Sannemart, wat jij nu zegt heeft Jill dus ook. Gecombineerd met de 6de ziekte dan Vannacht sliep ze voor het eerst in haar eigen bed van begin tot eind. Wel weer drama om half 2, maar ze liet zich na een tijdje wel weer terugleggen. Overdag hangt ze ook als een aapje om mijn nek, vraagt meer aandacht en huilt als ik wegga. Kan ook minder goed alleen spelen. Hetisunfase hetisunfase herisunfase Dorientje Laten huilen ben ik absoluut geen voorstander van. Ik vind het doodzielig en ook ongezond. MIJN mening. Het zou Jill meer slecht dan goed doen.
Idd, daar heb ik ook al aan gedacht dat het verlatingsangst zou kunnen zijn... Want het is idd elke keer als het licht uitgaat en ik de kamer uitga dat ze begint te huilen... Maar langs de andere kant, blijft ze toch nog huilen wanneer ik haar knuffel... Maar ik zeg heel voorzichtig, dat het vannacht wel weer goed ging... Bedankt voor de tips...
even een vraagje... ben benieuwd wat jullie zouden doen. Ik heb vorige week de mex. griepprik gehaald en moet dus ook nog een 2de prik halen. Maar nu zijn wij ook aan de klus voor een brusje.. Zouden jullie nu 2 maanden wachten met klussen ivm die griepprik?
Volgens mij heeft het volhouden hier wat geholpen... Julie heeft vannacht de volledige nacht doorgeslapen... Hoop dat het zo blijft. Ik duim voor jou, dat R er zich ook gaat bij neerleggen dat zijn mama ook slaapt 's nachts...
ik persoonlijik niet maar dat is misschien heel onverstandig van mij (niet dat we voor een tweede gaan maar stel dat) Misschien kun je hierover de vk praktijk vragen? Die krijgen die vraag vast vaker.
Hoe bedoel je ongezond? Mij hebben ze steeds gezegd dat het geen kwaad kon om heb eens echt te laten doorhuilen... Ik heb het ook al geprobeerd om met haar te knuffelen als ze een bui krijgt, maar ze blijft gewoon krijsen. Nouja het ging vannacht goe, dus de duimen draaien hier dat dit zich blijft herhalen (het goed gaan wel te verstaan hé)
Voor mijn gevoel zou ik wachten met klussen. Maar idd zoals Yule zei, misschien effe navragen bij vk.
Aah Jill ook al... tis inderdaad een fase. Maar god wat was ik kapot toen. Bijna geen slaap in idd als een aapje om je nek overdag. En snel huilen om niets. Ik ben blij dat Teun dit achter de rug heeft want ik vond het de zwaarste tijd tot nu toe. Er leek geen eind aan te komen en daarnaast was hij ook telkens ziek. Dus ik leef erg met jullie mee. En wij hebben Teun ook niet laten huilen toen. Hij was zo overstuurd dat gaat door merg en been. Wij hebben hem telkens weer opnieuwd getroost.
Ja maar Teun bleef toen ook doorhuilen terwijl ik hem troostte... was echt moeilijk te kalmeren. Blijkbaar krijgen ze ineens het besef dat je ook echt weg kan gaan ofzo.
