Haha, daar zit ook wel weer wat in! Eigenlijk slaat dat hele geheimhoudingsgebeuren nergens op, maar ja het is zo leuk om mensen te verrassen! Tenminste, ik kan me daar wel op verheugen. Maar ik ben zo iemand van wie mensen het eigenlijk een paar jaar geleden al hadden verwacht... En zeker mijn ouders willen echt heel graag opa en oma worden, mijn vader begint er heel regelmatig over. Aan de ene kant vind ik dat erg leuk (ik weet dat hij blij is als wij hem verrassen), maar aan de andere kant vind ik t ook best confronterend omdat het dus niet 123 wil lukken. Maar ik ga er vanuit dat mijn ouders niet zo geobsedeerd zijn door het opa&oma worden dat ze een forum als dit helemaal door zouden spitten.... En als andere mensen er zo achter zouden komen, nou ja, so be it. Dus, zijn er lilliputters of reuzen met brandende persoonlijke vragen? @ Jenna: dat over depressie als valkuil herken ik wel. Twee jaar geleden ben ik thuis komen te zitten met een burn-out, en daarbovenop werd ik depressief van de Diane35 die ik toen ben gaan slikken. Die periode herinner ik me echt als een zwart gat, zeg maar. Nu gaat het beter, maar nog steeds moet ik soms uitkijken dat ik me niet mee laat slepen door negatieve gevoelens. Zorgde jij toen wel zelf voor je zoontje, of kon je dat niet meer?
Amaryllis -> Haha ja dat lijkt me ook wel heel leuk hoor, om mensen ermee te verrassen! Dat was het bij Vince niet echt... Ofja, toen waren de mensen ook verrast ja, maar om nou te zeggen dat ze positief verrast waren... (denk meer aan termen als: 'toekomst verzieken' of 'leven verpesten') Maargoed, dit keer zullen ze wel blij zijn!
Oh dat is ook niet leuk! Ik zou het echt heel naar vinden als mensen zo op mijn zwangerschap zouden reageren...Je maakt je eigen keuzes, en mensen hebben dat maar te accepteren, maar toch gaat zoiets je niet in de koude kleren zitten denk ik. Zijn die mensen later wel bijgetrokken?
Ik denk dat dat wel gaat een operatie maar ik ben als de dood ervoor operatie's dus.Ik heb 1 keer een operatie gehad en ik weet nog hoe doodsbang ik was,ik was zelf aan het wenen was nogthans maar een 'cosmetische' operatie...nou ja een maagring gezet ik had ong 30 kilo overgewicht toen en nu is het nog 15 kilo overgewicht.maar ja ik dwaal af...het kost ook centjes zo een operatie(wat ik nu echt niet heb ) en die cyclussen en pijn ...tja ik leef er nu al tien jaar bij ben het dus wel gewend en krijg er medicatie voor voor de pijn enzo....misschien later wie weet...ik ken er nog niet zoveel van ik zou eens meer moeten vragen aan de gyn..ik zou trouwens nog eens moeten gaan ja naar een gyn goed trouwens dat je ei geweest is!!!! en goed geklust ook !!!!
Jep het is nu volop bezig heb al medicatie moeten nemen voor de pijn want de krampen begonnen zich op te bouwen en ik was van plan naar de kapper te gaan maar (typich als ik ms heb) ik heb er geen zin meer in....was niet op afspraak maar zo eentje waar je gewoon kunt binnenwippen.misschien dat ik morge ga. ik heb idd al van men tiende men ms.We waren op 2daagse met de vakantiekamp en OP DE TREIN zag ik wat rood en die vriendin van -mij die al enkele maanden haar ms ook had (was 11)- die was dus superblij dat eindelijk iemand anders elke maand ook ging pijn lijden maar ik had dus helemaal niks bij en niemand daar had zijn ms behalve 1 iemand....en dat was een meisje van 14 en die gaf mij dan !!!!!1!!!!! NACHTMAANDVERBAND en die heb ik dan een hele dag morgen dragen(LEKKER!! :s ) ik had toen superveel krampen dat dat meisje zij dat ik me aanstelde de leiders(mannen) van het kamp hadden het niet door en wouden me naar dokter brengen omdat ze dachten dat ik iets aan men buik ofzo had....pas daarna na veel hinten hadden ze het door....en dat was zo van "ow,owkay....kan ik iets voor u doen...euhm eh?" ik heb gewoon op een houten bank gelegen in de volle zon en zo uiteindelijk ben ik ergens in slaap gevallen...eens wakker alles opnieuw....en geloof me ik had toen nog geen pijnstillers.als ik er nu over nadenk had ik de leiders beter tampons en pijnstillers laten kopen...Maar ja 10 jaar eh..... ik kwam thuis en dat nieuwe van "joepi ik heb men regels ik ben een vrouw" was er dus volledig af bij mij pijnpijnpijn betekende het elke maand dus thuis was dat zo van 'mama heb je maandverband en pijnstillers' en mijn zus keek naar mijn mama(ze was 14) en ze begonnen te roepen "HEB JE U MS OOOH JOEPIE JE BENT EEN VROUW HOE VOELT GE U" en ik keek zo van....ge moest es weten.....en zei " klote" hehehehe
