hallo,,ik heb lang zitten nadenken om op dit forum wat te tikken,maar ik kom het onderwerp elke dag tegen op zwangerschapspagina,,aangezien we proberen zwanger te raken van ons vierde kindje Ik lees vaak verhalen van mensen die in twijfel zijn over wel of niet adopteren,,na het uitblijven van een zwangerschap. Ik wil graag mijn eigen ervaring opschrijven en in mijn geval de positieve kanten van adoptie toelichten ben zelf geadopteerd toen ik 6 maanden was.Ben toen bij twee hele lieve mensen terrecht gekomen die tervegeefs al 10 jaar bezig waren kinderen te krijgen! In de loop der jaren werd ik erg nieuwsschierig naar mijn afkomst,en ben met behulp van ouders en de fiom achter mijn biologische ouders hun adres gekomen. ze woonde allebij appart,maar wel in een straal van 20 km bij mij vandaan. dus het eerste contact was al gauw gemaakt,met de bio vader,en al die tijd waren het mijn ouders die achter mij stonden. al gauw bleek dat het niet was wat ik verwacht had en het voelde niet echt ok.had sterk het gevoel dat er dingen achter gehouden werden voor me en dat hij niet eerlijk was tegen me. dus toen een tweede poging ondernomen om bio moeder te vinden. dit bleek niet zo makkelijk te gaan,maar uiteindelijk na lang aandringen toch een ontmoeting bij de fiom gehad. dit was heel vreemd en voelde erg bizar,des te meer omdat ik het me heel anders had voorgesteld toen kwam bij mij voor het eerst het besef dat ik zo ontzettend dankbaar was voor het feit dat ik ter adoptie was afgestaan,en dat ik bij mijn ouders terecht was gekomen. en toen begon het voor mij pas echt,,,na de bevalling van mijn oudste dochter heb me nog nooit zo"verdrietig,,schuldig,boos,slecht,eenzaam,maar bovenal Ƥnders" gevoeld als toen,,8 jaar geleden! heeft heel wat tijd nodig gehad maar mede door de goede zorg van mijn ouders en man,ben ik er toch uitgeklommen na een jaar. heb daarna nog 2 prachtige dochters gekregen,,en na elke bevalling werd bij mij het gevoel van begrip sterker!! begrip????JA BEGRIP, want ik kon niet anders bedenken dat je alleen in uiterste nood afstand zou doen van je kind dan moest de situatie wel zo dusdanig ernstig zijn,,want het is een hele nobele beslissing om je kind af te staan,ten behoeve van het kind. eerst zag ik dit natuurlijk niet zo,ik was eerder boos en voelde me erg in de steek gelaten,maar was ook een paar jaar jonger,,dus had nog niet de ervaring die ik nu heb en toch bleef het knagen,,dat gevoel van er klopt iets niet,,want de werkelijke reden waarom ik afgestaan was,,is me nooit verteld!! tot dat er deze zomer wat gebeurde waardoor mijn hele puzzel in elkaar viel!!! in de vakantie kreeg ik puur bij toeval{hoezo er is meer tussen hemel en aarde???} te horen dat mijn bio moeder dood gevonden was in haar huisje!ze was nog jong,,53! ik had dit nooit geweten als er niet toevallig iemand uit het dorp waar ik woon,,al 8 jaar bij haar thuis kwam,in de vorm van hulpverlener!en die had een foto van mij zien staan{die ik toevallig 12 jaar terug had opgestuurd,sinds dien had ik geen contact meer gehad}.dus zij kwam mij persoonlijk het nieuws vertellen,en ze vertelde me toe iets waardoor al mijn twiijfels over wel of niet adopteren in 1x weg vaagde!! mijn bio moeder bleek een verstandelijke beperking te hebben en functioneerde dus verstandelijk op het niveau van een 12 jarige en daarbij had ze nog allerlei stoornissen op het geestelijk vlak. ben er geweest om afscheid te nemen en heb met eigen ogen gezien hoe ze woonde{ze woonde in een opvangcentrum onder begeleiding}.wat een trieste toestand zeg!!! ben er echt ff goed ziek van geweest!en heb heel wat tranen gelaten,want het was wel de vrouw die mij het leven had geschonken! maar achteraf gezien had me gevoel me niet in de steek gelaten,,want ze had me niet afgestaan omdat ze me niet wou,,nee ze had geen keus!!!! dus vandaar even mijn verhaal{en om het ff van me af te zetten} en om aan te geven dat adoptie een keuze is die je heel bewust maakt omdat je echt niet anders kan!! en voor alle mensen die willen adopten zou ik zeggen,,,doe het,,geef het kind een nieuwe toekomst,,eentje met veel liefde en zorg,,dan komt het helemaal ok!! heb nu zelf gezien waaraan ik ontsnapt ben,,en geloof me,,,,dat was niet fraai:x:x!! heb het nu goed voor elkaar dankzij mijn ouders en natuurlijk mezelf hoop dat er iemand is die het leest. groetjes,,,,,
Wat goed dat je hier je verhaal doet. Ik weet gewoon even niet hoe ik moet reageren. Knuffel voor jou.
