Dag lieve dames...ben er een paar dagen tussenuit geweest maar kom net terug van het ziekenhuis van de wteede samenlevingstest. Nou niet echt goed nieuws gekregen..mijn doos maakt zijn zaad dood! om maar even op de duidelijke manier te zeggen.... Al onze resultaten waren tot nu toe bovengemiddeld goed...alles gaat lekker...dus ik zat al helemaal op de stoel van dat dit ook wel goed zou zijn! Nou niet dus...dit kan dus de reden zijn dat het tot nu toe nog niet is gelukt. Mijn vriend is er niet zo treurig om..die zei dat het toch al naar de IUI te ging dus dit resultaat maakt dan niet meer uit! maar ik had toch goede hoop bij al die uitslagen dat het alsnog wel op de natuurlijke manier zou gaan lukken als verrassing. nu is die hoop wel bijna helemaal weg...niet helemaal weg dus omdat ze in het ziekenhuis zeiden dat het kan dat ik net deze maand ander 'slijm' kan hebben dan normaal. Ja wanneer krijg ik nou eens zekerheid over resultaten dan! alles is met een slag om de arm...in ieder geval..volgende maand HSG. Ik ben down..... sorry voor mijn ego-bericht....kan het even niet opbrengen om nu ook op anderen te reageren.. volgende keer weer oke? KUTZOOI!
Sterkte Esmee. Ik kan je een hand geven. Wij hebben gisteren heel slecht nieuws gehad. De kans op een natuurlijke zwangerschap is bij ons zo klein dat het haast onmogelijk is... we mogen blij zijn als iui een optie is. Het is kut hè meis De ene teleurstelling na de andere. Huil, schreeuw, scheld, knuffel en praat. Dat is het enige wat ik kan zeggen. Ik weet het verder ook niet
Dank lieve meiden..ik ben net maar even gaan sporten maar ben eigenlijk gewoon misselijk van het nieuws van vandaag...en m'n vriend is maar positief wat op zich natuurlijk harstikke goed van hem is maar ik voel me tegelijkertijd ook erg eenzaam hierdoor! "niemand" snapt wat ik voel....ik ken niemand in mijn omgeving die dit meemaakt en alleen maar zwangeren. Er zijn heel weinig mensen die het van ons weten en ook zij begrijpen het gevoel toch niet helemaal. Ik blijf erbij; als je niet in in hetzelfde schuitje hebt gezeten en als dat wel zo is maar je bent geen vrouw..dan snap je 'ons' niet. Ik merk dat ik op dit soort moment naar dit forum vlucht..steun bij jullie zoeken. En ja hoor...daar komen weer de tranen! Saskia1984, ik heb het forum niet terug gelezen maar wat is er bij jullie aan de hand dan? Ohh ik voel echt met je mee. En hebben ze ook verteld wat dan nu de vervolgstappen zijn? Klotewereld he. Kapotschoppen wat er ook maar op je pad komt lijkt me zalig! maar ja...het is kredietcrisis dus maar even inhouden he... Kun je na zulk nieuws eigenlijk wel werken?? ik dus niet...ik ben naar huis gegaan. twee collega's weten het en kan m'n verhaal wel bij ze kwijt maar toch..zelfde shcuitje verhaal gaat ook voor hen op. En daarnaast..ik kan toch niets doen als ik me zo klote voel. alleen maar wat aanklooien. Dank meiden! ik zou willen dat we met z'n allen tegelijkertijd zwanger worden en dan hopsa met z'n alleen een nieuw blij forum kunnen starten. 2010 MOET ons jaar worden!
@ Sas..ik heb alles even teruggelezen en ik wil je heel graag geruststellen. Mijn vriend had de eerste twee testen bij een ander ziekenhuis dan waar we nu lopen ook HEEL erg slecht zaad. Toen hadden we zoiets van oke we moeten dus aan de slag hiermee en we willen naar een academisch ziekenhuis! daar weer twee keer laten testen en toen ineens was zijn sperma supergoed!! Ja krijg je toch het heen en weer van?? ik was ook diep diep ongelukkig met die eerste resultaten en toen ineens die andere resultaten. Wat moet je nou serieus nemen? We gaan maar uit van het tweede. Vandaag dus weer het nieuws dat ik zijn zaad dood maak in m'n doos...en ja ben zoals ik al zei misselijk van het klotegevoel..maar ergens heel diep van binnen vertrouw ik er ook niet echt op hoor...het is gewoon lastig! maar dat mijn vriend van heel slecht zaad naar superzaad ging...tja...toen vroeg de dokter of ie ziek was geweest. ja hij had wel 3 dagen koorts gehad ergens in maart. Nou tel daar drie maanden bij op en vanaf dan is je zaad 3 maanden 'slecht' zei de gyn. en in die drie maanden zijn ook die eerste testen gedaan. En wij kregen ook te horen dat het toch wel heel slecht met ons gesteld was...ik wil alleen maar zeggen...ga nog eens testen! over twee maanden of zo. Als wij dat niet hadden gedaan dan waren wij een traject ingegaan op basis van die hele slechte resultaten en kwamen wij ook niet in aanmerking voor IUI. Nu dus wel nu blijkt dat ie toch prima zaad heeft..stel je voor. We zullen het met ons medische wetenschap moeten doen maar alles wat zij zeggen is niet altijd de werkelijkheid! dat is bij ons wel gebleken...
