*Gaat even bankrekeningen tellen* Hmm... Wij hebben 6 bankrekeningen... 4 voor onszelf en 2 voor de zaak... Eigenlijk lichtelijk overdreven... 1 van ons samen met een spaarrekening en ieder nog 1 gewone bankrekening. Op de mijne staat vaak maar een 100 euro voor noodgevallen, of als de maand weer ens langer duurt dan ons geld... Op mijn mans rekening komt het geld van de belasting binnen, maar dat laten we mooi staan, want dat zullen ze binnenkort wel weer terug willen hebben... Op het moment zijn de belastingdienst en wij niet zulke goede vriendjes... Hier komt ook alles op de grote hoop, al vanaf het begin. We hebben er niet eens over nagedacht om het apart te doen, zo'n gedoe allemaal... HEt is idd allemaal van ons, en ik doe meer in het huishouden, dus ik draag bij in natura, zogezegd...
Bij ons komt alles op één rekening binnen. Daar worden alle vaste lasten vanaf gehaald. Verder wordt er dan een vast bedrag naar onze eigen persoonlijke rekeningen gestort en daar doen we van wat we zelf willen. We krijgen bij alles op 1 hoop het gevoel elke keer elkaar te moeten vragen of je een rolletje drop mag kopen, was ook niet helemaal de bedoeling. En zo hebben we toch ieder hetzelfde te besteden ongeacht wie op dat moment het meeste binnenbrengt. Werkt voor ons super, maar ieder z'n eigen ding toch? Gr Heel76
Wij krijgen ons salaris op onze eigen rekening binnen en storten beide elke maand automatisch een vast bedrag naar een gezamelijke rekening. Daar betalen we al onze vaste lasten en boodschappen van.
alles samen... Hebben sinds kort een enóf rekening (zijn pas 5 jaar getrouwd, ach..)maar daarvoor alles samen hoor. Ik werk nu nog maar 20 uur en heb niet het idee op mijn mans zak te teren. Dit is nu eenmaal de verdeling waar we voor gekozen hebben.
Hier word het loon van mijn vriend op zijn rek. gestort en mijn stufi en alle toeslagen die met kind te maken heeft ook bij mij. Mijn vriend betaald de vaste lasten van het huis, ik betaal de boodschappen en alles voor de kleine. Maar als ik geld tekort kom, pak ik het gewoon van hem en andersom ook Dit is meer zo omdat mijn telefoonrekening altijd 10 keer zo hoog is als die van hem en ik meer van shoppen hou en anders niks durf op te maken omdat het ook zijn geld is.
Hier alles op 1 hoop. Ik werk wel minder, maar ik doe meer in het huis en zo is het toch eerlijk verdeeld. Voel me ook zeker niet schuldig als ik eens wat duurs koop en hij doet dat ook niet. Wel overleggen we grote aankopen natuurlijk eerst met elkaar. Soms zeurt hij wel eens dat ik te veel geld aan kinderkleertjes uitgeef, maar ja, die groeien nu eenmaal hard haha. Nee, hij vind het ook niet echt een probleem, anders hield ik er wel meer rekening mee.
Het feit dat we alles op 1 hoop gooien, wil niet zeggen dat 1 van ons niet financieel zelfstandig is. Alleen dat we het niet gescheiden houden, mocht het nodig zijn kunnen we best allebei ons zelf voorzien. Maar we hebben gewoon geen zin in al dat gedoe, en zo is het voor ons een stuk overzichtelijker en dus makkelijker. maar dat zal vor iemand anders juist weer anders zijn.
Het is mijn mening en gevoel daarover en dat betekent niet dat dit perse de 'waarheid' is . Voor ons is het geen gedoe doordat alles automatisch gaat. Ons geeft het een gevoel van zelfstandigheid en onafhankelijkheid en dat vinden wij belangrijk.
