Ai, dan heb je het echt niet getroffen Cossy.... Ik ervaarde het echt als een overgang, de laatste fase in, maar dat heb jij dus helemaal niet gehad? Tjee... Tot mijn vliezen braken had ik al het idee dat ik het heeeeleeemaaaaal niet zou kunnen en toen waren de vliezen gebroken en toen had ik zoiets van 'okay, tot nu toe heb ik me schijnbaar aangesteld'. Want toen was het écht niet meer te doen. Hoe groot/klein was Vince eigenlijk bij zijn geboorte?
Nou mijn vliezen braken ook al om 6 uur sochtends, terwijl hij pas om 8 uur savonds geboren is, dus het duurde ook nog wel even... Ik heb overigens de complete bevalling in een soort roes ervaren, ik was zo gefocust op de weeen en de pijn dat de vraag of ik het wel kon gewoon nooit naar boven is gekomen. Ook van de buitenwereld was ik helemaal afgesloten. Ik weet nog net dat Luc erbij was, maar verder...? De gyn zou me op straat omver kunnen rennen, ik zou hem niet meer herkennen. (terwijl hij er toch de nodig tijd bij is geweest) Hetzelfde geldt voor de verpleegsters. Vince was trouwens 3610 gram en 52cm, dus heel netjes. En jouw kereltje?
Jippiejee wat een gezelligheid, al die bevallingsverhalen! Lijkt me enig! ...Lieve help, niet dus, wat een horror!... Vooral die subnogwat ruptuur, Cossy, ik moet er niet aan denken. Ik zie al op tegen die knip, laat staan dat ik uit zou scheuren...! Gelukkig maar dat je daar niet aan denkt he, als je gezellig ligt te doen in bed. Deze jonkvrouwe hier is nog lekker strak, haha, en hoopt alleen maar op een bevruchting. Tegen de tijd dat we aan dat bevallen toe zijn is het lekker te laat. Tja, het moet er toch uit! Maar die bevallingshorror verdring ik nog maar even... Het lijkt mij echt helemaal niks om in een ziekenhuis te moeten bevallen. Zo onpersoonlijk en kil! Het liefste zou ik gewoon thuis bevallen, maar mijn schoonzus heeft als operatieassistente in het ziekenhuis gewerkt. En zij zegt dat ze in die tijd te veel bevallingen heeft meegemaakt waarbij het kindje is gestorven, terwijl het in het ziekenhuis gered had kunnen worden. Dus als ik zeg dat ik lekker kneuterig voor een thuisbevalling wil gaan, wordt ik hier aangekeken alsof ik van plan ben een toekomstig kindje hoogstpersoonlijk om zeep te helpen. Dus dat wordt m niet denk ik, helaas. Misschien is het kraamhotel wel wat, dat kun je nog een beetje gezellig maken. Maar goed, komt tijd komt raad. Gaat lekker met dat Nederlandsch @ Anais: Wat je beschrijft zou best eens op een zwangerschap kunnen duiden volgens mij! Niet te veel gaan hopen natuurlijk, een vrouwenlijf blijft raar, maar je weet nooit! Ik hoop dat je straks lekker een positieve test in handen hebt... Hier nog steeds niks, geen ongi die eraan zit te komen, voel me prima. Ik heb ook geen last van mn buik ofzo, dus we wachten heerlijk af.
Jenna85 Dankjewel Ja vond het echt super fijn dat me moeder erbij was. Ik heb al tegen haar gezegd dat bij een volgende bevalling ze er weer gewoon bij moet zijn en dat wil ze ook maar al te graag ! Ik liep 1 dag overtijd toen ik gestript werd. Mijn ene VK ( ik had er 2 ) wilde mij na 3 valse , steeds heftiger werdende , starten niet langer door laten lopen. Ik werd er geestelijk steeds brakker van en zo ook lichamelijk uitgeput dat zou ook niet goed geweest zijn vandaar dat ze me met 40wk1d hebben gestript. Met 40wk2d begonnen de weeen en met 40wk3d werd ze geboren Cossy whaha je had me moeten zien liggen ! Ik lag op me rug met in hand in me rug te duwen en een hand me benen te krabben want het deed echt zeer , uiteindelijk heeft de VK me benen gemasseerd en trokken ze daar weg. En snel daarna kreeg ik persdrang Jou bevalling klinkt wel zwaar ! Knap van je hoor .. Mijn weeen werden niet erger , ze kwamen tot een bepaald punt en hoger gingen ze niet. Toen de VK me vliezen brak had ik wel even zoites van "oh jee , nu gaat het komen " Ondank dat ze wel ineens heftiger waren heeft het zich in 2 weeen opgebouwd dus ik heb me er op kunnen voorbereiden zeg maar.. Ik ging contstant heel hard met mijn buik staan wiegen en als er een piek was ging ik heel hoog op mijn tenen staan en pakte ik mijn buik van ondere vast. hihi was bang dat ie er af zou vallen ofzo Weet je wat ik vooral nu heel raar vind ? Ik kan me alles nog goed herrinneren van de bevalling alleen als je mij vraagt hoe de pijn is en voelt weet ik dat gewoon echt niet meer. Ik weet dat het pijn heeft gedaan maar kan me dat gewoon niet meer herrinneren. ( niet dat dat erg is ofzo )
Sorry! Gelukkig voel je er echt helemaal niets van, op dat moment ben je volledig verdoofd voor dat soort pijn. En net wat je zegt ja, gewoon niet bij stil staan. Je kunt het beter gewoon op je af laten komen. Ik vond zelf overigens dat de bevalling heel erg ' natural' aanvoelde. Het deed wel veel pijn enzo, maar het was precies zoals het moest zijn... Snappen jullie wat ik bedoel?