mijn gyn heeft mij eerlijk gezegd niet echt informatie gegeven...ze zei "ooh ze zijn kleine en aangeboren,kan geen kwaad" maar als ik het dan opzoek zie ik veel dingen dat ik denk...."daardoor komt dit en dat en blabla dus van" dus ik ga binnekort eens terug naar gyn om eens watmeer info te krijgen..wrss ga ik ergens dichtbij men ei ofzo dan is dat 2 vliegen iin 1 klap(hopelijk is er dan een ei) als ik dat zo hoor ocharme van u mama dat er nog een half jaar last van had enzo amaai.wat voelde zij precies dan door die vleesboom want ik ken niemand die dat heeft en echt veel wete ik er niet van. xxx xxxxxxx
Mijn beste vriendinnen en men moeder weten het al wel dus herkend worden is niet zo erg.Ik heb dat ook steeds dat ik info wil geven over mij is hier gewoon een leuke kliek.dus voor mij maakt het niets uit Ik heb Bruin lang haar lichtblauwe ogen, 1.60 en 80 kilo jaja moet nog vermageren ik hou van lezen en van pizza Ik ben Vijf jaar samen met mijn vriend van 30 nu en ben supergelukkig en we maken heel veel grapjes samen en wil beebjes maken en trouwen! hehehehe zo als iemand nog vragen heeft en van dat ongesteld worden......is wel stom dat je niet zwanger bent....maar wel goed dat je niet weken en weken overtijd bent want dan moet je zolang wachten op niets.dus idd beter gewoon directje ms dan lang wachten op niets! xxxx
Mijn mama en oma hebben beiden ook nogal het gen voor in een depressie te komen en mijn zus dus ook en ik ben geen uitzondering. Toen mijn papa ons verliet op mijn 14 de ben ik eerst een rebel geworden en een jaar erna kwam de derpessie...ik was toen bij mijn vriend en hij hielp me maar ik had vaak dagen dat ik zomaar begon te wenen en soms gewoon maanden dat ik me super voel en dan ineens zonder reden ben ik weer aan het wenen voor van alles...school,overgewicht,familie enz.... en dit is nu nog steeds soms kan ik zo omslaan en denken is dit wat ik wil (mijn vriend,mijn werk,alles) en dan is dat frustrerend natuurlijk voor men vriend want meeste van de tijd ben ik gelukkig op die paar keren per zoveel tijd dat ik ineen sniets meer zie zitten.Pillen neem ik niet,mijn mama nam ze toen ik 14 was(door men papa,hij zat bij zijn minares) want ze zat constant op haar kamer en sloot zich op,deed de was niet en de poets en de boodschappen en kookte niet of had het zelfs niet door als ik een maand lang bij mijn beste vriendin verbleef door omstandigheden.dus ze nam dan die pillen na een half jaar en werd beter alleen ik was nog steeds een stom rebel en liep soms weg enzo en ja midden in de nacht weg gaan naar een fuif en niet naar school gaan en geschorst worden enzo(heb op vier verschillende scholen gezeten,eerste was gewoon door rebel zijn en schorsing de rest omdat ik niet met de klassen opschoot en altijd stil was waardoor ze me als een makkelijk prooi zagen om te pesten...nou ja dat is gelukkig voorbij en trouwens ook de reden dat ik in me zesde van school ging en nog geen spijt ervan) dus ik hielp niet echt maar toen men vriend kwam had hij me direct op het rechte pad gezet(onbewust) en was ik een lieverdje.hij was zowat mijn beste vriend men lover en ook een beetje een vaderlijk figuur als ik het zo mag noemen...klinkt raar maar hij was dan ouder en veel volwassener en altijd een fatsoenlijk mens geweest dus als ik me gedroeg als een tienerrebel denk ik ook niet dat we nog samen waren. poeh oke dus ik ken het wel bedoel ik gewoon blablabla 8) xxx
Nou het waren eigenlijk ook vooral onze ouders die zo reageerden, anderen dachten het misschien wel maar zeiden het niet direct. Het ligt wel ook een beetje aan de hele situatie, wij ging het meer 'opbiechten' in plaats van dat we met leuk nieuws kwamen, zo van ehm... er is iets gebeurd... Kwam natuurlijk ook door het feit dat het totaal niet in de planning lag. Maar ze waren wel allemaal heel snel om hoor. Mijn moeder zat diezelfde avond nog het internet door te spitten naar kinderwagens en babykamer. Anais -> Zelf betalen?! Weet je dat zeker...? Want mij lijkt toch dat een operatie gewoon als medisch noodzakelijk wordt gezien wanneer het is om pijn te verhelpen? Maarja, ik kan er wel in komen dat je er bang voor bent hoor. Ook weer typisch trouwens, dat je net op zo'n dag voor het eerst ongesteld moet worden, grrr... Hoewel ik dat 'hoera ik ben een vrouw' ook totaal niet had hoor. ik had meer zoiets van 'oh'.
