Jonge 20ers die zwanger willen worden.

zo mogen we het horen meid

 

Beetje lullig van je Pa want kleine meisjes worden grote meisjes en die willen ook kinderen en een toekomst.

Voordeeltje hier is natuurlijk dat bijna mijn hele familie jong was toen ze kinderen kregen , dus niemand stond er in mijn fam. van te kijken toen ik zwanger was..

Je moet je eigen NOOIT wegcijferen voor het welzijn van je ouders !
je kunt proberen rekening met ze te houden maar jou wil is jou wet en niet het hunne

 

Zoals ik hierboven zei, men papa is vooral heel materialistisch... Hijzelf heeft geen diploma, maar heeft via via een mercedeszaak kunnen opstarten... Financieel heb ik helemaal niet veel hulp van hem, de alimentatie dat hij betaalt geeft hij aan men moeder, en ook de kinderbijslag die ik nog steeds krijg omdat ik studeer ontvangt zij, en ik vraag hem dan ook helemaal niet terug omdat mijn moeder het zeer moeilijk heeft als alleenstaande moeder van in totaal 3 kinderen. Maar terug op het probleem, doordat hij zo is is hij zeer ego-gericht en gaat dit volgens hem (ook al heeft hij dit nog nooit echt gezegd maar weet het wel zeker) zijn ego schaden... Hij staat er ook helemaal niet achter dat ik samenwoon maar ok, dat aanvaard hij nog ongeveer... Dus ik denk helemaal niet dat hij blij zou zijn als ik zwanger ben, aangezien hij in heel mijn jeugd (en in die van mijn broer en zus) niet naar ons heeft omgekeken en we hem eenmaal per week zagen en dit omdat het verplicht was... Dusja, een hele situatie dus! Zou het gewoon heel erg vinden om mijn familie te 'verliezen'... Maar op het financieel gebied en op relationeel gebied gaat alles echter wel goed, heel goed zelfs!

 

het zou wel heel erg gesteld wezen met je familie als jij ze zou verliezen omdat jullie een kindje willen........

 

Hey, je situatie is helemaal niet zoveel anders, omdat ikzelf ook de oudste ben (van zelfs heel de familie, heb geen oudere neven of nichten, of broers en zussen). Heb hiernaast ook nog een broer, een zus, en een halfbroertje langs de kant van m'n vader. Mijn mama zal uiteindelijk wel bijdraaien, maar wil haar gewoon geen leed aandoen, maar m'n papa gaat me helemaal niet meer bekijken als hij moest weten dat ik zwanger ben... Vind het heel erg spijtig en het breekt echt m'n hard, aangezien ik helemaal niet wil moeten kiezen tussen mijn familie of een kindje... Ik weet dat ze daar hun niet mee zouden moeten bemoeien, maar ze zeggen dat ze mij gewoon niet ergens moeten komen 'oprapen', en dat ik er gewoon nog niet klaar voor ben (dit door mijn leeftijd, en mijn studies en dat mijn vriendje 'zogezegd' geen vast werk heeft, maar dit heeft hij wel enkel nu niet omdat hij eventjes een pauze heeft genomen om te studeren)...

 

De alimentatie die hoort hij niet eens na je moeder over te maken. Die hoort je moeder tot je 18de te krijgen en JIJ tot je 21ste Ik zit op dat gebied in het zelfde schuitje alleen mijn vader maakt sinds mijn 18de het geld over naar mij
Kinderbijslag is idd voor je moeder zodat zij jou kan voorzien van keding en al die dingen , al woon je op je eigen en is dat dus eigenlijk niet nodig maar goed zoals ik het begrijp kan je moeder het goed gebruiken.

En ik vind omdat hij iets niet heeft gekunnen of anders heef gedaan hij dit niet op jou moet reflecteren , jij ben iemand anders en niet zoals hem.
Een beetje belachelijk dat hij vind dat als jij zwanger bent dit zijn ego zal schaden.. mooie egotripper is het dan ( sorry.... )

 

haha onze situatie is idd bijna hetzelfde , ik heb alleen een oudere neef en nicht en ja.. denkwijzen van onze ouders is ook totaal verschillend

Ik vind het triest dat je vader je eigenlijk dwingt te kiezen tussen hem en een kindje.... Dat is een keuze die jeniet hoort te maken.