hoi nummer 4 ! Jeetje wat zal het in het begin moeilijk zijn geweest toen je zo weinig antwoorden had ! Gelukkig ben je er later wel achter gekomen , maar niet op een prettige manier. Ik denk er weleens over na .. Moeders die hun kindje ter adoptie afstaan. Volgens mij heeft iedere moeder liefde voor haar kind en doet het gods gruwelijk veel pijn om elke dag met die beslissing verder te leven. Ik heb zoveel respect voor de moeders die de beslissing gemaakt omwille voor een betere toekomst voor hun kind. Veel liefs
heyy,,ja dat is dus ook mijn boodschap hoorde van een zus van haar tijdens de begravenis dat ze heel hard gehuild had dat ik weg gehaald was vlak na de geboortedan krijg je wel ff kippevel! je maakt zo;n beslissing echt niet zomaar,maar ik ben wel het levende bewijs dat een kind adopteren zooooo de moeite waard is! je geeft een kind de kans om op te groeien in een stabiele omgeving! thanks dat jullie reageren en me stukje gelezen hebben,,,doet me echt goed!! xxx nummer 4
heel erg bedankt voor je verhaal!! wij zijn bezig met de adoptieprocedure en hebben net de bijeenkomsten afgerond, uiteraard hebben wij veel twijfels of het wel juist is wat we doen een kind weghalen uit z'n omgeving/land. zijn biomoeders bijv niet onder druk gezet e.d. het blijkt maar weer je doet nooit "zomaar" afstand van je kind. dat kwam ook in de bijeenkomsten naar voren afstandsmoeders kiezen heel duidelijk voor het LEVEN van hun kind. nogmaals dankjewel en veel geluk. grtjs mama1977
heeey mama1977 Nou ben ik het die met kippevel zit erg lief je reactie en zo mooi dat je het juist nu op dit moment leest ik heb veel respect voor mensen die de keuze maken om een kind te adopteren,,want het is best een grote stap in je verdere leven! Ik weet zeker dat het kind dat bij jullie terecht gaat komen erg gelukkig gaat worden! want mensen die deze beslissing maken,hebben vaak al zo veel meegemaakt en ook zo veel liefde te geven!!! ik wens jullie heel veel succes met de adoptie procedure,en ben erg benieuwd eigenlijk wanneer jullie procedure gaat starten voor mensen zoals jullie{en mijn ouders natuurlijk} heb ik ook dit verhaal neergezet. meestal worden alleen de moeilijkheden omtrend adoptie verteld,,kijk maar naar spoorloos,. heb als tip voor jullie"wees naar jullie kind altijd eerlijk en open over de adoptie ook als ze ouder worden,,en je zult zien dat je enorm veel wadering ervoor terug krijgt heel veel succes en veel liefs van mij
dankje wel voor je reactie... erg lief momenteel hebben we de VIA bijeenkomsten achter de rug en moeten we wachten op het gezinsonderzoek (waarschijnlijk ruim een half jaar want de raad heeft achterstanden) daarna volgt hopelijk de beginseltoestemming. grappig dat je "spoorloos" vermeld. ik heb namelijk al van een aantal geaopteerden gehoord dat ze helemaal niet willen zoeken zoals in die programma's te zien is. en ze hebben ook lang niet allemaal crisissen e.d. Wat dat betreft krijg je in de hele procedure altijd te horen wat er mis kan gaan (ook bij de bijeenkomsten) en dat hoeft natuurlijk allemaal niet te gebeuren. open en eerlijk zullen we zeker zijn. in ons geval wordt namelijk het verschil nog wat benadrukt omdat we ook nog een biozoon hebben, dus stel het wordt een donker kindje dan zul je natuurlijk ook sneller reacties krijgen van je omgeving (krijgen we nu al maar da's veelal onbegrip en inderdaad mensen die alleen de spoorloosverhalen kennen) grtjs mama1977
