Ik vind trouwens absoluut niet dat mensen gefaald hebben als ze geen borstvoeding willen/kunnen geven. Ook fv-kindjes krijgen liefde
Ben het helemaal met je eens. Ik vind het ook jammer dat sommige moeders doen of BV alles is. Het is bij maar 6 weken gelukt, omdat mijn jongens 12 weken te vroeg zijn geboren. Het kwam niet opgang en deed verschrikkelijk veel pijn tijdens het kolven. Doordat ik flesvoeding heb gegeven ben ik echt geen mindere moeder. En ook krijgen ze genoeg aandacht
Volgens mij zegt niemand dat als je geen BV geeft, je een mindere moeder bent. Ik ben er echter wel van overtuigd dat drinken aan de borst een absolute meerwaarde heeft boven drinken uit de fles, vanwege het fysieke contact en de warmte. Thirza krijgt hier tegenwoordig deels uit de fles en deels borstvoeding, maar de fles is toch wel ff wat anders dan drinken uit de borst. Daar kun je lang en breed over zijn, maar dat verander je niet.
Dat van die BV vind ik trouwens ook gewoon grote lulkoek... elke moeder heeft een speciale-intieme band met haar kind, daar draagt BV niets meer aan bij hoor..
ik zeg helemaal niet dat je met de fles geen hechte band op kan bouwen of geen troost kan geven. of dat je een mindere moeder bent het is gewoon iets heel bijzonders maar tegelijk ook iets heel natuurlijks dat de bv-mama haar kind zelf voed. en ik vind dat het allerintiemst ja. als ik mijn zoon een keer de fles geef vind hij en ik er niks aan. natuurlijk komt je kind niets te kort omdat hij de fles krijgt. Als je het voor het zeggen had had je toch ook langer de borst gegeven? maar bij een aantal vrouwen lukt het niet, doet het pijn of wat dan ook. Het is dan begrijpelijk dat je ermee stopt. wat misa misa zegt, de borst bieden als troost is heel wat anders dan snoep of koek geven als ze verdrietig zijn. mijn kind krijgt echt geen eetstoornis omdat ik hem als ie heel verdrietig is mn borst aanbied. Bovendien drinkt hij wat hij nodig heeft en kun je van bv niet teveel geven.
Maar als je de fles geeft heb je toch ook fysiek contact? Je kindje ligt lekker tegen je aan, je kunt tegelijk knuffelen etc. Ik heb zelf beiden gegeven en ik had eerlijk gezegd het gevoel minder contact te hebben bij het bv geven. Ik vond de houdingen onnatuurlijk en ongemakkelijk, met de fles kon ik een veel natuurlijkere houding aannemen en was het veel fijner (voor mij dan he )
zo zie je maar, iedereen denkt er anders over. maar ik vind dus persoonlijk wel dat de bv eraan bijdraagt. het is toch specialer en intiemer als hij "uit mijn lichaam, de voeding die mijn lijf voor hem maakt" drinkt, dan kv uit de fles? maar nogmaals, als het niet lukt oid, dan faal je niet! Je hebt het toch geprobeerd? waarschijnlijk ook omdat het je speciaal en intiem leek om bv te geven.
Ik voel een kv/bv discussie opkomen....Kunnen we dat aub achterwege laten en gewoon weer ontopic gaan? Ik vind dit een zeer interessant draadje en zou het heel jammer vinden als dit WEER verziekt wordt door de eeuwige kv/bv discussie.
Ieder zijn mening natuurlijk. Moet eerlijk zeggen dat het bij mij niet is gelukt door de vroeggeboorte. Ik heb het geprobeerd omdat mijn kindjes dus extreem prematuur zijn geboren en dat ik het belangrijk vond. Maar voor mijn gevoel vind ik er persoonlijk niks intiems aan. Misschien ook omdat ik er nog niet over uit was of ik nu BV of FV wou geven. Maar omdat ze dus te vroeg waren wou ik het wel proberen. Daarbij moest ik kolven wat mij heel erg veel pijn deed. We hebben 1x geprobeerd om 1 van mijn jongens aan de borst te krijgen maar op 1 of andere manier vond ik dat zelf niet goed voelen. Kan het niet uitleggen. Naar 6 weken kolven en heel wat tranen heb ik besloten om toch over te gaan op FV. Ik denk dat het veel mama's die FV geven het gevoel hebben dat de mama's die BV geven heel erg gefocust zijn op de BV. Ik wil niet zeggen dat jullie het doen maar er zijn mama's die het belachelijk vinden dat je je kind FV geeft en daarom heb je er soms pittige discussie's over. Net of je een slechte moeder bent als je geen BV geeft. Ik wil absoluut niet zeggen dat jullie zo zijn hoor maar er zijn wel moeder's die erg extreem zijn over BV. Maar nogmaals iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelt. Het is voor mijn gevoel alleen jammer dat de mama's die FV geven zich vaak moeten verdedigen hierin. Mijn kereltjes zijn ook groot, sterk en gezond geworden van de fles voeding. Ik wil hier absoluut niet een discussie mee uitlokken. Maar vaak is dit wel mijn gevoel.
