Ik ben momenteel bijna 25 weken in verwachting. Nu heb ik al een aantal keren thuis gezeten ivm rug en bekken klachten en moest ik het rustiger aan gaan doen van mijn vk. Dus in eerste instantie ging ik nog maar 6 uur per dag werken en stond ik voor 2 uur ziek. Kreeg ik na een tijdje de oproep van de bedrijfsarts en zij stuurde me gewoon weer voor 8 uur werken. (Ik heb 3 moeilijke jaren gehad met meerdere miskramen en dergelijke dus emotioneel gezien heb ik het ook wel moeilijk) Ik ging dus weer 8 uur per dag werken en opeens kreeg ik last van harde buiken en bloedingen. Dus weer ziek gemeld, heb een aantal uren in het ziekenhuis gelegen en ze gaven me toen aan dat mijn placenta voor de uitgang ligt en ik daar toch wel voorzichtig mee moest zijn en mijn grenzen moest stellen. Dus weer gesprek met de bd. Wederom stuurde ze me gewoon weer werken en heb ik zelf gezegd dat ik het toch echt rustiger aan wil doen en de komende tijd wat minder wilde werken. Daar had zij geen boodschap aan. Zolang ze op de afdeling mijn werk aanpastte kon ik best 8 uur werken. Ik werk op een verpleegafdeling. Ik heb dus met mijn leidinggevende afgesproken ipv 3 x 8 uur, 4 x 6 uur te werken. Ben bij mijn eigen huisarts geweest en die gaf me aan dat ik mezelf dan wel een dag extra belast en dat dit niet zo slim is gezien mijn situatie. Momenteel zit ik er gewoon echt doorheen. Ik krijg steeds meer harde buiken en slaap bijna niet meer. Donderdag ga ik voor het eerst met iemand praten, een psycholoog. Ik heb tot nu toe nog geen dag kunnen genieten en op het werk is het nu ook 1 grote ellende. Veel collega`s zetten zicht tegen me op en hebben totaal geen begrip. Er wordt over me gepraat door 1 iemand en die trekt de hele groep mee. Ik heb steeds het gevoel mezelf te moeten verantwoorden, terwijl ik dat niet nodig vind. Ook de leidinggevende werkt niet echt mee. Ik heb nu al meerdere keren aangegeven dat ik dit niet meer trek. Wat zouden jullie in mijn situatie doen? Bd werkt niet mee, eigen arts zegt rustig aan doen en dat er meerdere wegen te bewandelen zijn en dan moet ik nu dus ook nog met iemand gaan praten omdat ik het emotioneel niet meer trek!
Kan je niet vragen of je eigen arts contact op neemt met je Bedrijfsarts, heel vervelend zeg, zo weinig begrip. Ik zou toch echt aan de kleine en aan je zelf denken, en als het niet gaat dan gaat het niet. zo te horen trek je het nu ook nog niet meer, je moet niet ook nog depresief worden, meid heel veel sterkte maar maak er werk van, knuf van deze kant.
Onbegrip op je werk is ook iets waar ik enigzins tegenaan loop en ik kan me dus een beetje voorstellen hoe jij je voelt. Is het misschien een idee om met personeelszaken te gaan praten? Misschien kunnen zij tips geven vanuit hun ervaring met anderen en een oplossing zoeken voor je werkzaamheden.
Wat een verhaal, als je zo'n last heb door het werken en bang ben dat het daardoor weer mis kan gaan moet je gewoon thuis blijven hoor. Ik weet niet in hoeverre een advies van de bedrijfsarts bindend is. Ik zou nogmaals naar je eigen arts gaan en hem/haar vragen eea op papier te zetten en dit naar je werkgever te sturen. En vooral aan jezelf en je kindje denken, jij en je kindje zijn op dit moment veel belangrijker dan een zeurende werkgever en vervelende collega's. sterkte!
Jeetje vervelend zeg. Ik heb ook tijdens mijn zwangerschap in zo'n situatie gezeten. * je kan eventueel een deskundigenoordeel aanvragen bij het uwv. Hulp bij re-integratie: deskundigenoordeel Wat zegt je vk/gyn. ervan? Want bij mij had mijn gyn. een brief gemaakt voor de werkgever dat ik niet mocht werken. En uiteindelijk respecteerden ze dat. Heb ook meerdere miskramen achter de rug en de zwangerschap verliep ook niet echt vlotjes. Aangezien je het niet meer trekt zou ik mij ziekmelden en overleg met je vk of ze eventueel op papier wilt zetten dat het niet meer gaat. En trouwens als je ziek bent door zwangerschap krijg je te maken met het uwv en zij doen niet zo moeilijk als de bedrijfsarts.
