Borstvoeding en trots!

O, maar het zou bij Thirza ook ADHD kunnen zijn, aangezien mijn man dat heeft, (of ADD, dat horen we donderdag). Of hoogbegaafdheid, want dat zijn mijn man en ik beiden

 

He hallo, welkom hier en gefeliciteerd met je dochtertje en met het moederschap!

Nee, ik kolf niet ; zou niet weten waarom. Vind het pijnlijk en onnatuurlijk. Mijn kindje kan uit de borst drinken en ik werk niet buitenshuis, dus heb het niet nodig.
Als ik er eens tussenuit ga zonder baby, dan ga ik nooit langer weg dan 4 uur. Maar ik neem vrijwel altijd mijn zoontje mee en niets is handiger dan dat je altijd de voeding op de juiste temperatuur bij je hebt! Ik ben niet zo'n held in voeden in het openbaar, mede doordat mijn zoontje gauw afgeleid is tijdens het drinken, maar in een rustig hoekje in een restaurant of in een lekker groot pashokje van een kledingwinkel waar ze me kennen, voel ik me er wel goed bij.

Ik had ook last van veel melk ofwel "hyperlactatie" Dat uitte zich tot 4,5/5 maanden in het na een paar uur alweer hebben van pijnlijke stuwing. Nu dronk mijn zoontje vaak hoor; zo om de 2,5 a 3 uur. 's Nachts wou ik hem niet wakker maken als hij lekker sliep en kolfde ik met de hand af. Kwam er toevallig achter hoe dat in zijn werk ging; het spoot er dan met 5 stralen uit als ik naar de wc ging en ging dan snel boven de wastafel hangen. Je frutselt wat hier en daar en verrek; je kan met de hand afkolven! Zo kolfde ik spanning eraf, cupje vol ongeveer.
Dat veraangenaamde het drinken voor mijn zoontje ook, want het is niet lekker om te drinken uit zo'n harde borst.
Mijn zoontje had erge last van darmkrampen en later van reflux en dan is het ook niet fijn als de melk in je mondje spuit en zo hard landt in je buikje.

Ik ben ook erg onzeker geweest in het begin, ik kreeg mijn zoontje pas aan de borst na precies een week! Maar nu loopt het super en ik ben nog helemaal niet van plan te stoppen!

Als je iets wilt weten, vraag het gerust!

 

En bedankt! En ADHD of ADD vind je niet nietszeggend?

Ik heb het overigens niet zelf vastgesteld door vage testjes te doen op internet, Ik weet niet bij wie jouw man onder behandeling staat voor zijn ADHD of wie moet gaan uitmaken of hij de subvariant ADD heeft, maar ik neem toch aan dat je niet dat doet via testjes op het net of bioresonantie of een andere vage manier van iets vaststellen.

Ieder mens heeft een zekere mate van gevoeligheid. Een hsp-er is extreem gevoelig en dat hoeft niet altijd samen te hangen met negatieve gevoelens als pijn of kriebel van een wollen trui (?) of het niet kunnen slapen.

Bij mijn uitte het zich vooral in het teveel willen doen van positieve dingen (studies, banen, cursussen, hobbies, training geven, clubjes leiden etc.). Nu ik groot ben (gheghe) weet ik waar mijn grenzen liggen en durf ik nee te zeggen en weet ik hoe ik ontprikkeld kan raken, ook heel belangrijk. Een stabiele liefdevolle thuissituatie draagt daar wel aan bij.
Als ik rust heb in mijn kop, heb ik heel veel aan mijn hoge sensitiviteit, ik zie het dus niet als een belemmering of een stoornis. Soms is het voor de buitenwereld niet handig, maar ik heb er inmiddels poep aan als mensen me niet begrijpen (daar moest ik eerste wel halverwege de dertig voor zijn).
De mensen ik lief heb en die mij lief hebben, weten wie ik ben en waar ik voor sta en daar gaat het om in het leven.