Huh, waarom kun je je kind alleen troosten met een koekje of de fles als je geen borstvoeding geeft? Wat is dat nou weer voor een veronderstelling? Hoe zit dat met troosten door je kind te knuffelen? Door je kind dicht tegen je aan te houden en over zijn of haar ruggetje/bolletje te aaien? Door lieve woordjes tegen hem/haar te zeggen, kusjes te geven? Door je kind heen en weer te wiegen? Zo troost ik mijn zoontje, echt niet met een koekje of de fles En naar mijn idee heeft dat net zoveel waarde als je kind de borst geven.
nee het ging erom dat er juist niet getroost wordt met eten. hehe, wat jij zegt is juist dé manier van troosten. en bij mij hoort de borst ook in het rijtje thuis. volgens mij begreep je het verkeerd
He nee he, geen kv/bv discussie. Daar heb ik dit topic helemaal niet om opgestart en daar hebben we er al genoeg van toch? Ik vind dat je best mag zeggen hoe fijn en intiem bv is, dat heeft helemaal niets te maken met hoe anderen het doen. Als ik zeg dat ik het fijn vind om met mijn dochter te tekenen zeg ik toch ook niet dat moeders die met hun kind kleien het fout doen. Komop dames. (ik heb overigens bij de groot meisje kv gegeven wegens extreme vroeggeboorte en ziekte daarna, en bij klein meisje bv. Dus ik sta er helemaal ambivalent tegenover )
heb je helemaal gelijk in Vlinderbloem. en dat is precies wat ik deed, zeggen hoe fijn en intiem ik het vind, maar sommige flessenmama's vatten dat op alsof ik hun minder vind ofzo (wat dus niet zo is) maar goed let's go on topic
Maar iemand anders die pijn heeft is geen consequentie voor je kind. Dan ga je dus echt uit van een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel, want waarom zou het je kind iets kunnen schelen dat een ander pijn heeft? En wat nou als jij je kind uitlegt dat slaan niet leuk is en pijn doet, en je kind vervolgens weer slaat? Jij het weer uitlegt, maar je kind het nog steeds niet begrijpt en weer gaat slaan? Etc. Blijf je stug volhouden aan je methode? Ook al zie je weinig verbetering?
Een kind kan zich tot een bepaalde leeftijd nog niet in een ander verplaatsen. Slaan doet hij vanuit zijn eigen ik, omdat hem iets dwars zit. Als je een kind helpt door uit te leggen dat slaan bij het ander kind pijn doet, kun je hem helpen begrijpen dat het niet leuk is wat hij doet. Mijn inziens stimuleer je daar het inleven in een ander mee. En als de leeftijd het toelaat kun je het kind ook vragen wat hem dwars zit, uiteraard helemaal afgestemd op het niveau van het kind. Nu kan ik dat mijn dreumes natuurlijk nog niet vragen, ik kan alleen har gedrag proberen te lezen. Wanneer je een kind straft voor zijn handeling en voorbij gaat aan de ware bron van zijn gedrag, denk ik dat je het kind tekort doet. Op oudere leeftijd zal slaan een gedragspatroon zijn geworden, wat is voort gekomen uit wat hij in zijn omgeving aan voorbeelden oppikt en aan hoe er vroeger mee is omgegaan. Je kunt vervolgens goed kijken naar het gedrag van je kind en erachter proberen te komen waarom hij iets doet. Ik ben ook van mening dat ieder kind iets doet met een reden. Mijn dochter bijvoorbeeld vraagt nu veel negatieve aandacht omdat ik mijn aandacht niet op haar gericht heb. Ik begrijp dus wat ze doet en waarom, waardoor het voor mij gemakkelijker is om niet boos te worden en te straffen. Want in feite ligt het aan mijzelf dat zij nu zo doet. Stug volhouden is ook wat gebeurt bij straffen. Moeders zullen hun kind net zo lang op de gang blijven zetten totdat het slaan ophoudt. Het is dus wat je zelf prettiger vindt en goed aanvoelt. Daarom vind ik persoonlijk ook dat er geen absolute opvoedingsmethode is en iedereen iets kan vinden wat bij hem of haar past. Persoonlijk probeer ik het straffen zoveel mogelijk te vermijden omdat ik bij mezelf merk dat dit onmacht van mij uit is. Ik word agressief van binnen, denk en nu is het klaar. Ergens wil ik me er ook gemakkelijk vanaf maken door niet te kijken naar wat mijn kind nu echt van me vraagt. Dat is mijn persoonlijke ervaring. Ik zie het ouderschap dan dus ook als een reis, een reis van bewustwording van zowel mijn dochter als ik. Ik moet net zo goed leren als zij en ik geef daar de ruimte voor. Daarom wil ik ook zoveel mogelijk zelf bij mijn kind betrokken zijn.
Ik heb niet alle reacties gelezen (mij te grote lappen tekst) Maar wij doen hier ook aan. Trouwens niet zelf mee begonnen, dit was Sasha dr eigen keus. Ze krijgt nu al 1,5 jaar borstvoeding. Ze slaapt al sinds dr geboorte bij ons op de kamer en sinds dat ze 3 maanden is bij ons in bed. Ze wilde gewoon echt niet ergens anders slapen. Laten huilen begin ik niet aan. Mij-tijd is wanneer Sasha slaapt. En seks hebben we gewoon overal en nergens, behalve in de kamer waar Sasha op dat moment is, hihi En het langste wat ik ooit 'gescheiden' ben geweest van Sasha was 4 uur, omdat ik ook moet werken.