He Meiden, Wat en k... nieuws allemaal. pfff Ook ik hoop dat wij met zn alleen een nieuwe topic in 2010 kunnen openen. Ik moet ook heel eerlijk toegeven, dat ik sinds ik met jullie aan het mailen ben een beter gevoel heb. Gevoel dat ik begrepen word en dat maakt me wel iets sterker in mijn doen en laten. Wil ik even klagen dan kan dat en hoef ik niet mijn vrienden of familie lastig te vallen die het eigenlijk toch niet begrijpen. Vraagje, he testen ze of onze slijn de zaden dood van de man?
IUI; 1-10 miljoen zaadcellen na opwerking IVF; 0.5-1 miljoen zaadcellen ICSI; 0(?)-0.5 miljoen zaadcellen
Lieve Skatjuh, Esmeee en Saskia, ik geef jullie een dikke knuffel. Wat hebben jullie het even heftig te verduren. Hopelijk mag het binnenkort wat beter eruit zien. Wij lopen in een academisch ziekenhuis. Mijn man had ruim 3 miljoen zaadcellen waardoor we aan IUI konden beginnen. Beide keren IUI had hij maar 0.3 miljoen, dus veel te weinig! Nog snappen we niet hoe dit kan. Door deze cijfers staan we nu op de wachtlijst voor ICSI. Maandag hebben we een info-avond. Best spannend, want wat krijgen we hier allemaal te horen.
Hey Skatjuh! Jouw uitbarsting is niet meer dan normaal toch? Ik begrijp je woede heel goed! Wij hebben ook een tijdje financieel aan de grond gezeten door diverse problemen en dat neemt gewoon enorm veel van je. Gelukkig gaat het nu weer goed en zijn we er samen sterk uit gekomen. Ik heb zelf al een dochter van bijna 9 van mijn vorige partner en wij gaan nu samen ook voor een frummeltje. Het valt niet mee als het allemaal niet via de natuurlijke weg wil en mijn leeftijd blijft ook niet stil staan helaas. Hier komt je portie geluk meid:
@ Saskia, mijn man had de eerste keer ook slecht zaad....het was wel genoeg maar de zwemmertjes waren aan de luie kant. De tweede test was alles wel goed. Ik duim voor jullie dat t toch uiteindelijk gaat lukken! @ Esmee, vervelend als niemand begrijpt wat je bedoelt! Gelukkig is er dan dit forum maar dat is toch anders als een knuffel of gewoon even een arm om je heen. Ik had dat gevoel na de miskraam heel erg...och meid wees blij dat het nu mis gegaan is....je kunt toch zwanger worden.... Daar heb je niks aan natuurlijk! Wanneer mogen jullie beginnen met IUI? Als er bij ons in januari niets is dan moeten we naar het umcg ook voor IUI/KIE. Ik heb me er nog niet zo heel veel in verdiept.
Ok, met een beetje geluk IUI en anders IVF. Ik duim voor eerst IUI. Ik weet dat de slagingskans laag is, maar het lijkt mij een fijne eerste stap. Ik duim duim duim, en hoop hoop hoop dat een volgende onderzoek beter is. Het liefst veeeeeeeeel beter, maar in ieder geval goed genoeg voor iui. Thanks!
