Het is bijna een jaar geleden dat ik bij mijn ex weg ging. Sinds die tijd kijkt hij niet naar zijn zoon om en wilt er afstand van doen. Alimentatie betaalt hij ook niet en zelfs toen mijn zoon 2 keer geopereerd werd intereseerde het hem niet en heeft niets laten horen en nooit gevraagt hoe het gegaan was. Toen me zoontje 1 werd ook helemaal niets gehoord:x Zijn ouders kijken ook niet naar hem om en hebben hem ook al die tijd niet meer gezien. Ik kan er maar niet aan wennen dat hij dus geen papa heeft en heb het daar zo zwaar mee.. Hoe ga ik me ventje dit later uitleggen als hij vragen gaat stellen? Mijn hart breekt doormidden als ik daaraan denk. Veel mensen zeggen, ach wat hij niet kent dat mist hij niet maar ik geloof dat niet. Ik ben van mening dat als mijn zoontje hoort dat zijn papa hem niet wilt zien dat dat pijn doet en veel ook en ik kan hem daar niet voor behoeden hoe graag ik ook wil. Heb er alles aan gedaan om mijn ex te smeken om contact met zijn zoon te hebben maar tervergeefs. Het zure is ook dat hij nog 2 kids uit een eerdere relatie heeft die hij wel ziet en die alles voor hem zijn. Mijn zoontje heeft dus 2 (half) zusjes en die kent hij niets eens! Ook voor die 2 meiden van me ex vind ik het erg verdrietig die zijn 9 maanden lang blij gemaakt met ''we krijgen een broertje'' dat broertje kwam er en na 4 maanden werd dat broertje uit hun leven gerukt. Ook loop ik tegen wettelijke dingen aan die ik maar niet los kan laten, zoals als ik op vakantie wil en een paspoort voor de kleine moet aanvragen, dan moet de vader tekenen en die werkt nergens aan mee. Ook waar me zoontje naartoe gaat mocht mij wat overkomen, wil dus voor geen goud dat hij naar die vreemde man gaat. Maar het meeste pijn doet me dat mijn zoontje verdriet gaat krijgen als hij te horen krijgt waarom hij geen papa heeft. Hoe ga je hiermee om? En hoe ga ik dit ooit een plekje geven???
Ik vind het heel moeilijk, ik heb het geen plekje gegeven, zoals ze het zo mooi zeggen. Ik kan er voor nu mee omgaan en dat ik het haar straks uit moet leggen, dat zie ik dan wel weer. Voor nu heb ik enorm veel haat voor mijn ex en dat wil ik eerst verwerken, ik ben nog steeds in staat hem iets aan te doen als ik hem zou zien. Maar ik heb mezelf beloofd voorlopig niet meer te janken om die enorme klootzak. Ik vind het sneu voor mijn dochtertje, maar niet zielig, want dat is ze niet! Wat mist ze aan hem in hemelsnaam? Hoe je onverantwoordelijk/kinderachtig/egocentrisch moet zijn? Onze kinderen hebben het hardstikke goed bij ons!
Het gaat wennen hoor, ooit krijgt het een plekje! Ik zelf voel nog heel veel haat naar mijn ex toe, en moet deze kwaadheid een plekje gaan geven. Verder heb ik het geaccepteerd dat ik het echt alleen moet doen allemaal daardoor is het wat makkelijker nu... Maar als mijn ex nu voor mijn neus zou staan dan zou ik woest worden op hem! Dan krijgt hij flink de wind van voren, ik denk wel eens kwam ik hem maar tegen dan kon ik mijn kwaadheid uiten naar hem ben ik het maar kwijt Mijn ex kijkt ook niet naar onze zoon om en laat staan dat hij er 1 cent voor betaald! Mijn ex heeft geen ouderlijke macht (gelukkig) dus ik kan alles regelen voor mijn zoon zonder zijn handtekening. Heeft jou ex ouderlijke macht? kan je niet proberen dit ongedaan te laten maken? hij kijkt immers niet naar het kindje om en betaald er ook niks voor toch? Mijn zoon stond nog bij mijn ex op het ziekenfonds 2 weken geleden heb ik mijn zoon achter de rug van mijn ex om bij mij op het ziekenfonds gezet! Mijn ex weet van niks en kon het regelen zonder zijn toestemming. Heb nu de nieuwe ziekenfondskaart al in huis voor mijn zoon en mijn ex krijgt wel bericht dat mijn zoon bij hem van de polis is...