Hier gaat het ook apart. En dat komt voornamelijk omdat mijn man een eigen zaak heeft. En met die achtergrond is eigenlijk alles "gescheiden" (huwelijkse voorwaarden). En dat moet je uiteraard met grote aanhalingstekens zien, maar het is gewoon een stukje veiligheid dat wanneer het bedrijf in zwaar weer zou komen, niet aan mijn inkomen wordt gezeten, of het huis, of het spaargeld. Buiten dat ben ik opgevoed met de achtergrond dat je als vrouw een mate van zelfstandigheid dient te hebben (gescheiden ouders en een moeder die daardoor al haar dochters heeft doordrongen van het feit dat je nimmer "afhankelijk" dient te zijn van een ander (partner, overheid of anderszins) - geen waarde oordeel, maar mijn opvoeding). Ik vind het ook geen probleem en ik vind het gescheiden hebben van de financien ook wel normaal. Bovendien vind ik het zelf prettig en dat heeft niets met vertrouwen o.i.d. te maken. Het is maar net wat werkt en dit werkt voor ons ...
Wij hebben allebei 2 apparte rekeningen maar doen wel gezamenlijk met het geld.. Alles wat over is aan het eind van de maand gaat naar de spaar.
Wij hebben een en/of rekening en een rekening van mij. En daarnaast ook nog een spaar. lief's loon komt op de en/of en mijn loon op die van mij. Het is allemaal wel van ons samen bij ons is het ook écht ONS geld (en niet jou of mijn) maar op deze manier bevalt het ons het beste. Doordat lief nu op een andere manier loon krijgt als normaal het geval was moesten we erg wennen en stonden we laatst over ons krediet heen maar ook op mijn rekening stond niets meer. Als zijn loon op de en/of zou zijn gestort hadden we niets in handen alleen de "schuld" op het krediet zeg maar opgelost, dat zou dus droog brood betekenen of erger nog: helemaal niets te eten.... We hebben toen kunnen regelen dat zijn loon op mijn rekening gestort werd, zo hadden we weer genoeg te besteden voor ons eten en drinken en wat er nog meer bij komt aan gewone dagelijkse kosten en de week erop konden we alsnog de schulden aflossen. Was dus ons geluk dat we een extra rekening erbij hebben! beetje ingewikkeld miss maar er stond bij uitleggen dus bij deze
Ik heb een rekening en hij heeft een rekening maar we gaan eigenlijk altijd aan de haal met elkaars pas.. Wij zijn ook zeker niet van het jouw en mijn geld, echt niet wordt daar kriegel van! Bij bijvoorbeeld vrienden: Ik heb vorige keer weekendje weg betaald, nu ben jij! Dan denk ik je wilt toch allebei, dan laat je je toch niet een weekend op deze manier door de neus boren.. Hetzelfde, je laat je partner ook niet verhongeren... Ook zal ik het niet aan kunnen zien dat lief iets wil kopen en hij heeft het geld niet, maar ik wel, dat hij het dan niet kan kopen.. Ik zou me zo lullig voelen dan met een volle rekening!
Wij hebben hier wel 2 rekeningen maar van m'n man z'n rekening gaan de vaste lasten af. Van mijn rekening betalen we de boodschappen, benzine, extra's en sparen we. Verder hebben we nu elk een bedrag per maand wat we vrij besteden maar waar we ook onze kleding enzo van kopen. Zodoende kunnen we toch af en toe geld uitgeven zonder over alles te moeten overleggen en houden we ook wat over
Wij hebben allebei een eigen rekening waar ons salaris op gestort wordt. Tevens hebben wij een gezamenlijke rekening. Daar storten wij allebei een deel van ons salaris op, de een wat meer dan de ander (omdat ik nu eenmaal parttime werk en mijn vriend fulltime). Hiervan worden alle lasten betaald, zoals verzekeringen, gas/water/elektra, hypotheek en de boodschappen. Met hetgeen wij op onze eigen rekeningen hebben staan, mogen we zelf weten wat we doen. Tevens hebben wij allebei een eigen spaarrekening. Voor grote uitgaven (zoals bijvoorbeeld een nieuw bed) leggen we altijd allebei een gedeelte bij. Wij wonen samen met een samenlevingscontract. De notaris heeft ons aangeraden allebei een eigen rekening aan te houden en tevens een gezamenlijke rekening te nemen. Dit is handiger mochten wij ooit uit elkaar gaan (wat ik niet hoop).
