Wie heeft er ook een opdringerige schoonfamilie? Ik heb de mazzel van wel!? Mijn man komt uit een groot gezin en het zijn allemaal lieve mensen maar ik heb het bij de rest van de familie gezien daar stond de familie echt een uur erna aan het bed met zijn allen midden in de nacht !?? Hartstikke leuk voor hun maar ik zit daar echt niet op te wachten. Mijn schoonouders wonen best wel dichtbij en de rest van de familie op maximaal een half uur rijden. ze hebben al gezegd dat als het geboren is dat ze allemaal gelijk komen maar dat wil ik helemaal niet. man trouwens ook niet. Nu wil het ook dat mijn vader ruim 3 jaar geleden is overleden en dat mijn moeder hier 3 kwartier vandaan woont heb ook nog een jonger broertje die woont nog thuis dit vindt ik best lastig mijn moeder is heel emotioneel al de hele zwangerschap van mij. ze heeft ook al mijn bruiloft alleen meegemaakt. Nu hebben man en ik afgesproken dat we zodra de kleine geboren is en wij eraan toe zijn mijn moeder bellen en haar en mijn broertje ( dit heeft te maken met de rijdveiligheid van mijn mam) vragen of ze willen komen en pas een goed half uur later mijn schoonouders dat ze ook even mogen komen maar datw illen we zo laten uitkomen dat mijn moeder er even iets eerder is. en dan doen we de zussen en broers smsen dat er een kleine is en dat ze later op de dag of de volgende dag ( afhankelijk van het tijdstip ) even bellen om te komen kijken. Ik wil echt niet de hele familie aan het bed zoals bij de rest van de familie wel gebeurd. ( ben ook een beetje bang dat ik zelf emotioneel zal zijn heb veel moeite met het gemis van mijn vader) hebben jullie hier ervaring mee en hoe hebben jullie dta aangepakt??? en misschien wat tips ???
Kun je het niet voor de bevalling met je schoonfamilie bespreken? Als je de situatie uitlegt (het overlijden van je vader en de emoties van je moeder) moeten ze hier toch wel begrip voor hebben? Wanneer je het van tevoren uitspreekt zit het je tijdens de bevalling niet in de weg, dan is het alvast goed geregeld. Als dit niet kan, zou ik het ook doen zoals je al schreef: eerst je moeder bellen en dan als er genoeg tijd tussen zit je schoonouders pas bellen. Lastige situatie, hopelijk kom je er uit. Goede bevalling gewenst alvast!
Prima oplossing denk ik om eerst je moeder te bellen. Ik kan het me helemaal voorstellen zoals je het beschrijft. Zorg gewoon dat er zoveel tijd tussen de telefoontjes zit dat je moeder en broertje er echt eerder zijn. En ik zou als de situatie zich ervoor leent het ook gewoon uitleggen aan schoon familie. Lijkt me toch dat ze jou wensen respecteren. Ze zullen wel moeten trouwens.
Ik heb erg opdringerige eigen familie. Bij mijn 2 eerste zwangerschappen hadden ze het er al over dat ze paraat moesten staan want ze moesten meteen naar het ziekenhuis als ze het gehoord hadden. Bij mijn eerste stond inderdaad ook heel de familie en schoonfamilie diezelfde dag nog in het ziekenhuis (wij waren ook de eerste van beide fam die een kindje kregen) maar achteraf is dit mij zo tegengevallen! Bij mijn zoontje heb ik dus heel duidelijk verteld dat ik eerst wil dat onze dochter kwam kijken, dan opa's, oma's, ooms en tantes en dan pas de rest. En ze hebben zich hier keurig aan gehouden. Heb ook eerlijk verteld waarom ik het zo wilde, en er was wat tegenspraak maar ze begrepen het wel. Meestal is het enthousiastme, en vergeten ze daarbij dat moeder en kind net een hele zware dag gehad hebben en ook rust nodig hebben. Gewoon eerlijk zijn dus! Eerst opa's en oma's, volgende dag de rest?!