 

@zogelukkig; ik ben zelf ook HSP, (niet officieel vastgesteld ofzo, maar als hulpverlener heb ik er uiteraard veel over gelezen en regelmatig mee te maken), en ik vind het als 'afwijking' (zoals ik vaak merk dat het toch een beetje benaderd wordt) een beetje nietszeggend, omdat zo'n groot deel van de bevolking het heeft. Ik word vaak niet goed hoe mensen die met hun emoties geen raad weten aan alle kanten lopen te schermen met: Ja, maar ik heb HSP... Ja, nou, met jou nog ongeveer 3,2 miljoen nederlanders, dus doe er niet zo pronkerig over zeg... denk ik dan vaak
Daarmee dus niks gezegd over hoe je last kunt hebben van je gevoeligheid (ik weet er alles van), maar ook daarbij houd ik wel van een nuchtere benadering; OK, ik voel mensen erg goed aan en heb erg de neiging me dat persoonlijk aan te trekken En ook ik ben idd nogal een bezig bijtje, omdat ik de neiging heb alles te willen doen wat ik leuk vind, (en dat is erg veeeeeeel ).
Maar goed, dat weet je dan en dan moet je gewoon ook een beetje nuchter grenzen stellen aan jezelf

Mijn man loopt dus momenteel in een diagnostisch traject bij de GGZ en de intaker heeft dus al aangegeven dat er iig een diagnose komt, maar dat er binnen het multidisciplinair overleg alleen nog vastgesteld ging worden welke variant het precies is.

Dat ik voor HSP even naar psychologiemagazine verwijs, is omdat die testen gewoon een redelijk beeld geven, (over het algemeen zijn alle testen die zij op de site hebben staan redelijk betrouwbaar), omdat er dus nogal wat onbetrouwbare testjes of onzinnige vragenlijstjes circuleren op het internet.

En ik heb naar SLC een paar dingen genoemd die vooralsnog bij Thirza opvallen, maar die dus zowel te maken kunnen hebben met HSP als met AD(H)D... Dat wil helemaal niet zeggen dat dat dan dus HSP is... enkel dat bij Thirza die zaken opvallen en zouden passen binnen HSP of ADHD.

 

Ik ben zelf ook hulpverlener en heb jaren in de psychiatrie en diverse zorginstellingen gewerkt.

Ik hou niet van etiketten. Heb zelf last van een aantal "aandoeningen", maar loop er niet mee te koop, laat staan te pronken! Ken gelukkig dat soort mensen ook niet persoonlijk, die dat doen.
Allemaal officieel vastgesteld dor de heren en vrouwen doktoren overigens, ik stel zelf geen diagnoses door wat ik lees of van het testjes doen op internet.
Voor mij worden mensen die altijd een hele riedel aandoeningen of gebreken opnoemen juist niet interessanter. Vind dat eerder triest, want wat wil men ermee bereiken? Moet ik meer waardering hebben voor dat soort mensen of meelij? Nou, als men het daarvan moet hebben!

Het heeft mij nooit verder of minder ver gebracht, die etikettering. Ik ben wie ik ben, het hoort bij me.

Mijn zoontje is officieel gediagnosticeerd als "prikkelbare baby", heb ik hier in de ontslagpapieren staan van het Sophia.
Kan ik niks mee, had het ook liever niet gehad.

Hij is gewoon ons lieve baby'tje en we geven hem wat hij nodig heeft.
Of hij nu prikkelbaar is of gewoon gevoelig, dat zegt niks over later.
Hij heeft karakter, dat zeggen we wel. En hij is vindingrijk en slim voor zijn leeftijd. Familie zegt weleens: die wordt net zo creatief als zijn moeder. Niemand zegt: die is zo prikkelbaar, die krijgt vast hsp net als zijn moeder.

 

Snap je weerzin tegen etiketjes wel. Toch is het soms handig om even een bepaalde kant op te kunnen kijken.
Voor je zoontje...ken je William Sears? Hij kwam met de term 'high need baby', en heeft daar veel over gepubliceerd. Ik heb er wel veel aan gehad om handvatten te vinden in de omgang met mijn kinderen (die natuurlijk eigenlijk gewoon erg op hun moeder lijken...helaas hebben ze ook mijn hoogslordigheid geerfd:x)

 

Dan denken we er erg hetzelfde over Ik bedoelde -voor alle duidelijkheid nog even- dus ook niet jou met mensen die lopen te pronken met een lijst klachten en een etiketje. Een vroeger vriendinetje van me bijvoorbeeld was emotioneel nogal labiel, had een aantal zaken uit het verleden niet verwerkt (o.a. ouders die diverse malen gescheiden waren en weer bij elkaar gekomen, maar nooit een stabiele relatie hadden gekregen), en noemde de labiliteit die daaruit voortkwam dus HSP... ze had er zelf wat over gelezen en had de conclusie getrokken dat zij dat had. Tja, uit wat ik verder van haar kende, paste ze helemaal niet in dat beeld...
En ik kan een hele lijst van mensen opnoemen die HSP gebruiken om dus emotioneel altijd maar los te kunnen gaan en nooit verantwoordelijkheid voor een aantal zaken te nemen. Erg vermoeiend vind ik dat en ook al passen mensen dan wel in het beeld van HSP, dan word ik daar dus altijd een beetje kriegel van en denk: Ja, ga nou maar eens je verantwoordelijkheid gewoon nemen, want met jou zijn er nog zo'n 3 miljoen nederlanders die wel in dit plaatje passen...

