nou idd.. en je hoort niks anders van..goh wat zie jij er goed uit.. of ze een of ander wrak zouden zien... en dan geloven ze niet dat je lichaamelijk ook nog niet in orde bent.. zwaar vermoeiend.. gelukkig denkt mijn manager er anders over en mag ik voorlopig nog even herstellen terwijl ik eigenlijk nu al had moeten werken
Ja wat zie je er goed uit... Ik vroeg me wel eens af of ze nou gewoon aardig wilden zijn of waren vergeten hoe ik er een jaar geleden uitzag! Als ik foto's terug zie heb ik nog maanden een beetje geel grauw gezien en had een hele pukkelige huid en rimpels die ik nooit had gehad, en die nu weg zijn! Mensen begrijpen het niet en willen het vaak eigenlijk ook niet weten. Fijn dat ze op je werk begrip hebben. Dat hadden ze bij mij ook, alleen jammer genoeg de arbo-arts niet. Die schreef in zijn verslag dat ik een zware bevalling had gehad (huh? helemaal niet!) en daarvan nog iets langer wilde BIJKOMEN!!!! Ik had hem verteld dat ik naar Maastricht zou gaan voor de screening en nog voor hij daarvan de uitslag wist had hij mijn re-integratieplan klaarliggen. Ik moest beginnen met één dag in de week 4 uurtjes werken, de week erop 2 dagen 6 uur, en zo zou ik na 4 weken weer volledig gereintegreerd zijn! Terwijl ik op dat moment 10 maanden ziek thuis was geweest en nog niet eens zelf naar hem toe kon komen met de auto omdat ik gewoon niet eens auto kon rijden. Toen ik hem uitlegde dat alleen de reis naar mijn werk toe al te vermoeiend voor me was zei dat hij dat dan jammer was..... Ach, uiteindelijk werd door economische omstandigheden mijn contract niet verlengd (en bleek ik weer zwanger) en was ik van al het gezeik en gestress om die "arts" af.
wat houdt die screening in.. het amc had het er ook over heb ze nu al 2x gebeld maar ben niet terug gebeld( wat een verassing). ik hoop dat ik dezelfde bedrijfarts krijg als in july.. hij had me telefonisch te woord gestaan wist wat zwangerschapsvergiftiging in hield zei nog dat ik echt niks mocht doen omdat het snel kon verergeren binnen 1wk was ik opgenomen... arbo artsen zijn vreselijke mensen heb er weinig kontact meegehad in mijn verleden maar ik heb verhalen gehoord waar je niet vrolijk van wordt..
academisch ziekenhuis Maastricht - Screening Dit is een link naar de website van het academisch ziekenhuis in Maastricht, waar ze de screening doen. Het zijn hele lieve mensen, als je ze belt en je verhaal vertelt luisteren ze naar je en geven je advies, en vertellen of het zinvol voor je is om de screening te doen. Op dit forum komt ook wel eens het Prius-onderzoek voorbij. Dat is volgens mij ongeveer hetzelfde, maar dan in het ziekenhuis in Nijmegen. Ik heb gekozen voor Maastricht omdat ik de site al heel informatief vindt (alle andere info die je op internet vindt over de gevolgen van p.e. of HELLP is van hun site gekopiëerd!) en omdat ze zo de tijd voor me namen aan de telefoon toen ik ze heel verward opbelde.
@Cairansmummy: als je nog ziek bent na je verloftijd, dan ben je toch nog gewoon ziek? Ik werk niet, mar had echt niet na een paar maanden alweer aan het werk gekund. Het gaat pas sinds een maand echt wat beter. Zo moe, zo vaag nog in m'n kop en als ik me heel erg moest concentreren erge koppijn. Lat je niet opheuen hoor; sommige mensen melden ze zich al ziek als ze verkouden zijn!
