Mee eens. Want ik moet eerlijk zeggen dat de tranen me op dit moment erg hoog zitten, door wat er nu gezegd is geworden over mij...
Dank jullie wel meiden wie weet tot het januari topic. Al hoop ik dat er vele dan al zwanger zullen zijn van jullie!!
Meid, je krijgt mij helemaal niet over je heen! Je begrijpt het helemaal verkeerd! Ik probeerde alleen te waarschuwen dat dergelijke uitspraken behoorlijk kwetsend overkomen en dat je daar geen vrienden mee maakt. Zeker niet bij de meiden die hier kletsen omdat veel van hen al heel lang op een kindje hopen. Dan reken ik mijzelf niet mee, want ik ben nog niet zo lang bezig.
Als je goed leest verwijt ik niemand wat, zeg ik niet wat anderen moeten doen, oordeel ik niemand, MAAR zet ik alleen mijn eigen ervaring hier neer, maar blijkbaar mag dat niet.
Nou het is meer dat je geen uitleg geeft maar gelijk het ergste er van denkt en zegt dat je er vandoor gaat. Zou je me kunnen uitleggen wat zo grappig is aan mijn banner?
Ik heb het bericht goed gelezen en zelfs is was lichtelijk gekwetst Maar dat kan gebeuren, het blijft een forum. Verder is er helemaal geen groepsvorming oid. Er zijn inderdaad een aantal meiden die elkaar wat vaker spreken, maar dat kan de pret hier absoluut niet drukken.
Je banner is toch ook wel bijzonder hier op het NOD-forum... (als je de regel erboven niet gelezen hebt....) Meeste hebben zoveel dagen.. tot eisprong... zoveel dagen tot nod... nog zoveel dagen... tot testen.... en zie je opeens.. zoveel dagen tot sollicatiegesprek staan.... MAAR als je de regel erboven WEL hebt gelezen... begrijp ik wel dat het niet leuk naar je overkomt.... moet ik eerlijk zeggen dat ik het lettertype wat zou aanpassen.. wat het belangrijke regeltje... valt een beetje weg tov de "drukke" banner.... misschien wat meer aandacht op vestigen....(?!) want lijkt me niet niets.....
In het kort (en nu gaan er dus echt tranen rollen, dat weet ik nu al) vorig jaar ondanks een burnout gestopt met de pil. gelijk hele lange cyclussen. Maar het was al bekend dat ik pcos heb. Dus gelijk naar de gynaecoloog gestuurd. Moest eerst 8 kilo afvallen. Dat was me in 3 maanden tijd gelukt. In de tussentijd verlies ik ook nog eens mijn baan, heel veel problemen met het krijgen van mijn geld gehad. Toen ik voldoende afgevallen was waren mijn partner en ik heel blij dat we eindelijk konden beginnen met de behandeling. Hebben we ook gevierd. Ik aan de provera om de cyclus waar ik in zat af te breken. En daarna duurde het vrij lang voor ik ongi werd. Op de dag dat ik wilde gaan bellen naar de gyn ivm de ongi werd ik alsnog ongi. Dus op CD3 mocht ik aan de Clomid beginnen. Echter CD2 zegt mijn partner ineens dat hij twijfels had om nu voor kids te gaan, ik geen werk en ziek, bij hem op het werk ging het niet goed. Ik dacht: koudwatervrees, ik begin gewoon met de behandeling. maar dat heeft ons nog verder uit elkaar gedreven. Een week later was ik met een vriendin naar Utrecht geweest. Die avond deed hij heel raar, hij zou naar een collega zijn geweest. Weer een week later heb ik hem naar zijn moeder gestuurd om te laten nadenken over onze relatie. En het bleek toen ook nog eens dat de eerste dosis clomid zijn werk had gedaan. Nog een week later liet hij via msn weten dat het gevoel er niet meer was. Dus ik die week tijdens mijn mindfulness-sessie (was net een training begonnen) besloten dat het niet verder kon en ik heb zelf de knoop doorgehakt en ben zijn spullen bij elkaar gaan zetten. 's zondags kwam hij het uitmaken en spullen meenemen. Dinsdags bedreigde hij mij met vanalles en nog wat, want ik zou met een ander zijn gezien die dag. En weer een week later kwam ik erachter dat hij degene was die al een ander had.... Vervolgens leerde ik enkele weken later een jongen kennen via een site, waar het heel leuk mee leek te gaan. We zouden enkele weken geleden een date hebben, maar die heeft hij naar alle waarschijnlijkheid met een leugen afgezegd. En dat is dus mijn verhaal...
mars in the house! Hoe gaat het meis Zethu dikke knuffel je zult het af en toe niet makkelijk hebben ..