Inderdaad, ik zou als ik jou was toch even kijken wat je allemaal kunt regelen! @Annetske; Hahaha, misschien moeten we iemand inhuren daarvoor . Nee, maar dat frustreerd wel, dat ze zomaar zoiets kunnen doen, zonder ervoor te boeten ofzo. Maargoed, misschien moet ik maar denken (wat iedereen zegt) dat ze niet kunnen slapen en dat ze er later wel last van krijgen. Haha, nou ik weet zeker dat mijn ex prima kan slapen, hij kan immers zijn lulletje ergens anders in steken. En wat heb ik aan later? Later heeft hij pech gehad.
Mijn ex en ik waren getrouwd dus hij heeft net zoveel rechten als ik met betrekking tot ons zoontje en daar word ik zo pislink van.
Ik denk dat mijn ex ook geen slaapproblemen heeft, kan gaan en staan waar hij wil... Maar zoals je zegt vroeg of laat krijgen ze last van hun geweten! Ik denk ook vaak zoiets kan je toch niet ongestrafd doen? hij krijgt zijn straf nog wel daar moeten wij ons maar aan vasthouden. Idd jammer dat hij wel ouderlijke macht heeft, dat maakt de boel minder. Kan je niet een procedure starten dit ongedaan te laten maken via de rechtbank? volgens mij moeten dit soort dingen wel kunnen, ik denk dat jou dit heel veel ellende gaat schelen! Enne over dat inhuren van iemand komen we wel uit haha
Heel eerlijk denk ik dat die ex-en van ons vroeg of laat er meer last van hebben dan ze doen toegeven. ik merkte het toen ik de stoute schoenen aantrok en toch ex belde die dus eigenlijk geen contact had gezocht omdat die het zo moeilijk vond. na mij en kleine gezien te hebben hoor ik van alle kanten dat die weer helemaal opleeft maar dat het hem heel veel doet. hij zat de afgelopen tijd alleen maar zelf depri thuis. en uitgaan enz is verschuilen voor de pijn mijn ex heeft die dingen pas ook zo verteld.... doen alsof ze hun leven oppikken en nergens last van hebben dan lijkt dat ook een tijd zo..... de een houdt dit heeeeel lang vol de ander minder maar ook ik geloof.... eens lopen ze ertegen aan en krijgen ze spijt van dat ze kind niet zien en geen volledig vader kunnen zijn.
Ik hoop dat hij er enorm veel spijt van gaat krijgen, dat hij niet kan slapen en dat hij niet meer weet wat hij met zichzelf aan moet. Ik hoop dat het hem heel eenzaam maakt. Ik hoop het. Maar voor nu zie ik dat niet gebeuren en dat steekt en doet enorm veel pijn.
Mooi verhaal Mamametzoon! Mooi? moet je het mooi vinden? maar ik bedoel er mee dat Jou ex dus wel gevoel heeft Ik denk ook wel dat mijn ex gevoel heeft, ik hoop het althans. En dat hij ook echt spijt mag krijgen van de dingen die hij nu doet! Ik denk dat hij zich voor de buitenwereld groter en sterker voordoet dan dat hij in werkelijkheid is. Mijn ex-schoonmoeder vroeg mij de laatste keer toen ik haar zag "wat doe jij hem aan? Hij zit er zo erg mee" en toen hebben we dus afspraken gemaakt mijn ex en ik, want ja ik heb ook gevoel en dacht ook dit kan zo niet... Maar helaas de 1e afspraak werd al afgebeld. Ik hoop echt dat mijn ex spijt gaat krijgen van de dingen die hij nu doet, en dat hij ooit wel een vader kan en wil zijn voor zijn zoon! dat gun ik mijn zoon ook zo ontzettend! En dat mijn ex en ik dingen kunnen ondernemen samen met onze zoon... Zoals naar de dierentuin e.d. wat is nu leuker voor een kind om samen met papa en mama dingen te doen? Ik zelf hoop dat ooit deze dag komen gaat, maar eerst moet hij contact opnemen en zijn afspraken gaan nakomen en er moet heel goed gepraat gaan worden tussen mij en mijn ex.