Ik zal het je sterker vertellen, ik ben al meer dan 2 jaar ziek thuis door de Hellp, ik zit nu in een reintegratietraject. Ik kan niet meer in mijn oude baan terug.. Laat je niet opjagen. Het is niet niks allemaal.
moet gewoon een traan wegpinken bij jullie verhalen. ik heb hoge bloeddruk gehad in de zwangerschap en ze dachten steeds dat t erger zou worden maar bloed was goed en urine ook.(heb ook last van wittejassenhypertensie)(ja het heeft zelfs een medische naam bang voor bloeddrukmeting)hoe kom je er aan???hoe kom ik er af..... op de dag dat ik bijvoorbeeld hoorde dat ik keizersnee kreeg en door moest naar de narcotiseur was bloeddruk 160/110=onder meteen weer door meten en bloedprikken maar nee dat was allemaal in orde. laatste 2 weken bijna elke dag meten,bloedprikken,urine en ze testen ook steeds mijn reflexen kreeg boekjes mee enz enz zodat ik alle symtomen zou herkennen. (ik beetje hypochondrisch)werd steeds banger.....ik weet wat hellp is heb het meegemaakt met schoonzus die er bijna aan onder door ging. na keizersnee bleef bloeddruk hoog waardoor ik niet op de donderdag naar huis mocht maakte me zo druk. ook lag er naast mij een vrouwtje die 3 dagen coma heeft gehad na hellp(dit hielp echt niet mee voor mijn bloeddruk)haar verhalen. uiteindelijk naar huis gegaan en eenmaal thuis voelde ik me langzaamaan steeds beter. na 6 weken nacontrolle gehad. ik blijk wel zwangerschapsvergiftiging gehad te hebben maar omdat bloed en urine goed waren weten ze niet wat ze daar mee moeten. ik ben zelf nu 35 dochter is net 1 jaar en bij het idee om ooit weer zwanger te raken word ik echt helemaal bang door die bloeddruk. angst is een slechte raadgever dat weet ik. mischien zakt het dit jaar wel meer naar achtergrond toe. fijn dat ik even mijn verhaal kwijt kon
Bij mij kwamen ze er met 38 weken achter. Had bij de VK een RR van 170/120 en er zaten ook eiwitten in mijn urine. Verder had ik geen klachten maar werd wel doorgestuurd. Daar weer urine onderzoek, RR en bloedprikken. Urine nog steeds eiwitten, RR=170/120 p. 100 bloedprikken kwamen ze achter dat mijn lever en nieren niet meer functioneerde zoals het hoorde maar geen extreme afwijkingen. Ik werd diezelfde dag opgenomen en de volgende dag ingeleid. Na mijn bevalling bleef mijn RR 170/120 na 2 weken kreeg ik med hiervoor. en na 2 maanden was mijn RR weer acceptabel 140/80 (nu). Ik mag het nu zonder medicijnen doen en volgende week nog een keer voor controle. De kans op herhaling vertelde ze dat het bij mij klein was mede omdat de bloedwaardes niet al te afwijkend waren. Dus ik mag gewoon evt. de volgende keer naar de verloskundige maar bij een kleine steiging van de RR wordt ik doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Hallo iedereen, Ik heb al lang geen berichtje meer achter gelaten. Het was erg druk allemaal, maar wel vanwege leuke dingen gelukkig. Ga nu weer wat trouwer lezen. Mijn dochtertje is een nachtje logeren omdat mijn zusje dat gezellig vond. Ik heb de kans gegrepen om de kerstboom te zetten en wat te internetten. Ben wel blij dat we haar om half 4 weer zien. Catwoman, wat fijn dat je weer zwanger durft te worden. Je doet er inderdaad goed aan om je goed te laten controleren, als is het maar voor je eigen gevoel. Ik hoop dat je huis snel verkocht wordt, je hebt toch maar een vaderland, he? Is het wel vol te houden in Duitsland? Hoe lang is het rijden naar de Nederlandse grens? Malaika, het is niet fijn voor je dat je man niet goed meer durft. Maar ik begrijp het wel een beetje. Hij stond naast de zijlijn. Maar als het verantwoord is en je wordt goed begeleid kun je hem misschien wel meekrijgen. Inderdaad: de gynaecoloog kan hem misschien gerust stellen, desnoods na meerdere gesprekken. Ik hoop dat je nieuwe baan je gaat bevallen. Bij de HELLP-stichting was ook iemand die nu na 2 jaar een andere baan gaat doen. Je mag hen 's-avonds bellen voor lotgenotencontact. Zogelukkig, ik had na 7 maanden ook nog niet opnieuw zwanger kunnen worden hoor!!! Het is ook het beste te wachten totdat je er een goed gevoel bij hebt. Dan geniet je meer van je zwangerschap en het is beter voor je zoontje en je man. Het is lief van je man dat hij meer aan jouw belang denkt dan aan zijn wens een broertje of zusje voor je zoontje te hebben. Hij kruipt trouwens wel