Whahahaha!!! Arme jij! Maar jij moet lekker bevallen waar jij zelf wilt! Jij moet potverdikkie dat kind uit een gat persen dat helemaal niet groot genoeg is voor een hoofd, dus als jij lekker kneuterig thuis wilt bevallen, moet jij dat lekker doen! Zo. Oh god, wat heb je een vreselijke zin van mij eruit gepikt!! Ik bedoelde het waarschijnlijk wel zo, maar dan heel anders! Jaja... Goed, voortaan lees ik alles wel 3x door voordat ik op 'versturen' druk. 8) *Maar die wordt met dt van jou is ook lekker.... * Cossy, die roes had ik inderdaad ook. De hele wereld bestond niet meer. Je bent zo intens met jezelf bezig, met je lichaam en alles wat je maar gewoon gebeurT, zonder dat jij er iets over te zeggen hebt. Maar ik werd er zeg maar, heel hulpeloos van. Ik wist niet meer wat ik moest, de pijn hield niet op, ik wilde het niet... Tja, dan schiet het ook niet op he? Ik weet nog wel dat ik op zaterdagavond beviel, om kwart voor 12 dus en dat ik toen dacht 'goh, iedereen is nu aan het stappen en ik heb net een kind gekregen'. Ik was toen net 18, he? Ik kon het allemaal maar niet bevatten.... Mijn zoontje was 3940 gram en ongeveer 59 cm. En ik ben zelf nét 1.60, dus ik had een joekel! Miracle, mijn zoontje is ook met 40w3d geboren! Ik werd de dag ervoor gestript, 's avonds verloor ik mijn slijmprop en een dag later kwam ie. Goh, dat jij nog heel heftig met je buik kon gaan staan zwaaien... Die van mij deed dat niet. Ik ging ook staan als ik een wee kreeg, maar dan ging ik over mijn moeder heen hangen, die dan met mij heen en weer wiegde. Ook zo fijn... 8) Cossy, ik vind het wel mooi om te lezen hoe jij het beschrijft, dat het zo natuurlijk voor je voelde. Ik zou dat ook wel graag eens zo willen ervaren, want dat was bij mij dus niet het geval. Ik verzette me te erg. Zonde eigenlijk, want ik kijk er nog steeds met weemoed op terug...
Nu we toch op dreef zijn... Ja ik denk dat het ook met de voorbereiding te maken heeft? Als je veel leest en hoort over bevallen, dan komt het niet zo plotseling. Hoewel ik zo nu en dan ook lichtelijk in paniek raakte hoor, het zijn ook wel echt brute natuurkrachten die op je los worden gelaten...
Jenna85 Joh , ben ik lekker 3 cm grote als jou Nee tijdens de ontsluitingsweeen mocht niemand mij aanraken en ik wilde ik vooral met rust gelaten worden ! ik had echt zoiets van Don't you dare to touch me !! Amaryllis Nou ik sluit me bij Jenna aan. Jij bent degene die het harde en zware werk moet leveren dus het zou dan ook fijnzijn als dat op een plek gebeurd waar JIJ je fijn voelt en niet hij... ja sorry maar zo ben ik Hubje had niet aan moeten komen met ik wil niet dat je thuis bevalt dan had een goeie kennen krijgen vooral nu ook gezien ik hem mijn hele bevalling niet heb gezien en ik dus al het werk alleen met me moeder heb gedaan. Hihi, zijn we vouten aan het verbeteren ?
Ahum, die dikke *grin* was dus voor Cossy bedoelt. Hahahaha!!! Ik pies in m'n broek hier!! Cossy iz dus egt fet stom, want se weet opeens allus betu offssoo0oo...
whahaha , nee op ze mijn verszies Alles BEHALVE Nederlands Ohh jee... hihi gaat niet goedkomen geloof ik