Ik heb gehuild bij het einde van Commisaris Rex! die lekkere knappe Tobias Moretti (mozer) ging dood. En ik zag Rex piepen, en ook ik was helemaal gek van Moretti. Toen heb ik zo gehuild.. Ik huil ook heel vaak om gevoelige muziek of om een lachje van mijn meiden. Eigelijk ben ik erg gevoelig..
Ik heb echt heel hard gehuild bij de film The green mile. En ook bij van die medische programmas vaak waarbij kinderen voorkomen. Soms zie je kinderen die dagelijks in het ziekenhuis komen, of een kindje zonder beentjes. Echt onwijs zielig gewoon
Ik dacht dat de deur van het appartement dichtgetrokken werd... Heb laatst alle seizoenen nog eens een x gekeken YouTube - the best of the last friends
Vroeger (15 jaar geleden?) zond de EO elke week van die Amerikaanse waargebeurd verhaal drama's uit. Ik herinner me nog een film over drie (vier?) broers. Omdat hun ouders beiden weg waren, werden ze in verschillende tehuizen geplaatst. Een werd er seksueel misbruikt, een ander kreeg elektroshocks, een waar tranendal. Toen de vader ze eindelijk weer kon ophalen, was er al een overleden en een andere mentaal zo beschadigd dat hij niet eens meer kon praten. Ik ben het nooit meer vergeten.
Waar jank ik eigenlijk niet bij tegenwoordig??? Heheh, zonder gekheid, ik was vroeger altijd al wel gevoelig en pinkte makkelijk een traantje weg bij ontroerende televisie. Maar sinds mijn zwangerschap is het soms echt dweilen met de kraan open hoor. Kan om de gekste dingen huilen. Maar wanneer er zieke of anderszins getormenteerde kindjes of diertjes te zien zijn, vrouwen bevallen en hun kindje voor het eerst in de armen sluiten, mensen een huwelijksaanzoek krijgen of elkaar het jawoord geven is het ALTIJD raak. Kan er niets aandoen, gaat als het ware een kraantje open en hup daar ga ik Je doet mij van tijd tot tijd ook echt een plezier met een heerlijke tearjerker hoor. Mijn all-times-favourite blijft Legends of the fall. Och och och, wat zitten daar veel stukjes in waar ik mijn tranen eens lekker kan laten gaan Maar onderschat ook vooral series als Greys Anatomy niet. Er zit altijd wel iets in dat mij ontroert, tranen aan mij ontlokt.
Oooooh, vergeet ik nog iets: bij herenigingen tussen familieleden of geliefden (zoals in de All-You-Need-Is-Love specials) is het ook ALTIJD prijs
Bij Dumbo gaat het altijd mis en ook de begrafenisscene van Four Weddings and a Funeral houd ik niet droog. Qua muziek doet 'Papa' van Stef Bos het altijd goed bij mij...
Muziek: Dochters van Marco Borsato Trijntje OOsterhuis - Nu dat jij er bent. TV: De laatste scene van Anita in GTST My girl 1 als dat jongetje dood gaat De begrafenis van Hazes & MJ En idd de kerstspecial van All you need is love En zo zijn er nog wel meer! Ik was ook altijd spijkerhard, leek wel gevoelloos soms... En toen werd ik zwanger, en na de bevalling werd het nog erger En nu ben ik weer zwanger, na deze bevalling zal ik wel een wrak zijn
Ik weet niet of het al genoemd is hoor, de meeste tranentrekkers zijn van mij al genoemd. Maar kennen jullie die film, the mysterious case of Benjamin Button. Die scene op het eind, dat hij een baby is en dan dood gaat in de armen van die vrouw. En dan zo'n melodramisch liedje op de achtergrond. Mijn man (stoere vent) en ik keken elkaar aan met natte oogjes, wat een kut scene zeg!
Ook de film : I am Sam... daar moest ik ook om huilen, en dat ook mijn nuchtere man. Zat daar met een 'vliegje' in zijn oog! haha.
Ultiema tranentrekkers van mij zijn Legends of the fall en The green mile....Pfffff, tranen met tuiten en snikken, niet normaal meer. Dit zijn ook films die ik het liefst alleen kijk, kan ik me eigen lekker laten gaan.. Daarbuiten gieren de tranen ook regelmatig over mijn wangen, vooral als het om kinderen gaat...Vroeger had ik dat niet zo heel erg, ik las ook boeken over misbruikte/mishandelde kinderen, maar dat kan ik nu ècht niet meer. Ik kan niet eens de achterkanten van die boeken lezen...
Hier nog een emo-kip. Helemaal nu ik zwanger ben. Ik durf niet eens naar De Storm. Bij de trailer begin ik al te brullen als ik dat huilende babietje zie. Maar gegarandeerde tranentrekkers bij mij: The Neverending Story, stukje dat het paard doodgaat. Kan ik nu nog niet zien. McLeods Daughters, dood van Claire en de scenes met de huilende Stevie die haar Alex zo mist terwijl ze hun zoontje probeert te troosten. The Notebook Moulin Rouge, als Satine sterft en Ewan Mcgregor zo hartverscheurend huilt. Nou, ik huil meteen mee hoor!
ok ik doe ook ff mee, sinds ik moeder ben is het hier ook dweilen met de kraan open. ik bedoel k3 is best leuk maar om nu te gaan huilen omdat Josje heeft gewonnen, en al ma mase langs komt op de radio moet ik al slikken, kortom jullie hebben een idee van hoe erg het hier is. ff een lijstje bedenken. Film Phenomenon, wanneer john travolta met vrouwlief buiten op het kleedje onder de boom ligt en zegt dat het tijd is , en dat hij moet gaan.aaarrrggghhhh, na die scene ben ik gelijk een week depri. armegeddon, wanneer , ( de altijd lekkere) bruce willis zijn dochter voor het laatst toespreekt. ook fijn met die muziek van aerosmith erbij. ET, behoeft geen uitleg. net als bambi....... en de rest van disneyfilms. marly and me, blijft altijd k.t als je ziet dat diertjes ingeslapen moeten worden. ik ga nog ff verder denken. joyce
o ja nog ff snel een tussendoor. liedje van glennis grace, ik geloof dat het heet : als je slaapt, echt , dat is dweilen met de kraan open!!! joyce
film sleepless in seattle, en bij de volgende , niet lachen dames, het concert in wembley van girls aloud, daar zingt een van de meiden een stukje van 'footloose' maar zo goed,mooi en met veel passie. echt zo gaaf!!!! ( mensen met upc ff concert bekijken, echt zo goed) o en laatst bij rtl boulevard lieten ze de jongens van boyzone zien, ze deden een intervieuw na het overlijden van steve. toen kreeg in van de jongens tranen in zijn ogen, zo mooi en ontroerend. x facor, engeland, de auditie van Daniel Evans, wow daar moet je wel een heel groot ijskonijn zijn wil je daar geen badlaken bij nodig hebben!! ben weer ff brainstormen.
Ik heb de film Love Actually zitten kijken toen ik zwanger was van Elian... Heb de hele film zitten janken... Bij de "The Pianist" heb ik ook enorm zitten brullen... brrr. wil die film nooit meer zien. Verder zitten zowel mijn vent als ik altijd met natte oogjes op de bank bij van die docu's waarbij bevallingen voorbij komen zoals "special case: risk pregnancies" (gaat hier op de tv). Iedere keer als zo'n kleintje geboren word, zitten we weer allebei naar het plafond te staren Programma's over kindermishandeling of over b.v. kinderen met een levensgevaarlijke ziekte gaat hier meteen af, kunnen we allebei niet meer tegen.