snel geloof ik, he? Ik begin een beetje te vergeten wanneer ze dat gaan doen, mijn dochtertje is de 2 1/2 al voorbij. Flink dat je zo vaak voedt 's-nachts. Het is goed voor je zoontje en het contact met hem nemen ze je nooit meer af. Ik kon ook alles direct na mijn zwangerschap, iemand die ik vroeg waarom dat was zei dat je dan alles op je adrenaline doet. Ciaransmummy, leuk dat je ook meeschrijft. Je hebt echt veel medicijnen gebruikt. Ik heb ook een keizersnede gehad, maar wel met een ruggeprik. Gelukkig gaat het nu goed met Ciaran, maar ik vind het erg voor je dat je zelf mentaal niet zo goed gaat. Ik ben op de HELLP-dag geweest en daar had de psychologe die sprak het ook over edmr. Veel vrouwen hebben er baat bij. Misschien helpt het ook hier te posten, dat heeft mij ook geholpen. En de tijd doet veel, ik zeg dat niet om je te sussen maar om je te vertellen dat het na jouw ervaringen normaal is dat je nog niet OK bent. Gelukkig heeft je manager begrip, dat was bij mij gelukkig ook zo. Ik ben na mijn zwangerschapsverlof meteen weer gaan werken. Het was eigenlijk teveel, maar het was fijn omdat ze zoveel begrip hadden en ik weer eens over andere dingen kon praten. Wat betreft nazorg, onbeschoft dat het AMC niet terugbelt. Misschien gewoon een afspraak maken en het vragen? Anders kun je overwegen naar Maastricht te gaan, MamavanMischa heeft zoveel begrip van hen gehad. Marieke, welkom hier. Gelukkig dat er zo goed voor je gezorgd is tijdens je zwangerschap, je hoort het soms anders. Hoe lang heb je wel niet in het ziekenhuis gelegen? Heel lang geloof ik als je zegt dat ze hem bij 30 weken al wilden halen. Jeuk is erger dan pijn, kon je wel slapen? Durf je niet meer zwanger te worden of heeft het een andere reden dat je niet meer zwanger wordt (hoef je ons niet te vertellen hoor)? MamavanMischa, ik heb "Geen roze wolk" ook gelezen. Ik vond het een goed boek. Op de HELLP-dag ontmoette ik zelfs iemand die daar een groot gedeelte van haar verwerking aan te danken heeft, nadat ze dat boek had gelezen had ging het beter met haar omdat ze zoveel herkende.Je moet zeker je mond opentrekken als het om jouw belang gaat of dat van je kindje! Het minste wat ze in het ziekenhuis kunnen doen is je serieus nemen. Dat stoort mij ook zo, ik belde de verpleging omdat ik zo'n buikpijn had. Toen zei die dat ik er helemaal niet ziek uitzag, ze zei toen: "Maar ik prik wel bloed". En toen had ik dus wel HELLP terwijl daarvoor alleen mijn bloeddruk te hoog was. Van die Arbo-arts is treffend, het geeft weer hoe mensen over PE / HELLP denken, zelfs artsen dus. Ben maar blij dat je niet hoeft te werken, voor 2 kinderen zorgen lijkt me heerlijk. Je kunt er altijd nog iets bij gaan doen. Mirell, welkom hier en gelukkig dat je iets aan ons hebt. Ik had ook hoge bloeddruk (en later HELLP) en heb ook een keizersnede gehad. Hoe lang moest je na de keizersnede in het ziekenhuis blijven? Gelukkig ging het thuis steeds beter. Als je zo bang bent kun je misschien een afspraak maken met de gynaecoloog om alles te bespreken. Misschien kan hij of zij je geruststellen. Wordt je bloeddruk nu goed begeleid? WesDaan, leuk dat er zoveel nieuwe dames meepraten. Van de ene kant wel fijn dat je de dag nadat je opgenomen was al ingeleid werd. Dan heb je korter angst gehad. Maar het is toch niet niks geweest, plotseling opgenomen worden. En als je kindje er klaar voor was, is het ook OK. Ze zeggen dat 38 weken ook voldragen is. Gelukkig is je bloeddruk nu weer goed. Ik gebruik nog steeds medicijnen maar dat vind ik niet erg. Gelukkig is bij jou de kans op herhaling niet groot. Groetjes, Mamalbf
Het PRIUS onderzoek in Nijmegen is een afgeleide van het onderzoek in Maastricht, de betrokken gyn is in Maastricht bij dat onderzoek betrokken geweest en heeft dat in Nijmegen voortgezet (of is er bij gekomen, hoe het precies zit weet ik niet). Ik weet dat ze sommige zaken ook combineren met Maastricht. Dus de inhoud van de onderzoeken zal ook vast (bijna) gelijk zijn. En het klinkt stom hoor, maar weet je dat juist mijn tweede zwangerschap (na 9mnd) voor het grootste gedeelte van de verwerking heeft gezorgd? Zelfs toen mijn gezondheid verslechterde bij de tweede was er geen paniek. Juist door de historie namen ze geen enkel risico en hoelde ze het heel goed in de gaten.
