Snap wat je bedoeld maar gebeurd wel vaker. Of van die berichtjes dat de vent niet genoeg doet en ze daarom zichzelf alleenstaand moeder voelen. Aan de ene kant snap ik het wel, aan de andere kant... They don't have a clue.
Jaaa dat irriteert mij ook mateloos , ze hebben echt geen idee , alleenstaande moeders hebben niet alleen de zorg voor het huishouden maar ook voor o.a. de financiele zaken enz . Het is niet dat ik het niet begrijp maar het word allemaal zo snel geroepen ..
Zat hier zo over te denken maar als alleenstaande moeder is het makkerlijker je erbij neer te leggen dan als ''alleenstaande'' met een man. Ik begrijp dat eigenlijk wel, sommigen zullen zich best alleenstaand voelen terwijl ze toch samen zijn maar het niet samen doen en alles op 1 ouder neer komt. Dan heb je ook nog eens dat geregel en zorg voor de ander die niets doet. Lijkt me vervelender omdat je toch wel het 1 en ander verwacht maar niets ontvangt. Maar anderzijds, laat ze diegene een flinke schop geven of vertrekken want aan geklaagzang hebben we niets als er toch niets veranderd.
ik zal alles een beetje uitleggen. want heb het gevoel dat iedereen me een zeur vind en dat ik me aanstel. het ging al een tijdje slecht tussen mn vriend en mij. dus heb ik tegen hem gezegd dat hij zichzelf "moest veranderen" hij "moest" in agressie therapie gaan (dat heeft hij nu dus gedaan) hij zit nu in een psychiatrische inrichting omdat hij waanbeelden enz had. in de tijd dat hij daar zat heb ik het uitgemaakt omdat ik zeg dat het alsnog de verkeerde kant opging. maar dat kwam dus daar alle medicatie. nu is de medicatie goed op elkaar afgestemd. en functioneerd hij weer "goed" hij moet daar sowieso nog wel een jaar blijven zitten. we zien elkaar bijna elke dag 1 uurtje en weekends mag hij 1 nachtje naar huis(als ik niet hoef te werken) misschien snappen jullie het verhaal nou een beetje beter ipv meteen rare reacties te geven terwijl jullie het verhaal er achter niet eens kennen. (en ik weet dat iedereen vrij is om zn mening te geven maar sommige reacties doen me wel pijn)
Verdrietig zijn en toch voor je kindje zorgen is super zwaar. Ik wens je veel kracht en hoop dat je steun krijgt van je omgeving.
@ TS Mijn post was niet naar jou gericht allereerst. Daarbij, reacties zoals ze geplaats zijn krijg je gewoonweg omdat je er erg makkelijk en laconiek over deed en de meiden die reageerden hebben blijkbaar al meer gelezen. Nu kom je ineens met uitleg wat het allemaal anders maakt. Dus ga eerst na bij jezelf en waar reacties vandaan komen. Succes iig met alles.
ikheb nooit gezegd dat mijn relatie super goed was. maar we vechten er samen wel voor. wij zijn 90% van de tijd super gelukkig met elkaar. en soms botst het gewoon heel erg, maar we hebben samen al zoveel meegemaakt. en mn vriend moet zoveel nog verwerken uit het verleden. daarom is hij nu in behandeling. (moest ook van mij) en hopelijk komen we er samen veel sterker uit.
In ieder geval veel succes met alles. Denk er wel overna dat dit niet de ideale situatie is om een 2de kindje te krijgen...ook gezien jullie geld problemen. Aangezien jullie dit wilden....
ja maar daar zijn we al op terug gekomen. we wachten er sowieso nog mee totdat amber 1 jr is en dan zien we wel verder. en alle geldzaken zijn al geregeld
Sterkte de komende tijd. Ik lees dat jullie veel moeilijkheden hebben samen. Ik hoop dat jullie er uitkomen maar ik hoop ook dat als het niet meer gaat dat je dde kracht hebt om voor jezelf en je kindje te kiezen.
Over 3 maanden is ze al 1 jaar...en ik denk niet dat alles binnen 3 maanden is opgelost. Vraag me af hoe goed jullie elkaar kennen...aangezien je na 1 maand al zwanger van hem was. Daarnaast veel ruzie's, geld problemen, je vriend met andere meiden, geen eigen woning, problemen met werk, je vriend nu in een inrichting..... Niet echt een stabiele omgeving voor 1 kind....laat staan voor een 2de. Maar goed meid....wat ik vroeger ook wel eens tegen je hebt gezegt. Durf eens voor jezelf te kiezen, volgens mij heb je een erg laag zelfbeeld, want wat je inmiddels al allemaal hebt moeten slikken in 2 jaar tijd....
Ik snap dat het pijn kan doen, maar het is wel de waarheid. Meiden die hier zitten hebben zelf ook zat problemen meegemaakt. En tja het verhaal erachter, ik heb regelmatig wat dingen van je gelezen.. Sterkte in ieder geval en hoop dat jullie beiden verstandig zullen zijn betreffende jullie dochter en een eventueel volgend kindje.
ik wil nu even niet bot overkomen want ik begrijp je pijn en je verdriet. Maar waarom NU in hemelsnaam aan een tweede kindje denken? het is allemaal zo labiel nu, en ook over 3 maanden. Een paar dagen terug had je er een punt achter gezet en nu ga je er weer voor? Ik zou eerst alles even op de rit krijgen voor je aan een tweedje kindje gaat denken. Als het om kinderen gaat en dan vooral hun welzijn moet je toch echt soms je eigen wensen en idealen opzij zetten. Voor de rest veel succ6 ik hoop op verbetering. Maar wie weet helpt deze opname enorm. Als dat niet het geval is zou ik toch maar eens knopen doorhakken. Want als hij straks, na zoiets ingrijpends als een opname van een jaar!!! niet veranderd zal hij NOOIT veranderen
Inderdaad dat vond ik ook al vreemd. Waarom ga je in hemelsnaam voor een tweede kindje, terwijl je een paar dagen daarvoor nog een zogenaamde alleenstaande moeder was..