En dan is het stil .....

Lieve Kaatje,

Voor een groot verdriet hoef je je niet groot te houden. Een groot verdriet maakt een mens heel klein en dat mag!

We denken aan jullie vandaag, morgen en de dagen die komen gaan.

Hoe jij dat gaat doen? Elke dag is er weer een en Levi helpt je zeker weten!

Hele dikke knuffel

 

Lieve Kaatje,

Je hoeft je echt niet groot te houden, laat je emotie 's maar gewoon gaan. Dat lucht alleen maar op en van je verdriet voor je houden wordt je echt niet beter.

Nou sterkte zo bij de gyn, ik denk aan je en hoop voor je dat je snel aan de beurt bent.

Liefs en dikke kus

Marjan

 

Lieve Kaatje en man,

Heel veel sterkte en en laat de tranen maar gewoon de vrije loop.
Ik stelde me ook niet zwak op, maar kreeg de klap met de hamer toch en dan komt ie onverwacht.
Familie en vrienden dachten, die houd zich goed.
En op het moment dat het weer rustiger werd en iedeen zijn gang weer ging, kreeg ik de klap.

Dus mijn advies, laat je emoties de vrije loop en dit geldt natuurlijk ook voor je mannetje.
En je kleine mannetje Levi zal je de dag wel door helpen.
Süreyya hielp mij ook op de rails houden.
Alleen de momenten dat ik even alleen was had ik het moeilijker en kwamen de huilbuien.

Langzaamaan zal het slijten maar vergeten doe je het nooit, en als iemand anders het overkomt (en dit hoeft echt geen bekende te zijn) wordt je er weer aan herinnerd en kunnen de waterlanders zich weer melden. (zoals nu bij mij).

Meid nogmaals heeeel veel kracht voor de komende tijd, en wil je praten doe het dan.
Mij kun je ook altijd een pb sturen.

Groetjes,
Claudia

 

PPfffttt wat een verhaal weer bah krijg er kippenvel van helemaal toen ik net het kistje ff ging bekijken maar is erg mooi.
Wens je egt heel veel sterkte toe voor woensdag en idd laat je emoties de vrije loop.

 

Kaatje,

Ik wil je jou en je familie heel veel sterkte wensen deze moeilijke tijd, en vooral woensdag.

En het is mooi dat jullie levi de knuffel in het groot krijgt, zal altijd bijzonder blijven.

Nogmaals veel sterkte

 

Hoi meid,

Fijn dat je zelf een dag kan uitkiezen.
Ik zou het ook zo gedaan hebben als jij, even toch nog 1 dagje om je voor te bereiden, nu je een datum heb.

Ik leef echt met je mee, en de tranen staan geregeld nog in mijn ogen.

Had nog een vraagje, maar als je er geen andwoord op kan of wil geven begrijp ik je heel goed.
Hoe vertellen jullie het Levi, hij wist natuurlijk dat hij een broertje of zusje ging krijgen.

Wij hebben gezegt tegen Süreyya nadat het beebje niet meer in mijn buik zat, dat het babytje ziek (of het echt ziek was weten we niet, oorzaak onbekent, maar je moet iets tegen een kind van ruim 2,5 zeggen) was en dat het niet meer in mama's buik is en dat het een sterretje is geworden.
Had beebje ook in een doosje gedaan, om te begraven.
Ben er heel normaal mee omgegaan, en heb haar ook gevraagt of ze het babytje wilde zien.
Ze wilde het zien.
Dacht dat ze het eng zou vinden, maar voor haar leek het de gewoonste zaak.
We hebben haar ook meegenomen om het te begraven, zodat ze op haar manier er ook afscheidt van kon nemen.
S'avonds staat er altijd op de zelfde plaats in de lucht een hele heldere ster en heb haar gezegt dat dat nu het babytje is.
De eerste dagen ging ze elke avond het babytje welterusten zeggen, maar we deden het alleen als ze er zelf over begon, want we wilde het niet opdringen en het moest uit haar zelf komen, zo konden we ook gelijk zien hoe ze ermee om ging en of ze het kon afsluiten op haar manier.
Na een goede week sloeg ze wel eens een dag over en na een aantal weken was het over met welterusten zeggen.
Alleen als we naar de kinderboerderij gaan en langs de plaats lopen waar ons beebje begraven ligt dan blijven we even stil staan en dan zegt ze wel even gedag.
Maar naar mijn idee heeft ze het op haar eigen manier kunnen afsluiten.