Dit ervaar ik ook wel eigenlijk! Ik kan natuurlijk nog niet voorspellen hoe het zal gaan over een tijd, maar sinds mijn nieuwe zwangerschap ben ik er op een heel andere manier mee bezig. Het heeft een plekje gekregen en ik pieker niet meer, maak me zelfs geen zorgen.
Dank je wel voor je welkomst bericht erg leuk! Mijn angst en echt dat het door ging dringen dat ik ingeleid werd kwam die zelfde avond nog dat ik was opgenomen. Ik heb heel de avond liggen huilen vond het vreselijk dat het allemaal niet op een normale manier ging ( ik had een droombevalling van lekker thuis en in je eigen omgeving zoals de meeste vrouwen dat hebben) ook heel de nacht niet kunnen slapen. De inleiding ging ook langzamer dan ik had verwacht ik werd die volgende dag ingeleid mbv gel die ze inbrachten. Dit hadden ze 2 x gedaan. Die avond werd ik naar de verloskamer gebracht want het kon ook evt. spontaan gebeuren, maar dat gebeurde die nacht niet. Ik kreeg van de zuster daar Temazepam om te slapen maar ondanks dat medicijn kon ik niet slapen. Ik had een infuus met magnesium ( wat erg brande in mijn hand als de waterzak op was). En het infuus zelf was ook geen pretje dus slapen kwam er niet van. Wel was die nacht mijn vriend mij me, hij mocht gelukkig blijven slapen dus was ik ook niet zo alleen. De volgende ochtend had ik 3 cm ontsluiting en hebben ze mijn vliezen gebroken. rond 10.00 kwamen de weeen opgang met dank aan de weeenopwekkers via het infuus. Ik had toen 4cm ontlsuiting maar dit had ik ook om 14.00 nog en toen kon ik niet meer, ik was zo moe, en de weeen waren zo heftig ( bijna geen pauze max 20sec tot de volgende). Uiteindelijk mocht ik na veel vragen en wachten een ruggenprik. En daarna schoot het op om half 4 had ik 8 cm ontsluiting. Om 15.55 kreeg ik persweeen en mocht ik persen. Maar de hartslag stopte bijna van ons kleintje. Tijdens de wee zakte hij van 155 pm naar 40 pm en herstelde zich maar tot 60pm. En na 3 persweeen was zijn hartslag nog maar 20pm. Ze hebben mij toen ingeknipt en met de volgende perswee mee geholpen. Ik heb toen nog 3 dagen in het zh gelegen maar wilde zo graag naa rhuis, maar dat mocht niet omdat ik nog een infuus had. Bij mijn ontslag was mijn RR 150/100 en ik moest op de woensdag terug komen voor controle RR. Deze was die dag 160/110 dus kreeg toen het medicijn methydopa ( ik weet niet of ik het goed schrijf). DEze heb ik ruim 2 maanden geslikt en langzaam moeten afbouwen. Ik merk wel dat ik sneller moe ben. Ik kan nog niet lekker het huishouden doen zoals ik gewent ben. Ik moet nog steeds iedere dag een beetje doen, terwijl ik normaal op één dag heel het huis door werkte. Maar er zijn toch veel meiden die het mee hebben gemaakt. Dat is wel fijn om er over te kunnen praten.
