Vorige week dinsdag heeft mijn man zich laten steriliseren. We hebben een prachtig gezin met 4 kids en ook ik was er over uit dat ons gezin compleet is. Ik heb mijn man ook meerdere malen verteld dat ik het eigenlijk niet zo zag zitten dat hij zoiets definitiefs liet doen en ik bood dan ook aan om een hormoonspiraal te nemen, maar hij wilde zich perse laten steriliseren. Ik heb gewoon moeite met het idee dat het nu ook echt niet meer kan. Ik wil zelf ook geen kids meer, maar ik vind het nog al een verschil of je het niet meer wilt of als het niet meer kan (snappen jullie het nog) Ik heb er behoorlijk wat tranen om gelaten en soms nog. Ik hoop dat ik er ooit vrede mee kan hebben. Zijn er meiden die dit herkennen? Sorry als ik sommige hier mee kwets, ik weet dat ik me de gelukkigste vrouw op aarde mag noemen met 4 prachtige kids
knuffels nee ik zou willen dat hubbie dat wou doenmaar dat wel/durft hij nooit maar ik snap je wel hoor , niet willen of niet kunnen zijn toch 2 verschillende dingen wel jammer dat hij toch heeft gedaan terwijl je daar niet achter staat , al is het wel zijn lichaam natuurlijk
mijn vriend had het er van de week ook over.. hij wil hierna geen kinderen meer en wil dat risico ook niet meer lopen.. Dus zei hij: dan laat ik me helpen.. ik ben het hier totaal niet mee eens.. hij is pas 30 wie weet gaat het een keer tussen ons niet goed en dan zal hij met een andere vrouw nooit geen kinderen meer kunnen krijgen.. (niet dat ik ervan uitga dat het tussen ons niet goed gaat) Ik denk met dit soort dingen toch wat verder na
mijn vriend wil zich ook laten helpen we willen beide geen kids meer ik vind het eerlijk gezegt niet kunnen kijk het is wel z'n lichaam maar je moet er wel beide achterstaan natuurlijk
ik zou het prima vinden als mijn man dat zou willen maar dan wel met wederzijds goedkeuren, ik zou het wel pijnlijk vinden als hij het toch deed terwijl ik het niet zou willen, ook al is het zijn lichaam, als ik me laat steriliseren wil ik ook dat hij erachter staat anders zou ik het niet doen. dus ik begrijp je gevoel absoluut!!
Ik vind het eigenlijk heel mooi en heel goed van je man dat hij ook zijn verantwoordelijkheid neemt in de anticonceptie. Vaak zie je dat het volledig op de vrouw neerkomt. Ik kan het me aan de ene kant wel voorstellen, het lijkt ineens heel erg definitief.. Maar er is altijd een hersteloperatie mogelijk. Oh ja en van zijn kant kan ik het me ook wel voorstellen dat hij dat voor zichzelf besluit. Hij weet gewoon zeker dat hij geen kinderen meer wil. Hij neemt hierin de verantwoordelijkheid voor zijn eigen lichaam. Als ik zeker zou weten dat ik geen kinderen meer zou willen dan zou ik me ook laten steriliseren ook al zou mijn partner daar niet volledig achterstaan. Het krijgen van kinderen moet je allebei willen en als een van de twee het niet (meer) wil dan is dat zo en is het naar mijn mening geen probleem om er zelf voor te zorgen dat het ook niet meer mogelijk is. En ik weet niet meer wie het zei maar jij hoeft je natuurlijk niet druk te maken over wat als je man een nieuwe relatie zou krijgen en dan ook nog kinderen wil. Dat is een afweging die hij zelf moet maken.
"In het verleden onderging u een sterilisatie. Dit is een veel gebruikte methode voor anticonceptie. Helaas was het uitgangspunt hierbij dat deze ingreep onomkeerbaar en dus definitief is. Dit is gelukkig niet altijd zo. Bij een deel van de mannen die een zogenaamde vasectomie of doorsnijding van de zaadleider hebben ondergaan ontstaat later een hernieuwde kinderwens. Deze mannen komen dan in aanmerking voor een zogenaamde vaso-vasostomie, ofwel het opnieuw aan elkaar zetten van de uiteinden van de doorgeknipte zaadleiders. De wijze waarop de sterilisatie heeft plaatsgevonden en de duur tot de hersteloperatie bepaalt de kans op een succesvol herstel. Gemiddeld is de kans op een succesvolle operatie zon 70% (landelijk percentage). Slechts 50% van de koppels raakt echter zwanger na een dergelijke ingreep. " Slingeland Ziekenhuis Het is niet geheel definitief natuurlijk maar snap je gedachte wel. En je hebt minder kans na zo'n herstel operatie. Sterkte meis
ik vind het ook juist heel goed van je man. Misschien een heel domme vraag maar heeft een man dan nog een zaadlozing? o
Mijn man is 39 (ik ben 32). Hij zegt dat hij ook zeker weet dat hij geen kinderen meer zou willen bij een andere vrouw.
Ja vind ik eigenlijk ook. Ik heb op dit moment ook het gevoel dat ons gezin compleet is, maar ik vond dit toch wel erg rigoreus
Daar heb je ook wel weer gelijk in, maar er zijn natuurlijk ook andere methoden zoals bijv. een hormoonspiraal, daar had ik me toch beter bij gevoeld. Overigens heb ik nooit gezegd dat ik geen pil of zo meer wil slikken, ik heb jaren geen pil geslikt en ik zou het dus niet erg vinden om hem nu wel te gaan slikken. Ik ben juist sinds kort weer begonnen omdat ik vrij heftige menstruaties heb op het moment
Dit heb ik hem ook al verteld, maar ik geloof niet dat hij hier heel blij van werd. Ik krijg hem echt nooit naar het ziekenhuis hiervoor
wij hebben nog geen kinderen maar hebben we er genoeg dan laat hij zich ook snippen.. want ik wil niet meer aan de hormonen en hij heeft dat ook liever niet meer, omdat ik dan kwa karakter verander. nu eerst maar even baby's maken
Mijn man had de verwijskaart naar de uroloog al op zak, maar toch heb ik een spiraal genomen. Hij twijfelt niet maar ik nog wel. Vind het te definitief. Hij wil het nog steeds, maar zolang ik twijfel doet hij het niet.