Een half uur laten krijsen doe ik ook niet hoor haha, nee dat kan niet. Als mijn zoontje gaat huilen dan wacht ik heel even welke kant het uit gaat... Wordt het krijsen of wordt hij weer stil. En als hij gaat krijsen dan ga ik er wel naar toe meteen en dan troost ik hem op zijn eigen kamertje en praat even met hem (meestal over de maan en de sterren) en dan leg ik hem weer terug en dit werkt tot nu toe goed Het is altijd een makkelijke slaper geweest, alleen nu is het even ellende met op bed gaan Ik hou het echt op verlatingsangst momenteel want daar heeft hij nu enorm last van nl.
Overdag haal ik haar er na een half uur eruit, als ze echt niet wil slapen. Dan gaat ze lekker weer spelen, krijgt een tussendoortje en wat drinken, en na een uur proberen we het weer. Lukt het dan nog niet, dan laten we het zo tot ze echt heel moe wordt, dan lukt het meestal wel. 's avonds zetten we iets langer door, veel terug neerleggen enz. maar als ze na een uur nog niet slaapt, dan neemt 1 van ons haar even mee naar ons bed. Daar kan ze dan of even spelen (zeer uitputtend) of lekker samen met ons onder de deken en knuffelen. Dit werkt meestal wel.
Het is hier een paar weken zo erg geweest dat ik hem niet kon troosten... Hij wilde dan duidelijk zijn kamer uit, naar de huiskamer en spelen, midden in de nacht. Dat kan hij goed duidelijk maken, hij gaat dan helemaal opzij hangen in de richting waar hij heen wil... Hier heb ik een tijdje aan toegegeven en toen moesten we dat dus weer af zien te leren... Op een bepaald moment was ik het ZO zat en ik voelde me zo ontzettend gemanipuleerd dat ik het huilen nog wel verdrietig vond, maar ook heel strijdlustig werd. Sindsdien zet ik door. In zo'n bui ben ik dus eens gaan stofzuigen. Tenzij het dus meer dan een half uur is (tenzij ik dan hoor dat hij steeds stiller wordt, dan zet ik nog even door), dan gaat het toch niet lukken. Ik was altijd erg tegen laten huilen, het was hier dan ook nog nooit eerder nodig geweest. Als hij huilde kon ik hem troosten en ging hij slapen. Maar op een bepaald moment is het genoeg hoor! Hij heeft al een tijdje donders goed door dat hij zijn zin kan krijgen door te huilen. Dat had ik op mijn beurt dus te laat door.
Sorry, is niet vervelend bedoeld hoor Ik was gewoon benieuwd hoe je dan consequent kan blijven, maar ik concludeer eruit dat onze situaties niet vergelijkbaar zijn...8)
Is hier ook wel eens, dat ze echt niet te troosten is. Laatst had ze verlatingsangst (conclusie van CB), wilde 's avonds en 's nachts niet meer in haar bedje slapen, toen heb ik ook grof geschut in moeten zetten Maar ik voorzag dat als ik haar zou laten huilen dat echt uuuuuren zou kunnen aanhouden. Daarom heb ik toen gekozen om er naast te gaan zitten en constant troosten als t nodig was. Na 2 avonden was t over. Alleen werkt die methode nu niet... (zul je altijd zien, denk je iets gevonden te hebben )
Poeh, dat hebben we hier gelukkig nooit gehad! Hier maximaal een uur, dan geeft hij het wel op. En dat is bij hoge uitzondering... Hier ook verlatingsangs af en toe. Ik merk dat meteen. Normaal als ik wegloop gaat hij lief slapen, maar als hij daar last van heeft begint hij al te brullen zodra ik een stap bij zijn bedje wegloop. Wat hier in zo'n fase goed helpt is papa te laten gaan. Hij heeft namelijk echt "mama-fases" en bij papa gaat het een stuk beter. Dan blijft hij ook wel huilen, maar anders dan wanneer ik ga. Gek he!