Ik vind die gyn van jou trouwens wel een beetje erg gemakkelijk ermee omgaan zeg... Die heeft volgens mij echt zo'n houding van 'we zien wel'. Maar jij bent wel degene die elke maand zo'n last heeft... Ik vind het trouwens ook niet mis dat jij het vanaf je 14 zonder vader hebt moeten doen hoor. Op zo'n moment stort denk ik je hele wereld in elkaar, niet gek de je rebels wordt of depressief... Ik herken het trouwens wel een beetje hoor, ik heb ook de nodige problemen vroeger gehad, waardoor ik (tijdelijk) op het verkeerde pad ben geraakt. Gelukkig is het met ons beiden weer helemaal goed gekomen. Ik vind trouwens dat iedereen hier de nodige problemen heeft (gehad) zeg, zou het misschien daardoor zijn dat we sneller volwassen zijn geworden? En dus ook eerder aan kindjes beginnen? Lijkt me op zich ergens wel logisch... Nou, nu nog even iets luchtigers, als we toch aan het uitgebreide voorstelrondje beginnen doe ik ook mee. Ik ben 1,73 (jaja de reus he ) en weeg 68 kilo. Ik ben nu ruim 5,5 jaar samen met mijn vriend, waarvan we bijna 4,5 jaar samen wonen. Hij is overigens 28. Voor hobby's heb ik niet echt meer tijd sinds Vince er is... Hoewel ik wel regelmatig met vrienden afspreek en dat soort dingen. Oh ja, en ik heb een aquarium met een kogelvisje, waar ik helemaal dol op ben. Groetjes!!
hmm,ik weet het eigenlijk niet of ik het zelf moet betalen....ik kan het eens gaan navragen. ja bij mij was het echt van"joepie ik ben een vrouw" maar eens de krampen kwamen was dat snel voorbij ik weet wel-en ik moet lachen als ik eraan denk- dat toen ik mijn eerste *proest* schaamhaar had *giegel* dat ik naar mijn mama ging *muahahaha* en ik zei "MAMA IK HEB EEN ZIEKTE,ER SCHEELT IETS MET MIJ" en mijn mama moest haar lach inhouden en dus uitleggen wat dat was hahahaha my god xxx
Hahahaha, echt grappig! Ik kan me eigenlijk niet eens meer herinneren wanneer ik schaamhaar kreeg... Ik heb sowieso ook nooit last gehad van mijn menstruatie... (sorry ) Het ergste wat ik heb is een lichte druk in mijn buik gedurende 1 middag...
enkel een lichte druk bestaat zoiets dan ik dacht dat iedereen echt pijn had bij hun ms of toch tenminste een dag wauw GELUKZAK
Hihi ik dus niet... Vind t nu lullig om te zeggen... (ben er trouwens gewoon hoor, ben alleen het fluorescerende verhaal aan het lezen )
Brrr, krijg gewoon de rillingen van je verhaal hoor... Wat een toestanden allemaal! Jij hebt het ook niet erg getroffen zeg... Dat van die jongen begrijp ik niet echt... Was hij nou samen met die vriendin? Maar hij randde jou min of meer aan om wraak op haar te nemen?! En dan ook nog es een agressieve broer, en een vader die het allemaal niet zoveel kan schelen..?! Pfff, echt een geluk dat je daarna je vriend hebt ontmoet! Hele dikke knuffel voor jou!
Ohwja, ik zal ook nog even globaal iets over mijn verhaal vertellen. Ik kom ook een beetje uit een gezin waar niet alles lekker loopt... Een familielid is alcoholist, en een paar andere zijn (waren) zwaar depressief... Verder liep het eigenlijk ook nooit zo lekker. Maar door te veel gedoe aan mijn hoofd heb ik uiteindelijk een hele tijd eetstoornissen gehad en drugs gebruikt... Gelukkig is het nu echt allemaal verleden tijd, al moet ik constant uitkijken dat ik niet weer in een eetstoornis terug val...
Trouwens, als ik het zo terug leest lijkt het wel een of ander aso gezin, hahaha. Maar ik moet erbij zeggen, vanaf de buitenkant is er echt helemaal NIETS aan te zien! Mijn ouders zijn beiden gewoon super burgerlijk, hebben beiden netjes een afgeronde studie en een baan , en leiden verder eigenlijk gewoon een rustig leven. Voor de buitenwereld dan... Want alleen als je er zelf tussen zit weet je wat er allemaal niet klopt.