Hallo iedereen, Daphne, het is goed dat je mama's hier wijst op nazorg. Dat is het PRIUS eigenlijk: dat je laat testen wat bijgedragen kan hebben aan het krijgen van PE / HELLP. Op de HELLP-dag bespraken vrouwen dat tijdens de pauze bij de stand. De gynaecologe die sprak zei trouwens dat de nazorg beter moet. Het is goed dat ze dat inzien. Gelukkig namen ze bij je tweede zwangerschap geen risico. Wat dat betreft ben ik blij dat ik vanaf 32 weken in het ziekenhuis lag, ze maakten iedere dag een CTG. Voor mij was het niet fijn maar ik voelde me wel veilig. MamavanMischa, gelukkig maak je je geen zorgen. Als je goed begeleid wordt hoeft dat ook niet denk ik. Ze kennen je verleden van PE. Mischa helpt zeker ook wel mee dat je niet tobt? Ik ben 's-avonds tenminste vaak gevloerd, vooral op mijn parttime-dag. Ik geniet dan volop maar mijn boefje vreet energie. Wesdaan, ik heb de hele nacht liggen huilen toen ik bij 32 weken opgenomen werd en wist dat ik niet meer thuis kwam voor de geboorte van mijn dochtertje. Na die nacht heb ik me erbij neergelegd, ik kon ook niet anders. Verder werd ik steeds zieker en sliep steeds meer, dus kreeg ik ook minder mee. Je zegt dat je een infuus met magnesium had, dan heb je toch erge PE gehad? Ik dacht dat ze dat alleen doen als het echt moet. Gelukkig was je vriend er ook. Ik hoop dat je je snel beter voelt, bij mij ging alles steeds beter en sinds enkele maanden ben ik bijna de oude. Groetjes, Mamalbf
Ja klopt inderdaad. Ik had inderdaad erge PE. Ik kreeg de magnesium ter voorkoming van epilepsie en hersenbloedingen vanwege mijn hoge RR deze was 170/120. Ik weet nog dat ze om me heen tegen elkaar zeiden; als de onderdruk niet minimaal 100 wordt binnen een uur gaan we toch een infuus aanleggen met magnesium anders wordt het te gevaarlijk! Ik hielt ook enorm veel vocht vast al ik nu de foto's zie dan schrik ik gewoon hoeveel vocht het was. in 2 weken tijd vlogen er 15 kilo van mijn lichaam! Mede allemaal vocht. Tijdens mijn bevalling kreeg ik een catheter na de bevalling heeft de zuster hem die nacht ongeveer 3x moeten legen ( 2liter zakken) gewoon omdat hij echt vol zat en ik pijn aan mijn buik kreeg. Ook controleerde ze toen ik werd opgenomen continue( iedere 30min) mijn RR, reflexen, 2x per dag bloedwaardes, 2xper dag op de weegschaal ( iedere x kwam er wel een kilo bij) Evt. bijkomende symptomen ( tintelende vingers, duizeligheid, Bandenpijn e.d.) De Gynaecoloog vertelde mij ook dat ik tegen het HELPP Syndroom aan zat ( na de bevalling), ze hadden geen dag langer moeten wachten want dan was ik héél ziek geweest zei hij. Toen ik dat te horen kreeg was ik helemaal van slag, wat zo iets bijzonders allemaal voor gevaren met zich mee kan brengen. De Placenta was bij mij vooral de oorzaak van al deze dingen, hij functioneerde niet meer goed genoeg. Ik weet dat ik met 36 wkn zwangerschap een echo kreeg omdat ze ons zoontje verdachte van een stuitligging, bij deze echo werd gelijk de groei opgenomen en zei vertelde dat ons zoontje toen ongeveer 2800 gram was en bij de geboorte met ongeveer 40weken ruim 3200 gram zou zijn. Bij de geboorte woog mijn zoontje echter maar 2550 gram en de placenta was deels verkalkt hij werkte gewoon niet goed genoeg meer en mijn lichaam is dat gaan afstoten.
