hallo mama's moeilijke vraag : zou je de opvoeding het zelfde doen als je eigen moeder het bij jou heeft gedaan ?? ten eerste weet ik dat mijn moeder heel erg trots en blij met me is.. maar als ik het tot nu toe terug kijk kwa opvoeding zal ik toch een paar dingen anders doen ... wel moet ik zeggen dat ons thuissituatie niet prettig was, mijn vader was erg ziek en later mijn broer, was snel ''volwassen''. maar anders doen : het gezellige .... zou ik anders doen bij esmee. b.v. als esmee van school komt , ff thee drinken , koekje erbij.. spelletjes doen..vriendjes en vriendinnetjes bij ons spelen .. er voor haar zijn , is het belangrijkste !!!
mijn moeder heeft best wel beschermend opgevoed, en eigenlijk heel lang alles voor ons gedaan waardoor ik helemaal niet leerde om zelfstandig te zijn. dat wil ik dus anders gaan doen... ook wil ik mijn kinderen het gevoel geven dat ze alles tegen mij kunnen zeggen.. dat gevoel had ik vroeger dus niet waardoor ik heel veel stiekem deed verder ben ik eigenlijk heel gelukkig met de manier waarop ik ben opgevoed
Net zoals vele ouders en net zoals ik zal gaan doen hebben mijn ouders "fouten" gemaakt. Degene waar zowel mijn zus als ik het meeste last van hadden is het vergelijken van de kinderen. Mijn zus kreeg altijd te horen dat ze de oudste was en daarom het goede voorbeeld moest geven (we schelen 6 jaar) Ik kreeg altijd te horen dat ze wilden dat ik meer op mijn zus leek. En mijn moeder verzuchte vaak dat ze dankzij mij nog eens in een psychiatrische inrichting zou belanden, nu snap ik wel dat dit gewoon een verzuchting was maar ik kreeg er wel altijd het gevoel dat ik niets goed deed (of kon doen) door. Groetjes Anita
Hallo Magdalena, Ik denk niet dat ik het heel anders zou doen dan mijn moeder, maar ik heb nog geen kleine dus ik weet nog niet hoe het voelt om een kleine te hebben. Mijn moeder was er altijd voor me (ons) en dat zal wel anders worden want ik zal parttime blijven werken als er een kleine komt. Maar verder qua normen en waarden zou ik willen dat ik zo'n fijne moeder zou worden als de mijne! Groetjes, Cybi
Het zouden mijn woorden kunnen zijn! Ook mijn moeder was er altijd voor ons! En als ze eens weg was wat bijna nooit voorkwam, was ik erg verdrietig haha... Maar ik werk wel, en ik vind het ook leuk om te werken. Maar heb er soms wel moeite mee als ik aan de tijd denk dat ze straks naar de peuter enzo gaat! En ook ik hoop dat ik net zoals mijn eigen mammie mag worden! Een fantastisch lief mens!Maar ze was altijd wel donders consequent...
Nee, ik ga niet wezenlijk anders opvoeden dan mijn moeder. Natuurlijk wel een beetje omdat ik nu eenmaal een ander person ben EN getrouwd ben met een andere man dan mijn vader (duh!) maar ik ben heel tevreden hoe ik ben opgevoed. Het belangrijkste wat mijn moeder mij heeft mee gegeven is een groot gevoel van veiligheid. Dat was bijzonder want mijn ouders hadden een heel slecht huwelijk en toch waren we (ook mijn oudere zus) graag thuis. Mijn moeder werkte periodes fulltime en dat heb ik nooit erg gevonden. Ze was er op andere momenten dubbel en dwars. Ik hoop dat ik wat beter op het tandenpoetsen letten maar verder kan ik het eigenlijk niet verzinnen
In grote lijnen zou ik de opvoeding hetzelfde doen als mijn moeder. Ze heeft me altijd heel vrij gelaten en me serieus genomen. Ik zal mijn kindje wel meer knuffelen en zeggen dat ik van hem hou. Dat heeft mijn moeder nooit echt gedaan. Ondanks dat onze band mega sterk is en ze het me ook niet hoeft te zeggen. Maar ik merk dat ik er nu erg emotioneel van wordt als iemand zegt dat hij van me houdt. Als mijn vriend het zegt moet ik bijvoorbeeld huilen. Ik wil dat mijn zoon straks zijn gevoelens kan laten spreken. Verder zou ik het nooit accepteren als iemand mijn zoon slaat. Of het nu mijn man of een andere man is. Die zou meteen zijn spullen mogen pakken. Mijn moeder is nog samen met de man die mij ooit zonder enige reden sloeg. Dit heb ik haar vergeven maar door de impact die het op mij heeft gehad en soms nog heeft ondanks duizenden excuses van zijn kant, zou ik het nooit of te nimmer accepteren. Verder heeft ze het goed gedaan en heeft ze ervoor gezorgd dat ik een zelfstandige jonge vrouw ben met een leuke baan en een leuk en lief gezinnetje.