@ syll; Nou zoals het er nu uitziet kunnen we in feb aan de IUI. Komende maand heb ik HSG en dan volgt daarna intakegesprek voor IUI. Er is een kleine wachtlijst van 3 maanden...maar goed..kan ook overstappen naar een ander ziekenhuis maar als ze daar in het weekend gesloten zijn schiet ik er nog niks mee op. Snap je? Jij hebt het over IUI/KIE; wat is KIE? Hoe lang zitten jullie nu in de molen? Wij hadden in juli ons eerste gesprek in het ziekenhuis..het is nu bijna november en dan in feb starten als alles goed gaat. Wat een gedoe al die onderzoeken he...ik moet dus nu nog aan de HSG. Schijnt de ergste te zijn... @ Sas; voel je je al wat beter nu de eerste schrik geweest is? Als ik het goed begrijp kun je dus 'gewoon' nog aan de IUI.. In tijden als deze heb ik wel geleerd dat je goed voor jezelf moet zorgen. Ik merk dat als ik iets moet doen waar ik erg tegenop zie maar echt voor die ander toe...dat ik van tevoren dat goed aangevoeld had want dan gebeurt er iets waardoor ik weer twee dagen een wrak ben. Ik heb daar helemaal niets aan! Kan beter sterk zijn en alles positief benaderen...zo zijn er binnenkort verjaardagen waar ik weet allerlei buiken tegen te zullen komen. Voor mij is het nu niet zo vanzelfsprekend dat ik daar dan ook naar toe ga. Die mensen weten niet van onze situatie en logisch zal het dus ook veel over hun buiken gaan. Ik zal me verdrietig gaan voelen en weer twee dagen down zijn...want ik wil ook zo graag. Ookal zal het minder erg zijn dan ik nu schets..ik loop wel het risico dat het er zo aan toe gaat. Waarom dat dan opzoeken?? Herkennen jullie deze 'worsteling'?
He Esmee, Ja, ik herken je gevoelens. Morgen wordt mijn nichtje 2. Merendeel van de vrienden zijn pas bevallen of zijn nu zwanger. 2 Weken geleden ben ik weggelopen tijdens een gesprek op een verjaardag. Mijn vriendin is zwanger en die praat er constant over. Meer zeuren dat alles zo duur is en dat haar vriend er niet uit wil in de nacht. Ik riep heel hard, ik word zo moe van dat baby gelul. Ik weet dat hun er niets aan kunnen doen dat het bij ons niet vanzelfsprekend is. Iedereen weet dat wij problemen hebben, komt ook wel doordat we 2x zwanger zijn geweest. Wij moeten deze maand voor een intake gesprek voor IUI.
Alleen heeft mijn man veel te weinig zwemmertjes en is het merendeel daarvan heel traag en vrijwel direct dood. Hmmm, niet echt een lucky position, maar we gaan ervoor.
Nou getverderrie...kan het me zo voorstellen. Je vraagt je dan echt af waar hun tact gebleven is. Maar mensen die niet in hetzelfde schuitje gezeten hebben zullen je nooit helemaal begrijpen. En daar zit ook juist het punt voor mij..ze begrijpen je niet en dus als je niet op verjaardagen komt omdat je daar echt geen puf voor hebt zeg maar..zullen ze het je misschien kwalijk nemen..aan de andere kant..ze moeten me nemen zoals ik ben en ik heb een hele goede reden om voor mezelf te gaan zorgen en juist niet pijnlijke momenten op gaan zoeken. Maar toch zit ik ermee dat die anderen dat niet begrijpen...wat gaat nou voor? eigenlijk weet ik het antwoord wel maar toch knaagt het...wat is nou goed om te doen?
Ik zie ook overal tegenop, Esmee. Alles is teveel. Dingen die ik altijd zo leuk vind, daar baal ik nu val. Ik wil nu gewoon samen op de bank hangen en samen ons verdriet delen.
zolang ze het zelf niet hebben meegemaakt zullen ze het ook nooit begrijpen. Saskia, weten je familie wel dat dit bij jullie speelt? Als ze het weten hoe gaan ze ermee om. Esmee, mijn maatschappelijk werker heeft mij verteld, dat als je niet naar een verjaardag wilt gewoon niet doen. Als ze weten wat er aan de hand is kunnen ze ook rekening met jouw gevoelens houden en daar hou ik me nu ook aan, alleen morgen niet, omdat het om mijn nichtje gaat. Morgen moet ik effe alle gevoelens opzij zetten
Mijn ouders en zus weten vanaf het begin af aan al dat we bezig waren voor een kindje. Ze steunen me en zijn nu ook verdrietig dat het niet wil lukken. Mijn ouders weten de uitslag nog niet. Ze zijn in Euro Disney en komen straks thuis... aan ons de eer om het te gaan vertellen vanavond. Ik denk dat ze heel verdrietig gaan zijn. We gaan nu ook heel open tegen iedereen zijn. Dat vind ik fijner dan pijnlijke vragen en opmerkingen of "ik misschien zwanger ben" en "wordt het niet eens tijd voor jullie". Er zijn ook een aantal mensen die weten dat we bezig zijn maar dat het nog niet lukt. Daar gaan we nu de komende week ook heel open en eerlijk tegen vertellen hoe het ervoor staat. Ik heb heel veel aan de steun en vind het belangrijk dat mensen het weten ook al reageert niet iedereen even begripvol. Ze kunnen wel rekening met je houden.