 

Wow had het nog nooit zo bekeken eigenlijk heb je wel gelijk... het is gewoon zo dat ik mijn moeder die alimentatie en kinderbijslag (dat extra geld...) wil gunnen, aangezien zij het absoluut niet makkelijk heeft... en terwijl doet zij heel veel dingen voor mij, zoals bv. een nieuwe koelkast kopen, wat ze dus gedaan heeft voor mij en ze probeert met mij af en toe, om de 2-3 weken eens naar de winkel te gaan om wat inkopen te doen zoals voedsel enz... Dus ze probeert dit zeker en vast te compenseren! Dus daarom maakt het me echt niet uit dat mijn vader dit aan mij zou moeten betalen, want wil het haar echt niet afnemen...

 

Ja je hebt wel gelijk... Ik veronderstel dan maar dat het uiteindelijk wel goed zal komen.. Toch waarschijnlijk langs m'n moeders kant.. Laten we hopen in ieder geval...

 

tuurlijk wel!! stel nou he dat je moeder helemaal niet wou dat je een kind zou krijgen!! gewoon never.....had je dat dan ook niet gedaan omdat je moeder dat niet wil??????
lijkt mij niet toch!!
lekker voor jullie liefde kiezen, en de toekomst uiteraard!!

 

Nou dan is er ook niks mis mee dat je het zo doet met je moeder. Goed overnagedacht beide , jij helpt haar in preciepe en zij jou.
Netjes toch

 

Hij heeft het echter nog nooit zo uitgesproken, al heeft hij dit wel al laten vallen tegen mijn moeder... Maar ik heb dit tegen hem ook nog niet gezegd dat ik een kindje zou willen, aangezien ik echt helemaal niet zo'n vertrouwd contact met hem heb, het is namelijk iemand die vrij hard is en ja, gewoon ik heb er nog nooit een zeer close contact mee gehad... Maar het is en blijft men vader en ik weet hoe hij erover denkt en ja, hij keurt dit dus absoluut niet goed... Inderdaad, bij mij is er niemand in mijn familie die jong bevallen is, mijn moeder was 34 toen ze mij, haar eerste kind had (en had hiervoor op 19e jarige leeftijd abortus gepleegd...) en mijn vader was 26...

 

Ik heb ook geen close contact met me vader , vind het ergens wel jammer ( heb een zusje van anderhalf en een nog ongeboren broertje bij hem ) maar ergens ook niet... Ik baal het meeste ervan dat ik mijn zusje en broertje straks zo weinig zie.

Maar heb wel een vertrouwd gevoel en contact bij hem , als is het contaxt er weinig of dan ineens heel veel.

Het feit dat je dit al niet hebt zegt al genoeg.. Laten het los en trek je niks van hem aan.. Jammer als ie niet bij draait , het belangrijkste zou dan nog je moeder zijn.

Hier dus wel jonge fam. Mijn overgrootoma overleed helaas op nog net geen 84 jarige leeftijd ( toen zij overleed kwam ik er achter dat ik zwanger was , onze dochter is dus een echt wondertje ) , mijn Oma is 54 en mijn moeder is 36 en ik ben 19 , in januari word ik 20.

Mijn oma was 18 toen ze beviel van mijn moeder ( en me moeder heef nog een oudere zus ) en mijn moeder beviel op 17 jarige leeftijd van mij.
Mijn overgrootoma weet ik zo niet aangezien min oma ook nog een oudere zus heeft..
Ik zelf was 17 toen ik aantelde en 18 toen ik beviel...

 

nou meiden mn ritje friesland komt er zo aan.....blehh!!!!
ga lekker in mn tjama (pyjama/jogginbroek) haha!!

 

goeiemergen zeg wat een gepraat hihi en nog zo diepzinnig ook! Ik doe nooit meer een middagdut!

NOUCHI: als jouw vader denkt dat het zijn ego zal schaden als jij kinderen krijgt, zou ik hem als 'niet - toerekeningsvatbaar' beschouwen en buiten beschouwing laten in je hele relaas over wel of niet kinderen krijgen. Of jij wel of niet kinderen krijgt heeft namelijk helemaal niks met hem te maken maar alles met jou!
als jij denkt dat je er aan toe bent, kinderen krijgen, moet je naar jezelf en je vriend kijken en niet naar grootouders die al dan niet grootouders verlangen te worden!
En wat je zegt: je denkt zelf ook al dat je moeder wel om zal draaien!

en nog iets: met een constatering als PCO kan het NOG wel 3 jaar duren voor je eindelijk een kleine in de armen kan sluiten, dus laat je vooral niet tegen houden door je ouders!!!