Ik kreeg ook onbegrip op mijn werk toen ik zwanger was. Ik had veel harde buiken en wilde ook minder werken. Ben zelf verzorgende. Ik moest me niet aanstellen en gewoon komen werken zwanger zijn was geen ziekte werd er gezegd. Ik heb er met mijn vk over gehad. Zij heeft persoonlijk mijn werk gebeld. (ze mag dat eigenlijk niet doen maar ik had een makkelijk). Ze zeiden gelijk niks meer op me werk. Misschien dat jou vk eens naar de arbo kan bellen?? Je moet echt duidelijk zijn naar je werk toe. Denk aan je zelf. ALs je het niet aankan dan doe je het niet. Ze moeten er maar begrip voor hebben klaar.
Ik heb zelf ook groet problemen gehad op het werk mocht niet meer werken door bi kreeg vele harde buiken, hoge bloeddruk en lopen en staan ging totaal niet meer nu nog niet trouwens. Bedrijfsarts vond dat ik wel wat kon doen en ik was maar zwanger. Hierop heb ik kontakt met het uwv en mijn werkegever gezocht en gemeld wat mijn artsen en fysio zeggen en mijn werkgever werkte mee anders hadden we een second opinion aangevraagd bij het uwv dit kan altijd en deze hebben bhij mij heel goed rekening met mijn situatie gehouden !
Ik vind het moeilijk te reageren op je verhaal, want zit zelf met een soortgelijk probleem alleen ik moet er nog aan gaan beginnen met oplossen. Maar uit jou verhaal kan ik alleen maar zeggen dat ik me niets aan zou trekken van de BA; hij is immers geen VK of een Gyn!!! Is toch wel een andere tak van studeren!!!! Denk aan je kleine en dat gezeur zal altijd blijven, die ervaring heb ik immers ook. Maar onthou goed; > diegene die het hardst roddelt, verbergt toch echt het meest! Niet jij!!!!! Knuffel en veel sterkte
Bedankt voor jullie antwoorden! Ik heb zo mijn eerste gesprek met de therapeut en morgen moet ik naar de vk. Daar ga ik het hele probleem ook weer neer leggen. Mijn harde buiken worden steeds erger! Ook slaap ik bijna niet meer.....zo`n 3 a 4 uurtjes en das al veel. Ik ben blij dat de zon schijnt daar wordt ik nog enigzins vrolijk van! Na die gesprekken denk ik dat ik ook maar weer naar de huisarts ga en dan een papier door de vk laat opstellen wat de huisarts ondertekend zodat ik dit aan mijn leidinggevende kan laten zien. Ik wil absoluut niet thuis zitten maar op deze manier trek ik dit gewoon niet meer en werk ik liever wat uren minder. En als ik zie hoeveel meiden problemen hebben op het werk omtrent de zwangerschap vallen me de schoenen uit. Ik snap niet dat BD gewoon niet 1 lijn trekken hierin. Er zijn BD die sturen iemand gewoon naar huis zonder gezeur en ik heb dan net 1 die meent dat er niets aan de hand is....... Ach ja hoop dat ik zo een hoop van me af kan gooien! Nogmaals bedankt! En voor degene die het nodig hebben een "virtuele knuffel"!
ik herken je probleem. voordat ik zwanger werd ben ik overspannen geworden. Mede doordat mijn moeder eerdere keer riep dat zij pas na 5 jaar zwanger was geworden van mijn zus. Hierdoor ben ik erg na gaan denken en helaas liep het op het werk ook niet zo lekker waardoor ik overspannen ben geraakt. Ik heb 1,5 week thuis gezeten en werd iedere dag gebeld. Hierbij werd er gevraagd of ik wist wat me dwars zat. Ik had niet de behoefte om dit tegen mijn chef te vertellen en ben toen doorverwezen door mijn huisarts naar maatschappelijkwerk. Hier heb ik alles verteld. Gelukkig werd er gezegd dat ik gelijk had en niet alles hoefde te vertellen tegen mijn chef. na 1,5 week gezeur ben ik weer 50% gaan werken. Achteraf is dit veelste snel geweest waardoor ik nu niet echt geniet van mijn zwangerschap. Als ik dit op mijn werk vertel dan krijg ik te horen dat het aan mij ligt en dat ik gewoon weer full time aan het werk moet. In oktober ben ik ook weer daarom 100% gaan werken op advies van de bedrijfsarts. Echter heb ik zelf het gevoel dat het nog niet goed gaat en heb hierdoor last van migraine aanvallen. minimaal 1x in de maand. Omdat ik altijd al last heb van migraine helpt een paracetemol niet. Maandag moet ik weer naar de vk en ga toch eens overleggen hoe dit verder moet. Ik ben bang dat dit niet goed is voor mijn kind en heb hier dan ook alles voor over. Als ik jouw was zou ik het zwart op wit vragen aan de vk of zij wilt bevestigen dat dit zo niet kan en dat er toch iets geregeld moet gaan worden. Kijk ook even de voorwaarden van je werk na ivm zwanger zijn. hierin staat ook meestal dat men rekening moet houden met jou en je kind. als het niet gaat dan moeten zij samen met jou kijken wat er aan gedaan kan worden zodat jij en je kind geen risico's nemen..