ik heb enige tijd geleden voorzichtig verteld dat we niet de hele familie gelijk aan het bed willen dat zouden dan in totaal van mans kant 17 man zijn dat wil ik echt niet. dus dat alleen opa en oma welkom zijn als we bellen, man heeft verteld dat ze ook niet ieder dag voorbij hoeven te komen enz. toen hadden ze bedacht dat als ik thuis lig te bevallen adt we ze dan moeten bellen dan komen ze de honden wel uitlaten! ( lijkt me niet zo fijn idee ik boven bevallen en beneden mijn schoonouders op de bank ?) Nou daar hebebn we een andere oplossing voor , maar toen zeiden ze en hoe doe je dat met jouw moeder die moet toch een eind rijden dan zijn wij er in ieder geval eerder kunnen we haar opvangen. toen heeft mijn man gezegd nee ze komt samen met haar broertje gewoon ook wat veiliger in de auto enz. nou dan konden de broers en zussen ook wel meekomen van mijn man! dus man was al boos. Maar er is zo weinig begrip juist. Mijn ouders zouden 25 jaar getrouwd zijn geweest en mijn mam had het daar moelijk mee toen hebben we haar hier uitgenodigd en wat directe familie van mijn kant erbij. dat had ik tussen neus en lippen door verteld stonden ze met eten met 7 man op de stoep want er was feest????? ( ze hebben mijn papa niet eens gekend)
Naja, ik vind dat gewoon asociaal, dat ze met zoiets op de stoep staan! Er is feest en dat terwijl je moeder zoveel verdriet heeft... Het is moeilijk he, je wil niemand voor de schenen schoppen. Maar bedenk hoe intensief het zal zijn voor jou en je kindje als je meteen 20 man op de stoep staat, en sta op je strepen daarin. Als ze wel zo eigenwijs zijn om allemaal te komen dan komen ze de slaapkamer niet binnen... Pfff vermoeiend hoor, zulke mensen! Ik hoop dat je de moed vind (samen met je man) om zo direct te zijn en 'brutaal' want je schoonfamilie is ook zo brutaal om jullie wensen niet te accepteren!
Weet je wat ik wel heel mooi vind aan deze verder best moeilijke situatie? Dat jij en je man 1 front vormen. En DAT is het belangrijkst, echt waar. Ik vind eerlijk gezegd dat je helemaal niks hoeft uit te leggen aan je schoonfamilie. Het is namelijk jouw bevalling en je wil je daarna echt niet druk hoeven maken over 17 stuks schoonfamilie. Uit jouw verhalen blijkt sowieso erg weinig invoelingsvermogen van die kant en ik vind ze ook een beetje manipulatief klinken in dat voorbeeld van die honden uitlaten en zogenaamd je moeder op willen vangen). Het is misschien hard maar heel simpel gezegd: niks uitleggen van tevoren en pas bellen als jullier er zelf behoefte aan hebben.
Mijn man en ik dachten er gelukkig ook hetzelfde over! Bij mijn schoonzus zaten mn schoonouders op de gangte wachten omdat ze toevallig hadden gehoord dat ze in het ziekenhuis was! Nou ik heb gezegd dat niemand dat bij ons hoefde te doen en dat iedereen wel gebeld zou worden als wij dat wilden! En dat is ook gebeurd! Vantevoren gewoon even over gesproken en geen probleem! DUs gewoon even aangeven wat belangrijk is voor jullie! Dan komt het wel goed!