Waarschijnlijk vindt je moeder het gewoon retespannend omdat ze jou als haar kleine meisje ziet (ze zorgt ook nog graag voor je enzo op haar manier) en kleine meisjes krijgen geen babies!!


En even iets anders: Als jij een supergoeie baan kunt krijgen bij de luchthaven die jij graagt zou hebben: DOEN!!!
Mijn ouders wilden ook graag dat ik studeren zou en ik kan het ook niet! Ik heb het geprobeerd maar werd er alleen maar gespannen van en heb nu ook duidelijk gemaakt aan iedereen dat het er niet in zit!
Ik hou van mijn werk, moet nu een klein beetje bijscholen daarvoor en dat gaat ook heerlijk lukken, maar ik ga geen 4 jarige studie doen!

Het is jouw leven, en jij moet het leven, niet zij!


@ Hier: IK WIL FRIET!!!!!!! ik heb er zelfs van gedroomd, maar mag niet van manlief want ik ben ziek dus ik moet soep en fruit eten want dat is goed voor me... Leuk hoor, zo'n zorgzame vent

maar IK WIL FRIET!!!! MET MAYO!!!

 

Dankjewel, vind het echt enorm leuk dat jullie zo ingaan op mijn verhaal... Vind het echt heel erg interessant, en raar maar echt wel waar, jullie woorden helpen me echt wel vooruit! Het is inderdaad mijn leven, en zij mogen dan wel de grootouders zijn, maar wij zullen de ouders zijn die beslissen om ons leven lang voor ons kind te willen zorgen.. Dus ja, jullie hebben allemaal gelijk... Ik ga dit dan ook proberen en doorzetten om dit kindje in m'n armen te mogen sluiten, en dit zal dan ook een wonderkindje zijn dat zonder jullie hulp, toch niet zo snel, ik niet in m'n armen zou mogen sluiten... Ik heb een uurtje geleden gebeld om de afspraak vast te leggen voor het spermaonderzoek, want die afspraak moest ik nog maken, en helaas was de dokter er niet, maar was hij op vakantie. Ik moet dus maandag terugbellen, en ga dit ook doen. Verder ga ik van mijn plannen niets vertellen tegen mijn ouders, als mijn mama wilt denken dat ik de pil neem, ok, dan zal ze wel ooit zien dat ik dit niet aan het doen was... En m'n vader zal het wel merken als het zo ver is, en dit doe ik dan ook om nog meer gezeur en beledigingen om m'n oren te vermijden... Ivm de luchthavenjob, ik ga proberen dit universiteitsjaar tot juni nog af te maken, we zien wel hoe het uitdraait, en dan kan ik altijd nog die job nemen vanaf volgend jaar... DANKJEWEEEEEEEEEEL

 

Haha dat is ook een leuke notitie om te weten te komen! En hoe oud ben je dan?? Mja, ok kdenk dat nu wel echt niet dat mijn vader dit ooit, of toch zeker niet nu, gaat doen.. Spijtig genoeg maar ok als dat alles is wat ik moet missen dan doe ik dit met veel plezier!

 

Inderdaad een familie waar iedereen jong beviel! Dat maakt het natuurlijk allemaal een beetje gemakkelijker Hihi.. Spijtig van je overgrootmoeder! Je bent dus even oud als mij, aangezien ik in april ook 20 wordt.. Ja van je papa ik weet hoe het voelt, ik zie men halfbroertje ook bijna nooit, en bij mij is het nog ingewikkelder aangezien men vader ook uit elkaar is met de mama van men halfbroertje. Dus heeft men vader mijn halfbroertje (Joppe) maar om de 2 weken een weekend, dus als ik dan net dat weekend enkele keren achter elkaar moet werken zie ik hem al snel meer dan 3 maand niet.. En ze groeien zo snel, men broertje is nu al 9 dus is niet leuk.. En dat werkt dan ook nog eens op de zenuwen van men vader, aangezien hij zegt dat ik geen moeite doe om mijn vader en men broertje te zien... xx