Dat ik hier ietsie actiever ben heeft te maken met het feit dat het voor mij allemaal weer bijna precies 3 jaar geleden is dat ik ziek ben geworden.. dus het gaat weer leven in mijn hoofd. Dus val jullie er lastig mee, mijn verhaal is hier vast ergens al te vinden, maar het moet ff. Sorry! Ik heb vrijdag een onderzoek in het Radboud (follow up, dit omdat je meer risico hebt op bepaalde ziektes in de toekomst, en oke, mijn gewicht helpt daar niet echt in positieve zin mee). 3 jaar geleden was 11 december op een maandag, ik had die zaterdag (dus as. woensdag) mijn eerste "aanval" had vreselijke hoofdpijn en heb ik bed ook "schokken" gehad. Op de maandag (11-12) ging ik naar de bedrijfsarts en was mijn bloeddruk iets verhoogd. Ik hield al wel een tijdje vocht vast. En tja.. dat tintelen van de handen.. ik vergat het zelfs te melden. (wist ik veel). Op 12-12 kreeg ik weer een flinke aanval, zou net weer halve dagen gaan werken, maar ik zag links onder niets meer. (Heel vreemd). Dus ik 's middags naar verloskundige, en meteen naar ziekenhuis maar ik mocht naar huis, maar moest donderdag urine inleveren (hmmm niet vergeten, ik moet komende donderdag gaan sparen). Ben woensdag nog mee met man naar Arnhem geweest om zijn auto leeg te halen (hij had een autoongeluk gehad en auto was totalloss, ik had er niet in moeten zitten, dan was het nog slechter met me afgelopen). Op ik werd op donderdag 14 december met spoed opgenomen, ik ging alleen maar even urine inleveren en navragen of brandende handen ook onder de noemer "tintelende handen" viel.... kreeg die nacht mijn eerste Magnesium. Kreeg overigens meteen toen ik werd opgenomen bloeddruk medicatie (ik heb aldomet gehad, methyldopa is dat geloof ik), en een infuus. Op dat moment was ik er van overtuigd dat ik oud en nieuw wel zou halen met de zwangerschap. Eigenlijk dacht ik nog wel langer. De pijn bij mijn longen was heel naar, maar wist ik veel dat dat het band gevoel was! En tja... de hoofdpijn en pijn bij mijn longen ging wel weg door de magnesium. (Eerste keer ging het nog wel heel erg lief hoor, niet zo snel.) Op de vrijdag mocht ik geen tv kijken, pfff wat was ik kwaad, dat was mijn afleiding. Lezen kon ik niet. Gordijnen moest ook dicht want dat deed pijn aan mijn ogen. Aan het einde van de dag mocht ik van de magnesium af. Op de zaterdag kreeg ik weer een aanval. Weet niet goed hoe dat ging, maar wel dat mijn arm wegvloog toen ze met haar vinger zacht tikte... (vond ik nog grappig ook, weet ik veel waar dat op duidde). Dit keer ging de magnesium niet lief, moest zo snel mogelijk. Dus met spuugbakje maar, pff stond echt in brand! Manlief was een kussen voor me halen (omdat ik niet lekker lag). En hij moest met spoed terugkomen, want ze hadden de ambulance gebeld, ik moest naar het Radboud... (waarom dat dat???? zo ziek ben ik toch niet... duh!) In de ambulance nog lopen grappen dat ik "monster mama" was.. en in de lift al helemaal want ik kon mezelf zien, brrrrr (woog op dat moment zo'n 102 kilo, waarvan 22 kilo vocht). Maar in het Radboud was het wel prettig. Ik kreeg een automatische bloeddruk meter, maar ja.. bloeddruk was soms behoorlijk hoog waardoor die band extra ging aanspannen (auw). Zondag was een redelijk rustige dag. Niet veel bijzonders. Wel longrijping gehad en anti-D. Maandag kon ik niet meer plassen, dus moest ik een katheter. Heb daar zelfs nog paracetamol voor gehad, tjonge dat deed pijn!!! En heb zo ongeveer de hele dag weer aan het ctg gelegen (ook al zoiets, is niet fijn met 30 weken). 