Klinkt of je ondanks je overdonderdheid door deze situatie toch goed weet wat je wel en niet wil. Goed te horen, want het overvalt je toch. Je leeft niet met het idee dat het mis is, maar al helemaal niet op deze termijn waarbij het bij jullie misging. Die echo, het is zo'n compleet kindje... Dat dit mis is gegaan. Ik kan me je verslagenheid voorstellen, het ziet er zo 'normaal' uit, maar toch leeft het niet.
Ik moet zeggen dat ik ook nog niet veel gedaan heb aan het kamertje of veel gekocht heb nog... Komt hier gewoon omdat het de 2e is en je veel al hebt. Of had je eerder ook al een beetje het gevoel dat het misschien niet goed zat? Ik herken wel hoe je er verder mee omgaat. Ik heb dan wel een miskraam gehad met pas 6 weken, maar ik was toch wel erg verdrietig omdat ik heel erg het gevoel had dat het wel goed zat. Ik heb het ook maar gelaten ondergaan en het ging eigenlijk wel. Ik had ook echt heel veel aan Eva, ons zonnestraaltje. Daarna kwam het verdriet pas, maar ik kon er niet echt mee omgaan. Gelukkig was ik toen snel weer zwanger en gaat het nu wel goed, dat neemt al het verdriet wel weg, maar de zwangerschap was natuurlijk nog erg pril toen het mis ging, niet zoals bij jou. Ik hoop dat jij er beter mee om kan gaan Ik hoop dat jij ook weer snel zwanger bent, als je dat wil. Ik hoop dat het je lukt dit een plekje te geven. Maar eerst succes voor de komende dagen en wat er straks gebeuren gaat.
voorlopig wil ik sowieso niet zwanger worden. Heb nou niet bepaald probleemloze zwangerschappen gehad ( bekken, overgeven, hoge bloeddruk ) en had mezelf er al helemaal op ingesteld dat dit mijn laatste zwangerschap zou zijn. ergens voelde het niet goed.. misselijkheid was opeens weg, bekken deden minder zeer, had geen stemmingswisselingen meer ect.
Kaatje, Ik lees net op mei mama's wat er gebeurt is (lees altijd mee maar schrijf nooit) wat een vreselijk bericht ik wil je bij deze heel veel sterkte wensen liefs ger
Lieve lieve Kaatje... Bij toeval tref ik je bericht hier, wat een vreselijk nieuws meid! Ik leef ontzettend met jullie mee, wat een intens verdriet zeg. Heel veel sterkte de komende periode. Dikke knuffel, Elmo
Pfff ik vind het echt zo vreselijk voor jullie! Heb er zelf van wakker gelegen. Jullie moeten echt door een hel gaan nu... Ergens vind ik het ook heel typisch dat je dat als vrouw zijnde blijkbaar toch aanvoelt wanneer het mis is. Dat had ik ook bij Sem*, dat ik ergens wel wist wat er aan de hand was, maar was zwaar in denial... Wel fijn trouwens dat jullie nog te weten komen of het een jongen of meisje is! Dat vroeg ik me namelijk al af. Dat biedt wel veel steun vind ik zelf. Ik kan nu praten over mijn zoontje, in plaats van over 'het kindje'. Heel veel sterkte de komende tijd. En hoe verdrietig de omstandigheden ook zijn, jullie hebben er toch voor altijd een kindje bij, wat over jullie en Levi zal waken. Hele dikke knuffel.
Wat een persoonlijk drama ook weer. Nog maar twee dagen terug afscheid genomen van een van onze kleinkinderen en bidden en hopen dat de ander blijft zitten. Meis wens je alle sterkte die je kan gebruiken! Dagelijks brand hier een kaars voor alle mamma's en alle vlinderkindjes. Neem de tijd om het een plek te geven !
Cossy, helemaal mee eens, wat betreft die namen. Ik heb onze miskraam ook een naam gegeven, gewoon voor mn man en mij. Wij wisten het geslacht niet, maar kozen voor een unisex naam, een vernoeming naar mn man. Ik wilde het thuis niet hebben over 'de miskraam', vond ik vreselijk klinken. Inmiddels is het een tijd geleden, dus is het minder scherp, maar dat heeft me toen enorm geholpen. Kaatje, mn hart breekt als ik hoor dat je nu overweegt dat je niet meer zwanger wil worden. Hoe blij je was, hoe trots... Wellicht dat dat straks weer de overhand gaat krijgen en je emotioneel ook weer ruimte krijgt in je hoofd om nog een kindje te krijgen. En als je dat niet wil kan dat ook, maar kan me voorstellen dat je dat nu in alle hectiek en emoties niet rustig kan beslissen. Laat allemaal maar op je afkomen, komt tijd komt raad.
Ik wil zeker nog wel een keer zwanger worden,maar voorlopig niet. Heb het vandaag aan de vk gevraagd, en als alles goed ontwikkeld is moet het geslacht te zien zijn.
Hey meisje, Wat onwerkelijk die echo zo compleet en toch niet meer inleven.... Maandag moet je naar het ziekenhuis toch? Veel sterkte en neem je tijd. Liefs Marjan
Ja om 14.40 heb ik een afspraak bij de gyn. Heb van de vk de tip mee gekregen om een lijst vragen mee te nemen
Verstandig denk ik, als je daar zit sla je misschien wel dicht met het gevolg dat je thuis met een hoop vragen komt te zitten. Wijs dus denk ik. Wordt je maandag ook gelijk ingeleid of is dat dan weer later?
Nee er wordt maandag een afspraak gemaakt maar volgens de vk kan het zo zijn dat ze maandag zeggen dat er dinsdag een plekje is. Ik wil het iig voor de kerstdagen achter de rug hebben
Ja het moet nu toch gebeuren ik kan me voorstellen dat je het dan maar gehad wil hebben. Misschien een domme vraag hoor, maar moet je echt bevallen of kan het ook anders?
Het kindje is te groot om gecurriteerd te worden, dus ik moet op de "normale" manier bevallen. Ik krijg een ruggenprik en dan wordt er een capsule vaginaal ingebracht die moet zorgen voor ontsluiting, weeen ect. Gelukkig hoef ik geen 10 cm ontsluiting te hebben en volgens de vk zal het vruchtje er vanzelf uitzakken zonder dat ik hoef te persen
He meid wat een narigheid toch allemaal.... Ik hoop dat je snel terecht kan. Heel veel sterkte maandag! Veel liefs Azeb