Jeetje wat vervelend! Toch kijken of je via het UWV een second opinion kan aanvragen.. Want dit gaat gewoon niet langer zo!
Meid, denk aan jezelf!!!!! Ik denk dat je echt te veel werkt hoor. En ik snap de bedrijfsarts niet. Hij zou beter moeten weten! Hebben ze aangepast werk op de afdeling? Want in een verpleeghuis is dat niet zo makkelijk. Ik zat in de zelfde situatie, en ben na een bloeding niet meer gaan werken. Je moet nu voor jezelf en je kindje opkomen. Al is dat moeilijk. Ik ben met 15 weken al therapeutisch gaan werken. Heel veel sterkte!
Ik ben vrijdag bij de vk geweest en zij adviseerde me voorlopig te stoppen met werken. Ben vandaag dus bij de huisarts geweest om dit te laten bevestigen en hij staat achter de beslissing. Gezien ik er nu psychisch zo doorheen zit moet ik nu rust. Dus leidinggevende gebeld, dit was wel even een moeilijk gesprek maar uiteindelijk begreep hij het en vond dat ik de komende 2 weken maar rust moest nemen en dan zagen we het wel weer. Ik moest ook bij de arbo aangeven dat hij achter deze beslissing stond. Daarna ga ik misschien een paar uurtjes per dag werken maar niet meer geheel. De laatste weken willen ik het gewoon rustig aan kunnen doen zonder gezeik aan mijn kop. En het is niet dat ik thuis wil blijven maar op deze manier wordt het alleen maar erger.
Goed zo meid! Dit zal wel opluchten he? Je baas is denk ook wel blij, want nu kan hij een UWV-uitkering voor je aanvragen. Geniet nog van je zwangerschap. Als je wat meer uitgerust bent, kun je straks ook meer genieten van de kleine.
idd echt aan jezelf en aan de kleine denken ik heb in me vorige zwangerschap tot 2 keer toe bloedverlies gehad en mocht van het ziekenhuis echt niet meer werken moest eigenlijk plat blijven liggen nu heb ik zaterdag weer bloedverlies gehad en dat is voor mij een teken dat me lichaam het te zwaar vind om dingen te doen heb ook BI dus werkte al minder maar nu zit ik voor 100% thuis en blijf dat ook voorlopig
super dat je eindelijk een bevestiging krijg dat je echt aan jezelf en je kindje moet denken... hou je rustig en als het na de twee weken nog niet gaat denk dan ook aan jullie zelf!!!
Hier nog zo'n geval. Ben bakker en nu 16 weken zwanger maar kan nu al niet op of neer meer door mijn rug. Moet nu naar de fysio en volgens de VK minder gaan werken....Mag het vandaag gaan zeggen....loop nu al met een knoop in mijn maag. Zullen ze leuk vinden zo net voor de feestdagen, dit is de drukste tijd in een bakkerij..... Ik laat het nog wel weten.
Succes! Ik zit nu meer dan een week thuis en moet deze week mijn leidinggevende bellen en ondanks ik weet dat ik niet meer ga werken zie ik er toch iedere keer weer tegenop. Het hoort erbij denk ik als je nooit zo bent geweest. Ik wil gewoon teveel voor anderen doen waardoor ik mezelf vergat. En natuurlijk zal het voor jouw baas niet leuk zijn maar het is voor jou en je kindje van belang om het rustiger aan te doen! Denk daar maar aan......als er iets gebeurt met jou of je kindje staan zij ook niet meteen aan je bed!
Nee is ook zo, mijn bazin heeft net gezegt dat ze er mee bezig is....En vanaf volgende week ga ik dus ook werkelijk minder werken..Heb nog geen idee hoeveel minder. Ze zegt alleen dat het een heel grot werk is terwijl het uwv gisteren tegen me zei dat ze alleen maar hoeft te bellen. Ben in elk geval blij dat ik het gezegt heb, dat lucht al wel flink op. Nu nog maar even afwachten wat er nu gaat gebeuren.