Bij Thirza vind ik het vooralsnog niet zo nodig om haar verder te laten onderzoeken. We houden het -zeker in verband met de AD(H)D van mijn man, gewoon in de gaten. De diagnose AD(H)D wordt eigenlijk toch niet vroeger dan voor het 4e jaar gesteld.
En als het HSP is, tja, dan is daar verder weinig anders aan te doen dan de rust en regelmaat die we haar al bieden. Juist vanwege haar gevoeligheid wil ik niet meer onrust brengen dan nodig

Overigens, uit wat ik uit je berichten lees, is de situatie bij jullie wel stukken heftiger, dus wij hebben ook de 'luxe' dat we er verder niet zoveel mee hoeven voorlopig.

 

Met een jaar is er nog zo weinig van te zeggen, al geloof ik dat je als moeder toch al vaak een idee hebt in welke richting je moet gaan denken.

 

@dirksmama: daarom, we houden om die reden hier nog alle opties open (zeker omdat erfelijk gezien alle opties ook echt open staan) en houden eea gewoon in de gaten En ondertussen passen we gewoon rust en regelmaat toe en zorgen we dat we allerlei dingen niet te druk voor d'r maken... Is in alle gevallen de beste manier om 'r een beetje soepel door de eerste jaartjes heen te loodsen

 

Tuurlijk is voor alle partijen prettig.
Moet eerlijk zeggen dat ik bij de oudste wel een vermoeden kreeg welke kant het zou opgaan toen hij rond zijn eerste verjaardag letters ging herkennen en benoemen (OOOO, SSSSS, EEEEE) en vooral toen hij als 2-jarige woordjes las.
Maar goed, nu is hij een mopperige 10-jarige met een gezonde hekel aan school (die niet al te hard hoeft te werken).

 

Ja, haha, als Thirza hetzelfde gaat doen als ik als peuter (letters natekenen en willen weten hoe die heten), dan denk ik dat wij ook wel een vermoeden gaan krijgen

Maarrehm, jullie wonen in Indonesie? Zit ie dan op een internationale school daar?

 

leuke discussie, daar hou ik wel van.
Maar rozemarijke ik geloof dat hsp in verschillende gradaties is.
Echt hsp en er tegen aan dat ze gewoon gevoelig noemen.
om mensen zijn gevoel duidelijk te maken zeg ik meestal hsp.
Ik ben goed gevoelig en voel makkelijk stemmingen aan. Maar....was geen moeilijk kind ect ect. Dus val eigenlijk niet in hsp.
Werd al snel naar het spirituele getrokken en over werd bevestigd je voel stemmingen makkelijk aan. Ook via de electro accupunctuur werd er snel gezien dat ik te gevoelig ben.
Heb momenteel weer een fase. Lijkt op boderline maar ik weet dat ik er weer overheen kom. Vind dat ze snel in de psygiatrie zeggen o die heeft borderline of depressie of wat dan ook.
heb t gevoel dat me dochter ook die gevoeligheid van mij heeft.
Ik zie wel hoe alles uitloopt...

Trouwens ik zag dat ik verkade pure choco mag!! Heerlijk!!

 

En het fijne van Verkade pure chocoladeletters is dan ook nog dat ze 'verantwoord' zijn (fairtrade enzo)

 

Overigens, wat je noemt over HSP en gradaties, dat klopt absoluut, en dat is met psychiatrische aandoeningen idd ook het geval.

 

Hier kreeg zoonlief (de oudste nu 6 jr) ook door het CB de stempel..(zo voelt t echt) HSP.. en na een gesprek met ons.. kreeg ook ik m direct op mijn voorhoofd gedrukt.. Zou heel goed kunnen hoor. na wat ik me heb verdiept daarna in HSP passen we best in het plaatje, maar idd.. dat doen zoveel mensen..