Alles op 1 hoop, zo kunnen we het beste het overzicht bewaren. En wat we willen hebben kopen we ook, vriend vraagt het soms nog, omdat ik de financiën beheer. En dan vraagt ie wel eens of het wel kan, maar verder niet hoor...
Wij hebben samen een betaal en spaarrekening. Verder heeft ieder van ons nog een eigen rekening en een spaarrekening. Toen we net samenwoonde was alles apart, maar nu we officieel samenwonen en er een kindje op komst is doen we alles samen. Als de baby geboren is openen we voor hem ook een spaarrekening waar we allebei geld op storten.
Hier een overtuigd feministe met goed eigen inkomen en alles op de gezamenlijke hoop We hebben vrij veel rekeningen, mede omdat man geen Nederlander is. Sommige op zijn naam, sommige gezamenlijk, en sommige op mijn naam. Eigenlijk overleggen we nooit over uitgaven omdat we beiden alleen dingen aanschaffen die wij nodig vinden. En wat "nodig" is, is voor ons ongeveer gelijk. Geld is hier nooit een onderwerp van gesprek, eigenlijk. Ik vind het heerlijk, veel gevoel van vrijheid. Nooit kijken of iets van mijn of zijn rekening hoeft, en nooit hoeven rekenen.
Wij doen alles appart maar dat komt puur omdat we het niet eens kunnen worden over bij welke bank we dat doen .. Het is niet zo dat zijn geld zijn geld en mijn geld mijn geld is want alles wat hier binnen komt is gewoon van ons ...
Ik lees dat zo vaak, hè dat degene die het meest verdient ook meer bijdraagt met zijn/haar salaris... En dat is heel logisch, want anders zou de een veel minder voor zichzelf te besteden hebben als de ander. Maar wat ik me dan afvraag, zijn de huishoudelijke taken dan ook naar rato verdeeld? In mijn omgeving zie ik namelijk toch wel heel vaak dat alles op 1 persoon neerkomt, degene die het minste werkt. Hier ook trouwens en ik heb daar totaal geen problemen mee (meestal niet tenminste) maar ik vraag me dat zo af... Edit: De dingen die manlief doet zijn op 1 hand te tellen... De kattenbak (vaak nog te laat ook, zodat de poes in de gang gaat zitten en ik moet dweilen) de containers, grasmaaien en de doe-het-zelf klusjes in huis.
Hier precies hetzelfde, als ik niet thuis was KON mijn man niet zoveel verdienen dus werken we alletwee even hard ervoor (alleen krijg ik er niet voor betaald van iemand, behalve de liefde van onze kids natuurlijk haha) Zelfstandigheid ja, ik vind het geen goede basis voor een huwelijk als je geen ons hebt maar ik, mijn, jou e.d. het is ons gezin en daar gaan we 100% voor (en dus niet met in het achterhoofd dat het weleens fout kan gaan want dan zit je altijd met die 1% in je hoofd van WAT ALS) Maar daarnaast vind ik mijn zelfstandigheid minder belangrijk als de opvoedingh en het opgroeien van onze kinderen, daar mag ook besgt in geinvesteerd worden... en ja die tijd, geld, moeite steek ik er graag in ook al is het dan niet betaald, naar mijn mening betaal je dan de prijs later, want asl je 90 bent en je zit je leven te overzien denk je niet aan die geweldige baan, prachtige auto, supervakantie maar dan denk je aan de mooie momenten in je leven SAMEN met je gezin, spullen zijn zo onbelangrijk dan...