's Avonds ging het niet zo goed met Sam, die wilde niet meer. Dus om half 11 is besloten dat ze eruit moest. En om 1minuut voor 12 (nog net op 18 december dus) werd ze geboren. De dagen erna ging het niet zo goed met mij, ik was zo stoned als een garnaal (kon er zelf nog wel om lachen). Ik kon niet plassen, moest precies bijhouden wat ik dronk. Bloedwaardes gingen echt eerst achteruit. Mocht na 3 nachtjes weg van de OHC (high care). Heb daarvoor nog wel zwaardere bloeddruk medicatie gehad en een ander soort vocht (andere moleculen). Hoorde regelmatig cijfers van mijn bloed, was niet zo goed. Ik mocht uiteindelijk na 8 dagen weg omdat ik daar niet sneller beter zou worden als thuis. Paar dagen later was mijn bloeddruk ineens nog maar 40 dus viel ik meerdere keren flauw. En medicatie toen heel snel afgebouwd. En mij kleine meisje Sam, geboren met 1218gr en heel klein (niet gemeten), nu is ze met haar lengte boven het gemiddelde !!!! (hoezo trotse mama ) ze doet het super goed, alleen heeft ze wel een heel groot litteken op haar buik (net als mama).. maar dat heeft haar leven gered, dat ga ik haar wel op het hart drukken. Nu stop ik maar hahaha, moest naar bed voor ik ging schrijven. Groetjes Daphne
Hallo iedereen, WesDaan, 120 onderdruk is echt heel hoog. Bij mij was dat iets lager, maar de bovendruk hoger. Ik hield ook veel vocht vast (iets minder dan jij), ik viel ook in korte tijd 12 kilo af. Die catheter doet echt zeer, he? Ik kreeg hem tijdens de keizersnede. Ik heb de ochtend erna gevraagd of ze hem wilden verwijderen en dat deden ze gelukkig heel snel. Mijn placenta was veel te klein, maar functioneerde wel goed. Bij mij ging het anders dan bij jou. Ik had al bij 6 weken zwangerschap hoge bloeddruk en dat bleef zo. Later kwam hier eiwit in de urine bij en nog later kreeg ik nier- en leverfunctiestoornissen en had ik dus HELLP. Ik heb meer dan een maand in het ziekenhuis gelegen. Je zegt dat je tegen HELLP aan zat, maar erge PE is bijna even erg. Ze zeggen dat je PE en HELLP niet zo streng gescheiden moet zien. Daphne, hier kun je inderdaad je verhaal kwijt. Dat doen wij ook en je kunt dus niet spreken van "lastig vallen". Ga jij in het Radboud naar de internist of zo? Is dat een vervolg op het Prius-onderzoek of ben je door je huisarts gestuurd? Ik moet ook af en toe urine sparen, rotklusje he? Voordat ik medicijnen had heb een keer een 24-uurs-meting gehad, het deed inderdaad pijn als hij hard pompte. Over je gewicht moet je je niet al te schuldig voelen, denk ik. Ik ben echt dun en heb hoge bloeddruk, het komt veel voor in mijn familie terwijl iedereen slank is. Een heel goede vriendin van mij is heel erg dik en die heeft een keurige bloeddruk. Ik weet wel dat je gezond moet leven maar schuldig voelen vind ik nooit goed, eerlijk gezegd. En het heeft geen zin. Jij weet dus ook de data nog? Ik ook, dacht dat vreemd was maar jij weet het dus ook nog. Vanaf het moment dat ik zieker werd, herinner ik me alles juist heel slecht. Ik keek ook heel veel tv, snap dat je baalde toen dat niet meer mocht. Mijn kussen voelde ook niet lekker aan! Blijkbaar hoort dat dus bij HELLP. Weet jij waarom dat is? Wat is anti-D? Ik heb vanaf de inleiding die mislukte tot de keizersnede de volgende dag aan het CTG gelegen, dat vond ik eigenlijk niet erg. Na de keizersnede ging het steeds beter met vooral de hoofd- en buikpijn maar ik had wel veel bloeddrukmedicijnen. Ik mocht na 5 dagen naar huis, ik had ook gevraagd zo snel mogelijk naar huis te mogen. Ik ben ook een keer heel erg flauw gevallen thuis. Gelukkig gaat het goed met Sam, terwijl ze zo klein was. Waarom heeft ze een litteken? Is ze een keer geopereerd? Met mijn dochtertje gaat het ook goed gelukkig. Groetjes, Mamalbf