Dat ik erg gevoelig ben op veel vlakken weet ik van mezelf.. Dat zoonlief dit ook is is me ook welduidelijk.. Hij heeft een wat ingewikkeld karakter..is super slim..(bijna eng) en t zou een boel verklaren (zijn driftige huilbaby tijd).. Maar goed.. hij past ook wel in een deel autistisch plaatje...heeft wat trekjes maar meer ook niet.. en ook hoogbegaafd wordt regelmatig geroepen door derden.. Hoe dan ook.. wat wij graag willen is weten hoe we met m om moeten gaan.. en dan met name op het emotionele vlak.. en heo we hem hier het beste in kunnen sturen... we weten dat bij hoogbegaafdheid juist het emovlak een groot struikelblok kan zijn...nou ja.. we zijn nog bezig om te kijken op wat voor manier we hem kunnen laten testen zodat we met de uitkomst verder kunnen.. Via school kan dit niet.. hebben ze te weinig budget voor dus t moet particulier.. jullie nog tips???

 

Op zich is het een makkelijk kind hoor, maar hij komt bijvoorbeeld op 5 jarige leeftijd met t volgende tijdens t avondeten..

Zoon: Papa ik maak me zorgen...
papa: Hoezo dan jongen..waarover
zoon: Nou over wanneer ik volwassen wordt en kinderen krijg..
Hoe dat moet met opvoeden enzo.??

Ook stelt ie levensvragen waarvan wij ons afvragen..waarom wil je dit weten..hoe kom je er uberhaupt bij en moeten we hem nu al dit soort vragen beantwoorden??? is het wel verstandig om m zo wijs te "maken".. nadeel is wel dat ie met DAAROM.. geen genoegen neemt.. en dus door gaat vragen.. Inmiddels zit ie in groep 3 dit schooljaar en t lezen gaat als een speer.. Supertrots natuurlijk met avi 3, maar met de laptop is ie erg handig.. zoekt dus inmiddels(kwamen we van de week achter) via google antwoord op zijn vraag...tsssss... Grappig voor later, maar voor nu vind ik t best zorgwekkend..gezonde nieuwsgierigheid is prima en brede interesse hebben net als zijn vader ook best, maar het gaat gewoon te ver.. Hij streeft mij voorbij lijkt t wel en ik verlies een beetje de grip op m..(qua intelect en emotionele ontwikkeling)..

Misschien is het gewoon de tijdsgeest waar we in leven en is dit normaal gedrag...maar zeg nou zelf.. als een kind van 5 je de werking van de zwaartekracht aan het uitleggen is dan geeft dit toch te denken???

 

of misschien ben ik gewoon ontzettend dom...

 

ichtus> wat jij zegt daar denk ik ook wel eens aan. Ik denk dat de tijdsgeest is veranderd. Kinderen zijn sneller slim.
Bij het cb zeggen ze ook alsmaar goh wat is ze snel en sterk ect. Maar als ik vriendinnen spreek zijn hun kindjes ook rond dat niveau. Ik denk soms wel eens dat ze hun boekjes mogen aanpassen hoor.
Al is zijn vraag wel heel ver...pfff..doet me denken aan mijzelf dat ik door de duinen liep en mij afvroeg hoe ver het zonnestelsel eindigd....

 

Hehehe... Nee, dat denk ik niet... Mijn vriendin heeft ook zo'n zoontje... Hij stelt ook van die vragen dat je denkt: "Waar is dat koppie toch mee bezig?" Hij is nu 7 en kan een grasmaaier (een echte dan hè, zijn vader heeft een bedrijf wat grasmaaiers verkoopt en repareert) uit elkaar halen (nou is dat nog niet zo bijzonder ) maar hij zet hem ook weer in elkaar en heeft geen schroefjes over... De meeste mannen kunnen dat nog niet eens...

En stempeltjes, ik ben er ook niet zo voor, maar aan de andere kant hoorde ik van de week dat een oom van me ADHD (Of ADD, dat mag ik even kwijt zijn) heeft. Daar zijn ze nu pas achter gekomen omdat zijn zoon het ook heeft. Mijn oom herkende wel erg veel van zijn gedrag in de diagnose van zijn zoon, dus heeft hij zichzelf laten testen... En idd, ADHD... Hij is nu 52 en is vroeger naar een LOMschool gestuurd omdat hij niet kon leren... Hadden ze toen geweten wat ze nu weten, was dat misschien niet nodig geweest. Soms zijn stempeltjes dus wel handig, zodat je de hulp/begeleiding kunt krijgen die je nodig hebt.

Maar om ook nog een beetje on-topic te blijven... De bv loopt hier nog steeds goed, morgen alweer 7 maanden...