het went wel hoor maar je wordt er wel heeel vaak mee geconfronteerd! en ik merk wel aan mezelf dat ik hem nog steeds haat en hem echt erge dingen gun en wens.. maar hij kreeg ook spijt alleen was het voor mij toen te laat ik wil hem niet meer in de buurt van mijn dochter hebben en dat is n keuze die ik heel bewust gemaakt heb ook dankzij mijn familie hoor.. die hebben me vooral tegengehouden hem nog een kans te geven en daar ben ik ze zó dankbaar voor! want ze veranderen toch nooit en dat ben ik ook in gaan zien maar jeetje wat voel ik af en toe nog veel haat voor die gast als ik weer eens van iemand te horen krijg dat ie n rechtzaak wil beginnen (is die al n jaar mee bezig haha) en dat ie zn dochter zó mist en haar elke 2 weken n weekend wel (yeah right!) dan heb ik ook echt zin om hem te bellen en met de grond gelijk te maken maar ja wat bereik je ermee? niets... ik kan hem gewoon niet meer vertrouwen en wil hem niet meer in jayla haar buurt want wat hij ons aangedaan heeft kan ik hem niet meer vergeven hij zal toch nooit een goede vader zijn.. maar het went wel hoor hahaha alleen af en toe nog die steken maar ben ervan overtuigd dat die ook wel weggaan..
hoi, tja die vraag stel ik mij ook geregelt, het maakt mij boos en verdrietig hoe de mannen er mee om gaan, de vader van mijn dochtertje heeft ook niet naar haar om gekeken ik heb er alles aan gedaan, na 5 maaden was er weer minimaal contact maar dat heb ik nu even verbroken, hij heeft mij vertelt nog een kindje te krijgen..hij is er niet eens voor 1 kindje..heeeeeel frusterend...ik heb een gesprek je met maatschappelijkzorg want ik zelf kan het geen plekje geven, het slurpt zo veel energie en die wil ik juist gebruiken voor mijn prachtige dochter nu moet ik ook nog een keus maken of ze een half broertje of zusje gaat zien..pff ik vind dat wij het maar goed doen als moeders..toppie.. we mogen trots zijn op ons zelf, kuss
hallo allemaal ik denk dat het ooit wel gaat wennen.... ben er gewoon van overtuigd. Tenminste als je je er voor open stelt dan denk ik.... bij mij gaat alles de laatste periode mede door ineens weer contact met ex met vlagen. lees maar bij topic terug naar ex iemand ervaring mee vandaag besloten dat ik niet inga op mijn / ons gevoel weer samen te komen. Dit zou heel verkeerd uit kunnen pakken en dat gevoel is gebaseerd op wat was en wat ik graag zou willen en niet op werkelijkheid enz. dus is niet handig en niet wat ik wil. echter door dit contact weer te hebben met ex en hem bezig te zien met de kleine enz. merk ik dat ik het mooi vind hem met de kleine te zien zo in mijn bijzijn en ik zie dat hij in bepaalde dingen veranderd is. ik ben blij dat we nu eindelijk communiceren enz. en merk dat ik om hem geef als vader van luuk echter ook merk ik weer de kleine irritaties die er altijd waren en dat hij eigenlijk heel erg op zichzelf is en onvolwassen enz. nu ik beiden dingen weer zie na een tijd hem helemaal niet gezien te hebben en de eerste gevoelens van het eerste contact weer te boven te zijn besef ik dat boos zijn / blijven geen zin heeft en ben ik ook niet meer op dat wat er is gebeurt. kost me alleen maar neg. energie maar dat een relatie ook niet meer zal werken en ik kan nu dus accepteren dat we gewoon ouders zijn allebei voor luuk en hoop daar maar t beste van. als eenmaal die acceptatie er komt en de boosheid wat verdwijnt worden dingen denk ik makkelijker. maar tja... dat heeft vaak behoorlijk lang te gaan het wennen aan alleen zijn heeft mijn inziens namelijk te maken met accepteren van de situatie en wat is gebeurd en het plaatje wat je nog voor ogen hebt en de boosheid die je nog voelt.