Misschien heb je hier iets aan, weet natuurlijk niet in hoeverre Levi er mee bezig is en misschien vragen stelt.

Verder heel vel sterkte en kracht voor woensdag.
Denk aan je, en mocht je vragen hebben of willen kletsen.
Bij mij kan je aankoppen als je daar behoefte aan hebt.
Maar een advies: blijf praten als je er behoefte aan hebt, ook al heb je je verhaal al 100 keer verteld, het helpt echt bij de verwerking.

Groetjes en een hele dikke knuffel,
Claudia

 

Misschien reageerde hij er wel niet op omdat hij het al wist dat je een baby in je buik had.
Süreyya reageerde ook nauwelijks en die had al aangegeven dat ik een baby in mijn buik had.(ook zo iets van ik weet het al)
Als je er over wil praten, praat er met hem over, ook al denk je dat hij het niet snapt en ook al krijg je geen antwoordt, je bent het dan toch even kwijt.
Die kleintjes snappen meer dan je denkt en dat ze laten merken.
Als je huilt is het niet erg, het hoort erbij, maar als Levi erbij is moet je wel zeggen waarom je huilt, als je niets zegt, snappen ze er helemaal niets van.
Denk dat je het goed doet op deze manier, Süreyya was wat ouder toen bij de 2de keer, en stelde zelf al vragen.
Kon heel goed duidelijk maken wat ze wou, en soms was het net of ik tegen een kleine volwassene aan het praten was, ze begreep ieder wordt wat ik zei. (was ook een hele vroege prater, 5 maanden, duidelijke woorden)
De eerste keer was ze pas 7 maanden, en dan kun je er niets mee.

xxx
claudia

 

Kaatje mooi kistje. En vind ook heel mooi gebaar naar Levi toe met de knuffel. Die zijn zusje/broertje ook krijgt.
Krijg je nu woensdag wel eerst een echo?

Heel veel sterkte woensdag wij zullen aan jou denken.
Dikke knuff

 

Ja dat snap ik wel , je dwaalt dnek met zo een gesprek ook snel met je gedachten helemaal af.
Gaan jullie ook foto's maken? (vind zo een rare vraag)

 

Ik denk dat het prima is hoor, hoe je het nu doet met Levi. Ze zitten op de leeftijd dat ze het verstandelijk toch niet kunnen begrijpen. Gevoelsmatig voelt hij vast iets, maar kan het zelf ook niet onder woorden brengen.
Als hij ouder wordt, dan zal hij er veel meer mee bezig kunnen zijn.
Als ik het vergelijk met Julian; die kan al veel woordjes zeggen en begrijpt korte zinnen over 'slapen gaan' en 'eten' en 'naar de auto'.
Maar ik hoef hem niet te vertellen dat we even naar de supermarkt gaan en daarna naar de schoenenwinkel . Ik vertel het wel, maar die links kan hij nu allemaal nog niet leggen.
Baby en het leven zijn nog veel te abstract voor hem...

Ik vind de knuffel een prachtig idee... het is voor jullie allemaal een prachtig symbool, aandenken en ik vind het zo'n mooi idee dat beebje niet helemaal alleen is! Heel mooi kistje ook..

 

ingeltje, je hebt daarmee wel gelijk. Maar als ik in kaatje der situatie zou zitten zou ik juist wel alles uitleggen aan Levi. Dit alleen maar zodat je het wel allemaal verteld wat er aan de hand is en gebeurt, dit omdat je het neit moet ''verzwijgen'' voor je eigen kind (zou ik als gevoel hebben).

 

Klopt, dat bedoel ik ook wel te zeggen hoor, gewoon alles in je eigen woorden vertellen, uitleggen waarom je verdrietig bent. Maar ik denk niet dat je kan verwachten dat Levi zelf met een reactie komt (was min of meer de vraag van Sureyya)

 

Ik zou ook heel eng vinden, het is niet niets. Heb ook heel veel respect voor je wat je nu meemaakt.
Wel fijn denk ook voor later dat je foto's maakt.
Het heeft misshcien ook geen meer waarde. Maar het geeft denk ook een beter gevoel dan helemaal niets tegen hem zeggen.
Vind wel moeilijk hoor jou situatie nu (zelf mijn pa leeft helemaal met jou mee).

 

ingeltje, ja precies. Dat hij neits terug zegt snap ik ook wel . Misshicen alleen en lieve knuffel of tut (speen) .