Ik zou het idd zo doen als je beschreef. Ik zou alleen geen directe familie dv een smsje op de hoogte stellen, ik zou hen gewoon bellen en aangeven wanneer ze welkom zijn. Succes!
meis jullie moeten doen wat jullie willen!!! als jullie dat niet willen gebeurt het niet ... ik heb ook zo'n fijne band met mijn SF ( not!!) en ben vanaf het begin heeeeeeeeel duidelijk geweest en daar hebben ze zich niet aan gehouden en dat heeft mij zoveel zeer gedaan.. leg het nog een keer uit en zeg het nog een keer duidelijk. en als jullie spruitje geboren is is als het goed is de kraamhulp er ook en dan vertel je gewoon dat je geen bezoek wilt.. zij moet dat dan zeggen is misschien niet de juiste manier maar wel zo "veilig".... en het is idd heel belangrijk dta je man en jij op 1 lijn zitten....
Gelukkig zo stom is het dus helemaal niet dat wij dat niet willen, voor mijn man vindt ik het af en toe ook vervelend in het begin hadden we er nog wel eens ruzie over, maar hij ziet het nu wel in gelukkig ! en reageert inmiddels ook hetzelfde als dat ik doe sterker nog hij reageert inmiddels feller dan ik terwijl ik al een paar keer heb gezegd geef mij de schuld maar ( nu kan het nog met de hormonen) toen wij trouwden kon 1 gezin er niet bij zijn lag in het ziekenhuis, toen hebben man en ik gezegd we gaan samen naar het ziekenhuis om de eerste foto's te laten zien gingen we s'morgens even langs mijn schoonouders om spullen op te halen de volgende morgen nee ze zouden s'avonds gaan komen we 2 uur later start van het bezoekuur aan in het ziekenhuis zitten ze er al en al alle foto's laten zien, ik weet niet of het de hormonen waren maar ik kon wel janken was zo boos. dit soort dingen gebeuren zo vaak. ik zit thuis met bekkeninstabiliteit je hoort of ziet niets van iemand nee alleen als ik naar verloskundige moet adn staan ze te springen om me weg te brengen maar vorige week moest ik meerdere malen bloedprikken enz op 1 dag waaronder nuchter toen heb ik mijn opa moeten bellen niemand kon even mee nee kom ik wel familie tegen op hetzelfde moment !!! kan me er zo boos om maken. maar ja dat is niet goed . voorla rustig blijven !!!!
het ligt er ook aan waar je bevalt hoor maar in het ziekenhuis vinden ze het geeneens goed als iedereen gelijk aan je bed staat...er mogen maar een paar mensen per keer heel even kijken...bij mij kwamen eerst mijn ouders broer en vriendin...en later schoonouders, en schoonzus...in het ziekenhuis werden ze helemaal boos omdat er te veel mensen waren en het ook nog eens een keer rustuur was...wist ik veel...ze waren er op een gegeven moment tegelijk toen zijn mijn ouders naar ons huis gegaan met mijn vriend om later weer even terug te komen omdat het gewoon weg te druk was...ik kreeg het er helemaal benauwd van...toen zijn mijn schoonouders nog heel even gebleven en ook weggegaan...bij een volgende doe ik het heel anders...dan wil ik eerst even alleen zijn met man en kind, en na een paar uurtjes als je ook even bijgekomen bent dan laat ik mijn ouders/schoonouders met mijn dochter komen....broers en zussen denk ik, ligt eraan hoe de bevalling is gegaan, de volgende dag....ik was nl 2 liter bloed verloren en voelde me heel slap en iedereen wil weten hoe het is gegaan...geeft je allemaal zoenen je moet cadeautjes uitpakken...daar sta je dan echt niet op te wachten...
Ik hoop gewoon dat ik dan nog zo hard ben als dat ik nu ben, ik kan zo vreselijk veel hebben voor ik echt een keer uit mijn slof schiet !
je hebt nog ff ik zou gewoon even n x een avondje gaan praten over hoe jullie de bevalling voor jullie zien en hoe na de bevalling m.b.t de visite gewoon bespreekbaar maken dan voorkom je nare situaties waarbij je je geduld verliest en uit je slof schiet. gewoon zeggen hoe je het wilt hebben en daar hebben zij zich alleen maar aan aan te passen...ze hebben niets te willen want jullie bepalen wat er gebeurd...ik zou om bezorgde moeders/schoonmoeders te voorkomen die al in het ziekenhuis staan te wachten ook niet zeggen dat je aan het bevallen bent bijv..