Ik merk dat ik heel veel op mijn moeder lijk, ben net zo consequent, ben heel eerlijk maar ik ben veel kroeleriger met mijn kind. Mijn moeder heeft een hele moeilijke jeugd gehad en ws ook nooit echt geleerd om je te openen naar andere toe en doordat ik weer een hele fijne jeugd heb gehad kan ik dat makkelijker... Ik denk dat we allemaal leren van onze ouders "fouten" net zoals onze ouders dat weer hebben gedaan van hun ouders.
Ik denk niet dat ik dingen heel veel anders doe. Mijn ouders waren vroeger wel erg streng met een tijd mee. Bijvoorbeeld 8 uur thuis was dan ook echt 8 uur thuis. Deed ik dat niet dan waren ze wel boos, nu komt dat ook door dingen die in de familie gebeurd zijn. Vroeger baalde ik er enorm van maar nu heb ik daar alle begrip voor. Verder stonden mijn ouders altijd voor mij klaar. Ik denk dat je altijd wel iets mee neemt van je eigen opvoeding. Mits je natuurlijk een hele slechte band met je ouders hebt. Ik vind het heel belangrijk dat kinderen altijd het gevoel moeten hebben dat ze eerlijk tegen je kunnen zijn. Wat ze hebben uitgevreten of wat er ook is gebeurd. Ik kon vroeger en nu natuurlijk nog altijd alles zeggen en daardoor is mijn band met mijn ouders heel goed. Open en eerlijkheid is in je relatie met je man/vriend heel belangrijk maar ook met je kind is dat erg belangrijk.
Ik doe wel dingen ander ik ben met mijn zoon heel erg open wat er ook is overal valt over te praten, mijn zoon komt dus ook met alles bij me en dat vind ik fijn. Ik had bij mijn ouders niet het gevoel dat ik overal met ze over kon praten. Daarnaast ben ik ook een echte knuffel mama, ik zit ook regelmatig op de bank met 1 van de kinderen te knuffelen. Vind het heerlijk! Als ik bijvoorbeeld sta te koken komt m'n zoon even naast me staan en geeft me een dikke knuffel.
Ik doe het gelukkig anders dan mijn ouders en hoop dat ik het over 18 jaar nog steeds kan zeggen, dochter is dan 20. Mijn moeder heb ik het wel vergeven en heeft haar excuus aangeboden, mijn vader zal ik het niet vergeven en hij verzwijgt het ook. Ik zal dus mijn kind niet mishandelen niet lichamelijk en niet geestelijk. Ik heb vooral mijn vader zo ontzettend gehaat, nu niet meer want hij kan me niets meer doen en zal me niets doen. Overigens heb ik dit nooit op het cb verteld met het thuis bezoek anders had ik meteen een etiket gehad en ik ben gelukkig heel anders dan mijn vader. Mijn moeder deed ook wel leuke dingen zoals het hier genoemde thee drinken uit school, altijd willen helpen met school dingen, spelletjes doen, samen koekjes bakken etc. Maar als mijn vader er was, was het vooral op mijn tenen lopen om de bom niet te laten barsten. Wat altijd wel gebeurde want ik deed altijd wel iets fout... Pff wil dat dochter gewoon een simpele vrolijke jeugd heeft.
@ Yolanthe: Dat zijn geen leuke dingen om te lezen. Kan me voorstellen dat je er alles aan gaat doen om je meissie een heerlijke jeugd te geven!
