Er was eens een afl van Oprah Winfrey met een moeder die ernstig ziek was en een video dagboek had gemaakt voor haar dochter geloof ik, voor als ze groot was en mama was er niet meer kreeg ze alsnog advies. Tranen met tuiten hoor niet normaal. En de laatste afl van friends natuurlijk
Oef ik jank om alles. Al is het een reclame of een zielige scene in gtst. Of Hello Goodbye, dat soort programma's, dan igaan helemaal steeds de sluizen open Verschrikkelijk toch
Weet je wat ook vaak zo is de music die ze gebruiken wekt dat ook wel op hoor bij mij in iedergeval. Zet maar is een nummer van marco borsato op.
Ja, dat klopt. Ik heb dat met dat liedje van Chantal Janzen "ga je mee naar het land van je ogen dicht". Dit nummer werd gedraaid op de begrafenis van de baby die op dat kinderdagverblijf samen met nog een leidster in Belgie werd vermoord. Dat niieuws had mij al enorm aangeslagen en heb er ook echt wakker van gelegen (en dat doe ik normaal niet zo snel) Ik kende dit liedje al wel, maar het kreeg na dit drama ineens een hele andere betekenis. mijn hemel, je moet er toch niet aan denken! Ik kan hem ook niet luisteren zonder te moeten huilen... YouTube - Woezel en Pip - Het land van je ogen dicht
nee dat kan ik me vorstellen het zit hem vaak ook in de tekst als die dichtbij je ligt of voor dat moment.
oooh ik zie ps i love you voorbij komen... inderdaad zeg... dat is echt een film met een lach en een traan.. nouja één traan?! En een ander filmpje wat mensen misschien ook wel kennen: Dat kindje wat precies 100 dagen heeft mogen leven.... De ouders waren ook bij Oprah geweest.
Jaaaaaaaaaaaa daar denk ik ook regelmatig nog aan terug! Wat verschrikkelijk! Ik heb daar ook heel erg bij gehuild! :x
Ik huil overal om... Vooral Grey's Anatomy zorgt de laatste tijd voor veel tranen! Ook de tweede auditie in 'Save the last dance' en de 'sterf'scène in Rent kan ik niet zonder tranen kijken. Ik heb het trouwens ook bij muziek. Sommige liedjes kan ik niet luisteren zonder te huilen! 'Goodbye love' uit Rent kan ik niet eens zingen zonder tranen...
Film waar ik gehuild heb als een baby is 'La vita e bella'. En op tv moet ik altijd huilen bij het programma Hello/Goodbye.
zo nou hebben jullie even.. ik ben echt een onwijs jankerd bij films en series. ik leef me iets te veel in geloof ik. vroeger echt heel erg bij de surprise show. the green mile the champ heeeel erg bij king kong!echt zo erg dat ik boos werd op diegene die me die film had laten kijken haha extreme home make over all you need is love bambi the lion king tarzan dumbo frank en frey laatste aflevering friends bij lets dance toen ze die stukjes lieten zien van die zieke kindjes dat filmpje van die leeuw die zn voormalige baasjes herkende bij daniel evans auditie van x factor ( volgens mij in engeland) sowieso als er iets met dieren gebeurd. en eigenlijk kan ik zo nog wel even heeeeeel lang doorgaan.
Ja, die docu heb ik ook gezien. Verschrikkelijk was het. Wat heb ik gehuild. Ik wilde gelijk al die arme chinese kindertjes adopteren. En verder jank ik echt om alles hoor, series, films, liedjes, noem maar op. Pas zat ik zelfs te janken bij Gooische Vrouwen toen Claire haar dochter weer zag in het ziekenhuis.
Om maar meteen de grootste te noemen: Armagedon. En mooie liedjes(zoals you raise me up van Josh Groban) Extreme home-makeover Sinds mn zwangerschap kan ik me heel goed inleven in andermans situatie. Hier regelmatig waterlanders dus.
Dumbo trouwens ook! Dat zijn moeder hem wiegt door de tralies, met het nummer Baby Mine..... YouTube - Baby Mine-Dumbo & His Mommy
ik heb precies t zelfde alleen een andere scene van die serie. t overlijden van Alex. heb echt zitten brullen. Al heb ik t ook vaak wel bij andere scenes. maar ja t is niet voor niks een dramaserie he
het is trouwens niet alleen wat op de tv is wat mij een brok in de keel bezorgt; hier op dit forum raak ik ook ontzettend van streek van topics van mensen die in hun omgeving verwaarlozingmishandeling van kinderen meemaken en het AMK willen/gaan inschakelen. behalve bewondering voor hun moed en integriteit kan ik het beeld van die verwaarloosde kinderen maar niet van mij afzetten. Om over de vlindertopics nog maar te zwijgen.. Maar goed, het gaat hier om films en series die gemaakt zijn om ons heerlijk te laten snotteren, ver weg van de echte, nare wereld, en dan schiet mij ook nog the Shawshank Redemption te binnen.
Qua series idd die van McLeods Daughters, heb op tv en later op dvd echt onwijs zitten janken. Qua film, de film On the Beach (niet te verwarren met The Beach met Leo DiCaprio!!). In deze film is er een atoomoorlog geweest en de straling gaat over heel de wereld. Uiteindelijk is er alleen in Australië (geloof ik) nog leven mogelijk en gaan ze zoeken naar een andere plek om te overleven. Ze ontvangen een videoboodschap en na onderzoek blijkt deze jaren oud te zijn, maar die wordt nog uitgezonden omdat er op de laptop op zonne-energie telkens zonnestralen vallen. Aan het eind kom de straling ook in Australië terecht en deelt de overheid zelfmoordpillen uit voor iedereen die geen stralingsdood wil sterven. We zijn allemaal nog dagen depressief geweest na deze film!! (Maar hij is wel heel mooi overigens).
@ fairy tale. dat zijn echt geen films voor mij. ik heb ooit een klein stukje meegekregen van die film over de laatste dagen van hitler. zag ik natuurlijk net het stukje dat een moeder haar 2 kinderen een cyankali pil toedient.ben dagen van mijn stuk geweest. kon het gewoon niet begrijpen.
Ik kon bij Linda de Mol haar Love letters altijd echt janken.... zoals op het eind...zat ik echt mee te snikken als ze dan Ja tegen elkaar zeiden
Ik heb dat niet zo met tv programmas/films. Maar zet het nummer The Kids van Lou Reed aan en ik trek het niet meer (gaat over een moeder die bij haar kinderen wordt weggehaald).