Dat doe ik zoiezo niet ik heb nog een fitte opa en oma en mocht ik naar het zikenhuis moeten om wat voor reden dan ook dan doen mijn opa en oma mijn honden halen en mee naar huis nemen zodat we dara geen omkijken naar hebben en zij zeggen dan niets tegen de rest van de familie !
Doen wat je zelf wilt in deze situatie is het beste! Ik kan je alleen vertellen wat ik heb gedaan: tijdens de bevalling niemand gebeld! pas erna eerst de ouders en verder niemand. Ik ben in het zkhuis bevallen en daar zijn eerst de ouders geweest, netjes achter elkaar. Anders ook veel te druk. Om thuis de drukte te voorkomen had ik een hele lieve kraamverzorgster die ik kon aangeven dat we alleen bezoek op afspraak willen ontvangen. Werkte prima. De eerste 2 weken is het zo enorm wennen geweest, niet zo zeer aan de kleine maar vooral het weinige slapen, dat is nogal vermoeiend. Succes met de bevalling straks, en vertrouw op jezelf: je hebt voldoende kracht om te zeggen als je iets echt niet wilt, en zeker na de bevalling (geweldig die hormonen )
Grappig hoe verschillend het dan toch per persoon is... Ik ben ook in het ziekenhuis bevallen, maar niemand vond het een probleem dat er vrij veel mensen kwamen kijken diezelfde avond... Ik had mijn moeder, schoonouders, beste vriendin met man, en de beste vriendin van mijn man aan mijn bed, maar geen mens die er wat van zei. Als ik het maar goed vond En ik heb ook 2 liter bloed verloren, maar kreeg juist een beetje energie van al het bezoek.... Vond het zooo fijn dat ze er allemaal waren om die bijzondere dag met ons mee te maken. Maar goed, weer ON topic: the bottom line is - doen hoe het voor jezelf goed voelt! Niemand anders kan dat voor je bepalen, en dat moet je dus ook niet toelaten. Jullie kind, jullie beslissing... Heel veel succes!
Je weet ook niet hoe je je voelt na de bevalling. Ik ben in het ziekenhuis bevallen en om 6.00 is de kleine geboren, ik was daarna helemaal hyper. ik wilde dolgraag mijn familie en schoonfamilie zien. Helaas mocht ik ze maar heel kort zien, aangezien er bezoektijden waren grrrrrr ik was er zo boos om want ik was klaarwakker. Ik wilde heel graag mijn verhaal aan ze kwijt en bij ze zijn. Ik kon ook niet mijn kleine aan iedereen laten zien, aangezien die in de couveuse lag. Dit vond ik heel jammer. Misschien zou je het ook positief kunnen zien dat je schoonfamilie gewoon ontzettend super lief en meelevend is en dat ze hun kleinkind graag willen zien na de geboorte. Daarbij kun je zelf de keuze maken om eerst je eigen ouders op te bellen en later op de dag pas je schoonouders, als je het echt niet wilt. Het tegenovergestelde zou ook niet leuk zijn, als ze zich niet interesseren. groetjes
Hier zo'n schoonvader en vriendin. Die wilde beneden zitten, als ik boven aan het bevallen was. Zodat ze voor mijn man klaar konden staan, als hij hun nodig had. Beetje apart. Zei al, echt niet. Dat vonden ze maar raar. Oplossing, we hebben pas iedereen gebeld toen Sasha al 2,5 uur oud was. Nu is onze geluk, dat de dichtsbijwonende ouder een uur verder woont.
Ik ben uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen, maar hier mocht iedereen de hele dag blijven als ze dat wilden.