Hoi! Ik heb een beetje een raar probleem, het komt vast vaker voor, en ik hoop ook op bemoedigende reacties. Mijn dochter is 1,5 (19 maanden om precies te zijn), en heel lief en vooral ondernemend. Ik speel veel met haar, doe leuke dingen maar moet ook weleens wat anders doen. Ook moet ik ze weleens 'nee' verkopen, en dan gaat ze op de grond liggen protesteren. Zij wil net streken uithalen als ik wat anders gepland heb. En ik ben heel flexibel hoor, maar soms kan het niet anders. En dan nog: Ik laat mijn dagindeling liever niet te veel door mijn dochter bepalen. Ik heb het idee dat ik meer mijn best moet doen om haar aan het lachen te krijgen dan bijvoorbeeld een oom of tante die met haar gek doet. Dus denk ik weleens: vind ze me wel leuk??? Aan de andere kant roept ze 's-ochtends altijd 'mama', en ook als ze verdriet heeft of moe is. Dus ze heeft me wel graag om zich heeb. beetje raar probleem, maar ik ben er soms best onzeker over. Herkent iemand dit? Bedankt voor jullie reacties! Liefs.
Hey Madelief, Mijn dochtertje is wel wat jonger dan de jouwe maar die gedachte heb ik soms ook..ik werk niet ben dus de hele dag met mijn meisje, ik probeer ook zoveel mogelijk met haar te doen, maar heb ook veel te doen in huis en eigen zaken..dan heb ik soms de gedachte dat ik haar misschien niet genoeg aandacht geef,terwijl ik wel de hele dag eigenlijk met haar bezig ben..ze is dan nog wel jong maar ze kan enorm driftig zijn als ze haar zin niet krijg en als ze dan op dat moment haar vader ziet of oma (mijn moeder) word ze hartstikke vrolijk en gaat ze mij negeren (leuk is dat ;( ) dan denk ik wel van vind ze me wel leuk, is ze wel tevreden met mij, raar is dat wat zon klein mensje kan doen met je zelfvertrouwen..maar ik denk maar als ze dalijk kan praten zal ik het wel te weten komen
Hier gaat hij door het dolle als hij mijn moeder ziet, maar bij mij toch een stuk minder. maarja mama is streng en vervelend he Vind het ook wel eens rot. maar sinds kort vind hij het rot als hem ergens achterlaat (ook mijn moeder) en gaat dan even heel erg huilen (echt heel zielig) en als ik dan een aantal uren later weer terug kom rent hij wel naar mij toe. Maar ik bedoel het ook meer in het opzichte van laten lachen, ik moet meestal echt mijn best doen en bij mijn moeder geeft hij zijn lachjes continue weg. Ach het is niet altijd leuk, maar oma's verwennen meer he dus wel logsich
Ik denk dat het ook komt omdat ze mama gewoon vaker ziet....mama is minder bijzonder dan oma, want oma ziet ze niet altijd. En oma hoeft minder vaak streng te zijn.... Wees niet bang, je dochter houd echt wel van je hoor!
hier ook wel hoor. ik ben heel de dag goed genoeg maar als papa thuiskomt.... dan begint ze gewoon te stralen. maar pas was ze een middag bijn mn moeder en toen kwam ik terug om dr op te halen toen begon ze gelukkig ook heel hard te lachen en te kuren toen ze me zag. was wel heel leuk
jij bent mama en daar kan niks tegen op hoor! je moet het zo zien denk ik, jij bent de basis en dus het allerbelangrijkste! naast die basis komen dus opa´s en oma´s etc. dat is heel even veel leuker, tuurlijk! verandering! maar als je een paar weken met oma op stap gaat als kind dan lach je ook niet meer zo gul als die eerste dag, begijp je me nog? haha, jij bent mama dus jij bent veilig en daarom vetoont je kindje alle soorten gedrag bij je, waar hij op dat moment maar zin in heeft, ook boos en chaga horen daarbij omdat hij weet dat jij toch niet weggaat, het is dus veilig genoeg om je te "misdragen".
