad van toedeledokie ik stop er mee en zie maar hoe ze eruit komt , maar gelukkig was me moeder bij me om me te helpen en heeft ze me volledig gesteund , zo ook me Smoeder vanuit een afstandje..( Vriendlief was er ook maar die werd ziek dus die belande op de w.c) Het is een dag die ik nooit zal vergeten en ook 1 van de mooiste dag van ons leven ! En we genieten enorm van onze kleine meid !
Bij mij zijn ze vanzelf gebroken. Ongeveer halverwege de bevalling (qua tijd dan, want ontsluiting was misschien 2 cm) voelde ik tijdens een wee ineens KNAK en toen waren de vliezen gebroken. Toen ik opstond liep water weg. Niet veel overigens, want Vince was al heel diep ingedaald en de vliezen waren waarschijnlijk ook ergens bovenaan gebroken. En bij jou dan? Anais -> Ooh meid ik duim voor je dat het raak is!! Wij hebben gisteravond geklust hoor en vanavond voor de zekerheid nog eens. (er KAN 36 uur tussen zitten, hoewel ik denk van niet) Dus nu 2 weekjes afwachten...
Och, Miracle, wat een mooi verhaal!! Ik word er helemaal sentimenteel van! Ik had ook mijn mama bij mijn bevalling. Fijn is dat he? En dat stukje over ermee willen kappen, dat ze allemaal maar lekker de rambam kunnen krijgen met die baby, dat herken ik ook!! Hahaha! Echt, ik vind het helemaal super dat jij het gewoon thuis hebt gedaan! Liep jij overtijd eigenlijk? Dat je werd gestript? Cossy, bij mijn zijn de vliezen doorgeprikt. Wel grappig, want de vk had helemaal een 'dam' van doeken om mijn billen heengebouwd op het bed, voordat ze ze doorprikte. En toen 'pats', heerlijk.... Eerst is die druk eraf en daarna worden je weeen ineens écht gemeen! Herkenbaar?
Miracle -> Mooi verhaal! En zo'n weeenstorm lijkt me nou ook niet bepaald prettig zeg... Jenna -> Bij mij tijdens het knappen al... De wee WAS al pijnlijk, en toen KNAK en ineens was het nog 10 keer erger! Ik kreeg echt even geen adem ervan, zo plotseling die heftige pijn... En zo bleven de weeen toen helaas.