ik sluit mij aan bij de woorden van brendat... laat het je niet gebeuren!! en zoals iemand hier al schreef, misschien dat je zelf eens met je opa en oma kan praten over alles, het lijkt of je moeder jou wil domineren met wat voor reden dan ook! heel veel sterkte en wijsheid toegewenst!! liefs,
Meid, kom op voor jezelf hoor! Het is toch jouw kind? Jij beslist waar ie heen gaat en waar niet. Echt niet accepteren.
Jij hebt dankzij het gestook van je moeder geen contact meer met opa en oma. Waarom accepteer je dat? Dat is toch super onaardig en onmoeders. Als mijn moeder zo'n stoker zou zijn, wist ik het wel: ze zou Sara van mij mogen zien, maar daar ging Sara echt niet logeren!
10000000.000000000x met je eens ophoepelen ik niet ook mijn kindje niet hebben ze meteen iets om over na te denken
ik heb dat ook al gezegd, ik niet, mijn kind ook niet. maar dan vind ze dat ik belachelijk doe. het is echt niet makkelijk hoor.
Jou moeder zegt dat jij belachelijk doet? Wie doet er hier nou belachelijk.. Volgens mij je moeder.. Hoe staat je partner hierin???
mijn partner vindt het ook allemaal niet kunnen, maar zegt ook niks om de vrede te bewaren en omdat we het zinnetje "wat ik allemaal al voor jullie gedaan heb" beu zijn.
jeetje...wat een bizarre situatie. we kunnen natuurlijk allemaal zeggen: kom voor jezelf op etc etc en laat dit neit gebeuren etc etc....maar ja, dat is niet zo makkelijk als je er zelf in staat....want je roept een grote ruzie dan op je af. maar ik denk dat je dan uitkomt op een hele periode even afstand nemen. ben je afhankelijk van je ouders? (in de vorm van oppas?) kan je dat dan anders organiseren..... een heel weekend naar het strand, elke 2 weken omdat ze vinden dat daar recht op hebben. daar komen ze pas voor in aanmerking als ze jou ook netjes behandelen....dan kunnen jullie misschien met zijn allen leuke dingen ondernemen. maar je kind meenemen naar je opa enoma waar jijzelf niet meer mag komen gaat echt veel en veel te ver. Kies hierin voor jezelf, en hou je kind bij. Maar is dit wel het advies wat je van ons allen wil horen? Lijkt me nl niet het makkelijkste advies? Let op dat je ouders niet gaan stoken bij je kind....dat ze jou gaan zwart maken. Misscien nu nog niet bewust, maar als hij straks 6 a 9 maanden ouder is gaat dat al veel makkelijker.... pas op.... maar ik begrijp hoe lastig dit is voor je.
nee, we zijn totaal niet afhankelijk van hun, ik ben thuisblijfmama, dusja. ik ben het echt kotsbeu, en natuurlijk is jullie advies hetgene wat ik wil horen, afstand nemen etc, maar het is niet makkelijk, ze is zo ongelooflijk goed in iemand ompraten en een schuldgevoel te geven.
@ christy: ik heb alleen je openingspost gelezen. Meid laat je niet op de kast zitten door je moeder. Jouw moeder bepaalt jouw regels niet. Ik begrijp niet zo goed waarom je je toch om hebt laten praten door je moeder. Ik had mn kind gewoon weer opgehaald, jammer dan voor oma!
Jouw moeder heeft niks (meer) te zeggen over jouw leven en al helemaal niets over jullie zoontje. En als je je moeder en haar manipulatieve gedrag zat bent is het misschien een idee om een tijdje wat meer afstand te nemen van je moeder.
Dit is echt geen gezonde situatie hoor. Ik vind het echt triest voor je dat je zo door je moeder word gepest. Want dat is het gewoon. Hou je kind lekker thuis en probeer afstand te houden. Misschien is het wel een idee om je opa en oma een brief te sturen met je gedachtes...wie weet weten zij de helft niet!
ojawel hoor, heb al meermaals mijn gevoelens en gedachtes duidelijk gemaakt, blijkbaar intresseert het ze niet.
meid bijt van je af! ik heb niet alle reacties gelezen dus miss dubbel maar ik zou me zoontje echt niet meegeven naaar de ouders van me vader (zelfde situatie willen mij ook niet zien maar mijn ouders hebben voor mij gekozen maar goed) waar ik niet welkom ben gaat ook mijn zoon niet heen. Maar je zegt al als j bij mn ouders is bepalen hun wat er gebeurt das in mijn ogen ook fout hor... tuurlijk bij opa en oma mag altijd iets meer dan thuis daar zijn ze opa en oma voor, maar toch gelden mijn basis regels willen ze zich er niet aan houden nou prima dan niet. en als je er nog niet helemaal aan toe bent om tegen je ouders in te gaan verzin dan een smoesje (is voor eigen bestwil en dan mag t toch??) dast jullie een dubbele afsprasak hadden ge,aakt en dat de kleine meemoet oid. ik wens je iig veel succes!
Misschien moet je man zijn mond dan maar eens open trekken als ze naar jou niet luisteren.. Dit kan dan ook op een nette manier.. Maar hier ga jij uiteindelijk aan onderdoor...
Als ik geen goede relatie had met mijn moeder, dan had ik Sasha echt niet naar mijn ouders laten gaan. Wat ze ook zeggen. Als ik wel een goede relatie met mijn ouders heb, dan is het misschien beter bespreekbaar met ze. (ik heb een goede relatie met mijn ouders, maar zoiets is niet aan de orde hierzo)
Het is je moeder en het waarschijnlijk al heel je leven zo, dus niet raar dat het lastig voor jou is om je hier tegen te wapenen. Maar het wordt wel tijd om een keuze te maken denk ik. Dat betekent niet dat het makkelijk is, maar ik denk dat je het verplicht bent aan jezelf en je gezin. Dat betekent doorbijten in je grenzen stellen, en er niet overheen laten gaan. Heel moeilijk, maar uiteindelijk zal het beter zijn en zal ze het steeds minder vaak proberen. Zolang jij het toelaat zal de situatie zo blijven!
Als dit bij ons zo zou zijn, dan zou ons kindje gewoon helemaal niet meer daar gaan logeren. Dan kunnen ze de kindjes zien wanneer ik/mijn vriend erbij zijn en geen haar op mn hoofd die eraan denkt onze kindjes in zo een situatie daar te laten. Ben jij niet welkom bij die opa/oma, dan vind ik dat je groot gelijk hebt dat je ook niet wil dat ze jullie kindje zien. Zogauw ze zou weer willen zien en accepteren, dan zou ik er pas weer heen gaan met je kindje.
En als je niet oppast gaat ze steeds verder over je grens heen een dan? Dan is je kind om het weekend bij jou.. Ik wordt gewoon boos als ik je laksheid lees.. Ik snap dat het niet makkelijk is.. mijn ouders, vooral mijn moeder claimde mij ook heel erg, heb echt afstand moeten houden en nu naar 3 jaar accepteerd ze dat ik geen klein meisje meer ben maar een volwassen vrouw.. Mam, ik ben je kind en hou heel veel van je. maar ik ben nu een volwassen vrouw die zelf de regels bepaald betrefd mijn kind.. PUNT! Doe het evt via de telefoon.. Schrijf het op een briefje zodat je het kunt voorlezen.. Gaat ze in discussie dan zeg je mam, nee geen discussie, dit is mijn mening en daarmee klaar..
jullie hebben echt helemaal gelijk, ik weet het ook wel, het is gewoon echt niet makkelijk voor me, heb al heel mijn leven over me heen laten lopen door hun.