mamalbf, Ja die catheter deed echt zeer. Ik kreeg hem tijdens mijn weeen. Ik moest opeens zo nodig plassen maar ik lag aan allemaal toeters en bellen dus ik wist niet hoe ik het moest doen. Toen zei de Gyneacoloog wacht maar ik geef je wel een catheter want je mag waarschijnlijk toch nog naar beneden voor een ruggenprik en dan moet je er eentje. Nou inderdaad echt geen pretje. Nu jullie het over urine sparen hebben, ik heb dat tijdens mijn opname(18-8-2009) ook moeten doen voor 24uur. Ze wilde weten wat er in ging en wat er uit kwam zo ook moest ik een vochtlijst bijhouden. Ze vertelde ook later dat er steeds meer eiwitten tevoorschijn kwamen in mijn urine. Maar mijn bloeddruk is altijd tijden mijn zwangerschap heel mooi geweest, 120/60 hoogstens 130/75. Maar toen bij de controle van de verloskundige was deze uit het niets 170/120 en stuurde mij direct in met een succes wens want zei vertelde al dat ik waarschijnlijk ingeleid zou worden omdat ook mijn kindje er klaar voor zou zijn ( 38wkn). En dit was inderdaad zo. Ik heb van 18-8 tot 22-8 in het zh gelegen. Dus vergeleken met jullie is het maar een klein weekje, en als ik dan van jou lees dat je meer als je maand in het zh heb gelegen dan is dat behoorlijk! Toch is het ook wel fijn dat ze er op tijd achter zijn gekomen bij je. Maar wat je ook zegt erge PE is bijna niet te onderscheiden met HELPP dat klopt. Ik weet dat de artsen in het zh hier bijna niet over spraken met mij nog voor ik moest bevallen ( oo kwel logisch anders zou ik helemaal in paniek zijn). Nadat ik thuis was en de H.A. op bezoek kwam was het eerste wat hij zei: Ik heb het verslag gelezen van het ZH je hebt geluk gehad meid ze waren er net optijd bij! het had veel erger kunnen zijn. En als ik dan jullie verhalen lees wat jullie allemaal mee hebben gemaakt en sommige nog steeds een behoorlijke nasleep hebben mag ik toch wel in mijn handjes knijpen. Wel zei de H.A. dat ik even moest wachten met een 2de zwangerschap ( wat ik oo kzeker van plan was haha) maar wel gewoon naar de verloskundige mag ( staat ook in het verslag) alleen bij het minste of geringste wordt ik doorgestuurd naar het ZH want ze nemen geen risico meer. Zo weer een heel verhaal. Groetjes Danielle P.S. het verwijderen deed geen zeer van de catheter dat vond ik wel vreemd! heb jij dit ook zo ervaren?
Wesdaan, ik vond die catheter ook heel vervelend. Heb hem gelukkig maar vanaf 's-middags na de keizersnede tot de volgende ochtend gehad. Het verwijderen deed inderdaad geen pijn. Ik denk dat hij drukte of zo. Het weghalen deed denk ik geen pijn omdat hij niet vast zit. Mijn eiwit in mijn urine werd steeds erger vanaf na mijn opname totdat ik naar huis ging. Gelukkig heb je niet zo lang in het ziekenhuis gelegen, maar het herstellen moet je thuis ook doen. Dus dat heb jij ook gehad. Maar in je eigen omgeving is wel alles fijner. Heb jij geen last gehad van dingen als vergeetachtigheid, concentratieproblemen, hoofdpijn, spierpijn ed? Dan mag je inderdaad blij zijn. Ik ga snel naar huis, mijn werk is klaar. Groetjes, Mamalbf
Bah katheters; heb er 1 gehad voor de spoedks en die voelde ik niet, want was verdoofd en een week na de bevalling kreeg ik blaasontsteking en heel mijn blaas zat vol. Zat de huisarts hier op mijn bed met een zaklamp m'n plasgat te zoeken..... Hij wurmen, ik gillen! Doe me ajb een kinderkatheter gilde ik (die bleek ik in het zh ook gehad te hebben), maar toch deed het zeer; het verwijderen ook en daarna heb ik nog weken (serieus) last gehad ven een schrijnend gevoel down under; bah, bah, bah!!!:x
Ja ik heb wel last van mijn geheugen maar denk ook dat dat merendeels de hormonen maar dan alles maar opschrijven. Verder heb ik wel hoofdpijn gehad maar dat kwam natuurlijk ook door mijn bloeddruk. Op een gegeven moment was ik heel duizelig denk 4 weken na de bevalling toen met controle van mijn bloeddruk was deze nog maar 90/50 veels te laags dankzij de med. dus moest gelijk één tablet weg laten. Concentratie problemen heb ik nog niet gemerkt, maar morgen is mijn eerste werkdag weer dus ben benieuwd. Hoop het niet natuurlijk.