herkenbaar. Bij mij is ie lief, leuk, aardig en hij lacht me smorgens tegemoet, maar als hij papa ziet wordt ie gek! Springt ie bijna uit mn armen en ik krijg soms het idee dat hij papa veel grappiger en leuker vindt! Maar bij mij wil hij zijn als ie getroost wil worden... verschil moet er zijn he? Heeft denk ik te maken met het feit dat hij mij vaker ziet dan pappa. Ik ben "gewoon" maar daarom niet minder belangrijk!
dat is het dus.. Hier is opa favoriet, ach ik hoef niet perse "leuk" gevonden te worden ik ben zijn mama en opvoeden is soms belangrijker als leuk gevonden worden, ik ben ook de strengste hier maar als er echt wat is (ziek of pijn) dan komen ze wel naar mij ipv papa of opa ofzo (dat zegt genoeg denk ik)
whahahaha!! hij voelt zich in ieder geval vrij genoeg om zich te uiten bij je, positief of negatief, uiteindelijk is dat wel iets moois....
Ik herken dit ook wel, m.b.t. het eten. Hij is momenteel een draak wat betreft zijn groentehap, en ik moet echt opletten dat ik er geen strijd van maak met hem. Maar wat zag ik vorige week? Bij oma, op de creche en bij zijn vader eet hij alles zonder morren op! En bij mij is het protesteren en piepen Ik begrijp er helemaal niks van! Ik word er ook best wel onzeker van. Maar aan de andere kant...mama is zo veilig en vertrouwd dat je bij haar dingen kan uitproberen...grenzen opzoeken en zo. Al met al is het toch een echt mama's kindje, dus daar hou ik me maar aan vast.
Je kindje weet gewoon dat mama toch wel van haar houdt, die hoeft ze niet te overtuigen hoe leuk ze is Sterre lacht naar mij ook minder dan naar papa en opa en oma, maar ik denk dat het komt omdat ze voelt dat ze met mij die band al heeft, ze hoeft voor mij niet zo haar best te doen
hoi hoi is hier ook zo als mijn moeder (oma)dus er is of opa dan lacht die altijd maar ik moet soms ook meer moeite doen dat komt doordat ze heus wel in de gaten hebben wie de ouders zijn en toch wat strenger voor hem zijn overigens bij mijn schoonouders lach die bijna nooit bij mijn ouders wel veder ze zijn niet gek
Heej Madelief, Weet je, eigenlijk is het een heel groot compliment dat je dochter zich bij jou "vervelender" gedraagt, dan bij een ander. Het geeft alleen maar aan dat ze zich veilig en geborgen voelt en compleet zichzelf kan zijn. Bij jou kan ze zich vrijuit laten gaan in allerlei emoties en wordt nergens op afgerekend. Ze weet dat je van haar houdt ongeacht wat ze doet en dat geeft alleen maar aan dat ze je een supermoeder vindt. En om zich zo veilig en geborgen te voelen heeft ze ook juist de grenzen nodig die jij haar aangeeft, dus je doet het helemaal goed.
mama is hier ook altijd, ook voor de vervelende dingen. mama is toch wat strenger dan papa, papa werkt veel dus die doet alleen maar leuke dingen met haar, spelen enzo. heb wel vaak zoiets van: mijn dochtertje is zo geweldig, waar heb ik dat aan verdiend?
Heb precies hetzelfde als jij, al is Anne wel wat jonger, maar ik merk nu al dat ze meer lacht als ze papa ziet dan mij. Terwijl ik bijna alle dagen druk met haar ben. Zelfs als ik thuis kom van een papa-dag krijg ik vaak niet eens een lachje dat ik er weer ben. Vind het niet leuk, maar wat kun je eraan doen. Komt wel goed denk ik dan.