ik moet ff kwijt dat ik best vaak lees dat hier oma of opa wel eventjes bepaald wat er in een gezin moet gebeuren ik sta versteld van wat ik hier dan op forum lees. het kan toch niet zo zijn dat je als een jaknikker achter je moeder aanloopt. begrijp me goed ik zou willen dat ik haar nog had hoor!(ze is helaas overleden) maar vind het echt heeeel raar dat sommige omas bepalen wat er gebeurd. degene die zich hier in vinden ....hoever is het zo kunnen komen degene die zich er niet in vinden.....wat doen jullie dan anders dan de rest? ik zou echt nevver accepteren dat mijn vader/schoonmoeder mijn kind meeneemt naar iemand waar ik ruzie mee heb. en dan kunnen ze echt op hun kop gaan staan hoor!
Ik ben dat nog nooit tegengekomen eigenlijk..waar moet ik kijken? Wel geklaag over schoonmoeders, maar juist vanwege ruzie omdat ze het op hun eigen manier willen doen. Ik behoor tot de ruziemaker met sm
idd ik snap dat ook niet, mijn moeder is ook best eigenwijs en koppig doet dingen zoals zij dat altijd heeft gedaan, dus kind wat net wakker is meteen kleren aan doen, en in de box zetten, werk dus niet met die van mij, maar goed mijn uk zet het dan gelijk op het brullen en dan weet ze weer hoelaat het is hahaha maar zulke extreme gevallen als je hier soms leest nee echt niet, al hebben we wel een discussie over speelgoed motor, ik vind die dingen levensgevaarlijk, alleen zij wil er perse 1 kopen en ik wil het niet hebben.
ik kan mij hier gelukkig niet in vinden, mijn ouders respecteren onze ´normen en waarden´´haha klinkt zwaar maar ze weten gewoon wat we wel of niet fijn vinden! ik heb tot nu toe nog niets meegemaakt waarvan ik dacht...mmm dat vind ik niet fijn...we zijn ook heel open in onze ideeen. toevallig heeft mijn vader vandaag ´alleen´ op onze dochter gepast (meestal is mijn moeder erbij) en vertelde hij dat ie de kleine meid een lange vinger had gegeven omdat ze haar fruit niet wilde hahaha, ze krijgt een eigen willetje maar opa wilde haar toch 'iets' laten eten! ach beetje verwennen bij opa en oma mag ook hoor!! maar lijkt me wel vreselijk als je een overheersende moeder hebt...ookal zou ze het goed bedoelen,... liefs
Ik neem aan dat het hierom gaat: http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/175805-hier-wil-heel-graag-jullie-mening-over.html En ik zou dat absoluut níet accepteren. Ergens waar ik niet welkom ben/niet heen wil, gaat mijn kind ook niet heen!
Gelukkig geen last van.. Ik geef heel duidelijk mijn grenzen aan, ook betreft de opvoeding/omgang met mijn dochter.. Doen ze er niets mee dan laat ik dat op een nette maar duidelijke manier merken.
je hebt helemaal gelijk....leuk alle goed bedoelde adviezen, maar ik volg ze alleen op als ik denk: ja, je hebt gelijk. ' nu heeft mijn ma vaak gelijk, of gewoon goede tips...is echt een steun voor me. en mijn schoonmoeder...tja dat is mijn schoonmoeder. Ik hoop echt dat ik over 20 jaar een leuke schoonmoeder ben voor de vriendinnentjes van mijn 2 zoons.... hoe vermoeiend zij is.....mijn kindje zit lekker met zijn handjes in zijn mond; zit zij alleen zijn duim erin te proppen...Ik zeg: niet leren duimen hoor, dat heb ik liever niet (zeg ik dan vriendelijk). Ze zegt: krijg je zoet kindje van. Ik zeg: dan maar niet zoet....duimen is niet af te leren...Ze stopt ermee. Ik draai me om....en je raadt het al: ze stopt weer zijn duim in zijn mondje. Dit keer was ik dus iets minder vriendeiljk. Ik had eigenlijk mijn kindje moeten afpakken van haar....ik was nl al zo schappelijk om hem aan haar te geven. pfff..ik ken haar al 10 jaar, en 1 jaar geleden is de bom ontploft. ze paste op onze oudste zoon en ging tegen al onze wensen in. Dus geen boterham, maar een croissant bij elke lunch...en dit is nog maar 1 voorbeeld. De ruzie is toen pas na 2 maanden uitgesproken en nog steeds heb ik t gevoel dat het 'over' is...er is teveel gebeurd. Onze kids gaan daar dus niet meer naar toe, tenzij ik hele hoge nood heb. Ze zijn niet slecht voor ze...maar wel slecht voor mij en mijn partner.... dus als het moet, zeg ik gewoon wat ik er van vindt...desnoods met wederom een ruzie. ik slik niets meer weg.....onze regels zijn wet, en die heeft zij dan ook weten op te volgen. zo...heerlijk...effe mopperen over mijn schoonmoeder....
dat was inderdaad de aanleiding van deze vraag. maar lees en hoor wel vaker dat anderen bepalen wat goed voor je kind is.
Ja ja JA! Nou precies, dit wilde ik al zo lang zeggen. No way dat mijn of zijn ouders wel eens even gaan bepalen wat er met onze kinderen gebeurt. Nee hoor, heel leuk en aardig die opa en oma, maar wij zijn de baas.