Absoluut ! In ons gezin werd/wordt niet gepraat. Heb nooit zo'n vertrouwingband met mijn moeder gehad dat ik haar persoonlijke dingen wilde en durfde vertellen. Ik wil dat Levi zich altijd veilig voelt en alles wilt en durft te vertellen, met het idee dat hij weet dat we niet over hem zullen ordelen maar sowieso achter hem staan, wat hij ook besluit te gaan doen.
Dit was bij ons thuis ook aan de orde. Ik werd altijd met mijn zus vergeleken, maarja ik ben haar niet. Ik hoop dat ik dit niet ga doen als ik misschien ooit 2 kindjes heb, want dat is echt heel erg vervelend. Verder wil ik dat Robyn straks alles tegen mij kan zeggen, dat er overal over gepraat kan worden zonder dat ik gelijk boos wordt. Mijn ouders (vooral mijn moeder) schoten heel snel uit hun slof waardoor ik gewoon alles voor ze verzweeg.
Wat een compliment aan moeders als je als dochter in grote lijnen hetzelfde wil gaan doen qua opvoeden, toch??? Ik wil het ook in grote lijnen wel hetzelfde doen. Ik kon altijd alles zeggen thuis en overal kon over gepraat worden. Mijn ouders hadden wel ons respect en ik durfde ook niet te liegen. Als ik iets had gedaan (bv. een keertje spijbelen) dan vertelde ik dat thuis. Ook voelde ik me veilig en geborgen bij mijn ouders, ik wist/weet dat ik op ze kan terugvallen. Ik hoop dat ik mijn kind(eren) dat ook mee kan geven. Mijn ouders waren wel heel beschermend en dat zou ik iets minder doen. Ik kan me overal druk en zenuwachtig om maken. Wil graag weten wat me te wachten staat. Dat hoop ik mijn mannetje "te besparen."
Ik hoop dat ik net zo'n lieve en zorgzame moeder zal zijn als de mijne is, maar er zijn wel degelijk dingen die ik erg anders wil gaan doen! Mijn moeder is naast wat ik hierboven zei ook een hele bange vrouw. Ik ben dus opgevoed met elke dag "kijk uit, is dat niet gevaarlijk' Heeft hier geresulteerd in enorm verzet... ik heb dingen gedaan waarvan ik echt niet wil dat mijn meissie dat gaat uithalen hihi Mijn zusje aan de andere kant, durft bijna niets en blijft t liefst dicht bij huis... ook niet ideaal! Maar buiten dat mag ik niet echt klagen over mijn opvoeding... ik hoop alleen dat ik het vertrouwen kan opbrengen om (als Emma groter/puber is) wat meer respect te hebben voor haar privacy als ik gewend was (post werd opengemaakt, dagboeken gelezen etc)
Ik denk niet dat ik het heel veel anders zal doen. Ik hoop alleen dat ik het er net zo goed van afbreng als dat mijn moeder (en vader natuurlijk) ook gedaan heeft.
Ja, deels. Ben erg beschermend opgevoedt ( weinig uit logeren, veel thuis ) Ik heb een fantastische jeugd gehad hoor, maar ik probeer zelf wat "makkelijker" te zijn. Mijn man is echt op een hele andere manier als mij opgevoedt. Die werd overal mee naartoe gesleept, weinig controle thuis etc. Dus wij proberen daar nu een middenweg in te vinden. Niet té beschermend maar wel de rust en de regelmaat. Maar ook wel eens een nachtje uit logeren bij opa en oma.
Ik zou veel dingen hetzelfde willen doen, zoals het bijbrengen van bepaalde normen en waarden. Mijn ouders kregen vroeger vaak complimenten over hoe beleefd en netjes mijn zus en ik waren. Ik hoop dat ze dat over een paar jaar ook over mijn zoon kunnen zeggen. Wel ben ik erg op mijn hoede w.b. het stimuleren van het zelfvertrouwen van mijn zoon. Ik heb last van faalangst, wat waarschijnlijk deels in mij zit maar deels ook 'gevoed' is door opmerkingen e.d. van mijn ouders en opa en oma. Ik hoop er dus voor te zorgen dat ik mijn zoon prijs voor zijn kunnen, zodat hij vol zelfvertrouwen nieuwe stappen durft te nemen. Ook zal ik hem meer stem laten hebben. Mijn ouders vonden volgens mij lange tijd dat mijn mening er niet toe deed.....