ik was voor mijn zwangerschap nooit zo emotioneel aangelegd. nu is dat inmiddels wel anders. nu bijna 8 maanden na mijn bevalling schiet ik nog steeds om het minste of geringste vol. maar wat is nu jouw ultieme tranentrekker op tv? ik zal de aftrap doen. Mijnes speelt zich af over 2 afleveringen van mcleods daughters. het overlijden van claire en haar begrafenis. Ik zat zo enorm te huilen op de bank dat mijn vriend zelfs tranen in zijn ogen kreeg en vroeg of hij het eraf moest zetten. later heb ik het nog een keer op internet proberen te kijken zonder tranen. maar das echt NIET gelukt.
Nou ik las de titel en wilde dus neer zetten Mc leods daughters de dood van Claire en zie dat jij dat ook neer hebt gezet.. Ik was bij mijn nicht en zat daar ook te huilen op de bank..voelde me zo dom hahaha...Heb inmiddels een deel van de serie op dvd, maar de tranen komen, hoe vaak ik het ook heb gezien.. Nou moet ik zeggen dat ik vaak tranen in mijn ogen heb bij deze serie haha..
ik heb dat toen gehad met een docu van discovery waar jonge moeders hun kind ter adoptie weggeven. er was een meisje van 14 en die vroeg in tranen aan haar moeder na de bevalling of ze dr echt niet mocht houden?? en dat mocht niet je hoorde zo'n oerhuil op tv ik vond het zo emotioneel. En wat een rot moeder! als het mijn dochter was geweest en ze wou het kind houden..mocht dat het is toch haar kind??
nog nooit die docu gezien, je hebt zeker een totaal pakket digitaal want bij ons op discovery krijg je alleen van de machine bouw dingen, auto's en vissers hahaha
ik heb verschillende discovery's kon je erbij pakken wij zijn echt van de discovery en animal planet kijkers
Nou hier geen film of tv serie, maar het liedje van Michael Jackson met bijbehorende clipt The Earth Song, oooowww, kan die niet kijken zonder te janken. O ja, en toch wel een film, Marley and Me, ik ben opgegroeid met de hond van mijn ouders en die is nu 14, hij wordt al zo grijs en doof en blind, dus en honden hebben geen eeuwig leven helaas. Net als de 13 jarige hond van mijn schoonouders.... En natuurlijk dat mijn eigen hondjes ooit gaan overlijden, bah
ik moet nog altijd bij de 'bodyguard' huilen heb hem al 20 keer gezien ofzo als het niet meer... Ik huil trouwens bij alles wat ik zielig vind...kan zelfs om goede tijden slechte tijden huilen.
Ik heb een antieke. In de filmp my little princess van Shirley Temple. Wanneer ze haar vader weer terug ziet in het ziekenhuis. YouTube - The Little Princess 14/14 (1939) vanaf 4.20min
heb me doodgejankt bij de afl. van csi las vegas dat warrick brown doodgeschoten werd!!!mijn man vroeg daarna of ik wel helemaal tof was:xhad ie beter niet kunnen doen!ggrrrrrr
@ nummer4. ja die vond ik ook zo erg! mijn vriend kijkt ook altijd mee maar hij was toevalling aan de telefoon in de slaapkamer. zit ik in de kamer heel hard te roepen NEEE NEEE das niet eerlijk! hahaha.komt hij de slaapkamer uitrennen is het net afgelopen. heb trouwens net de aflevering weer gekeken van claire. wederom niet droog kunnen houden. en nu dat ik zelf moeder ben kan ik me nog meer inleven in het feit dat ze haar kind uit de auto wil hebben. voor degenen die het niet kennen hier de link van part1. part2 en 3 kun je zo aanklikken. ennuh houdt de zakdoekjes paraat. YouTube - Claire`s death part 1-McLeods Daughters
Ik heb het bij de allereerste trouwerij van Holden en ATWT, heel lang geleden dus. Ook moest ik enorm huilen bij Heartbreak High, dat Anita Drazic zijn aanzoek accepteerde. Slaat nergens op maar op dat moment, bleef ik erin.
ach.... ik huil bij alles wat zielig is... ik mis je.. ik vertrek.. hello goodbye.. de bevalling... all you need is love... noem het maar op...................... !!! xx huilebalkje !
ik kan me ook niet echt momenten herinneren... wat anderen al zeggen.. the bodyguard... en all you need, die kerstafleveringen... ik heb wat afgejankt als kind al bij de suprise show, met henny huisman.. En nu inderdaad al een paar keer met Grey's Anatomy...
Een tijdje terug landde ik per ongeluk op een Nederlands medisch programma. Ik kijk dat vaker, 19.30 uur op Ned 1 geloof ik (is elke keer iets anders) maar ik viel zo in het verhaal van een heel klein ventje dat door een infectie zijn beide beentjes was verloren. Het ventje was iets jonger dan Ruben... Ben spontaan in huilen uitgebarsten. Manlief keek even gek op (is nou niet direct iets voor mij) maar toen hij even mee keek krijg hij er ook een brok van in zijn keel. Zulke sterke ouders, zo'n sterk ventje...maar zoveel leed en onzekerheden voor de toekomst. Poeh...als ik er nog aan denk.