Bedankt voor de link Ik snap nu wat je bedoeld. Dan maar ruzie met iedereen, maar geen haar op m'n hoofd dat ze dat voor elkaar zouden krijgen. Mama, papa en iedereen heeft onze keuzes te respecteren. Ze hoeven het er niet mee eens te zijn, maar wij zijn nu de ouders en wij samen bepalen wat er met onze dochter gebeurt.
Hier is oma's (of opa's) wil absoluut GEEN wet! En ik ga er dus ook absoluut tegenin als ik het ergens niet mee eens ben. Mijn kind, mijn regels en als mensen het daar niet mee eens zijn, jammer dan houdt het op voor oma of opa
Ik ben de TS van "hier wil ik graag jullie mening over", even voor te zeggen dat het absoluut niet makkelijk is om tegen iemand in te gaan dat al heel haar leven iedereen manipuleert tot ze haar zin heeft of dat ze anders een schuldgevoel aanpraat.
Het is ook makkelijker praten. Ik sta niet in jouw schoenen. Maar nee, echt geen haar op mijn hoofd dat mijn dochter met mijn moeder meegaat naar mensen die ik niet prettig vind en waar ik niet bij ben. Je moet doen waar jij je goed bij voelt en je voelt je ongelukkig bij de keuze die je moeder voor je maakt. Klopt toch niet.
ik vind het ook oprecht heel erg kut voor je. maar je bent echt de enigste die de baas is over jouw kindje hoor! en echt niemand maar dan ook niemand anders
Nou papa en mama bepalen zelf wel hoe ze het doen en waarom. Mochten opa/oma daar anders over denken kunnen ze dat zeggen en dan bepalen wij wel wat we ermee doen. Mijn ouders handlelen wel vanuit onze normen en waarden. Ik heb "rare" schoonouders met vreemde ideeen. Na 12 jaar snap ik ze nog steeds niet. Maar gelukkig gaat Thijs daar niet naar toe en ik moet er ook niet aan denken dat hij daar heen gaat (mijn man trouwens ook niet).
Ik heb ook best een bazige schoonmoeder, maar gelukkig hebben we toevallig wel zo'n beetje dezelfde opvattingen over verzorging en opvoeding, waardoor het nooit tot een conflict komt. En als ik me wel ergens aan stoor, speel ik het via mijn vriend, die het dan subtiel overbrengt naar zijn moeder. En dan gebeurt het in het vervolg ook niet meer, dus ze respecteert mij wel als moeder.
ik snap je helemaal meid.ik heb het geluk dat mijn moeder de andere kant van de wereld woont(is toch gek dat ik zoiets zeg.. het geluk dat zou anders moeten, maar helaas), anders had ik denk ik precies hetzelfde problemen hier met haar. moeilijk is het.
Nee ook geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat opa en oma dingen gaan bepalen. Ik respecteer wel dat er bij hen andere regels kunnen gelden en dan bedoel ik dingen die hij niet mag ofzo, maar mama of papaś wil is echt wet. Als ik iets niet wil dat gebeurd dat echt niet... en daar houden ze zich maar aan. Aangezien opa en (schoon)oma hier vaste oppas zijn heb ik daar soms weleens aanvaring over, en dan meer in de zin van net ff andere opvatting van dingen en ik kies mijn strijd ook wel echt, maar belangrijke dingen zijn we het meestal over eens en zo niet dan respecteren ze dat het toch echt mijn kind is..!!!
je weet niet wat een ander meegemaakt heeft he, hoe de situatie precies zit. soms laat je je gewoon overrompelen.
Als hulpverlener kom ik nogal eens situaties tegen waarin ouders dus heel hard proberen tot in alle eeuwigheid hun kind de wet voor te schrijven. Dat patroon dat een kind moet doen wat ouders vinden, ontstaat dus vaak al in de kindertijd en gaat gepaard met allerlei subtiele en minder subtiele manieren om iemand te laten doen wat zij willen. Als je in je kindertijd steeds je kop hebt gebogen voor dat soort manipulatie, om maar te kunnen overleven, is het echt ontzettend moeilijk om daar als volwassene alsnog uit te komen. Het beste moment daarvoor blijft toch de puberteit, waar bijna elke ouder het wel geoorloofd vindt als er tegen zijn/haar wil ingegaan wordt, maar als je die kans hebt laten 'schieten', dan zie je vaak dat pogingen om alsnog onder dat 'regime' uit te komen, gepaard gaan met nog veel extremere vormen van manipulatie. Overigens ben ik ervan overtuigd dat hier deels karakter meespeelt. Een kind dat conflicten niet erg vindt of uit de weg gaat, zal als volwassene veel minder makkelijk in een dergelijke situatie terecht komen dan een meegaand kind... Maarja, je karakter kies je niet uit en zeker als je als kind op bent gegroeid in een manipulatieve situatie, zul je door je ouders weinig uitgedaagd zijn om dat meegaande te veranderen en te leren ook wat assertiever te zijn, (zoals mijn man en ik bijvoorbeeld wel aan zijn dochter proberen te leren). Het helpt dan uiteindelijk toch vaak het beste om dit samen met een therapeut te bespreken, omdat die een beetje onafhankelijk kan kijken naar de situatie en daar feedback op kan geven, en dus kan steunen door een moeilijk proces heen van alsnog losmaken van je ouders...