Ik zou het zelf niet kunnen, we hebben zelf krap moeten leven tot 2 jaar terug. We hielden na de vaste lasten 80 euro over per week waar we alles mee moesten doen. Ik werk nu 3 dagen in de week ben dus verder thuis. Mijn dochter gaat na het kdv wat ze echt super vind!
let er wel op dat dat via woningbouw is en je dus wel ingeschreven moet staan!! wij staan nog niet lang genoeg ingeschreven en zitten dus particulier. wij betalen 760 pm aan een appartement met 1 slaapkamer!! (voor 4 personen dadelijk ja. en urgentie via woningbouw, vergeet het maar!!) particulier een eengezinswoning zit je al gauw aan de 1200 pm! althans, dit is in brabant het geval. let ook op dat je in veel situaties niet eens in aanmerking komt voor huursubsidie, zeker met huizen in de vrije sector van de woningbouw. (waar ook een inkomenseis aan is gesteld, die vrij hoog ligt en bijna niet te doen is met 1 inkomen. mocht je dat het geluk hebben hier aan te voldoen zijn er vaak maar 3 huizen, voor iedereen die een huis zoekt.) en met huurhuizen (afhankelijk in het type woning dat je woont) betaal je vaak ook enorm hoge service kosten. terwijl als je koopt je betaald aan iets wat van jezelf is. huren betaal je gewoon het salaris van iemand die slim genoeg is geweest genoeg huizen te kopen en te verhuren. ik heb door andere redenen op dit moment geen werk, maar zodra baby geboren is ga ik toch snel wat zoeken, wij leven nu van salaris van vriend, houden ook zon 200 a 300 pm over en redden dit echt niet, zeker niet als baby 2 straks ook luiers erbij komen. (dit bedrag is voor boodschappen, luiers, voeding baby, ik kan helaas geen bv geven, alles! dus geen extratjes voor ons.) dus ik ga straks weer min pt werken, en hopen dat we snel een goedkopere woning via woningbouw hebben, maar in jouw geval zou ik er echt heel goed over na denken. probeer anders nu vast jouw salaris weg te zetten (meteen leuk sparen) en kijk of je het red van 1 salaris.
Ik zeg eerlijk, ik heb niet alle voorgaande berichtjes gelezen hoor. Maar denk echt goed na wat je doet! Ik weet heel goed wat het is om net rond te kunnen komen, mijn man ook, we waren van huis uit niet anders gewend, en ook de eerste 3 jaar in ons koophuis ook niet anders gewend om ieder dubbeltje om te draaien. Nu werk ik 2,5 dag en binnen nu en 4,5 week komt nr. 2. Mijn gevoel zegt ook zeker dat ik er voor mijn kindjes 24/7 wil zijn, maar als ik dan afweeg wat mijn man en ik toen we zelf klein waren hebben moeten missen, en dan bedoel ik NIET materieel gezien. Bij ons was papa de kostwinner, mama dus thuis. Beiden hebben wij weinig aan onze vaders gehad, ze moesten immers "meer" werken (overwerk etc. was toch welkom). Daarnaast zaten er niet veel uitjes in, ook niet naar gratis dingen, want papa wilde in het weekend liever uitrusten. Mama's waren achteraf gezien ook niet altijd even gezellig voor ons, omdat ze in een soort sleur terecht waren gekomen. Als ik nu om me heen kijk weet ik dat het goed kan rondkomen van één inkomen, wij zouden het ook kunnen, maar er komt ook af en toe een bepaalde druk op de relatie te staan. Mijn schoonzusje is van fulltime werken helemaal gestopt ook, en zorgt nu vol tijd voor haar kleintjes, maar manlief mag nooit de auto mee naar het werk (kost benzine), extra geld voor een kapotte wasmachine is er niet echt en de schoenen voor de oudste moeten echt wachten tot de kinderbijslag er weer is. Precies hetzelfde zie ik bij vrienden van ons. Met andere woorden, ook je eigen relatie kan onder durk komen te staan, want "zoiets simpels als geld", heb je toch ook echt nodig. Ik wil er zeker voor mijn kinderen zijn, maar mijn man ook, dat is de reden dat hij een baan heeft waarbij hij nu 32 uur werkt en ik dus 20 uur. Weeg dat goed af, vooral dat ook papa tijd heeft voor de kinderen!!!
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. En om die reden werkt mijn man 4 dagen en ik 3. Ik vind het heel belangrijk dat ook pappa een groot deel van haar leven uitmaakt en ik vind het belangrijk dat ik mijn ei kwijt kan. Ik hou onvoorwaardelijk veel van mn meisje en baal af en toe best als ik haar naar het kdv of oma breng, maar dat weegt niet op tegen het feit dat wij allebei lekker in ons vel zitten en dat mijn man ook een dag met zijn dochter heeft. Ik zou niet full-time thuis kunnen zijn, maar dat is natuurlijk helemaal persoonlijk. En maar net rond kunnen komen kan ook voor spanning zorgen, dus het zou mijn ding niet zijn. Maar iedereen is anders en elke situatie is anders. Gewoon doen wat goed voelt is het belangrijkste.
Wij leven ook van 1 loon. Maar hebben ook iets van 3000 euro per maand. En dat redden we goed. Maar van 300 per maand zou ik denk ik niet kunnen leven helemaal niet met 2 kinderen.Luiers en leuke kleertjes en vakantie kun je dan wel vergeten. En idd een fatsoenlijk huurhuis kost ook aardig wat zo rond de 700 a 800 euro hier.
Ik vind niks lekkerder dan fulltime thuis te zijn, om iedere dag en de hele dag bij mijn zoontje te zijn! Hem te kunnen voeden en alles in zijn ontwikkeling te kunnen meemaken! Daarnaast geniet ik van de leuke dingen die ik eindelijk kan doen waar ik niet aan zou toekomen als ik zou werken. En sommige papa's kunnen nu eenmaal niet part-time werken en om nou weg te gaan als je een prachtbaan hebt met dito salaris is ook zo wat! Mijn man kan wel flexibel werken en kan zich 's ochtends lekker met zijn zoon bezighouden. Die heeft dan al een nachtvoeding achter de kiezen en wordt wakker met papa en gaat dan mee naar beneden spelen in de box als papa ontbijt, daarna doet papa hem in bad en legt hem als hij weggaat rond 9 uur bij mama in bed om te drinken; heerlijk toch? Wij voelen ons niet "schuldig" dat papa een fijne fulltime baan heeft. Ons kind hoeft niet naar het kdv of naar de oppas. Papa heeft dan wel geen "papadag", maar hier wel 7 dagen per week "mamadag". En niet iedere papa die wel thuis is bij zijn kind is de leukste papa (ik ken er een paar die op hun vrije dag alsnog achter de laptop zitten of heel de dag met hun mobiel aan hun oor hangen en geirriteerd raken als de kleine huilt). 't Gaat om hoe je de vrije dagen indeelt en besteedt en niet om hoeveel je er hebt!