misschien moet ik toch ook proberen om haar dan ook eens bij me in bed te nemen, of der wat langer te troosten... Het is idd raar. Julie is eigenlijk altijd een goede slaper geweest. Ze sliep sinds de 2de dag na haar geboorte ongeveer een 7 uur aan een stuk 's nachts... (rond 23uur laatste voeding, en dan rond 06.00uur wakker toen Steven naar zijn werk vertrok) en verder ook steeds geen problemen met slapen. Dus was wel effe geschrokken toen dit zo plots begon
Zo Sara ligt in bed. Wat een drukke ochtend. Ga lekker even op de bank een serietje kijken nu ze slaapt. Vanmiddag nog ff bij szus op bezoek. Snel wat algemene reacties: Keukens: die krengen zijn nou eenmaal enorm duur. Vaak ben je enkel aan apparatuur al minimaal 5000 euro kwijt. Maar mooie keuken hoor Ingeltje... Huilen: Sara huilt eigenlijk nooit. Zeker niet in bed (wat niet is kan nog komen hoor). Ze huilt alleen als ze zich pijn doet, en dan troost ik haar. Huilt ze omdat ze van mij op haar donder heeft gehad, dan kan ik daar heel goed tegen. Straf is straf en niet "o kom toch maar bij mama". Dan leert ze het nooit, in mijn ogen. MG prik: heb gisteren toch maar de 1e gehaald. Er waren zoveel mensen op het werk met de MG. Heb gewoon geen zin om het op te lopen en wie weet anderen aan te steken. Ben al die idote complottheorieen eigenlijk ook wel beu. Sara mag morgenochtend. Zo nou ga ik ff genieten van de 2 uurtjes die Sara slaapt. Bye
(laten) huilen: ik denk dat het ook heel erg per kind verschilt. bij de een zal het wel werken en bij de ander niet. net zoals het ook per ouder verscilt: de een vindt het een goede methode en de andere niet. als je er niet achterstaat, zou ik het niet doen. ieder z'n meug sannemart: ik zou gewoon klussen
Laten huilen is nog iets anders dan alleen laten huilen. Als je elke 5 minuten je gezicht laat zien biedt je ook veiligheid, namelijk dat je er nog bent alleen in een andere kamer. Het gaat erom dat je je kindje geruststelt als het huilt, want het voelt zich dan duidelijk niet prettig. Dorientje: Julie zal ook wel de spanning bij jou voelen gezien de situatie thuis en ze heeft ook haar vader ineens niet meer om zich heen. Dat versterkt mogelijke verlatingsangst natuurlijk wel (mensen kunnen dus zo ineens verdwijnen).
Laten huilen: zijn hubbie en ik net als Freesia geen voorstander van. Dan breekt ons hart gewoon als hij echt ligt te krijsen. En daar komt t bij.. Net als bij Jannes, dat Mike echt amper huilt. Dus als hij huilt, troosten wij hem of controleren wij hem want dan is er iets. Zo dacht ik vd week opeens toen hij heeeeel hard ging krijsen in bed van ja daaag net sliep je nog gewoon dus.. En toen zei mijn gevoel, nee Mike huilt nooit dus kijk maar even. En toen lag hij met zijn arm helemaal vast tussen de spijlen van zijn bed. Dus ook met verlatingsangst (hebben we al paar fases van gehad) doen wij hem troosten en eventueel even uit bed halen, maar niet de kamer uit.
maar wat als het 's nachts uren en uren duurt? misschien ben ik dan hard, maar na een uur krijsen - troosten - stil -weglopen - krijsen - troosten - stil - weglopen - krijsen etc heb ik er wel genoeg van... ik check eerst allesn en probeer hem dus eerst wel te troosten. maar hij blijft gewoon volhouden en dan moet ik het uiteindelijk ook doen. anders slaapt er niemand meer. hij lijkt het nu door te hebben, want na een paar minuten stopt hij weer als er niemand komt.
Teun huilde ook eigenlijk nooit en was een goede slaper dus daarom hebben wij hem ook niet laten huilen. Hij was duidelijk heel verdrietig en overstuur. Alleen hebben wij hem (van oververmoeidheid van onszelf) midden in de nacht een paar keer bij ons in bed genomen. Ik weet dat dat geen goed idee is dus we hebben hem als hij sliep wel altijd weer in zijn eigen bed terug gelegd. Gelukkig heeft hij daarna nooit moeilijk gedaan om in zijn eigen bed te slapen. En verder sluit ik me helemaal aan bij het comentaar van Yule over huilen.
ja het zal denk ik ook wel schelen als je kind nooit echt huilde. want als hij dan wel huilt, is er vast wel iets aan de hand.
Wij hebben hem dus altijd opnieuw getroost en later soms bij ons in bed genomen zodat we ook konden liggen.. we waren zo moe en om 6 uur gaat hier de wekker weer... Maar als mijn kind dit al vanaf het begin zou hebben of als het allemaal niet zou helpen... tja dan weet ik het ook niet. Dan zou ik misschien ook Bachbloesem therapie proberen ofzo. Een kind is niet voor niets zo overstuur denk ik dan. En hij is nog wel erg jong om je uit te testen. Maar goed, idd ieder kind is anders en bij Teun was laten huilen duidelijk niet de oplossing.