en zo is het maar nethet is meestal een reactie uit onwetendheid.ben zelf nederlandse,dus er viel aan mij niet veel te glurenmaar heb wel vaak moeten horen dat ik mijn talenten en uiterlijk toch wel van een ander moest hebben,,want dat is contra mijn ouders!!!! en wat betreft je biozoon,,denk dat dat wel goed zit hoor,,anders begin je er niet aan. heel veel succes verder. xxx van mij
Ik ben ook geadopteerd en je kind ter adoptie afstaan is niet altijd een heldendaad.. mijn ouders waren en de drugs en kwamen niet eens opdagen bij de rechtszaak voor de ondertoezichtstelling dus geloof me er zijn ouders... die zeg gewoon niet interesseren voor hun kroost. .. :x
Bedankt nummer 4 voor het delen van je verhaal. Ik kan me een beetje indenken hoe jij je hebt gevoeld, maar indenken is zoveel anders als het echt beleven. Wij zijn nog in twijffel om te adopteren. De procedure is zo ontzettend lang om te adopteren om de hoge bedragen niet te vergeten. Wij zijn dus nog heel goed aan het nadenken. Klinkt misschien raar hoor, maar het is gewoon moeilijk om een keuze te maken.
hay daisy,,ik heb ook nergens gezegdt dat het een heldendaad is hoor ik ben heel wat jaren verder en heel veel tranen verder vanaf het moment dat ik het wist en nu!!!! wil ook echt niet de biologische ouders op een voetstuk zetten,,want dat gaat me te ver. maar door boos te blijven,je eigen anderrs voelen,je eenzaam voelen en vooral jezelf de vraag blijven stellen"waarom"? wordt je echt niet gelukkiger meid! en ik kan het weten hoor,,kan echt wel een heel dik boek schrijven over adoptie,,maar ook over alle emoties die erbij komen kijken. maar door de jarenlange ervaringinen die ik heb opgedaan,,ben ik dus wel tot deze slotconclusie gekomen!! en dat wilde ik de aanstaande adoptiemoeders en vaders even laten weten xxx
heey elvira,graag gedaan hoor!ik kan me heel goed voorstellen dat het geen makkelijke keuze ismaar geloof me,het is zo de moeite waard!! en in eerste instantie komen er gerust wel problemen boven tafel als het kind later vragen gaat stellen over hun afkomst,,maar als je alles bespreekbaar houd,,komt alles uiteindelijk goed!!! veel succes!!! xxxerica
knap dat je het hier neerzet misschien ene vreemde vraag hoor maar... lijkt het je zelf ook wat om een kindje te adopteren?
hay,nou is geen vreemde vraag hoorik heb altijd geroepen dat als ik geen kinderen zou kunnen krijgen,,ik zeker voor adoptie zou kiezen,,,maar ik ben nu zwanger van de 4de,,,en ik moet je zeggen,,het voelt zo goed om iets van mezelf te hebben,,me eigen vlees en bloed! maar ik snap je vraag wel hoor,,,wie weet in de toekomst{ben nog jong 33}! xxx
Allereerst proficiat met je zwangerschap! Ik heb je verhaal met kippenvel gelezen. Goed dat je het hier neer hebt gezet. Je bent een krachtige vrouw.