R (11 maanden sprong) slaapt overdag gewoon prima, maar 's nachts is het nu sinds een week drama, hij komt elk uur. Na een aantal nachten bijna niet slapen en een grote broer erg moe, omdat hij steeds wakker wordt van het huilen, ligt hij nu regelmatig 'snachts een paar uurtjes tussen in. Ik weet gelukkig van beide jongens dat ze als het sprongetje over is nergens last meer van hebben en dan gewoon weer door slapen, ben dus niet zo bang voor gewenning. Ben er inmiddels van overtuigd dat het voor allemaal het prettigste is om aan de behoefte aan nabijheid toe te geven. Hou er niet van om een kind tijden te laten huilen en in bed troosten werkt hier niet.
Ik zit nu met mijn kleintje midden in een sprongetje. Vind het echt sneu voor hem dat hij gewoon doodmoe is maar niet in slaap kan komen. Wanneer hij EINDELIJK slaapt, is hij ook zo weer wakker en begint het weer van voor af aan. Is het bij een sprongetje trouwens ook zo dat ze meer of minder eten?
Ja hoor! Sommigen eten bijna niks terwijl bij anderen het eten niet aan te slepen is. Hier wordt een paar dagen voor de sprong enorm gebunkerd en tijdens de sprong bijna niks gegeten....Ik weet dus precies wanneer het "weer zover" is .
Hier werkt bij ons in bed slapen al een paar maanden niet meer. Dat is te leuk, dan gaat meneertje spelen in plaats van slapen. Jammer hoor, is zo gezellig!! Hier was het ook altijd zo dat de dingen die ik deed na de fase gewoon weer over waren, en er dus geen gewenning was. Maar sinds twee of drie maanden helaas opeens wel... Toen ik dat eenmaal door had, had ik Mischa laten wennen aan 's nachts een fles, een knuffel, spelen in de kamer, op zijn kamer blijven tot hij sliep... Het was erg sneu om daar allemaal weer mee te moeten stoppen en hij begreep dat ook niet zo goed. Dus nu voorkom ik het liever. Ook omdat ik zwanger ben en het zelf gewoon niet trek om 's nachts zo lang met hem bezig te zijn.
Ties slaapt godzijdank snachts altijd redelijk goed, dus ook tijdens een sprongetje. maar hij ligt nog wel bij ons op de kamer, dat wel. ik kijk het ook aan als hij huilt; wordt het krijsen of niet? als hij gaat krijsen haal ik hem eruit om te kalmeren en dan weer terug, anders laat ik hem even huilen. niet te lang natuurlijk. moet wel zeggen dat zijn laatste sprong vrij kort was, de 19 weken sprong is alweer voorbij hier (hij is 17,2 weken nu) en heeft ongeveer 3 weken geduurd.
Sinds de geboorte van Dani wil Layla dus ook niet slapen. Ze is dan best moe, maar gilt zodra we haar kamer verlaten. We laten haar dan ff alleen maar als het huilen te lang duurt (na 20 min) gaan we ff kijken of er écht niks aan de hand is. Uiteindelijk valt ze toch wel in slaap
Inderdaad, mijn dochter drinkt altijd veel meer tijdens sprongetjes/tandjes. Minder bijvoeding, maar meer melk. En de gewenning is hier wel een redelijke issue, want bij haar lijken die sprongetjes dus nooit vanzelf op te houden... In het begin wil ik nog consequent blijven, maar dat lukt al snel niet meer, omdat ze zo lang huilt en gewoon echt niet gaat slapen. Uiteindelijk ben ik helemaal gefrustreerd en vind ik dat het nu echt afgelopen moet zijn, omdat het lang genoeg geduurd heeft/tandjes door zijn/etc. En dan moet ik echt grof geschut inzetten. Tot nu toe werkt dat dan wel heel goed en is het allemaal snel over...