wow,,,dank je wel,,wordt er verlegen vanzo heb ik mezelf nog nooit gezien namelijk dank je wel voor dit grote compliment xxx
wat geweldig dat je weer in verwachting bent! gefeliciteerd! ik heb je verhaal ook gelezen en kreeg echt tranen in mn ogen over de situatie van je bio moeder.. vind het fijn voor je dat je weet wie je biologische ouders zijn en dat je weet hoe die situatie toen zou zijn geweest.. vind het ook ontzettend dapper dat je je verhaal hier neerzet! goed teken dat je er zo open over durft te praten! snap ook erg goed dat het een moeilijke periode is geweest toen je zelf je eerste kindje hebt gekregen. vroeger toen ik nog veel bij de manege kwam bij ons in de buurt, waren daar ook altijd pleegkinderen. sommigen bleven en sommigen hadden het als vakantie adres. heb vaak en veel met die kinderen gesproken. en met sommigen ook diepere gesprekken en zijn ook goeie vriendschappen door ontstaan. heb veel respect voor die mensen die geadopteerd zijn, maar vooral ook aan de mensen die ze opvangen en een goed leven willen bieden. is erg bijzonder! geniet van je zwangerschap! je bent vast een ontzettend lieve en goede moeder
Hallo allemaal, Heb het hele verhaal met gemengde gevoelens gelezen. Nummer 4, ik snap wel wat je bedoeld. Het is fijn opgegroeid te zijn bij lieve ouders. Zelf ben ik ook ned. geadopteerd. Mijn ouders zijn mijn ouders, en ik zou ze voor geen goud willen missen. Zelf heb ik net het hele zoekproces achter de rug. Mijn bio vader is onbekend (zegt mijn bio moeder) en mijn bio moeder wil geen contact. HALLO waar sta ik dan in dit proces. Ik heb hier niet om gevraagd. Het klinkt heel boos, en ja dat ben ik ook. Sinds de geboorte van mijn dochter sta ik anders in adoptie. Ik ben nog steeds dankbaar dat ik bij mijn ouders ben gekomen. Hun waren blij met mijn komst, zijn altijd erg open geweest, en ik had een goede toekomst. Maar toch brengt ook het geadopteerd zijn vele moeilijkheden met zich mee. Gelukkig word daar tegenwoordig wat meer open over gesproken. Natuurlijk heeft mijn bio moeder het recht om mij niet in haar leven te laten, maar heb ik dan geen recht op antwoorden van mijn vragen, en haar 1 keer in haar ogen te kunnen kijken. Ik vind van wel. Ze woont in dezelfde stad, en de kans dat we elkaar tegen komen ooit is groot. Ik zal haar (hoe moeilijk ze het ook heeft) dan toch niet sparen, en haar aanspreken. Want ik vind het niet alleen maar positief het adoptiegebeuren. En hoe moeilijk afstandsmoeder het ook hebben, sommige adoptiekinderen hebben dat ook. Ik ben nu 3x afgewezen door haar. En dat voelt zo erg. Gelukkig ben ik nu klimmende uit een diepe depressie. Met goede therapie die nu nog loopt ga ik hier sterker uitkomen, maar ik blijf me altijd geadopteerd voelen... Hoop niet dat ik stellen die willen adopteren nu op hun tenen trap. Want ik vind het goed wat jullie doen. En ben blij dat jullie kinderwens vervuld kan worden, en jullie een kindje een goede toekomst bieden. Maar sta ook open voor alles wat er bij adoptie komt kijken, en sta er altijd bij stil dat het een kind met "verleden" is. Knuf voor iedereen. groetjes sandra
hay,,ik kan je reatie juist heel goed begrijpen hoor meid!!! als ik mijn ervaringen en gevoelens hier ga neerzetten,dan ben ik nog wel even bezig hoor!!!ik ben nu sinds een jaar eigenlijk niet meer boos in me lijf,,,maar ben dat echt wel heel lang geweest hoor!!!!! en nog naar me bio vader toe{is een ongeloofelijke zak} en ik heb nu ook nog wel problemen die met de adoptie te maken hebben hoor! ben erg onzeker,,voel me erg snel ongewenst,erg kwetsbaar voor commentaar van andere mensen,,enz. dus kan je reactie heel goed begrijpen,,die zou ik zelf gegeven kunnen hebben,,maar dan een jaar geleden,,, er is in de tussentijd zoveel gebeurd op dat gebied,,dat ik er gewoon vrede mee wil hebben,,ik wil gelukkig zijn!!!! en dat kan alleen als ik al mijn boosheid en frustratie uit me leven ban!!! en heb daar echt wel 20 jaar voor nodig gehad,,maar voel me nu zoveel beter en sterker!! ik ben mijn adoptie ouders elke dag dankbaar,maar besef wel heel goed dat je het zelf moet rooien in het leven. ik wens je heel veel succes met je gevoelens meid!!!!!!!! ik weet hoe het voelt,,echt waar. een hele dikke knuffel van mij